Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
mick75 schreef:Er zijn dus mensen die vinden dat je maar moet blijven leven om anderen een plezier te doen? Beseffen diegenen die zoiets zeggen wel wat voor druk dat op iemand legt, zeker als iemand al niet zoveel zin meer heeft in het leven? Dat zijn precies de opmerkingen die mensen over het randje kunnen duwen.
JessAndHope schreef:De impact die je achter laat als je zelfmoord pleegt is gewoon bizar groot!
Zo is er ooit een jongen van 17 hier uit de buurt geweest die zichzelf dood heeft gereden met de auto.
Gewoon zijn auto met hoge snelheid tegen een brugpijler geparkeerd.
Ik was diegene die hem had gevonden en geloof me, dat beeld krijg ik niet meer van mijn netvlies
Dan zeg ik nog niets over de hulpverleners die hem in stukjes uit de auto hebben moeten halen,
Zijn familie die feitelijk gewoon niets te indentificeren hadden en ook nog eens met een mega verlies zaten.
En waarschijnlijk een heleboel vragen.Nee sorry, áls je het dan al nodig vind om zelfmoord te plegen, doe het dan op een 'nette' manier en niet
één waarvan de details mensen nog jaren bijblijven
demo_love schreef:Ja, ik vind het wel egoïstisch. Ik begrijp heel goed dat je op zo'n moment er niet meer over nadenkt, en alleen maar 'weg' wilt, maar de meeste mensen die zelfmoord plegen zijn nooit bij een psycholoog of psychiater geweest, de meeste mensen in de nabije omgeving weten niks van zijn of haar gedachten/ideeën. Ik denk dat je altijd weer uit die gedachten/emoties kunt komen als je maar bereidt bent erover te praten. In mijn nabije omgeving heeft ook een 16 jarig meisje zelfmoord gepleegd, maar haar ouders wisten van niks, haar vriendinnen niet, geen docenten, laat staan een profesionele hulpverlener. Dan denk ik: zelfmoord plegen is geen oplossing, je laat je familie en vrienden achter met eeuwige vragen, onbegrip en verdriet. Dat zou ook het laatste zijn dat mij ervan zou weerhouden om het echt te doen.
demo_love schreef:Ja, ik vind het wel egoïstisch. Ik begrijp heel goed dat je op zo'n moment er niet meer over nadenkt, en alleen maar 'weg' wilt, maar de meeste mensen die zelfmoord plegen zijn nooit bij een psycholoog of psychiater geweest, de meeste mensen in de nabije omgeving weten niks van zijn of haar gedachten/ideeën. Ik denk dat je altijd weer uit die gedachten/emoties kunt komen als je maar bereidt bent erover te praten.
WhiteRose schreef:demo_love schreef:Ja, ik vind het wel egoïstisch. Ik begrijp heel goed dat je op zo'n moment er niet meer over nadenkt, en alleen maar 'weg' wilt, maar de meeste mensen die zelfmoord plegen zijn nooit bij een psycholoog of psychiater geweest, de meeste mensen in de nabije omgeving weten niks van zijn of haar gedachten/ideeën. Ik denk dat je altijd weer uit die gedachten/emoties kunt komen als je maar bereidt bent erover te praten.
Het lijkt me goed als je je erin verdiept voor je zulke stellingen post. Het merendeel der mensen die zelfmoord pleegt, heeft aleens eerder een poging ondernomen en er wel degelijk met mensen in de omgeving over gesproken.
Bron: wetenschappelijke literatuur, niet al te ingewikkeld samengevat omschreven in Leerboek Psychiatrie van Hengeveld & van Balkom ea.
saskiakefie schreef:Parkietjee_ schreef:Ik weet niet wat ik van zelfmoord moet vinden. Je weet natuurlijk nooit wat er allemaal bij iemand van binnen speelt. Maar als je logisch nadenkt, vind ik het wel een vorm van egoïsme.
Wat ik alleen echt niet snap is dat iemand een keer zei dat het dapper is om zelfmoord te plegen. Wat is er in godsnaam dapper aan?
Weetje wat dapper is? Doorgaan en er doorheen komen. Dáár heb ik echt respect voor.
Zelfmoord is makkelijk, is laf en is de simpelste uitweg.
Mensen die heel graag willen leven gaan dood, mensen die gezond zijn kiezen zelf voor om dood te gaan, dat is zo oneerlijk,,
Inge_83 schreef:Iemand met een depressie heeft geen leven meer.
Dat leven is weggenomen door de depressie, en wat over blijft is pijn.
Kunnen we het hem/haar kwalijk nemen dat als de pijn (en het gevecht er tegen) te veel wordt, hij/zij een einde aan die pijn maakt?
Het leven met een depressief iemand lijkt me erg zwaar.
Ik weet niet wat zwaarder is: het verdriet als iemand er niet meer is, of het leven met iemand die depressief is.
Als we het over paarden hebben zeggen we altijd: liefde is ook loslaten.
Maar geldt dat niet ook bij mensen?
Waarom moet iemand blijven omdat familie hem/haar niet kan/wil missen?
En dat terwijl die persoon er eigenlijk al lang niet meer echt is, maar slechts een (depressieve) schim van wat hij/zij ooit was.
Robin_S schreef:Maar toch vind ik dat een depressief iemand, hoe depressief ook, beter eerst nog kan proberen hier weer uit te klimmen, alvorens eruit te stappen.
Inge_83 schreef:Iemand met een depressie heeft geen leven meer.
Aideen schreef:Van mij mogen ze zo'n depressief persoon wel 'afmaken' in het ziekenhuis, heeft niemand er last van, geen trauma's en geen arbeidsongeschikte mensen door een trauma.