ElzA_NT schreef:zijn er hier ook mensen die door hun autisme ook op een andere school zitten? Mijn broertje zit op de Berkenschutse, in Heeze.
Mijn dochter gaat na de zomervakantie naar de duinpieper,in noordwijk
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
ElzA_NT schreef:zijn er hier ook mensen die door hun autisme ook op een andere school zitten? Mijn broertje zit op de Berkenschutse, in Heeze.
nijntje01 schreef:Ik heb 2 kinderen met PDD-NOS.
Een zoon van 9 en een dochter van 12.
Ik sta er alleen voor (gescheiden) en soms vind ik het zo moeilijk om er mee om te gaan.
We lopen al jaren bij het RIAGG maar daar kom ik ook niet veel verder mee. Ben ook gestopt met de gesprekken.
Telkens weer kreeg ik te horen dat ik het allemaal goed doe met de kinderen, waarom zou ik er dan nog heengaan.
Wat ik vooral moeilijk vind is hoe ik niet weet te reageren op mijn dochter. Bij alles wat je vraagt of zegt moet ik nadenken hoe ik het verwoord zonder dat ze boos gaat worden. Dit uit dan in schelden ... haar broertje pijn doen en boos naar boven lopen en dingen stuk maken.
Ik weet niet hoe de leeftijd hier ligt van de mensen die ook PPD-NOS hebben maar misschien dat jullie wat tips hebben uit eigen ervaring.
Desnoods mag het via pb.
Ik blijf dit topic zeker volgen en bij verheugd te zien dat er meer mensen zijn die er open durven te vertellen.
iefke schreef:Ik werk op een voorziening in Etten- Leur. 8 jongens in de leeftijd van 18 tot 26 jaar. Normaal tot hoog begaafd.
Allemaal een vorm van autisme. PDD-NOS, MCDD en Asperger. Deze jongens hebben op latere leeftijd een diagnose gekregen. Eén is er taxi-chauffeur, één doet er een koksopleiding. Maar lopen op sociaal- emotioneel vlak tegen verschillende zaken aan. Het verwerken van informatie, het niet uit bed komen wanneer de dagstructuur niet duidelijk is.
Het valt me op dat in dit topic veel mensen zijn die werken met mensen op ZMLK, MLK nivo. Ik denk, en weet eigenlijk wel zeker, dat het totaal andere werelden zijn en andere problematieken met zich mee brengen.
Verbaal zijn een aantal van deze jongens zó sterk, dat je niet eens merkt dat er ook maar iets mee aan de hand is. De zaken waar ze tegen aan lopen, kunnen ze verbaal zó goed verbloemen dat het altijd zoeken blijft naar de vraag waarom iemand niet uit bed komt. We denken dan zelf dat het komt doordat er geen duidelijke structuur is wanneer hij niet hoeft te werken. Want wanneer hij wel werkt, komt hij gewoon zijn bed uit.
Shadow0 schreef:Ik lees dat de mensen die werkzaam zijn met mensen met ASS dit vooral op SO / ZML-scholen zijn. Ik denk dat het goed is je te realiseren dat maar een deel van het spectrum daarop terecht komen, namelijk degenen die het duidelijkst uitvallen op de normale scholen en in normale situaties. Dat vertekent het beeld. Je moet dus wel uitkijken om de ervaringen vanuit zo'n school niet te veel te betrekken op iedereen met autisme.
ikke24 schreef:Autisme kan een gedragsstoornis met zich meebrengen. Als dit het geval is komen ze niet zoals jij zegt op een ZML Maar op een ZMOK (vaak aparte afdelingen voor autisme) cluster 4 is dit . dit betekend moeilijk opvoedbaar.
Citaat:Inderdaad niet alle mensen met ASS gaan daarheen. Zolang ze zich op een reguliere school kunnen redden blijven ze daar. Of ze krijgen een rugzakje.
nijntje01 schreef:Ik heb 2 kinderen met PDD-NOS.
Een zoon van 9 en een dochter van 12.
Ik sta er alleen voor (gescheiden) en soms vind ik het zo moeilijk om er mee om te gaan.
We lopen al jaren bij het RIAGG maar daar kom ik ook niet veel verder mee. Ben ook gestopt met de gesprekken.
Telkens weer kreeg ik te horen dat ik het allemaal goed doe met de kinderen, waarom zou ik er dan nog heengaan.
Wat ik vooral moeilijk vind is hoe ik niet weet te reageren op mijn dochter. Bij alles wat je vraagt of zegt moet ik nadenken hoe ik het verwoord zonder dat ze boos gaat worden. Dit uit dan in schelden ... haar broertje pijn doen en boos naar boven lopen en dingen stuk maken.
Ik weet niet hoe de leeftijd hier ligt van de mensen die ook PPD-NOS hebben maar misschien dat jullie wat tips hebben uit eigen ervaring.
Desnoods mag het via pb.
Ik blijf dit topic zeker volgen en bij verheugd te zien dat er meer mensen zijn die er open durven te vertellen.
Manou schreef:Overigens hoeven autistische kinderen niet in cluster 4 (moeilijk opvoedbaar) Mijn broertje zit in een ander cluster (communicatieve problemen) (Ik weet niet precies hoe het officieel heet)
Om nog even terug te keren naar nijntje01.
Ik denk dat de vraag : waarom plaag jij je broer, te moeilijk is. Ik zou een vraag stellen als: Is je broer vervelend tegen jou? Sla jij hem omdat hij vervelend is? zeker omdat jij aan geeft dat zij roept dat zij altijd de schuld krijgt, zit ik te denken dat je dochter last heeft van je zoon. bijvoorbeeld doordat hij geluid maakt als hij speelt. Dat komt dan op jou misschien niet als hinderlijke over, maar is het wel voor je dochter.
(Dit is maar een voorbeeld, maar wel het duidelijkste wat ik kon verzinnen)
secricible schreef:Samen op vakantie, als ik haar spulletjes weg wil zetten, omdat ze in de weg staan, berg je maar ,je wordt compleet afgemaakt. Dat staat daar, daar moet het blijven staan en NIET ergens anders.
Het was vroeger zelfs zo erg dat als je haar aanraakte, ze compleet flipte, daar kon ze niet tegen. Gelukkig kan ze daar nu mee overweg.
Alwiene schreef:secricible schreef:Samen op vakantie, als ik haar spulletjes weg wil zetten, omdat ze in de weg staan, berg je maar ,je wordt compleet afgemaakt. Dat staat daar, daar moet het blijven staan en NIET ergens anders.
Het was vroeger zelfs zo erg dat als je haar aanraakte, ze compleet flipte, daar kon ze niet tegen. Gelukkig kan ze daar nu mee overweg.
Het eerste stuk herken ik wel wat in, maar dat valt nog mee vind ik zelf. Het tweede stuk is heeeeeeel herkenbaar. Ik had en heb er een bloedhekel aan om aangeraakt te worden. Enige verschil is dat ik vroeger van me afmepte en nu een stap achteruit/opzij doe.
Dit ging/gaat heel ver, ik vond het vreselijk als mensen mij met mijn verjaardag wilde zoenen bij het feliciteren, van familie "pikte" ik het nog, maar ik vond dat juist mijn ouders die mij goed kenden dit moesten accepteren/respecteren. Pfoeh, wat is daar een heisa om geweest: "als we jou niet gewoon mogen feliciteren dan krijg je ook geen kadootjes" "nou dan niet, ik ben toch jarig, dan hoef ik toch geen dingen tegen mijn zin in te doen, bekijk het dan maar".
Dit zal voor een normaal mens nogal uhm..vreemd klinken denk ik
Shanna schreef:Mzz_emmatje schreef:Wij hadden vorig jaar twee jongens in de klas die autisme hadden.
Ik geloof dat de ene PDD-NOS had en de andere weet ik niet meer.
maar we wisten het in het begin ook niet.
Wat best lastig was, want veel mensen begrepen hun niet.
Zij waren wel vrienden van elkaar.
Het ging, toen we wisten wat er aan de hand was, wel beter.
Dan krijg je toch meer begrip voor anderen
en ze werden gelukkig gerespecteerd.
ik durf juist niet zo goed tegen anderen te zeggen waarom ik soms ''anders'' reageer in de angst dat ze me dan anders gaan behandelen..
ik ben bijvoorbeeld heeel koppig en moeilijk van mijn standpunt af te brenegn, en sociaal sta ik ook niet sterk.. komt ook omdat ik op de basisschool enorm werd gepest en hierdoor erg onzeker ben bij grote groepen leeftijdgenoten.. ik schuif nie snel ergens bij aan en ben blij wanneer de pauze op school is afgelopen!