Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-05-06 13:31

Re: Geen contact met je vader of moeder?

Geplaatst: 23-05-06 13:31

Firedancer, je weet een en ander heel goed onder woorden te brengen en je slaat de spijker met regelmaat op de kop!

**Geplaatst**: 23-05-06 13:51

Re: Geen contact met je vader of moeder?

Geplaatst: 23-05-06 13:51

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik zo'n 13 jaar was. De oorzaken lagen anders dan dat ik hierboven vaak lees.

Mijn vader was zoals men zegt, alcoholist. Hij had een eigen bedrijf en was vaak overspannen. M'n moeder moest dat vaak ontgelden. Als kind kroop je dan weg op zolder en kwam je weer terug als het weer 'over' was.
Toen m'n moeder in het geheim vluchtte zijn wij met haar meegegaan. Toen m'n vader alleen was heeft hij zich half dood gedronken en uiteindelijk is er bij hem de ziekte van 'korsakov' geconstateerd. Hij leeft nu in een beschermde woonomgeving.

Mijn moeder vond snel een nieuwe vriend. Ze was zo ontzettend bang om alleen 'over' te blijven (na 25 jaar huwelijk) dat ze alles maar dan ook alles voor die nieuwe vriend deed. Ze ging snel met hem samenwonen terwijl wij (ik met m'n 2 zussen) thuis bleven. Ze kwam doordeweeks nog wél eten koken en de post doen maar verder was ze altijd bij hem. Zelfs tijdens examen-uitreikingen vond ze het bijvoorbeeld belangrijker om bij hem te zijn. Soms, als ze mijn naam wilde zeggen, dan zei ze de naam van haar vriend tegen mij. (als puber kun je daar slecht tegen)

ik heb dus geen contact met m'n vader. Heb nooit een band met hem gehad en ik heb me eigenlijk altijd voor hem geschaamd. Ik heb tegenwoordig nog wél contact met m'n moeder maar die band is niet erg sterk. Ze probeert tegenwoordig dingen te compenseren. Maar voor mijn gevoel hoeft dat niet meer.

Wat voor mij moeilijk is is dat buitenstaanders hierover gaan oordelen. Je kent ze wel, mensen die een redelijk normaal familie leven hebben en die mij dan verder niet goed kennen. Volgens hun moet ik beter omgaan met m'n ouders.

Ik heb gelukkig wel de paardesport kunnen beoefenen. Een lieve kennis ging altijd met me mee op concours met de auto en trailer. Mensen op concours zeiden ook vaak: goh, is dat je moeder? Tegenwoordig heb ik m'n eigen auto, trailer en 2 paarden. Ik ben gewend om veel dingen alleen te doen en meestal lukt me dat ook wel.
Soms voel ik me wel leeg als ik clubgenoten tegenkom op concours die door hun ouders worden aangemoedigd en dat je dan merkt of hoort dat de ouders trots op hun kinderen zijn. Dat zou ik ook wel graag willen, maar ja...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-06 13:55

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 13:55

Mmaverick, ik kan mij heel goed voorstellen dat je op een punt aankomt dat je niets meer "hoeft" van je ouders.

Het betekent niet dat het je allemaal niets meer doet, maar dat je in staat bent om te zorgen dat niet je hele leven weer in duigen valt op het moment dat ze er weer eens een keer niet zijn of ze je niet begrijpen.

Dat heet overleven en is een teken van kracht. Ik hoop voor je dat je toch in de toekomst aan je relatie met je moeder kunt blijven bouwen en misschien zelfs ook je vader als mens kunt leren waarderen.

In ieder geval wat mij betreft bedankt voor je bijdrage!

**Geplaatst**: 23-05-06 14:02

Re:

Geplaatst: 23-05-06 14:02

Ik heb al jaren geen contact meer met mijn moeder; we liggen elkaar gewoon niet.
Moet ook zeggen dat ik een super stiefmoeder heb en altijd bij mijn vader (en stiefmoeder) heb gewoont dus voor mij is mijn "familie" compleet zo.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-06 14:09

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 14:09

NoaC schreef:
Moet ook zeggen dat ik een super stiefmoeder heb en altijd bij mijn vader (en stiefmoeder) heb gewoont dus voor mij is mijn "familie" compleet zo.

Kijk, ze zijn er dus toch, die lieve stiefmoeders.... hoeraa *o/*

**Geplaatst**: 23-05-06 14:22

Re:

Geplaatst: 23-05-06 14:22

Haaaj..

Laat ik mijn verhaal hier dan oook maar eens droppen!

18 jaar geleden werd ik op de wereld gezet.. Mijn vader en moeder waren niet getrouwd.. woonde ook niet samen.. zij waren alleen superverliefd op elkaar! (liefde maakt blind)
Mijn vader was getrouwd met een andere vrouw.. mijn moeder was een alleenstaande vrouw.. wilde graag kinderen van mijn vader.. Hij heeft haar namelijk een belofte gedaan om van zijn vrouw te scheiden als ik geboren was.. Ik werd geboren maar mijn vader bleef bij de vrouw waar hij getrouwd mee was en nu nog steeds is!

2 jaar later werd mijn broertje geboren.. Ook dit moecht geen reden voor hem zijn om bij ons te komen wonen!

Door de jaren geen hebben wij 4ren altijd een goede band met elkaar gehad! De vrouw van mijn vader wist ook dat hij ons op de wereld had gezet.. heeft heel vaak en heel lang moeilijk gedaan.. wat aan de ene kant logisch is.. maar laten gaan deed ze hem niet! Mijn vader zelf heeft een aantal keer geprobeerd om zijn leven met ons te delen.. Dit is hem keer op keer niet gelukt en is hij teruggevlugd naar zijn vrouw!

2 jaar geleden.. toen ik 16 jaar was heeft hij een definitieve punt gezet achter het leven met ons! Hij is op een middag vertrokkken en nooit meer terug gekomen! Dit viel mij erg zwaar.. Ik had ondanks alles toch een hele goeie band met mijn vader.. Vlak nadat hij weg was en min of meer had besloten om niet meer terug te komen zijn we een rechtzaak aangegaan om kinderallementatie te eisen! Tijdens deze rechtzaak heeft hij heel erg lopen dreigen dat er vervelende dingen met ons zouden gebeuren als we ons niet terug zouden krijgen.. : ik ga over lijken! was zijn antwoord.. Aangezien we ons leven als een gezin, dat bestaat uit 3 personen, aardig op de rit hebben hebben wij besloten om ons terug te trekken en ons geen vervelende gebeurtenissen op de hals te halen!

een jaar lang na de breuk met mijn vader heb ik egt met mijnzelf lopen tobben.. ben ook in therapie gegaan maar dit mocht allemaal niet baten.. Nu, bijna 3 jaar later, heb ik het eindelijk een plekje kunnen geven! Het is beter zo.. Ik heb geen zin meer in teleurstelling en verdriet om hem! Tijdens de rechtzaak heeft hij namelijk ook lopen uitkramen dat ik zijn dochter niet ben! hoe diep kan je zinken.. maarjha..

Nu gaat het een stuk beter met me.. sinds een aantal maanden heeft mijn moeder een vriend.. dit valt me wel even zwaar.. ik heb mijn hele leven nooit andere man dan mijn vader om mijn moeder heen gezien! Ineens gaat heel veel aand8 uit naar haar vriend en niet naar mij.. misschien egoistich.. maar ineens een heel ander persoon in je leven.. die in mijn ogen mijn moeder 'inpikt' is even slikken!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-06 14:48

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 14:48

Lisa schreef:
De vrouw van mijn vader wist ook dat hij ons op de wereld had gezet.. heeft heel vaak en heel lang moeilijk gedaan.. wat aan de ene kant logisch is.. maar laten gaan deed ze hem niet! Mijn vader zelf heeft een aantal keer geprobeerd om zijn leven met ons te delen.. Dit is hem keer op keer niet gelukt en is hij teruggevlugd naar zijn vrouw!

Ik moest hier wel een beetje om lachen, als je het niet erg vindt! 't moet wel een vreselijke fenix zijn wil hij elke keer met de staart tussen de benen terug komen hoor.

Ben je gek, je vader is een volwassen vent hoor, hij neemt zijn eigen beslissingen. Hij heeft er gewoon voor gekozen om toch bij zijn vrouw te blijven en zijn vrouw... tja, 't zou mijn keuze niet zijn als mijn man twee kinderen met een andere vrouw op de wereld zou zetten om bij hem te blijven, maar goed.

Lisa schreef:
Tijdens de rechtzaak heeft hij namelijk ook lopen uitkramen dat ik zijn dochter niet ben! hoe diep kan je zinken.. maarjha..

Dat is inderdaad diep triest!

Lisa schreef:
gaat het een stuk beter met me.. sinds een aantal maanden heeft mijn moeder een vriend.. dit valt me wel even zwaar.. ik heb mijn hele leven nooit andere man dan mijn vader om mijn moeder heen gezien! Ineens gaat heel veel aand8 uit naar haar vriend en niet naar mij.. misschien egoistich.. maar ineens een heel ander persoon in je leven.. die in mijn ogen mijn moeder 'inpikt' is even slikken!

Nou, Lisa, ik kan mij heel goed voorstellen dat dit heel erg omschakelen is voor je. Natuurlijk is ineens de hele sociale rolverdeling in huis helemaal anders.
Ik vind het knap dat je er zo nuchter over praat hoor en ik hoop dat het goed blijft gaan tussen jullie en je er toch een nieuwe steunpilaar aan zult hebben!

**Geplaatst**: 23-05-06 14:52

Re:

Geplaatst: 23-05-06 14:52

Firedancer schreef:
Lisa schreef:
De vrouw van mijn vader wist ook dat hij ons op de wereld had gezet.. heeft heel vaak en heel lang moeilijk gedaan.. wat aan de ene kant logisch is.. maar laten gaan deed ze hem niet! Mijn vader zelf heeft een aantal keer geprobeerd om zijn leven met ons te delen.. Dit is hem keer op keer niet gelukt en is hij teruggevlugd naar zijn vrouw!

Ik moest hier wel een beetje om lachen, als je het niet erg vindt! 't moet wel een vreselijke fenix zijn wil hij elke keer met de staart tussen de benen terug komen hoor.

Ben je gek, je vader is een volwassen vent hoor, hij neemt zijn eigen beslissingen. Hij heeft er gewoon voor gekozen om toch bij zijn vrouw te blijven en zijn vrouw... tja, 't zou mijn keuze niet zijn als mijn man twee kinderen met een andere vrouw op de wereld zou zetten om bij hem te blijven, maar goed.

Hij heeft er misschien ook echt wel voor gekozen om terug te gaan naar zijn vrouw! maar dit is hard om te horen.. dat hij liever bij een ander gezin is dan bij ons?! wat is er dan mis met ons..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-06 15:04

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 15:04

Lisa schreef:
Hij heeft er misschien ook echt wel voor gekozen om terug te gaan naar zijn vrouw! maar dit is hard om te horen.. dat hij liever bij een ander gezin is dan bij ons?! wat is er dan mis met ons..

Ik weet niet of er uberhaupt wel iets "mis" is met jullie Lisa, misschien zijn het gewoon de omstandigheden.

De enige die antwoord kan geven op die vraag is je vader....

Ik wil je vader absoluut niet zwart maken, maar ik vind dat hij op een heel onbehoorlijke manier met je moeder is omgesprongen door een relatie met haar aan te gaan en ook nog kinderen op de wereld te zetten en niet de verantwoording te nemen fatsoenlijk voor zijn gezin te blijven zorgen.

Daarnaast zou ook je moeder eens bij zichzelf te rade mogen gaan wat mij betreft waarom ze met deze man nog twee kinderen gekregen heeft, terwijl ze WIST dat hij getrouwd was? Mooie praatjes vullen geen gaatjes, dus waarom heeft ze niet gewacht tot hij gescheiden was?

Ik vroeg mij trouwens wel af: heeft hij met zijn vrouw ook nog kinderen?

Lieve Lisa, je hebt hier natuurlijk helemaal niets aan, aan dat gewauwel van mij. Jij voelt je in de steek gelaten en het heeft er alle schijn van dat dat volledig terecht is.

Maar onthoudt: een kat in nood maakt rare sprongen en alleen je vader kan je vertellen waarom jullie leven deze wending genomen heeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-06 15:33

Re: Geen contact met je vader of moeder?

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-06 15:33

Beste allemaal, bedankt voor jullie reacties.

Helaas moet ik er weer vandoor voor een paar daagjes en ben ik er niet eerder dan zondagavond/maandagochtend.

Voel je vrij om vooral te blijven delen, ik vind het een boeiende discussie zo!!

*zwaai-zwaai*

**Geplaatst**: 23-05-06 16:01

Re:

Geplaatst: 23-05-06 16:01

Firedancer schreef:
Voor wat het waard is: toch vind ik persoonlijk (!) je moeder net zo fout als je vader is geweest.

Ik was 6 dus best jong ja. een kind zal die beslissing misschien niet voor de volle 100% zelf maken maar mijn moeder heeft altijd haar best gedaan om hem in een wat zonniger daglicht te plaatsen. Ik heb ook pas later de ware toedracht gehoord van de scheiding...

Maar wat het belangrijkste voor mijn moeder waren haar kinderen. En die zag ze eraan onder doorgaan... Wij kwamen altijd thuis met het idee teveel te zijn... Mijn moeder is zelf kind van gescheiden ouders en ze herkende het meteen (haar vader had ook een nieuw gezin)

Als wij echt iets betekend hebben voor hem hadden we ook een kaartje kunnen krijgen met een verjaardag ofzo... Mijn moeder heeft het contact altijd proberen aan te wakkeren maar er kwam nooit een reactie...

Dus wat moet je dan.... als je voor zo'n keus gezet word??
Ik zou mijn kinderen die pijnen niet aan doen...

**Geplaatst**: 23-05-06 16:03

Re:

Geplaatst: 23-05-06 16:03

ik heb tot een jaar geleden ook geen contact gehad met mijn vader, ouders waren gescheiden toen ik 4 was, dat is 10 jaar geleden... heb hem ook 10 jaar niet gezien en dus ook nooit echt een vader gehad... maar ik wist niet anders dus

nou zie ik hem zo 1 x in de 6 weken, omdat ie 100 km verderop woont.

ook wij hebben nooit een kaartje ofzo gekregen tijdens verjaardagen, mijn moeder had straatverbod alles gedaan wat ze ertegen kon doen om hem uit de buurt te horen... nou hebben wij ook van allebei de ksnten gehoord (mijn zus & ik) maar ik denk er liever niet over na... mijn vader wou wel maar me moeder liet het niet toe. ook omdat mijn vader alcoholist was en gewoon dronken achter het stuur ging met ons in de auto.

**Geplaatst**: 23-05-06 16:32

Re:

Geplaatst: 23-05-06 16:32

Firedancer schreef:
Lisa schreef:
Hij heeft er misschien ook echt wel voor gekozen om terug te gaan naar zijn vrouw! maar dit is hard om te horen.. dat hij liever bij een ander gezin is dan bij ons?! wat is er dan mis met ons..

Ik weet niet of er uberhaupt wel iets "mis" is met jullie Lisa, misschien zijn het gewoon de omstandigheden.

De enige die antwoord kan geven op die vraag is je vader....

Ik wil je vader absoluut niet zwart maken, maar ik vind dat hij op een heel onbehoorlijke manier met je moeder is omgesprongen door een relatie met haar aan te gaan en ook nog kinderen op de wereld te zetten en niet de verantwoording te nemen fatsoenlijk voor zijn gezin te blijven zorgen.

Daarnaast zou ook je moeder eens bij zichzelf te rade mogen gaan wat mij betreft waarom ze met deze man nog twee kinderen gekregen heeft, terwijl ze WIST dat hij getrouwd was? Mooie praatjes vullen geen gaatjes, dus waarom heeft ze niet gewacht tot hij gescheiden was?

Ik vroeg mij trouwens wel af: heeft hij met zijn vrouw ook nog kinderen?

Lieve Lisa, je hebt hier natuurlijk helemaal niets aan, aan dat gewauwel van mij. Jij voelt je in de steek gelaten en het heeft er alle schijn van dat dat volledig terecht is.

Maar onthoudt: een kat in nood maakt rare sprongen en alleen je vader kan je vertellen waarom jullie leven deze wending genomen heeft.

jah.. mijn vader heeft ook nog een kind bij de vrouw waar hij getrouwd mee is! een zoon.. deze wil niets met mij of mijn broertje te maken hebben!

**Geplaatst**: 23-05-06 22:20

Re:

Geplaatst: 23-05-06 22:20

Firedancer schreef:
PrinCessRomy schreef:
ik heb sinds een maand of 2 geen contact met hem puur omdat ik het spuugzat word dat het van MIJN kant af moet komen, hij belt nooit etc. als hij me niet feliciteerd op mijn verjaardag, laat ik een naamswijziging doen , dan wil ik niet eens meer mijn vaders naam dragen

Hoi Romy, leuk dat je reageert. Alhoewel het natuurlijk jammer is dat je ook mee kunt praten, he?

Mag ik zo brutaal zijn om te vragen of je iets meer kunt vertellen over jouw situatie? En hoe oud je bent

Ik voel mij namelijk best wel aangesproken omdat ik soms wel eens denk dat mijn stiefkindjes ook kunnen vinden dat wij ons best niet voldoende doen om contacten te onderhouden met ze.
Natuurlijk is ellke situatie anders, maar ik leer graag bij om te voorkomen dat we in zo'n situatie komen als bijv. wat jij nu schreef.

hoi firedancer, ik ben 16 volgende week (31 mei) 17. Mijn situatie hmm hoe moet ik beginnen. mijn vader is altijd al een luilak geweest, sinds wij nog kindjes waren lag hij op de bank met bier en keek niet om naar de kindjes, ja als we vervelend waren maar vind je het heel gek dat we zo aan aandacht moesten komen

. dat was de druppel voor mijn moeder en dus zijn ze gescheiden, ik enorm veel verdriet want het is en blijft je vader. Toen is hij op een camping gaan wonen en het contact is altijd van ONZE kant af gekomen (zusje van nu 11 en een broer van nu 19) wij belden hem altijd en dan konden we langskomen. op een moment kreeg hij een flatje wij vaak bellen en dan nam hij ons wel eens mee naar maarseveenseplassen. op eerste kerstdag wilde wij bij hem zijn (vorig jaar) maar dat kon niet, want hij was bij me tante en oom en die hadden niet voor genoeg eten gezorgd, terwijl me tante had gezegd dat we gewoon konden komen. Ik ben het zat dat IK elke keer moet bellen en mijn broer gaat in discussie met mij dat hij "druk" is, ja hij werkt maar ten eerste er zijn nog weekenden en om 5 uur smiddags op de bank hangen met bier is ook niet "druk". dus ik heb nu besloten dat ik niets meer met hem te maken wil hebben. mijn arme kleine zusje heeft verdomme sinds haar verjaardag hem niet meer gesproken omdat HIJ niet naar haar belt. dat kind is 11, en dat is moeilijk voor haar. ik ben er klaar mee, ik hoef zijn naam niet meer te dragen van hem

en ik heb t vaak zat van mijn kant af laten komen, gewoon tevaak al...ik ben er gewoon klaar mee..
Edit: naar een rapport bespreken mee ofzo deed hij ook niet aan. stad niet, niets.

**Geplaatst**: 24-05-06 09:53

Re: Geen contact met je vader of moeder?

Geplaatst: 24-05-06 09:53

Ook ik heb al 10jaar geen contact meer met mijn vader.
Toen ik 4 jaar was, zijn mijn ouders gescheiden en is mijn vader 7km verder gaan wonen.
Op zich ging het in het begin nog goed, om het weekend naar mn vader(wel moest ik(of mijn moeder) altijd bellen, hij belde nooit of ik naar hem kwam), toen ging hertrouwen met een Marokkaanse vrouw(hij is zelf ook Marokkaans), toen is helemaal fout gelopen. Zij wilde mij en mn broertje niet, want ze was bang dat mijn moeder mijn vader ging afpakken van haar

Wanneer mijn vader weg moest, begon al het gedonder, ik en mijn broertje mochten niet in de woonkamer en keuken komen, we moesten maar in de hal ons eigen vermaken.
Wanneer mn moeder ons kwam ophalen, ging ze mn moeder staan uitschelden en mijn vader opjutten dat wij niet meer mochten komen.
Wanneer ik naar mijn vader opbelde om te vragen of ik mocht komen en zij nam op, begon ze weer te schelden en liet duidelijk merken dat ik en mn broertje niet welkom waren. (Ik was 7/8jaar, mijn broertje 5/6 jaar.)

Na een tijdje heb ik tegen mijn vader gezegd(ik was negen jaar) dat ik nog best naar hem wilde komen, maar dan moest hij zelf bellen, ik ging niet achter hem aanlopen.
Daarna jaren niet meer van hem gehoord, geen kaartjes voor onze verjaardagen, geen telefoontje, helemaal niets.
Zelfs toen ik een zware operatie was ondergaan, waardoor ik nu maar 9 vingers heb, heeft hij niks van zich laten horen.
Totdat een hele goede vriendin werd vermoord..
Dat was natuurlijk zowiezo al een flinke schok waar ik nog steeds moeite mee heb. Maar mijn vader kende haar ook en was er natuurlijk ook.
En van alle momenten die hij kon nemen in al die jaren, wilde hij op haar begrafenis weten waarom IK niks meer van mn eigen liet horen en dat hij even met mij praten, dit viel natuurlijk nog zwaarder en sindsdien hoef ik niets meer met hem te maken hebben.
Gelukkig waren er veel mensen die mij toen hebben opgevangen en hem weg hebben gestuurd van mij, zijn vrouw mocht niet komen op de begrafenis(zij kende het meisje niet en ze zou alleen maar moeilijk gaan doen tegen mij en mn moeder)

Op dit moment na 10 jaar, probeert hij wel contact met me te krijgen, maar er is teveel gebeurd en ik heb totaal geen behoefte aan hem, hij voegt niks toe aan mijn leven, behalve drama, pijn en loze beloftes.
Hij zegt nu spijt te hebben, maar daar komt hij dan 10 jaar te laat mee.

Dit is niet het hele verhaal, maar dat vertel ik liever niet.

**Geplaatst**: 24-05-06 15:39

Re:

Geplaatst: 24-05-06 15:39

Ik heb geen contact met mijn vader.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een jaar of 3 / 4 was, dus echt veel weet ik er niet van.

1 x een brief geschreven naar mijn vader maar dat was het dan ook.
Verder nooit contact gehad, niet echt veel behoefte aan ook.
Heb mijn stiefvader altijd wel als mijn 'echte' vader gevonden.
Mijn stiefvader is 2 jaar terug overleden , maar ik mis niet echt een 'vaderfiguur' eigelijk

**Geplaatst**: 24-05-06 16:42

Re:

Geplaatst: 24-05-06 16:42

Ik heb nauwelijks contact met mijn vader, 4 jaar geleden toen mijn ouders gingen scheiden heb ik dit zelf aan gegeven.
Die periode was na twee jaar tijd over en heb ik contact gezocht met mijn vader, dit werd niet gewardeerd door zijn vriendin, en hij wees me keihard af. Een week later kwam ik hem alleen tegen en hij bood zijn excuses aan, en wilde wel contact met mij, maar mocht niet van zijn vriendin. Hij zou me wel bellen, na een half jaar nog niks gehoord te hebben heb ik hem een brief gestuurd, en hij nam contact op, even leek het goed te gaan tussen ons. Maar het contact is 1 keer in de zoveel tijd als hij aan het werk is en ik hem tegen kom. Dit zijn nu wel de momenten waarvan ik geniet even samen zijn met mijn vader.
Ik heb op mijn 18de verjaardag dan ook 5 autorijlessen gekregen, maar dit is voor mij niet nodig ik heb liever een goed contact met hem.

In eerst instantie wou ik dus geen contact maar nu mag het nog steeds niet van zijn vriendin.

**Geplaatst**: 24-05-06 16:50

Re: Geen contact met je vader of moeder?

Geplaatst: 24-05-06 16:50

Ook ik heb sinds november vorig jaar geen contact meer met mijn moeder( vader overleed in 2001).
Mijn moeder heeft mij (28) voor de keus gezet of zij of de vader van mijn kind.
Tis een lastig en moeilijk verhaal maar komt er in het kort op neer dat mijn moeder het niet eens is met de keuze van mannen.
Mijn vriend en ik zijn nu ruim 10 jaar bij elkaar en het gaat heel goed.
Alleen mijn moeder had graag gezien dat ik iets meer verzorgd werd en iets beter in de slappe was zou zitten.

Ik heb sinds november mijn paardje niet meer gezien, hij staat namelijk op haar naam en bij haar thuis en zij neemt nu de verzorging op zich.
Ik mis mijn paard bijna meer als mijn moeder.
Maar ik leer er langzaam aan me te leven.
Ik heb stappen naar haar genomen alleen ik word er direct 10 terug getrapt, dus kies nu voor mijn gezin en mijn leven en hoop dat zij gelukkig word.

**Geplaatst**: 24-05-06 17:24

Re: Geen contact met je vader of moeder?

Geplaatst: 24-05-06 17:24

Ik kan hier eigenlijk heel kort over zijn.
Niks nada noppes.
No problemo at all, vermaak me prima

**Geplaatst**: 24-05-06 17:44

Re:

Geplaatst: 24-05-06 17:44

ik heb al jaren geen contact meer met mijn *verwekker* (vader dus)
het is een hele moeilijke man,
het ene moment was hij leuk, en nog geen 5 minuutjes later brak de hel los, en noemde hij zichzelf ook anders
hij schijnt mps te hebben, waar ik absoluut niet mee om kan en wil gaan
dus ik ben er helemaal klaar mee

**Geplaatst**: 24-05-06 21:27

Re:

Geplaatst: 24-05-06 21:27

ik heb sinds kort zelf ervoor gekozen om mijn vader niet meer te zien! eigenlijk ff geen zin om t hele verhaal hier te typen.(beknopte versie is al 3 kantjes) maar wou het wel even vertelle

**Geplaatst**: 24-05-06 21:54

Re: Geen contact met je vader of moeder?

Geplaatst: 24-05-06 21:54

djeezz, zit echt met tranen in m'n ogen te lezen. Het was voor mij al een off-day, maar dit brengt ook gevoelens terug boven pff

**Geplaatst**: 24-05-06 22:21

Re:

Geplaatst: 24-05-06 22:21

Ik heb ook geen contact meer met mijn moeder en dit is al denk meer dan 10 jaar zo.. Ik ben nu 19

MIjn moeder heeft mij in de steek gelaten en na een paar jaar wilde ze weer contact met me en ze wist niet eens meer hoe oud ik was..

Ik had er echt geen zin en heb ook niet op haar kaartje gereageerd.. Dit is nu al 4 jaar geleden en ik hoef nog steeds geen contact met haar.. Ik mis haar ook niet

Ik heb een hele lieve stiefmoeder en heb het prima met mn vader

**Geplaatst**: 26-05-06 10:03

Re:

Geplaatst: 26-05-06 10:03

Mijn ouders gingen al jaren niet samen. Er was totaal geen liefde tussen hun. Mijn *verwekker* heeft mij vanaf mijn geboorte niet gemogen. Als ik begon te huilen als baby dan stond hij klaar om me een slag met de fles te geven. Ik was 8 jaar dat ik tegen mn moeder zei dat ze weg moest gaan bij hem.Verjaardagen waren een hel. Altijd ruzie en als de visite kwam dan het goede gezin uithangen. Als mn moeder 1 wijntje nam dan brak de hel na een verjaardag los. Ik mocht geen vrienden/innen hebben en als ik die is had gemaakt dan kwam ik een tijd niet meer weg en van mn kamer. Ik werd bang van hem. Mn zusje was alles voor hem, als we dan een spelletje met zn 3en gingen doen en mn zusje won dan kreeg ze bv 1 gulden en ik nooit want ik deed niks goed in zn ogen. Uiteindelijk is de bom gebarsten en zijn we tijdelijk bij mn opa en oma gaan wonen. Mijn moeder wilde scheiden maar was ook bang voor hem. Ik moest naar school toen eruit zou komen of ze zouden scheiden. Dat ik terug kwam zat mn moeder op de keukentafel en vertelde het me. Dat was echt geweldig voor me. Ik was zo ontzettend blij! Maar toen kwam het hele gebeuren. Wij wilde absoluut niet meer bij hem komen maar we hadden nog niet de leeftijd om dat te beslissen. Hierover hebben mn zusje en ik diverse rechtzaken gehad. Gelukkig hebben we deze gewonnen en hoefden niet meer heen. Mn moeder kon een woning huren en hebben daar een tijdje gewoond. Hij was verplicht om alimentatie te betalen maar vertikte het en werd weer een rechtzaak. Na een tijdje ging dit goed. Na een jaar leerde mn moeder mn stiefvader kennen. We leefden weer helemaal op en nadat mn ouders gescheiden waren leerde ik het woord vrienden en vriendinnen. Ik was zo blij! Mn moeder ging samenwonen met mn stiefvader en toen begon de ellende weer. Mn verwekker zou ons vermoorden. Zn maatschappelijk werker belde ons in paniek op dat hij eraan kwam. Politie gebeld en stond snel bij ons. Wij gevlucht naar vrienden/buren. Ik voelde me nergens veilig. Liep nog in mn badjas en blote voeten. totdat ik bij iemand zat waarvan ik zeker wist waar hij niet zou komen. Helaas zag hij de politieauto en keerde om. Als hij dat niet had gezien hadden ze hem waarschijnlijk kunnen pakken. Vervolgens hoorde we van de politie dat ze hem die avond daarvoor van het dak afgehaald hadden. Hij stond met een steen voor mn raam. Maar omdat hij nog niks had gedaan mochten ze hem niet pakken. Hij kreeg uiteindelijk wel een straatverbod. Toen een hele tijd niks meer gehoord totdat ik 18 werd. Hij moest de alimentatie nu op mijn rekening storten. Ik heb de haatelijkste woorden op mn afschriften gehad. Ik durfde ze op slot niet meer open te maken. Op een dag lag er een brief in de breivenbus van zn advocaat. Hij wilde niet meer betalen. Zelf toen ook een advocaat in handen genomen. Ik was het nu zo zat dat ik heb gezegd dat ik zn geld niet meer hoef/en de dreigingen op mn rekeningnummer. Ik heb met de rechter gesproken hierover en we hebben het stopgezet. Ik wilde niks meer van hem zien of horen.

Door de scheiding ben ik echt veel sterker geworden maar ook sneller volwassen geworden. Ik ben super blij met mn nieuwe vader en beschouw hem ook zo! Wat ik alleen jammer vindt is dat er dan mensen zijn die zeggen ja maar het blijft toch je vader? Hij heeft me genoeg aangericht. Als ik dat allemaal op ga schrijven dan ben ik volgende week nog niet klaar. Ik ben er blij om en wil niks anders

**Geplaatst**: 26-06-06 14:22

Re: Geen contact met je vader of moeder?

Geplaatst: 26-06-06 14:22

Nog even een up date.

Inmiddels is mijn zus het huis uit, is naar mijn vader gegaan. Het begin ging goed. Maar na 2 weken was hij haar zat.
Inmiddels zit ze nu 2 weken in haarlem, een kamertje.

Hij wou haar niet in huis hebben, wat ze ook voor hem deed. Hij betaalde haar 1e huur, maardit moet ze terug betalen van hem...

Inmiddels heeft ze dat gedaan, en daarbij geen contact meer met hem.

Ik zeg nogmaals, mijn vader, is geen vader voor zijn dochters.
Ik weet niet hoe ik em moet voelen, maar wel weet ik. Dat mijn contact met hem, niet meer zal op bouwen. Niet van mijn kant iig!
xxiezz