Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-06-07 22:57

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 14-06-07 22:57

het is idd het moeilijkst als je op jezelf komt te wonen
dan moet je alles wel onder ogen zien want je bent bezig met je eigen leven op te bouwen en dat wil niet voor je je verleden erkent
ik heb het hier zo verscrikkelijk moeilijk mee gehad
wilde niet inzien dat ik het product was van 2 mensen met verslavingen en psychische problemen
ik ben dan ook verslaafd geboren
ik was heel erg bang van alcohol en drugs
durfde helemaal niks meer
durfde niet echt naar buiten en mensen te ontmoeten
in de angst de grond ingetrapt te worden
dit is mij te vaak gebeurd als meisje
en mijn zelf vertrouwen was compleet weg
had ook veel psychische problemen die ik heel eng vond
en was daardoor ook bang op mijn ouders te gaan lijken
en daardoor ook aan de drugs te raken en/of in de prostitutie
door al dat soort dingen heb ik echt heel veel gemist in mijn latere jeugd / pubertijd
en dat is waar ik het nu eigenlijk moeilijk mee heb

een paar jaar geleden heb ik de knop kunnen omdraaien maar helaas een beetje te ver
ik ging helemaal los
heb alles gebruikt wat los en vast zit en alles gedronken wat los en vast is
ik had zoiets van als ik toch zo gestoord word als mijn ouders dan doe ik het ook goed ook
heb de gekste dingen gedaan
uiteindelijk toen ik 20 was ben ik gaan inzien dat het niet verder kon zo
en ben hulp gaan zoeken
al mijn problemen hebben een naam (borderline) gekregen en dat heeft mij heel veel rust gegeven
ik heb daarna de beslissing genomen om te leven en sinds die tijd gaat het beter

moet zeggen dat als de telefoon gaat ik ook omhoog spring ben te bang dat het mijn moeder is die hulp wil
op drugs moet hebben of de politie dat mijn moeder ergens dood is gevonden
heb te vaak een telefoontje gehad van de politie voor de gebits gegevens van mijn moeder of uiterlijke kenmerken voor mijn moeder
ik heb zelfs een keer een vrouw moeten identificeren die uiteindelijk mijn moeder niet bleek te zijn
ook in mijn tijd van de straat ken ik mensen die ik liever nooit meer wil tegenkomen ben dan ook bang dat zij het zijn en ontdekt hebben waar ik woon

het spijt me dat ik zo over mezelf praat maar na alle verhalen hier die eigenlijk zo confronterend zijn moest ik het echt even kwijt

@batje je krijgt een ontzettende knuf van mij heb ook je verhaal gelezen
en het lijkt me verschrikkelijk om je moeder te zien overlijden net nadat het wat beter ging
maar wat moet zij een sterke vrouw zijn geweest om na alles toch haar leven weer op te pakken
en dan weer met een ziekte te maken te krijgen verschrikkelijk
ik denk dat zij voor wat hogers beschikt is en dat iemand anders haar ook nodig had

**Geplaatst**: 14-06-07 23:03

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 14-06-07 23:03

Ik ken het ja, ik denk dat bij mij daar ook de angst van de telefoon vandaan komt. Zo vaak als ik de telefoon opnam was het mama, of had het met mama te maken en later was het vaak papa die dan 60 keer op een dag belde (en helaas is dat helemaal niet overdreven, had op een gegeven moment 66 gemiste oproepen, allemaal papa en nee er was niks aan de hand, had hem al tien keer te woord gestaan waarbij hij hetzelfde verhaal vertelde) en ik heb ook een stalker gehad die mij anoniem belde. Omdat ik in een flat woon merk ik ook dat als ik iets of iemand anders hoor ik gelijk opschrik en heel stil word bang dat iemand me 'ontdekt'. Te stom voor woorden natuurlijk, maar je komt er heel moeilijk vanaf omdat het echt moet slijten je moet weer vertrouwen krijgen in mensen.

**Geplaatst**: 14-06-07 23:06

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 14-06-07 23:06

JoSav schreef:
@Batje: wat ontzettend bitter dat het je moeder niet gegund was alsnog iets van haar leven te maken en de band met haar kinderen weer aan te halen. Op zo'n moment denk je ook 'als er al een God is, dan is hij wel ontzettend cru'.

Ik mis mijn moeder niet. Ik heb haar nooit als moeder gekend, alleen als gestoorde gek. Maar ik heb ook een tijd flink moeten slikken met de gedachte 'dat was het dan'.

Ik kan me je gevoel ontzettend goed voorstellen als je geen goede band met je moeder hebt gehad. Besluiten geen intensief contact te hebben is tot daar aan toe, maar als die keuze daarna definitief wordt lijkt me dat ontzettend moeilijk.

Wil wel even zeggen dat mijn moeder en ik altijd een geweldige band hebben gehad. Er waren natuurlijk wel problemen, maar in de tijden van psychische gezondheid heeft mijn moeder voor haar kinderen gevochten als een leeuw. Ik denk dat wij als haar kinderen vooral sterker zijn geworden door haar problemen, dan dat we slachtoffer waren. Dit is helaas voornamelijk zij zelf geweest.
Dat geeft gek genoeg wel vrede.. het idee dat de ellende ook niet meer hoeft voor mam.

Maar wat ik dus heel goed herken is de enorme tweestrijd.. het verdriet dat je delen van je jeugd hebt gemist, de woede daarover, maar ook het verdriet van het missen van je ouder en ook het medelijden voor hun ellende.

Mijn moeder is 56 geworden.

**Geplaatst**: 14-06-07 23:07

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 14-06-07 23:07

dat vertrouwen in mensen is het ergste nog idd

**Geplaatst**: 14-06-07 23:45

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 14-06-07 23:45

Heeey!
Voor mij eigenlijk geen herkenbare problemen, aangezien mijn ouders geen last hadden van merkbare verslavingen.
Mijn vader is autist en daar zijn we pas achter gekomen, nadat we toch een hele moeilijke tijd hebben gehad. Geen fysiek geweld, maar vooral psychisch. Het is heel moeilijk om te omschrijven, want het is eigenlijk zoveel, maar niet grijpbaar. Je hebt gewoon geen concreet voorbeeld van dingen die hij gedaan heeft, maar het heeft zeker zijn sporen achter gelaten.
Mijn moeder is lang depressief geweest (heb ik zelf vrij weinig van meegemaakt eigenlijk, misschien dat ik me bewuster wordt van sommige dingen als ik ouder ben), mijn oudere zus is opgenomen geweest, ik heb ook een tijd bij een gedragstherapeut gelopen voor zelfvernietigend gedrag.

Ik heb altijd al heel erg veel last gehad van mijn vaders gedrag omdat ik me zoveel van hem aantrok. Hij gaf me vaak de schuld van allemaal dingen die ik niet gedaan heb, hij werd altijd kwaad, hij kon erg echt niet tegen wanneer iets niet zo verliep zoals hij het wilde en nog veel meer typisch autistisch gedrag. En nog steeds vind ik het moeilijk om ermee om te gaan.

**Geplaatst**: 15-06-07 01:20

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 01:20

Deur doe ik stom genoeg ook niet open als er wordt aangebeld, mensen die me kennen die weten dat ook en die bellen of smsen als ze voor de deur staan Bloos

Eigenlijk best maf nu ik er zo over nadenk Lachen

**Geplaatst**: 15-06-07 01:21

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 01:21

haha Quellian zo maf is het eigenlijk niet
als je leest dat meer mensen er last van hebben
dacht ook dat ik een geval apart was maar valt dus gelukkig weer mee

**Geplaatst**: 15-06-07 08:56

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 08:56

Q meerdere mensen schijnen er inderdaad last van te hebben Lachen

Ik zal je er niet op veroordelen, maar kan mij voorstellen dat sommige mensen het vreemd vinden.
Maar aan de andere kant, wie of wat is normaal? Knipoog

**Geplaatst**: 15-06-07 09:56

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 09:56

Heej,
Ik ken jou gevoel goed alleen is mijn moeder manisch-depressief.
Heel zwaar en net als jij heb ik mijn moeder overal vanaf moeten helpen. Eigelijk heb ik zelf moeder gespeeld voor mijn moeder...
We weten nu dat ze al zeker 15 jaar manisch-depressief is.
Ik heb wel afstand van haar genomen puur omdat zij steeds meer mijn leven begon over te nemen.
Alles draaide alleen maar om haar!
Voor mij was de druppel dat we met het hele gezin (mijn pa en zus en zij) bij de psychiater van haar zaten en ze hem doodleuk vertelde maar ik ben niet ziek.
Waarop hij reageerde nee dat klopt!
Nou geloof me dat kan je er niet echt bij hebben om dat moment...
Ik wens je heel veel sterkte ermee enne me pbbox staat altijd open!
Sharon

**Geplaatst**: 15-06-07 09:59

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 09:59

shcmarathon schreef:
Voor mij was de druppel dat we met het hele gezin (mijn pa en zus en zij) bij de psychiater van haar zaten en ze hem doodleuk vertelde maar ik ben niet ziek.
Waarop hij reageerde nee dat klopt!

Is echt een kenmerk, net als iedere keer willen stoppen met de medicijnen wanneer ze zich goed
voelen...

En psychiaters... die zitten er voor hun en niet voor de rest van het gezin/ liefhebbende.... Rolleyes

Daarnaast kunnen veel MD-ers enorm goed manipuleren en beinvloeden als ze manisch zijn, psychiaters geen uitzondering...

**Geplaatst**: 15-06-07 10:03

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 10:03

Tja helaas heb ik dat aan de levende lijve meegemaakt ja dat gemanipuleer!
Oh en over die medicijnen... Vreselijk.... Er hoeft maar 1 willekeurig persoon te zeggen "Goh wat zie jij er goed uit!!".
En hup daar gaan de medicijnen weer de kast in!
En vooral het ergste elke dag de angst "Wat gaat ze nu weer doen??"...
Ik ben nu 27 en heel mijn jeugd is door haar ziekte verpest doordat ik voor haar en het hele huishouden heb moeten zorgen!!

**Geplaatst**: 15-06-07 10:20

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 10:20

Ik zou niet in zo'n negatief cirkeltje blijven hangen, er zijn vast ook genoeg eigenschappen die heel waardevol zijn, die ja nav je jeugd daaraan hebt overgehouden.

Zo kan het niet anders als dat je heel zelfstandig bent Lachen

**Geplaatst**: 15-06-07 10:28

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 10:28

Nou er was echt niets positiefs aan hoor! Gingen andere meiden met hun moeder shoppen ging ik het huis schoon maken of de was doen!
Zelfstandig moest ik wel zijn ja aangezien ik ook voor mijn vier jaar jongere zusje moest zorgen!
Maar ik zit allang niet meer in dat negatieve spiraaltje!
Ik heb het voor me zelf goed kunnen afsluiten!

**Geplaatst**: 15-06-07 11:31

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 11:31

Quellian schreef:
JoSav schreef:
Hoe denken jullie over kinderen hebben/krijgen?

Mij niet gezien.. ik denk dat dit een erfenis is van het gedoe van mij.. als ik zie hoeveel verdriet mijn moeder heeft gehad om dat wij (broer en ik) zo'n pijn hebben gehad.. Wel zou ik een BOM moeder willen zijn als ik geen partner had gehad.. en daarbij heb ik zo'n leuk leven dat ik eerder een veulen fok dan dat ik zelf een buik krijg.. Knipoog

**Geplaatst**: 15-06-07 11:42

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 11:42

Kinderen nee mij ook niet gezien!! Terwijl mijn vriend juist wel wil!
Nee ik adopteer liever! (veel te bang dat ik net zo word...)

**Geplaatst**: 15-06-07 22:21

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 22:21

Ik ook.
Ik ben nu 15 jaar, voel me op dit moment vrij gelukkig maar dat is wel eens anders geweest.
Mijn moeder is manisch depressief. Ik moet vaak aanhoren dat ze weer zelfmoord heeft gepleegd.
Ze heeft eens geprobeert het huis in de fik te steken.
Ze roept vaak dingen dat alles vreselijk is wat zij heeft meegemaakt, en dat ik dat ook ben.

Ze is meerdere malen naar het buitenland vetrokken zonder iets te zeggen.
Mijn vader heeft nachtdiensten en ik moest vanaf rond m'n 11e elke nacht alleen thuis slapen.
Vaak was m'n moeder dan weer een halfjaar weg. Ze zocht nooit contact op.
Dat heeft me zoveel pijn gedaan, ik ben het blijkbaar niet waard om contact mee te zoeken en voor te zorgen.
vanaf ongeveer m'n 11e moest ik heel vaak voor mijzelf zorgen, mijn vader vluchtte door deze problemen in zijn werk.

Ze heeft vaak driftbuien, en zegt dan vaak dat ik echt zo'n kind van m'n vader ben, dat ik niets ben.
Ik kan me zo vreselijk door haar voelen.

fijn trouwens om dit eens kwijt te kunnen.

**Geplaatst**: 15-06-07 22:40

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 22:40

Oei dames, ik moet zeggen dat ik jullie stuk voor stuk dapper meiden vind Ach gut

!

**Geplaatst**: 15-06-07 22:47

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 15-06-07 22:47

@elmira lekker he om het even van je af te schrijven
je krijgt van mij bij deze ook een knuf

iedereen trouwens ik vind het van iedereen zo dapper dat ze hun levens verhaal ook zo maar neerzetten

elmira woon je nu thuis dan ?
en is de situatie nu wat beter

**Geplaatst**: 16-06-07 08:47

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 16-06-07 08:47

tjee het is echt heel raar te moeten lezen van alle andere problemen. ik heb ook in crisisopvangs gezeten en daar hoor je ook de meest afschuwelijke verhalen, maarallemaal zijn ze weer anders...

ik moet trouwens vandaag weer naar de psychiater. ben gisteravond/nacht weer helemaal doorgedraaid. wordt waarschijnlijk(hopelijk) opgenomen nu

**Geplaatst**: 16-06-07 09:03

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 16-06-07 09:03

Ja ik woon thuis.. Mijn zus woont gelukkig in leeuwarden, vlakbij.
Als het echt te erg is met ruzies ed, ga ik daar heen en slaap ik daar een paar weken.

De ene week is het heel gezellig, maar de andere week is het vreselijk.
Het verschilt altijd en het is leuk zolang het gezellig is, maar dat kan altijd plots uit het niets over zijn
en dan heeft ze weer zo'n 'rare' bui.

**Geplaatst**: 16-06-07 09:10

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 16-06-07 09:10

wel fijn als je weet dat je ergens heen kunt `vluchten`. heb ik nu ook als ik bij mijn moeder ben. ik houd gewoon in mijn achterhoofd dat ik straks weer lekker naar mijn eigen huisje kan:)

**Geplaatst**: 16-06-07 09:17

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 16-06-07 09:17

edit: voel me er toch niet prettig bij mn problemen open en bloot op een forum neer te zetten Bloos

Laatst bijgewerkt door Laura82 op 16-06-07 09:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-06-07 09:45

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 16-06-07 09:45

Ik ga niet te veel op de details in, wel per pb, maar beetje te persoonlijk om alles hier neer te zetten. Ook doet het me nog elke dag pijn, dus ook dat vind ik moeilijk, maar ik zal een poging doen.

Mijn moeder is manisch depressief, al jaren, ik weet niet beter. Inmiddels heeft ze er, *klop klop* al jaren geen 'last' meer van. Af en toe zie je iets, waardoor ineens je hele maag zich omkeerd van NEE NIET WEER. Maar gelukkig loopt het wel los. Het zijn zware medicijnen, dus daar zijn ook weer bijwerkingen bij, zoals vergeetachtigheid, heel ja hoe zeg je dat, ongeinteresseerd en afwezig soms. Maar alles beter als hoe dat het was.

Voor mij als kind was het verschrikkelijk, echt heel erg. Mn ouders hebben wel geprobeerd mij en mn broertjes overal buiten te laten, maar zoiets gebeurd niet achter je rug om. Toen ik een jaar of 6 was, woonde mijn oma praktisch bij ons in om voor ons en ons mam te zorgen. Was er even niemand of niemand die oplette, dan stond ze op en naaide ze eruit. Waarheen? weet ik niet, niet ver want de autosleutels had mn vader verstopt.
Als er niemand was, moest ik opletten, en wed maar dat dat zwaar is. Heb regelmatig kei hard jankend voor dr gestaan, mama trek je jas uit, mama blijf hier. Als ze thuis was ging ze ook gekke dingen doen, ze heeft schrift naar schrift en map na map volgeschreven met klink klare onzin waar ze heilig in geloofde. We moesten vanuit het niks bidden bij het eten, deed je het niet rende ze jankend weg. Als kind kon ik er niet mee omgaan. Het ging bij tijden, ik herrinner me een aantal keer, waaronder toen ik een jaar of 6/7 was, toen ik 10 was en toen ik 13/14 was. (ben nu 20) Die laatste keer heb ik echt als een hel ervaren. Het is zo erg om je moeder zo te zien, hulpeloos, gestoord, ze deed zo'n rare gekke en enge dingen, die je gewoon niet kan plaatsen. Daarbij is het altijd een geheim geweest bij ons thuis, ik ben er bij toeval stiekem achtergekomen wat ze had, en er werd nooit over gepraat. Zo heb ik dus geleerd alles wat ik heb op te kroppen. Nou ja, na die laatste keer ben ik geflipt, ik keerde me tegen mn ouders, was zwaar depressief, deed niks anders als met gekke mensen omgaan en msnen. Mn ouders werden er gek van, maar als ze waagden om er iets van te zeggen werd ik hysterisch. Heb heel veel problemen gehad, kon er gewoon niet mee omgaan.
Toen ik 16 was had ik een andere manier van ontsnappen ontdekt, ik had op msn een groepje van jongens, die een voor een errug lief voor me waren... zegmaar zoiets Clown

Dus telkens als ik het even niet wist, belde ik er een en tja. Nouja daar ga ik al helemaal niet te diep op in, maar ik heb me op seksgebied behoorlijk misdragen, ben blij dat dat met een vaste vriend toch wat rustiger is geworden. Ook doe ik andere dingen niet meer, maar toch iets te persoonlijk om neer te zetten.

Niemand die er voor me was, want er was niemand waarmee ik erover praatte, niemand wist dat ik zo depressief was, ik had een masker op en niet zo'n kleine ook. Een iemand is in die tijd door me heen geprikt, en ik denk dat ik mede door hem hier nog zit. Ook mn paard is een hele grote steun geweest, omdat ik dan kon vluchten, zonder haar wist ik niet waar ik heen moest, vriendinnen wisten in die tijd van niks en waar kon ik anders heen? Nou ja ik heb dus ontelbaar keer op het punt gestaan gewoon er uit te naaien, mn spullen te pakken en naar die vriend gegaan (was een man, die ook paarden had en hij stond voor me klaar, niet met verkeerde bedoelingen, maar gewoon goed en postief! Heb er nu nog steeds heel regelmatig contact mee, is een 2e vader voor me geworden) Ik durfde dat alleen niet, ik durfde niet weg, want als ik ik zou gaan zou het thuis weer misgaan door te veel stress, ik hou van mn ouders, altijd gedaan, zij kunnen ook niks doen aan die ziekte en ik zal ze dus ook nooit in de steek laten. Voor hun ben ik ook een moeilijk kind geweest, terwijl ik verder nooit problemen gaf, ben op mn sloffen het vwo doorgesjokt, het interesseerde me niet, deed er niks voor maar ging vanzelf. Tegen hun richte ik mn frustratie denk ik.

Nouja komt erop neer dat ik een rotjeugd heb gehad, niet omdat mn ouders niet goed voor me zorgden, of dat ik aan iets te kort kwam. Ik kon gewoon niet aan wat ik toen meegemaakt en gezien heb, het is een verschrikkelijke en slopende ziekte. Ik ben op mn 18e gaan samenwonen, omdat ik het thuis niet meer trok. Was wel veel thuis, mn paard staat thuis en aangezien ik verlatingsangst heb duurt het ook ontzettend lang voor ik er rust bij heb om in mn nieuwe huis te zitten. Ik mis thuis, denk continu dat er iets misgaat etc. Gewoon om gek van te worden iig. Overigens als ik nu getest zou worden, denk dat ik met een borderline stempel thuiskom. Oa die vriend heeft dat verschillende keren aangegeven, en wilde dat ik me liet Ook redelijk wat exen hebben aangegeven dat niet alles helemaal goed zit bovenin. Ik wil dat niet, ik wil geen stempel, denk dat ik er weg voor wil lopen. Niet dat het op dit moment een probleem is, ik kan redelijk met mezelf omgaan. Hoewel het toch zeker 3x in de week voorkomt dat ik walg van mezelf en zo vanalles... maar het gaat, er is mee te leven. En daarbij geniet ik nog steeds van de betere dingen in het leven, zoals mn paard Lovers

Daarbij komt ook dat ik nu hele lieve vrienden heb, waarmee ik er over kan praten. Niet eens via internet of schrijven, kan het gewoon vertellen. Komen wel de nodige tranen bij kijken, maar ik vind het een hele stap dat dat lukt.

Overigens is mijn oom een aantal jaar geleden overleden aan manisch depressiviteit... Hij heeft zelfmoord gepleegd. Dit heb ik van dichtbij meegemaakt omdat mijn ouders heel veel met hem praatten en hij in die tijd erg veel over de vloer kwam. Tja die hebben er ervaring mee...

Oja: ik ben NIET zielig hierdoor, het heeft me gemaakt zoals ik ben. Dat het niet leuk was, tja daar is nou eenmaal niks aan te doen. Vind het erger voor mn ouders, omdat die er dus waarschijnlijk NOG veel meer last van hebben en moeite er mee hebben dan ik.

**Geplaatst**: 19-06-07 10:33

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 19-06-07 10:33

@xtostarlight
Het is erg herkenbaar allemaal he wat er geschreven wordt!
Wat ik wel heel knap vind is je vader dat ze bij elkaar blijven.
Mijn ouders zijn door haar manisch-depressiviteit gescheiden(gelukkig). Mijn vader trok het niet meer dat ze elke keer weg liep en zich schuil hield.
Me pb box staat open voor je!!!
Sterkte

**Geplaatst**: 19-06-07 19:44

Re: Lotgenoten gezocht: Ouders met psygische problemen.

Geplaatst: 19-06-07 19:44

Ik vind het ook echt super van mn vader, maar wil niet weten wat voor ramp het word als hij mn moeder in de steek laat. Mn opa en oma leven niet meer om te helpen, ik trek het niet en mn moeder red het niet zonder mn vader.
Hij heeft toendertijd zo ontzettend veel geluk gehad met zn werk, want al die tijd dat het mis was thuis, was hij er ook, voor ons en vooral voor ons mam.