Anoniem schreef:op school zat ik vaak achterin de klas en deed mijn eigen ding,waardoor ik regelmatig te horen kreeg dat ik arrogant was,me afzonderde,er bewust geen deel van wilde uitmaken.
nu vind ik het niet zo erg meer,al houd ik moeite met grote groepen,zeker leeftijdsgenoten/meiden.
voel me prettiger bij wat oudere mensen en mannen...
niet dat achterbakse gezanik.
Darkchrystal: had ik ook op school. Ik kreeg vaak te horen (bij het nieuwe schooljaar) dat mensen me aanvankelijk arrogant vonden en het leek alsof ik een bitch was, terwijl ze achteraf te kennen geven dat ik net het omgekeerde ben. Gewoon omdat ik ergens aan de kant stond, de anderen observeerde en de combi dat m'n gezicht boekdelen sprak (heb blijkbaar dan volgens horen zeggen ook altijd een soort van kwade, bedenkelijke blik, zondar dat ik dat zelf weet of effectief kwaad ben). Ik wilde graag eerst zien met wie het zou kunnen klikken, eer ik me losweg in een groep gooide.
Op m'n eerste werk werd ik ook na een paar maanden tot bij de leidinggevende geroepen, waarom ik toch altijd met zo'n kwade blik rondliep? Mensen dachten steeds dat ik boos was; maar ik was nooit boos. Ik merkte dus zelf niet dat ik zo'n bedenkelijk blik had (maarja, al die gedachten ook altijd
). Nu let ik er wel op, soort van 'altijd vrolijk maskertje' op het werk.
Net als jij voel ik me altijd meer op m'n gemak bij oudere mensen, tenzij ze zo iets kriebelig in zich hebben, dan vertrouw ik hen niet
.