Uhu. Ik weet natuurlijk niet of zij het ooit gedaan heeft. Maar zij praten zo.. Tja alsof ze een of andere handleiding uit hun hoofd hebben geleerd, nogal gevoelloos ofzo of juist heel medelijdent en dat is ook poedersuiker
ik doe ook al jaar niet meer eerst wel, krassen in mn armen, benen of aan mn haren trekken. en ook dat masker wat gezegt word, heel herkenbaar ook mooi nr van marco borsato van, voor jou zet ik mijn masker af
En daar reageer je toch (in)direct op, ik ging door dat mens alleen maar meer snijden en dissocieren.
Ze begon me ook pas serieus te nemen toen ik haar behandelkamer heb verbouwd. Toen waren we 4 maanden verder. Al die tijd heeft zij me onbewust alleen maar verder de grond in gestampt.
ik sneed trouwens voornamelijk met stanley of scheermesjes, als ik niet bij de hand had (of afgepakt waren) met schaar , broodmes of sleutels. Ook werd gezegt paar pagina`s terug, over aanstel of menes. ik ken ook menen die juiste xtra met korte mouwen lopen om te "showen" wat ze gedaan hebben Denk dat als echt menes is, je je juist schaamt ervoor en geen vragen wil krijgen. je snijd omdat je pijn hebt en voielt, maar niet ziet, om je frustratie krijt te kunnen, bloe dte zien, pijn te zien die je voelt, niet om te showen met je wonden
Ik vind het dapper van jullie meiden, om op deze manier jullie verhaal te uiten! Ik kan natuurlijk jullie niet 100% begrijpen omdat ik idd een "buitenstaander"ben maar ik wil er wel alles over weten.. Ook hoe er mee om te gaan dat is voor mij belangrijk!
Er mee omgaan is altijd moeilijk. Er wordt altijd een andere reactie verwacht (bij mij tenminste). Maar wat altijd blijft is dat je er serieus over blijft en het niet wegwuift. Anders kan iemand zich minderwardig gaan voelen.
Vind het trouwens ook dapper van jou dat je het probeert te begrijpen.
Hier (helaas) nog 1, ben nu een halfjaar gestopt ongeveer, al wil ik het zo nu en dan zó ontzettend graag. nu is dan weer zo'n moment De redenen waarom lopen zo ontzettend uiteen, en ga ik niet open en bloot op internet zetten, bij interesse pb!
Vanmiddag weer naar school en dit is juist zo'n verschrikkelijk stress punt doordat ik veel mensen niet vertrouw. Ik hoop dat alles goed gaat want ik ben weer ontzettend zenuwachtig terwijl ik gewoon in dezelfde klas en alles blijf..
In de klas sta ik ook bekent als "Sociale Fobie" mens. Het klinkt misschien wat banketstaaf maar ze helpen me wel als ik weer eens niets zeg of iets anders nemen zij het voor mij op, dat is toch wel fijn.
Ze proberen en willen mij begrijpen. En toch vertrouw ik ze niet, alsof alles wat ik los laat tegen me gebruikt kan worden.
Het klinkt misschien wat raar maar bij werkt het toch wel.. als ik drang krijg naar automutilatie dan bijt ik op het velletje tussen duim en wijsvinger, je doet jezelf toch wel pijn maar minder, als ik dat doe word ik vanzelf kalmer, misschien om eens te proberen, de vreemdste dingen zouden zomaar kunnen werken.
Veel sterkte, ik moet dit jaar naar een andere school en de enige die ik daar ken is een meisje waar ik ruzie mee heb gekregen.. Ik moet zometeen naar die school doen, dan gaan ze kijken (met een test rekenen, enzo) of ik niet helemaal achterlijk ben. Dus of ik nog enigzins hersens heb.
Examenjaar mavo, en ik mag toch hopen dat ik nog een beetje hersens heb, ik ga er ook vanuit dat die toets gewoon goed gaat. Na zoveel jaren van verdriet mag er ook wel eens iets positiefs gebeuren, toch?
Tuurlijk heb je genoeg hersens! Het gaat ook helemaal goedkomen. Dat soort testen zeggen trouwens helemaal niks. Ik heb er meerdere gedaan: met de taalgerichte kwam ik op een IQ van 143 en met de rekengerichte op 98. Dan kom ik nog steeds op een gemiddelde van 120, terwijl ik de tafel van 2 amper op kan zeggen. Laat je door welke uitslag dan ook niet uit het veld slaan. Iedereen heeft andere talenten.
voor mij begint de school morgen weer, en of ik er tegenop zie.. naah eigenlijk niet zo, ik heb een fijne klas en ik voel me bij die mensen op me gemak
*Meld zich Ik heb ook heel veel meegemaakt onderhand, en ik heb ook Borderline. Ik automutoleer niet vaak, maar als ik het doe dan gebeurt dat als het ECHT niet meer gaat, en naderhand schaam ik me dood. Mijn 'tip' is als je voelt dat je 'gek' begint te worden, ga naar buiten en een rondje rennen. Dit doe ik soms, en dan ben ik gelijk zo uitgeput dat ik wel weer rustig word!
Ik zie mezelf trouwens nog niet rustig worden door een rondje te rennen... Heb zo'n slechte conditie dat ik dat wss niet overleef Ik word meestal rustig door hele aggressieve muziek op te zetten, vreemd genoeg.