Bokt.nl

Daisyree schreef:

Ik kan me heel goed voorstellen dat je je nu geen held voelt. Ik heb ook een punt in mijn leven gehad dat ik het allemaal niet meer zag zitten, maar gelukkig had ik wel de liefde uit mijn familie en vrienden om niet op te geven. Laat ons anders die familie zijn. Het is een zware weg, maar blijf dat hele kleine stipje licht in de duisternis zien dan lukt het je.
En zoals men hier ook zegt. Je hoeft ook helemaal niet 24-7 sterk te zijn. Dat verwacht helemaal niemand. Je bent een mens, een jonge vrouw die al te veel nare dingen heeft mee moeten maken. Dat je jezelf uit die situatie hebt gehaald, dat maakt je al tot een dapper persoon. En dan de moeilijke keuzes die je hebt moeten maken. Daar komt bij dat je nu bij de verblijfbokker ziet hoe een ander gezin functioneert. Hoe het zou moeten. Iets wat je jaren hebt moeten missen. Ook dat verdriet komt er nog eens bij op.
Neem tijd om te rouwen voor je kindje, maar ook voor je eigen jeugd die hebt gemist. Neem tijd, huil, wees verdrietig het mag. Niemand verwacht dat je morgen weer normaal functioneert.
Het is verstandig om inderdaad hulp te zoeken. Want ik vermoed echt dat dit niet alleen de hormonen en de rouw van de abortus is. Dit is ook het verlies van je eigen jeugd.
Zoek hulp om uit te vinden wie jij nu bent. Je bent er echt sterk genoeg voor, ook al voel je dat nu niet.
Wij hebben dat vertrouwen in je. Geef jezelf de kans om dat zelf ook te gaan zien.
Heel veel sterkte en liefs. Blijf je hart volgen, je komt er wel.

Happy16 schreef:

[ Afbeelding ]

MADExLIEFJE schreef:

Even laten weten dat het iets beter met me gaat, pb en andere doe ik op een ander moment.