Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
ik heb het dan ook deels gedaan omdat ik er zelf niet meer mee kon lopen (misschien wel egoïstisch, als je 't zo wil noemen), maar ik heb het inderdaad met de allerbeste bedoelingen gedaan, en ik heb er (samen met mijn ouders en een psycholoog) heel goed over na gedacht.Roseane schreef:Helemaal niks.
Ik dacht dat het beter ging...
MariseLover schreef:Ik dacht dat het beter ging...
Lees net een mail van het meisje. Ze zegt dat het steeds slechter met haar gaat. Ze snijdt zichzelf minder, maar ze is zichzelf gaan krassen en slaan.
Ze zegt dat ze een soort stem in d'r hoofd heeft, ze heeft het idee dat ze gek wordt. Ze zegt dat ze bang is voor de stem, dat hij zegt dat ze niks waard is, dat ze zichzelf pijn moet doen, en dat hij vraagt waarom ze hier nog is. Ze zegt: Als ik mezelf geen pijn doe, dan zal hij het wel doen. En dat ze 's avonds in het donker bang is dat de stem er weer is om haar pijn te doen. Ze was laatst in het donker naar de stad gefietst, en blijkbaar zijn er 2 wegen. Ze was door het park gefietst, wat dus een erg onveilige route is. Ze schrijft dat ze het moest van die stem, dat ze daardoor zelf niet meer kan nadenken.
Ik vind het echt vreselijk om dit soort dingen te lezen. Ik wil haar zo graag helpen, maar ik weet echt niet hoe.
Wat moet ik terugmailen? Ik kan haar hiermee niet helpen... maar als ik niks terug stuur, zal ze denken dat ik het niet wil horen.
Pff... wat moet ik nou schrijven?