Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
moonsparkle schreef:Bij jongens heb ik ook vaak zoiets van, ze zijn knap..maar die kan ik toch nooit krijgen. Tja verlegen zijn gaat nou eenmaal vaak samen met onzekerheid.
Narya schreef:Jotee schreef:Bellen is bij mij ook een hel; Tegen bekenden durf ik wel te bellen, maar zodra ik naar mensen die ik minder persoonlijk of helemaal niet ken (b.v de kapper, huisarts etc) moet bellen dan durf ik dat niet eens, en bel dan meestal ook niet zelf...
Ik laat het in de meeste gevallen ook door mijn mams doen. Slecht van me
. Jotee schreef:Narya schreef:Ik laat het in de meeste gevallen ook door mijn mams doen. Slecht van me
Lekker makkelijk!!!![]()
Denise_Perla schreef:Jaa, opzich kan ik met sommige klanten leuk l.ullen gewoon de vaste klanten. Maar de eerstek keren in de winkel was echt een drama. Als ik daar na terug kijk ben ik toch best behoorlijk verander in een jaar tijd
Mazzel-meid schreef:Denise_Perla schreef:Jaa, opzich kan ik met sommige klanten leuk l.ullen gewoon de vaste klanten. Maar de eerstek keren in de winkel was echt een drama. Als ik daar na terug kijk ben ik toch best behoorlijk verander in een jaar tijd
Hier thuis zeggen ze ook wel dat je ermee om leert gaan, maar ik vind het zó moeilijk...
Trek het me ook enorm aan als mensen boos zijn/vervelend zijn. (om vervolgens helemaal dicht te klappen en niet meer te weten wat te doen)
Heb nu een erg leuke baan aangeboden gekregen waar ik nu stage loop, maar denk erover het af te slaan, gewoon alleen omdat ik het zó moeilijk vindt om met klanten om te gaan![]()
Terwijl het eigelijk juist hartstikke leuk is, alles er rondom heen..
. 
maar niet in de vorm van bellen, maar van met onbekende mensen praten
tenminste... ik durf niet zo snel op vreemde mensen af te stappen om dingen te vragen 
daar proberen we nu wat verandering te brengen in de verlegenheid 

dus dan is het wel nodig dat je je niet helemaal terugtrekt en verlegen overkomt


maar als het in een onbekende omgeving is vind ik het een beetje 'eng' om vreemde mensen aan te spreken

Mazzel-meid schreef:Denise_Perla schreef:Jaa, opzich kan ik met sommige klanten leuk l.ullen gewoon de vaste klanten. Maar de eerstek keren in de winkel was echt een drama. Als ik daar na terug kijk ben ik toch best behoorlijk verander in een jaar tijd
Hier thuis zeggen ze ook wel dat je ermee om leert gaan, maar ik vind het zó moeilijk...
Trek het me ook enorm aan als mensen boos zijn/vervelend zijn. (om vervolgens helemaal dicht te klappen en niet meer te weten wat te doen)Heb nu een erg leuke baan aangeboden gekregen waar ik nu stage loop, maar denk erover het af te slaan, gewoon alleen omdat ik het zó moeilijk vindt om met klanten om te gaan![]()
Terwijl het eigelijk juist hartstikke leuk is, alles er rondom heen..
Maar het halpt niet echt.. imd schreef:Heb ik ook, ik vind het enorm belangerijk dat mensen niet boos op mij zijn, anders lig ik daar nachten over wakker en wordt ik half depri de hele dag, omdat ik bang ben dat iemand pissig is omdat ik iets vergeten ben/verkeerd gedaan heb .. Af en toe zeg ik tegen mezelf, boeiend, kan jou dat schelen..Maar het halpt niet echt..
Echt stom, dat weet ik, want ik kan er niets aan doen, maar toch.. Lotgenootje
Maar bij vrienden kan ik wel helemaal mezelf zijn
, gelukkig. 
Marijkjuh schreef:Edit: toevallig heb ik ergens gelezen dat verlegen mensen als arrogant door andere worden gezien, omdat wij verlegen mensen hun niet durven aan te spreken of iets terug durven te zeggen. En die mensen denken dat wij ons te goed voelen voor hun. Dat klopt wel ergens, ik word heel vaak als arrogant gezien, terwijl ik dat echt niet wil zijn.
Mazzel-meid schreef:Hier thuis zeggen ze ook wel dat je ermee om leert gaan, maar ik vind het zó moeilijk...
Trek het me ook enorm aan als mensen boos zijn/vervelend zijn. (om vervolgens helemaal dicht te klappen en niet meer te weten wat te doen)
Heb nu een erg leuke baan aangeboden gekregen waar ik nu stage loop, maar denk erover het af te slaan, gewoon alleen omdat ik het zó moeilijk vindt om met klanten om te gaan![]()
Terwijl het eigelijk juist hartstikke leuk is, alles er rondom heen..

imd schreef:Ja,a ik ook. Op werk was een meisje met pauze en ik wist niet hoe de post werkte.. Dan moest ze in dr pauze iemand gaan helpen, en zat ze te klagen. Dan voel ik me vet schuldig..Echt stom, dat weet ik, want ik kan er niets aan doen, maar toch.. Lotgenootje
maar het is erg moeilijk om positief te denken. Omdat ik steeds denk dat ik toch niet leuk/goed/aardig genoeg ben.
en als ik echt ga stressen dan wordt het meteen blanco in m'n hoofd en dan kan ik niks meer 
.