Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-04-21 11:46

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 03-04-21 11:46

Hey Kaat,
Een stille meelezer hier. Ik snap je volledig, mijn relatie is ook net uit en dan besef je weer dat je eigenlijk niemand hebt waarop je echt 100% kunt rekenen. Rationeel weet je wel dat je vrienden om je geven, maar het voelt toch anders, het past hen niet wanneer je ze nodig hebt of je denkt dat je hen misschien stoort.

Je kent me niet, maar ik woon in Gent en ben ongeveer even oud als jij. Mocht je er zin in hebben, mag je me altijd een pb sturen en wil ik wel eens afspreken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-04-21 21:13

Geplaatst door de TopicStarter : 03-04-21 21:13

Leren onafhankelijk zijn is inderdaad belangrijk. Ik vind het soms ook niet erg om alleen te zijn, sterker nog - soms kan het heel erg deugd doen. Maar het verschil is dat je dan wel actief kiest voor het alleen zijn. Helaas ben ik in het verleden geforceerd om alleen te zijn doordat ik er niet echt bijhoorde en dus niet veel vrienden had. Achteraf gezien denk ik ook wel dat ik het deels zelf veroorzaakte. Dat ik door mijn afstandelijkheid soms mensen rondom me wegduwde. Ik herinner me nog heel goed mijn leerkracht zeggen in het middelbaar tegen me dat als ik zo voort deed, ik al mijn vrienden ging verliezen. En daarin had ze echt wel een punt. En zeker nu ik meer inzicht heb gekregen over wat er met me aan de hand is, vermoed ik dat het toen ook al de kop opsteekte. Die zelfliefde, die is er helaas nog niet echt. Ik vrees dat dat ook heel lang zal duren aangezien ik het nooit anders heb geweten (buiten dan in periodes waarin ik een relatie had, maar dan kwam mijn zelfliefde dus ook door de liefde die ik van een ander kreeg - ik had als het ware bevestiging nodig, redenen om mezelf lief te hebben).

Wat een mooi liedje musiqolog. Ik herken bepaalde woorden maar eerlijk gezegd klinkt het haast als een andere taal dan Nederlands, haha! Het is wel heel charmant om naar te luisteren. Wat fijn dat je een goeie dag hebt gehad. Zoals je zegt, die slechte dagen zijn inderdaad momentopnamen maar het doet wel nog altijd verdomd veel zeer als het zich telkens blijft herhalen. Op den duur ga je haast geloven dat het nooit anders zal zijn. Ik begrijp ook dat je mijn zelfdestructie niet snapt. Als buitenstaander is dat ook gewoon een lastig begrip. Maar de fysiologie erachter is wel vrij logisch.

Ivm mogelijke trigger even in spoiler:

Spoiler:
Het maakt endorfines vrij, die werken pijnstillend en zorgen er ook algemeen voor dat je je beter voelt. Hieronder een stukje van https://dsmmeisjes.nl/kennisbank/automu ... chadiging/

Zelfbeschadiging begint meestal als een manier om je van schrijnende gedachten en gevoelens af te leiden. De automutilatie kan tijdelijk verlichting geven van de emotionele pijn die je voelt. Het is belangrijk om te weten dat deze verlichting slechts tijdelijk is, omdat de onderliggende redenen nog steeds aanwezig zijn. Na zelfbeschadiging kunnen schuldgevoelens en schaamte volgen, die opnieuw verlicht worden door automutilatie, waardoor er een cirkel ontstaat. Omdat er in tijdelijke verlichting van emotionele pijn is bij automutilatie, kan zelfbeschadiging je normale manier van omgaan met de problemen in het leven worden. Ook is het mogelijk dat bij zelfverwonding endorfinen vrijkomen die een aangename roes veroorzaken of tenminste negatieve gevoelens doen verminderen, wat een “verslaving aan zelfverwonding” kan veroorzaken.

Ik ben helaas in die cirkel terechtgekomen, met verslaving tot gevolg.

Een potje schelden heeft niet zoveel zin, doe ik constant en helpt duidelijk niet. Zou me zelf nog kwader maken en duwen richting heftigere zelfdestructie. Alles wat een verslaving is, is gewoon slecht. Te veel is nooit goed. Zelf initieel onschuldig gedrag kan problematisch worden. Dus het is kwestie van echt gezonde copingmechanismes te vinden en geen alternatieven voor, want dat is even slecht.

Evi, ik hoop dat je nu niet denkt dat ik je niet als vriend beschouw. Ik mis onze paardenavonturen echt wel. Het is alleen jammer dat we inderdaad niet echt in de buurt wonen van elkaar. Dat meer initiatief nemen is ook heel erg herkenbaar. Ik probeer hier ook wel aan te werken. Iets in de trant van dat je oogst wat je zaait..? Maar tegelijkertijd mag ik geen dingen doen in de hoop er iets voor terug te krijgen.

Bedankt voor het knipoogje Janneke. Hopelijk alles oké met jou.

Schemerdier, ik stuur je even een PB'tje. Super lief aanbod. Misschien dat we wat aan elkaar kunnen hebben doorheen deze rotperiode.

--

Afgelopen paar dagen nogal depri. Gedrag weer niet oké. Gisteren nogal getriggerd geweest door medisch verslag waarop nu écht zwart op wit mijn diagnose stond. Ik had altijd al een sterk vermoeden, maar zo op papier.. Dan pas kwam het werkelijk besef. Ik heb dus effectief BPD, geen depressie. Mijn GAF-score is ook niet schitterend, maar dat had ik eigenlijk wel kunnen verwachten.

Ik vind het vooral heftig omdat ik bang ben hoe het mijn verder leven gaat beïnvloeden. Bang dat ik mensen rondom me nog meer pijn doe zonder het soms werkelijk te beseffen. :L

Morgen ga ik naar huis tot maandag. Vind ik wel weer spannend. Maar ik ga blij zijn om terug bij de beestjes te zijn. Ik ga me dan ook vooral daaraan proberen op te trekken. En ook zorgen dat ik voldoende bezigheid heb zodat ik me niet te veel op mijn kamer opsluit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-04-21 23:44

Geplaatst door de TopicStarter : 06-04-21 23:44

Even dubbelpostje.

Dit weekend is verbazingwekkend goed verlopen. Alleen ging het de eerste avond hier na aankomst weer mis. De drang was zo hoog na me te moeten inhouden thuis dat ik er aan toe gaf..

Voor de rest is alles wel vrij oké met me momenteel. Maar ik maak ook niet echt contact met mijn emoties. Dus eigenlijk niet heel constructief bezig.

Sinds zaterdag/zondag (niet meer exact zeker) stekende pijn gekregen in mijn linkeroksel. En sinds gisteren merkte ik plots zwelling op rond de injectieplaats. Viel al bij al wel mee dacht ik, gewoon beetje reactie. Maar vond het sowieso wel vreemd dat het pas na een week van het vaccineren gebeurd. Vandaag was de zwelling en roodheid erger en heb ik het getoond aan de psychiater. Die vond het ook echt gek. Kon er ook niets over terugvinden in bijsluiter Moderna, of althans niets dat nog na 7 dagen later zou voorkomen. Dus vanaf morgen start ik met citrizine omdat het wel één of andere rare allergische reactie lijkt te zijn. Vanavond is mijn arm nog meer gaan zwellen..

Echt typisch dat dit mij weer overkomt. Ik had al zo'n vermoeden dat wellicht ik weer complicaties ging krijgen. De afgelopen paar maanden verdraagt mijn lichaam echt niet veel meer. Echt het ene na het andere..
Afbeelding

Wil hier niemand mee ontmoedigen om t vaccin te gaan halen want van alle patiënten hier die exact hetzelfde hebben gekregen ben ik de enige met zo'n reactie

Dus het is pure pech.

Morgen heb ik afgesproken met Schemerdier hier op Bokt. We hebben samen een bezoekje aan een kunstmuseum gereserveerd. In de namiddag komt er ook nog een vriendin langs. Dus zal aangenaam druk zijn. Hopelijk morgen gewoon fit genoeg om te kunnen gaan.

**Geplaatst**: 07-04-21 08:47

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-04-21 08:47

Klinkt niet verkeerd je upate en wat leuk dat schemerdier morgen komt. Wel ruk van je arm en je drang die weer opspeelde.
Veel plezier morgen samen meiden. Ik denk veel aan je Kaat.

**Geplaatst**: 07-04-21 11:36

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-04-21 11:36

Hoi Kaat,
balen van je arm! Zullen we zeggen 'The body bears the burden'...? (Zo heet een boek van Bessel van der Kolk over trauma, in het Nederlands heet het 'traumasporen'. Één van de dingen die hij beschrijft is hoe het hem als therapeut opviel hoe heftig het immuunsysteem van sommigen van zijn cliënten reageerden.)

En fijn dat je een paar gezellige afspraken in het vooruitzicht hebt.

Jammer dat je je tijdens je weekend toch 'moest inhouden', nu ja : je zit op een prima plek om uit te zoeken hoe en wat.

Veel plezier morgen!

**Geplaatst**: 07-04-21 12:08

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-04-21 12:08

Veel plezier morgen Kaat, en balen van je arm.

**Geplaatst**: 07-04-21 12:24

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-04-21 12:24

Vervelend dat je toch nog zo op het vaccin gereageerd hebt. Je bent niet de enige; ik hoorde exact hetzelfde van iemand anders die ook ingeënt is met moderna.

Veel plezier met het museumbezoek en je vrienden.

**Geplaatst**: 07-04-21 22:02

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-04-21 22:02

Zal de arts vast en zeker ook zeggen maar voor de volgende injectie van de voren vast beginnen met cetrizine.
En ze moeten je dan wel even goed in gaten houden zo allergie bouwt zich op dus reactie kan heftiger zijn.
Niet op je bang te maken hoor wel vaccineren heeft meer voordelen maar extra controle in goed .

Veel plezier morgen!

**Geplaatst**: 07-04-21 22:07

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-04-21 22:07

Wat vervelend van je arm!

En wat leuk dat je afgesproken hebt met schemerdier. Veel plezier!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-21 11:50

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-21 11:50

Met mijn arm gaat het nu gelukkig beter. We gaan denk ik idd volgende keer preventief Cetirizine bij deh and houden en ik ga vragen dat ze de injectie in mijn andere arm zetten voor de zekerheid.

Woensdagnamiddag heb ik een fijne dag gehad met bokker Schemerdier in het museum. We hebben ons echt geamuseerd met het afvragen of dit nou wel kunst genoemd kan worden, want dat heb je soms wel in een museum van moderne kunst

Achteraf hebben we nog even fijn bijgepraat in het nabijgelegen park en we zijn het er over eens dat we elkaar zeker wel nog eens willen zien. In de avond is er ook nog een vriendin langs gekomen. Was ook leuk om haar te zien en even te vertellen over hoe onze levens nu eigenlijk lopen.

Verder gaat het eigenlijk vrij goed met me! Ik heb gisteren een positief coaching gesprek gehad. Ze merken dat ik positieve vooruitgang boek. Uiteraard nog zat werkpunten maar er is een positieve evolutie merkbaar. Op sociaal vlak lukt het ook beter om contact te leggen en nu begin ik stilletjes aan uit mijn schulp te kruipen. Ik heb het idee ook dat sinds ik beter in mijn vel zit mensen ook spontaan sneller mij opzoeken en dat is wel fijn. Geeft me toch terug het gevoel dat ik heus niet zo'n waardeloos persoon ben zoals ik mezelf constant toesprak.

De mindfulness lukt wel nog niet super goed. Althans niet de lange sessie van 20-25 minuten. Op zich niet verwonderlijk want ik oefen het veel te weinig.. Ik ben nog altijd veel te veel bezig met mijzelf constant bezig te houden zodat ik niet al te veel moet voelen. Richting mijn emoties werken en er aan toegeven verloopt dus nog niet zo heel vlot. Maar daarvoor krijg ik volgende week woensdag nog een individuele sessie voor, om te kijken hoe we dat gaan aanpakken.

Tijdens de laatste lange mindfulness sessie heb ik geprobeerd deze te doen met ogen open, maar helaas moest ik mezelf constant terugbrengen om niet te gaan dissociëren. Het was ook wel een moeilijke sessie met veel doodse momenten waardoor ik gewoon moeilijk mijn aandacht erbij kon houden. Uiteindelijk was ik zo vermoeid op het einde van de sessie en had ik het idee dat mijn goed humeur gewoon helemaal verpest was door de frustratie die ontstond doordat de oefening niet goed lukte. Ik stond op het punt te huilen maar heb het toen bewust ook weer weggewerkt.. Niet constructief natuurlijk. Ik heb in mijn kamer een potje gezongen en vervolgens even al mijn energie en frustratie eruit proberen te krijgen door naar luide gitaren te luisteren en even helemaal los te gaan. Zoiets doen is vrij risky omdat het ook een negatieve weerslag kan veroorzaken (destructie), maar dit keer was het eigenlijk alleen maar positief en had het me echt deugd gedaan!

Dit weekend ben ik het hele weekend weer thuis tot zondagmiddag. Ik vertrek deze namiddag. Ik ga mijn uiterste best doen om mijn vaardigheden toe te passen en constructief bezig te zijn.

**Geplaatst**: 09-04-21 17:06

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 09-04-21 17:06

Super kaat!

**Geplaatst**: 09-04-21 18:10

Geplaatst: 09-04-21 18:10

Top update en natuurlijk zijn Keulen en Aken niet op een dag gebouwd dus gaat er ook nog dingetjes niet 100%.

**Geplaatst**: 10-04-21 09:04

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 10-04-21 09:04

Hoi meis, een fijn weekend gewenst!

Zo te lezen zit je echt op je plek in Gent. Telkens een stapje vooruit (- en soms weer terug, dat hoort erbij).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-04-21 12:46

Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-21 12:46

Ja ik ben heel blij met mijn beslissing

Gisterenavond heb ik nog op het bankje aan de rivier gezeten met mijn oudere broer, een gezamelijke vriendin en haar vriend. Ik vond het wel vrij spannend want op die plek had ik in oktober een gesprek met een medewerker van het mobiel crisis team en dat is niet zo vlot verlopen. Op de weg er naar toe schoot me dat te binnen maar ik wist er wel over te communiceren met mijn broer en die heeft me wel wat gerust gesteld. Vooral het feit dat ik het kon aangeven vond ik wel fijn. We hebben heel interessante gesprekken gehad en ik heb er echt wel van genoten maar ik merkte ook dat het misschien een beetje te veel was. Er waren twee verschillende gesprekken aan de gang waardoor ik een beetje overprikkeld raakte. Vooral lichamelijk had ik last - ik kreeg hoofdpijn aan mijn linkerslaap, typische spanningshoofdpijn. Van zodra we terug thuis waren ook echt vrijwel meteen mijn bed ingedoken.

Aangezien ik gisterenavond weg was heb ik de paarden niet kunnen verzorgen, maar ik had mijn mama beloofd dat ik ze dan wel in de ochtend deed. Is ook goed voor me want dan heb ik meer motivatie om daadwerkelijk op te staan. Ik heb genoten van de stal klusjes terwijl de regen zachtjes op het dak tikte. Achteraf nog langer gebleven om ze alle 4 uitgebreid te borstelen om ze te verlossen van al het haar die nu los komt. Vervolgens mijn boodschappen klaargezet om mee te nemen morgen en dan de bodembedekking van mijn vogel ververst en haar kooi een beetje opnieuw ingericht.

Ik was bang dat ik me ging vervelen ivm het slechte weer maar tot nu toe heb ik genoeg productieve dingen om te doen. Ik tracht sommige dingen ook heel bewust te doen om in het hier en nu te blijven. Ik vind het vooral heerlijk dat ik voor alles ruim de tijd heb en eens niet opgejaagd ben door druk en verwachtingen.

Soms sluipen de slechte gedachten nog eens mijn hoofd binnen maar ik weet ze nu wel snel weer te laten passeren meestal. Toch als er voor de rest niet echt iets aan de hand is. Ik durf nu ook te erkennen dat ik toch wel een beetje trots ben dat het ook alleen begint te lukken. Dus ik hoop dat het een voorbode is naar de toekomst toe.

Maar nu.. Hier en nu

**Geplaatst**: 10-04-21 12:52

Geplaatst: 10-04-21 12:52

Leuk Kaat, welkom in de normale wereld waar het soms wat saai is in het hier en nu en we ons bezig houden met de klusjes zoals jij ze beschrijft. Lekker in het hier en nu. Tja het leven is niet altijd spannend en doordat te accepteren is het ook wel eens lekker als er niets te doen is. Mijn man kan bv heel erg goed op de bank zitten om zich heen kijken. Dit erg lang. Ik kan dat dus totaal niet, ben daar echt te actief voor, maar zo af en toe een beetje een saai leven is ook goed heb ik inmiddels geleerd.

**Geplaatst**: 10-04-21 13:13

Geplaatst: 10-04-21 13:13

Stille meelezer meld zich. Mooie update! Het laatste wat je zegt doet me denken aan iets wat ik een keer las in een mindfulness boek: 'laat gedachten voorbij drijven als wolken'.

Hier staat er een mooi stukje over: https://www.mediterendoejezo.nl/Zelf_me ... chten.html, wellicht heb je er iets aan.

**Geplaatst**: 11-04-21 22:07

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 11-04-21 22:07

super kaat... +:)+

ge zijt hoe bezig

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-21 08:02

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-21 08:02

Het kon natuurlijk weer niet blijven goedgaan en ik ben (weeral) ziek. Dit keer buikpijn waardoor ik amper geslapen heb. Uiteindelijk vannacht en vanochtend moeten overgeven en momenteel voel ik me nog altijd belabberd. Ik moet gelukkig voorlopig niet in quarantaine maar ze komen straks wel mijn ontbijt op de kamer brengen zodat we het even kunnen aankijken (ik heb echter totaaal geen honger).

Heb het wel gehad hoor met al die lichamelijke kwalen. Telkens weer van nul. Lijkt alsof mijn lijf gewoon niet meer wilt.

**Geplaatst**: 12-04-21 08:49

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 12-04-21 08:49

Waarschijnlijk is je lijf uitgeput van alle toestanden. Heeft rust nodig.

**Geplaatst**: 12-04-21 14:37

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 12-04-21 14:37

Lijkt me heel frustrerend dat je lijf dan telkens niet meewerkt. Maar ook dit gaat weer voorbij! :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-21 14:48

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-21 14:48

Is vooral heel vervelend dat ik net weer aanmaningen doe om beweging op te bouwen en ik dan telkens weer een stap achteruit moet zetten.

Ook stom is dat ik belangrijke therapie mis en die zelfstandig moet inhalen nu.. Ik ben net terug van de huisarts en die verwacht toch 3 a 4 dagen rust ongeveer. Zij verondersteld dat het buikgriep is. Bloeddruk was aan de lage kant dus moet wel zien dat ik voldoende drink. Ben net een cola gaan halen dus hopelijk helpt dat ook een beetje. Mag nu ook pijnstillers en Domperidon dus daar ben ik wel blij om.

Waar ik ook van baal is dat ik nu een aversie heb naar mijn chips en kaasdip dat ik gisterenavond dus gegeten heb. Vrees dat ik die zal moeten weggooien want delen tijdens een pandemie is niet zo slim. Beetje zonde want ik hou niet van voedselverspilling

Maar goed, even rustig aan doen en me vooral proberen bezig te houden want de verveling slaat wel toe zo alleen in je kamer en te vermoeid om echt iets actief te doen.

**Geplaatst**: 12-04-21 20:07

Geplaatst: 12-04-21 20:07

ziek zijn is toch niet van 0 beginnen..

je hebt gwn een zwakke weerstand momenteel. En daardoor buikgriep oid krijgt, je bent vast ook niet de enige hoor,ziek worden we zowiezo nog altijd e , of we ons goed voelen of niet... Komt wel goed hoor..ni pleuje e.. ge komt van ver , en je hebt zoveel positieve dagen achter de rug. Dat kan je ook wel overwinnen. De zijt een sterke meid

Beterschap meisje xxx

**Geplaatst**: 13-04-21 11:16

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 13-04-21 11:16

Ah beterschap! Buikgriep is altijd erg naar. Ik hoop dat je je gauw weer beter voelt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-21 13:08

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-21 13:08

Bedankt. Al twijfel ik nu of het wel buikgriep is. Vandaag alles oke. Net gewoon meegegeten, wel niet heel veel honger maar ik hou alles netjes binnen. Fysiek ook beter. Nu heb ik wel vanochtend mijn maandstonden gekregen en kan ik me niet herinneren of ik ze eigenlijk wel vorige maand gehad heb. Ik las online dat je daar evt ook wel door kon braken etc. dus ergens denk ik dat dat er mee te maken heeft? Ik heb wel nog nooit zo heftig gereageerd.

Maar als het werkelijk buikgriep was zou ik koorts hebben en me nu niet ineens beter voelen. Koorts heb ik niet gehad. Ik vind het allemaal maar bizar.

Verder kan ik nog niet goed connectie maken met mijn emoties. Ik voel heel veel verdriet maar kan het niet toelaten. Tijdens de KOV (kernoplettendheidsvaardigheden) werd er mij gevraagd om even naar mijn kamer te gaan om te kijken of ik dan connectie kon maken alleen. Er zijn een paar tranen gevallen maar het kwam niet echt los. Ik voelde gewoon intense leegte.. En dan komen de destructieve ideeën op. Ik heb een korst eraf geprutst dus op zich heb ik mezelf vrij goed kunnen intomen maar ik denk dat dat deels ook kwam door het feit dat ik moest aanschuiven aan tafel en dus niet de tijd had om meer te doen.

Ik moet binnen anderhalf uurtje naar de kiné en verder is er enkel nog waarnemingstraining buiten om 16u. Vanavond komen mijn ouders ook naar een infoavond over BPS, maar daar ben ik zelf niet bij. Ik ben wel benieuwd wat ze erover gaan denken.

Verder kregen we ook te horen dat we de 27ste de tweede vaccin krijgen $*\o/*$ Ietwat huiverig ivm hoe ik dit keer ga reageren maar ook wel blij dat het er binnenkort op zit en ik dan wel goed beschermd ben. Ik heb gisteren met mijn grootouders gebeld en zij krijgen binnenkort ook de tweede, dus als we alledrie volledig gevaccineerd zijn ga ik eens op bezoek want dat is van november oid geleden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-04-21 07:22

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 15-04-21 07:22

Gisteren is het uit de hand gelopen. Het was zo'n vreemde dag. Ik was de hele tijd aan het switchen tussen blijdschap en verdriet. Ik moest namelijk contact maken met mijn werkelijke emotie en had daarrond een privé sessie met daar bovenop nog eens een confronterende huiswerkbespreking en een laat coaching gesprek. Dat was er gewoon te veel aan. Eigenlijk was ik overdag al moe en had ik getracht een dutje te doen maar ik was zoo onrustig.. Mijn hoofd stopte niet met denken. In de plaats dan maar een koffie gedronken en toen kwam er een medepatiënt vragen of ik met hem naar buiten wou en dat kon ik niet weigeren. Wel van genoten, maar ik heb gewoon weer amper een moment stilgezeten en rustig geweest.

Er zijn hier ook wel wat dingen gebeurd die ik mij aantrek, ook buitenaf (vriendin die veel ellende heeft met paard nu, ik ga zaterdag even helpen).

Ik ben gisteren gewoon helemaal in overdrive gegaan. En het ergste is dat ik het zag aankomen maar ik wist niet wat me nu nog kon helpen. Die vraag 'Wat denk je dat je nu nodig hebt?' begint me meer en meer te frustreren want ik weet het niet. Maar ik geef toe dat het mijn eigen schuld is omdat ik nog altijd in mijn eigen leugen geloof (wat meermaals bevestigd is geweest in het verleden) dat op dat moment amper iets helpt. Of de slaagkansen althans heel klein zijn en dan geef ik op. Eens ik in de golf zit word ik gewoon meegesleept.

Ondanks dat ben ik nog even gaan inline skaten 's avonds in overleg in de hoop dat wat lichaamsbeweging mij goed zou doen (fysiek ging ik weer over mijn grens maar op dat moment was het een crisisvaardigheid). Het hielp niet. Of althans, misschien wel maar het bracht me dus tot mijn werkelijke emotie van die dag: verdriet. Intense verdriet. Dat kwam eruit toen ik in de schemering in het gras ging liggen. En toen kwam dissociatie. En toen kwamen er weer een beetje hallucinaties en raakte ik bezorgd. Maar ik ben pas, na wat leek een eeuwigheid, terug recht geraakt.

Binnen in mijn kamer meteen richting bed. De zin 'Ik kan niet meer' constant on repeat in mijn hoofd. En toch. Ik lag zo lang roerloos in mijn bed, de strijd aan het voeren tegen mijn donkere gedachten maar ze begonnen terrein te winnen. Ik geraakte niet rustig.. Ik gaf toe..

Ik heb echt niet goed gehandeld en dat ga ik bekopen. Ik ga het vandaag wel proberen te herstellen, al is dat in principe te laat. Ik wil zoiets echt niet meer. Ik wil niet meer strijden tegen mezelf. Ik wil gewoon rust. Ik ben moe. En ik moet vooral stoppen met die oerdomme zelfsabotage. Want dat gaat gewoon nergens heen.