Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-09-25 22:45

Geplaatst: 07-09-25 22:45

Met mijn ouders had ik veel contact omdat ze ook op onze jongens paste.
Mijn moeder en ik belde elkaar ook even iedere dag op, ook omdat mijn moeder problemen met haar hart en longen had. Ze haalde op maandag altijd onze jongens op vanuit school en we aten daar ook na ons werk.
Bij mijn schoonouders aten in principe elke zaterdag, en als we een keer afzegde was dat ook totaal geen probleem.
Mijn ouders en schoonvader zijn binnen 6 weken na elkaar overleden aan de corona.
Mijn schoonmoeder heeft na een paar maanden mijn boodschappen doen op de markt opgepakt. ( dan moest ze meteen ook het huis uit komen)
Die brengt ze dan naar ons bedrijf toe, en dan blijft ze meteen mijn zelfgemaakte soep mee eten.
Zo weten we ook dat ze iets voedzaams eet. En op zaterdag eten we bij haar.
's morgens appt ze mijn schoonzus als ze uit bed is, en 's avonds naar mij toe.
Zo houden we haar een klein beetje in de gaten.
Het scheelt wel dat we op 15minuten afstand van elkaar wonen.

**Geplaatst**: 07-09-25 22:52

Geplaatst: 07-09-25 22:52

Ik ben 46, inmiddels 25 jaar uit huis. Mijn moeder is in 2021 overleden, mijn vader woont in dezelfde stad en mijn schoonouders op 100 km afstand.

Mijn vader zie ik wekelijks, gewoon op zondagmiddag even op de koffie of zoals gisteren, als hij een poosje op onze hond heeft gepast, dan blijven we daarna nog even koffiedrinken of eten. Toen mijn moeder nog leefde had ik die denk ik 3x per week ook nog aan de telefoon. Dat lukt met mijn vader niet, dat is niet zo'n kletskous

Hij is overigens 75 en nog superfit, werkt ook nog een paar dagen per week.
Mijn schoonmoeder spreek ik regelmatig aan de telefoon, maar we gaan er niet zo heel vaak naartoe, gewoon omdat het voor iedereen te druk is. Mijn schoonvader (79) is invalide en aan het dementeren dus om hierheen te komen is ook niet meer altijd even simpel. Nu het met schoonmoeder (74) ook even wat minder gaat, proberen we wel vaker daarheen te gaan. Zo 1x per maand denk ik.

**Geplaatst**: 07-09-25 23:01

Re: Hoe vaak ga jij naar je (schoon)ouder(s)?

Geplaatst: 07-09-25 23:01

Ikkeniet, dat weet ik nog van je familie. Dat hakte erin , ik hoefde me geen zorgen over schoonouders/ouders te maken want die waren er al niet meer. Vond het zo erg voor jullie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-25 23:04

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-25 23:04

zefiros schreef:
Ben wel nieuwsgierig waarom TS de vraag stelt.. care to share?

Staat in mijn tweede post.

Wij hebben overigens geen kinderen. En mocht ze in een verpleeghuis komen, dan is het ook een ander verhaal. (Dan gaat mijn man ook niet elke dag, maar zal dan wel meerdere malen per week gaan) Maar daarvoor komt ze nog lang niet voor in aanmerking. Ze kan hartstikke veel zelf. Het is alleen makkelijker als een ander dat voor haar doet.

**Geplaatst**: 07-09-25 23:06

Geplaatst: 07-09-25 23:06

Ik schrik er eigenlijk wel een beetje van dat je zo naar je (schoon)ouders kan kijken _O-

het idee dat je denkt dat je schoonmoeder het ongeval heeft veroorzaakt vind ik ook echt pittig, sorry. Het kán, ik ken haar niet, maar tot dusver klinkt ze nog niet als iemand met een heftige persoonlijkheidsstoornis.

Ik ben 30, als ik mijn moeder niet zie, bellen we bijna dagelijks even met elkaar. Dagelijks, uh ja dagelijks, al is het maar onderweg in de auto. Maar over het algemeen zorg ik ervoor dat we elkaar toch wel 1x in de week zien. Ze woont op 40km enkele reis.
Mijn moeder is mij echt heel dierbaar en de angst om haar te verliezen is heel dichtbij gekomen. Ik zou het mezelf nooit kunnen vergeven als ik het contact zou laten verwateren of wat dan ook, zij heeft altijd voor mij gezorgd in haar uppie en ik wil er dan ook graag voor haar zijn. Tijdens de ziekte zat ik daar bijna dagelijks.

Als ik dichterbij zou wonen zou ik elke dag wel even langs wippen. Al is het maar een half uurtje. Wat al eerder geopperd is, het zijn de keuzes die je maakt, serie of familie.

Mijn vriend ziet mijn moeder minder vaak dan ik, meestal ga ik alleen, hij werkt toch veel en ik vind het heerlijk om mn moeder ook voor mezelf te hebben.
En zijn eigen vader ziet hij bijna dagelijks. Die zie ik daarentegen weer minder.
Daarmee gezegd hebbende, is het ook luxe om elke avond bij elkaar op de bank te ploffen, er zijn er namelijk zat die ook in de avond uren nog even aan het werk moeten. Het is het leven zoals jij het kent waar je het liefst geen aanpassingen aan wilt doen. Dat zit in ons, is mens eigen, maar wel iets om je bewust van te zijn.

Ik vind dat wij in onze cultuur snel onze ouders vergeten en het op een druk leven gooien. In zuidelijkere culturen wordt daar heel anders mee omgegaan. Maar dat ben ik.

Je schoonmoeder klinkt in ieder geval niet als jouw favoriete persoon en dat hoeft ook niet. Maar jouw vriend/man, heeft (vind ik) wel ook zorg plicht voor zijn moeder, al is het maar even een bakkie doen. Mijn ervaring is wel dat als partner alles heel zwaar/negatief vindt vallen, dat de ander daar in mee gaat en op die manier (onbewust!) tegen een ouder op kan zetten in kleine of grotere maten. Ik benadruk nog even het woordje onbewust, dit zijn namelijk vaak geen bewuste acties.

Mensen( jouw schoonmoeder in dit geval) die op deze manier reageren zoals op een uitnodigingen hebben veelal een andere aanpak nodig. Niet altijd, maar wel vaak zit er een depressie of angst onder. Angst om de buitenwereld onder ogen te komen, je vriend is veilige haven, haar alles. Ik ga er nu ook vanuit dat er geen onderliggend lijden is zoals dementie, want daar zijn weer andere tools voor nodig.
Misschien kunnen jullie eens met een maatschappelijke hulp of psycholoog bespreken hoe jullie dit het beste aan vliegen.
Mijn ervaring is dat geen keuze geven vaak het beste werkt. Dus niet "hey mam, zou je dit leuk vinden om te doen?" Maar "kleed je even aan, we gaan/ik heb iets geregeld/dit staat er op de planning vandaag".
Die extra stimulans kan zwaar voelen, maar kan wel zeker nodig zijn om patronen te doorbreken, totdat ze het zelf op gaat pakken. Dat zelf op pakken is niet in 1x los laten, maar gericht een stappenplan maken om elke keer een stukje meer zelf te laten doen. En hiermee zeg ik niet dat er een hele dag besteding door jullie gedaan moet worden, maar een kopje koffie met daarna een drop off bij de locatie of taxi is voldoende.

Die taak ligt niet bij jou, zou lief zijn als je het wel wilt doen. Maar voornamelijk bij je vriend, het is zijn moeder, hun relatie. Eventueel met hulp van haar directe familie. Als je zegt dat ze nu weer goed contact heeft met een paar broers/zussen, laat hun het regelen en haar meenemen. Of jullie regelen het en zij nemen haar mee.
Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en elke x hetzelfde blijven doen met de verwachting dat er een andere uitkomst is, dat wekt frustratie op bij jullie en heeft reflectie nodig, al dan niet vanuit een professional.

Kost nu tijd, maar levert straks meer gemoedsrust op.

We zijn een mens van de dag, morgen kan het voorbij zijn, zeker als we oud beginnen te worden. En als die morgen aankomt, kan je beter geen spijt hebben van vandaag.

**Geplaatst**: 07-09-25 23:20

Re: Hoe vaak ga jij naar je (schoon)ouder(s)?

Geplaatst: 07-09-25 23:20

Maar vergeet niet dat er ouders zijn, vooral moeders die hunnenig kind moeilijk los kunnen laten en het vanzelfsprekend vinden dat ze op elk hondenfluitje komen opdraven. Dat ze expres is gevallen gaat er bij mij ook niet in maar verder komt ze nogal gemaakt hulpeloos over.

**Geplaatst**: 08-09-25 00:45

Geplaatst: 08-09-25 00:45

BigOne schreef:
Maar vergeet niet dat er ouders zijn, vooral moeders die hunnenig kind moeilijk los kunnen laten en het vanzelfsprekend vinden dat ze op elk hondenfluitje komen opdraven. Dat ze expres is gevallen gaat er bij mij ook niet in maar verder komt ze nogal gemaakt hulpeloos over.

Ik denk dan - als mijn kind min of meer om de hoek zou wonen zou ik het fijn vinden om hem regelmatiger te zien

jij niet?
Alleen ben ik ook zo een figuur die bij thuis werken mijn lunchtijd met mijn bejaarde eenzame buurvrouw deelde 1x in de week en even een visje ging halen. Daar kwam alleen kleinzoon met regelmaat op visite, deed haar ook zoveel zeer. Dat mens bloeide helemaal op als je bleef lunchen.

Schijnbaar zag ze hem langer voorheen omdat ze bleven slapen, gaf duidelijk toch een ander gevoel voor haar. En nu is het nog geen 1x in de week een uurtje.
Wat ik uit de tekst op maak is niet dat ze heel veel van hem vraagt, alleen wat regelmatiger of langer bezoek. Je mist 4 uur reistijd, dan kan jij als kind toch zonder partner wel 1 a 2x kort een bakje doen of op een vrij geplande dag even wat langer blijven? Of blijf een keer in de week bij je moeder eten?
Ik snap daarentegen de drang weer niet om elke avond met je wederhelft samen te moeten/willen eten en op de bank te hangen. Die kerel overleefd het prima als ik een dag of 2 in de week ergens anders eet, of het nou bij mn moeder is of met vriendinnen. Vice versa vind ik het andersom ook prima als hij dat doet. Zonder kinderen is dat nog makkelijker afstemmen door eenzelfde dag uit te kiezen dat je wat anders op je agenda zet.

Ik lees geen rare verzoeken terug, alleen dat ts liever wat minder contact heeft dan wekelijks, met eigen familie en schoon familie. Dat is helemaal prima, niks mis mee, ieder zijn ding. Maar ik lees een vrouw die wat meer tijd met haar zoon door wilt brengen.
Misschien had ze valse hoop toen zij daar kwamen wonen, probeert ze hem op een averechtse manier toch nog wekelijks bij haar krijgen.

Ik lees voornamelijk iemand die in een isolement zit, waarvoor het heel spannend is om alleen dingen te moeten ondernemen. Ook het besef dat je lichaam niet meer zo werkt als vroeger, dat je er niet blind op durft te vertrouwen. Iemand die het eng vindt om te erkennen dat ze ook oud is, iets wat in die generatie en vooral wat ouder nog, heel erg speelt. Het is net als met kinderen, je moet ze letterlijk bij de hand gaan nemen en laten zien hoe het ook kan.

Vaak als ze mee gaan met een vaste groep gaan ze het wel gezellig vinden. Maar dat is niet over 1 dag ijs realiseerbaar. Daar moet houvast in komen, de optie moet vaak weg vallen en plaats maken voor een soort van verplichting. Uiteindelijk valt er ook bij die oudjes zo een last van hun schouder af als ze toegeven.
Wellicht heb ik het te vaak zien gebeuren dat die angst/onzekerheid voor koppigheid wordt gezien en kijk ik er daardoor anders naar. Verder klopt het dat je dit vaker bij vrouwen ziet, mannen zijn daar gewoon meer nuchter in, over het algemeen genomen.

**Geplaatst**: 08-09-25 07:35

Geplaatst: 08-09-25 07:35

KellyR schreef:
BigOne schreef:
Maar vergeet niet dat er ouders zijn, vooral moeders die hunnenig kind moeilijk los kunnen laten en het vanzelfsprekend vinden dat ze op elk hondenfluitje komen opdraven. Dat ze expres is gevallen gaat er bij mij ook niet in maar verder komt ze nogal gemaakt hulpeloos over.

Ik denk dan - als mijn kind min of meer om de hoek zou wonen zou ik het fijn vinden om hem regelmatiger te zien jij niet?
Alleen ben ik ook zo een figuur die bij thuis werken mijn lunchtijd met mijn bejaarde eenzame buurvrouw deelde 1x in de week en even een visje ging halen. Daar kwam alleen kleinzoon met regelmaat op visite, deed haar ook zoveel zeer. Dat mens bloeide helemaal op als je bleef lunchen.

Schijnbaar zag ze hem langer voorheen omdat ze bleven slapen, gaf duidelijk toch een ander gevoel voor haar. En nu is het nog geen 1x in de week een uurtje.
Wat ik uit de tekst op maak is niet dat ze heel veel van hem vraagt, alleen wat regelmatiger of langer bezoek. Je mist 4 uur reistijd, dan kan jij als kind toch zonder partner wel 1 a 2x kort een bakje doen of op een vrij geplande dag even wat langer blijven? Of blijf een keer in de week bij je moeder eten?
Ik snap daarentegen de drang weer niet om elke avond met je wederhelft samen te moeten/willen eten en op de bank te hangen. Die kerel overleefd het prima als ik een dag of 2 in de week ergens anders eet, of het nou bij mn moeder is of met vriendinnen. Vice versa vind ik het andersom ook prima als hij dat doet. Zonder kinderen is dat nog makkelijker afstemmen door eenzelfde dag uit te kiezen dat je wat anders op je agenda zet.

Ik lees geen rare verzoeken terug, alleen dat ts liever wat minder contact heeft dan wekelijks, met eigen familie en schoon familie. Dat is helemaal prima, niks mis mee, ieder zijn ding. Maar ik lees een vrouw die wat meer tijd met haar zoon door wilt brengen.
Misschien had ze valse hoop toen zij daar kwamen wonen, probeert ze hem op een averechtse manier toch nog wekelijks bij haar krijgen.

Ik lees voornamelijk iemand die in een isolement zit, waarvoor het heel spannend is om alleen dingen te moeten ondernemen. Ook het besef dat je lichaam niet meer zo werkt als vroeger, dat je er niet blind op durft te vertrouwen. Iemand die het eng vindt om te erkennen dat ze ook oud is, iets wat in die generatie en vooral wat ouder nog, heel erg speelt. Het is net als met kinderen, je moet ze letterlijk bij de hand gaan nemen en laten zien hoe het ook kan.

Vaak als ze mee gaan met een vaste groep gaan ze het wel gezellig vinden. Maar dat is niet over 1 dag ijs realiseerbaar. Daar moet houvast in komen, de optie moet vaak weg vallen en plaats maken voor een soort van verplichting. Uiteindelijk valt er ook bij die oudjes zo een last van hun schouder af als ze toegeven.
Wellicht heb ik het te vaak zien gebeuren dat die angst/onzekerheid voor koppigheid wordt gezien en kijk ik er daardoor anders naar. Verder klopt het dat je dit vaker bij vrouwen ziet, mannen zijn daar gewoon meer nuchter in, over het algemeen genomen.

Je reacties klinken dan precies als mijn schoonmoeder ook, dat is wel grappig. Het perspectief vanuit de slachtofferrol, en geloof me dat er mensen zijn die hier echt heel goed misbruik van kunnen maken.

Dus dat TS aangeeft dat ze de echtheid in twijfel trekt snap ik juist wel volledig.

De kinderen hebben een eigen leven, je kunt toch niet verwachten dat ze (meermaals) wekelijks komen opdraven? Dat is hetzelfde als verwachten dat ze iedere moeder en vaderdag, pasen, kerst etc langskomen. Je kunt dit niet verwachten als ouder, je kunt het wel vragen en overleggen. Maar 'nee' is ook een valide antwoord, óók tegenover (schoon)ouders.

**Geplaatst**: 08-09-25 07:56

Re: Hoe vaak ga jij naar je (schoon)ouder(s)?

Geplaatst: 08-09-25 07:56

Mijn vader woont 300 meter bij ons vandaan

Soms zien we hem dagelijks of meerdere keren per dag maar ook wel minder vaak.

Mijn schoonouders wonen 20 minuten rijden met de auto vanaf hier
Die zien we 2x per maand of net iets vaker

Wij hebben best wel eens commentaar gekregen van mijn schoonouders dat mijn familie ons veel vaker zag en de kinderen ook.
Mijn moeder is ik 2021 overleden en ja we wouden gewoon veel herinneringen maken.
Lijkt mij toch niet gek
En een groot deel van mijn familie woont hier in het dorp..dusja dan zie je elkaar vaker

**Geplaatst**: 08-09-25 08:03

Geplaatst: 08-09-25 08:03

KellyR schreef:
BigOne schreef:
Maar vergeet niet dat er ouders zijn, vooral moeders die hunnenig kind moeilijk los kunnen laten en het vanzelfsprekend vinden dat ze op elk hondenfluitje komen opdraven. Dat ze expres is gevallen gaat er bij mij ook niet in maar verder komt ze nogal gemaakt hulpeloos over.

Ik denk dan - als mijn kind min of meer om de hoek zou wonen zou ik het fijn vinden om hem regelmatiger te zien jij niet?
Alleen ben ik ook zo een figuur die bij thuis werken mijn lunchtijd met mijn bejaarde eenzame buurvrouw deelde 1x in de week en even een visje ging halen. Daar kwam alleen kleinzoon met regelmaat op visite, deed haar ook zoveel zeer. Dat mens bloeide helemaal op als je bleef lunchen.

Schijnbaar zag ze hem langer voorheen omdat ze bleven slapen, gaf duidelijk toch een ander gevoel voor haar. En nu is het nog geen 1x in de week een uurtje.
Wat ik uit de tekst op maak is niet dat ze heel veel van hem vraagt, alleen wat regelmatiger of langer bezoek. Je mist 4 uur reistijd, dan kan jij als kind toch zonder partner wel 1 a 2x kort een bakje doen of op een vrij geplande dag even wat langer blijven? Of blijf een keer in de week bij je moeder eten?
Ik snap daarentegen de drang weer niet om elke avond met je wederhelft samen te moeten/willen eten en op de bank te hangen. Die kerel overleefd het prima als ik een dag of 2 in de week ergens anders eet, of het nou bij mn moeder is of met vriendinnen. Vice versa vind ik het andersom ook prima als hij dat doet. Zonder kinderen is dat nog makkelijker afstemmen door eenzelfde dag uit te kiezen dat je wat anders op je agenda zet.

Ik lees geen rare verzoeken terug, alleen dat ts liever wat minder contact heeft dan wekelijks, met eigen familie en schoon familie. Dat is helemaal prima, niks mis mee, ieder zijn ding. Maar ik lees een vrouw die wat meer tijd met haar zoon door wilt brengen.
Misschien had ze valse hoop toen zij daar kwamen wonen, probeert ze hem op een averechtse manier toch nog wekelijks bij haar krijgen.

Ik lees voornamelijk iemand die in een isolement zit, waarvoor het heel spannend is om alleen dingen te moeten ondernemen. Ook het besef dat je lichaam niet meer zo werkt als vroeger, dat je er niet blind op durft te vertrouwen. Iemand die het eng vindt om te erkennen dat ze ook oud is, iets wat in die generatie en vooral wat ouder nog, heel erg speelt. Het is net als met kinderen, je moet ze letterlijk bij de hand gaan nemen en laten zien hoe het ook kan.

Vaak als ze mee gaan met een vaste groep gaan ze het wel gezellig vinden. Maar dat is niet over 1 dag ijs realiseerbaar. Daar moet houvast in komen, de optie moet vaak weg vallen en plaats maken voor een soort van verplichting. Uiteindelijk valt er ook bij die oudjes zo een last van hun schouder af als ze toegeven.
Wellicht heb ik het te vaak zien gebeuren dat die angst/onzekerheid voor koppigheid wordt gezien en kijk ik er daardoor anders naar. Verder klopt het dat je dit vaker bij vrouwen ziet, mannen zijn daar gewoon meer nuchter in, over het algemeen genomen.

Je reacties klinken dan precies als mijn schoonmoeder ook, dat is wel grappig. Het perspectief vanuit de slachtofferrol, en geloof me dat er mensen zijn die hier echt heel goed misbruik van kunnen maken.

Dus dat TS aangeeft dat ze de echtheid in twijfel trekt snap ik juist wel volledig.

De kinderen hebben een eigen leven, je kunt toch niet verwachten dat ze (meermaals) wekelijks komen opdraven? Dat is hetzelfde als verwachten dat ze iedere moeder en vaderdag, pasen, kerst etc langskomen. Je kunt dit niet verwachten als ouder, je kunt het wel vragen en overleggen. Maar 'nee' is ook een valide antwoord, óók tegenover (schoon)ouders.[/quote]

Ik kan me dan juist weer niet voorstellen dat je het als kind niet vanzelfsprekend vindt om met die feestdagen langs je ouders te gaan of om wekelijks je ouders te zien of in ieder geval even te bellen. Ik werk onregelmatig, maar als ik bijvoorbeeld op zo'n feestdag een dienst had, dan spraken we af dat we s ochtends, s avonds of bijvoorbeeld de volgende dag langs zouden komen.

**Geplaatst**: 08-09-25 08:08

Geplaatst: 08-09-25 08:08

Ja en ik krijg het Spaans benauwd bij de gedachte dat ik elke week en alle feestdagen met m’n ouders moet spenderen. En nee ik heb geen hekel aan ze. Ik heb gisteren nog met ze gebeld. En ik zie m’n moeder woensdag. En ik ben laatst nog een hele zaterdag met m’n vader op pad geweest.

Ik doe liever af en toe wat leuks met ze dan dat ik strak elke week langs ga. Als ik langs ga zijn ze altijd druk druk met van alles. Of ze moeten werken (ja ook ik het weekend) of er zijn klusjes die ze moeten doen. En dan spreek ik ze alsnog niet echt.

**Geplaatst**: 08-09-25 08:10

Geplaatst: 08-09-25 08:10

Wat ik persoonlijk niet zo goed begrijp en dat is niet pannenkoek bedoelt daarom ook mijn vraag om het beter te kunnen begrijpen

Een uur rijden is best ver. Als ik iedere week meerdere keren per week naar mijn moeder ga zou mij dat echt opbreken.
Maar als ze 20 minuten rijden bij mij vandaan woont of een half uur (ivm spoedplaatsing hadden we helaas die keus niet want dat was onze voorkeur) zou ik daar geen enkel probleem mee hebben om haar iedere week te bezoeken. Sterker gezegd 20 minuten rijd ik naar mijn werk in dezelfde woonplaats.

Wat maakt dat voor degene die dat als reden aangeven het jullie als belastend ervaren? En dan heb ik het uiteraard niet over elke dag gaan

Aanvulling gegeven omdat mijn zin niet kloppend was

**Geplaatst**: 08-09-25 08:14

Geplaatst: 08-09-25 08:14

Mijn moeder is overleden in 1994. Mijn vader is hertrouwd maar ik en zij gaan niet goed samen. Ze wonen in Duitsland, 2 uur rijden. Ik heb mijn vader eind juni voor het laatst gezien en daarvoor sinds corona niet. Ze zijn nu aan het verhuizen en de bedoeling is dat we elkaar om de zoveel weken/maanden eens gaan opzoeken. We moeten onze band nog versterken.

**Geplaatst**: 08-09-25 08:15

Geplaatst: 08-09-25 08:15

Wij wonen op 40 minuten rijden van mijn ouders. Ik ga sowieso elk weekend 1x, meestal een middag en avond. Mijn man gaat vaak mee, maar in ieder geval om de week. Als ik dichterbij zou wonen dan zou ik vaker gaan

Echter wonen we juist hier i.v.m. een voor ons handige locatie en een huis waar we ook niet weg willen. Voor ons is het wel een optie dat er in de toekomst een aanleunwoning op het terrein komt, mochten mijn ouders (of ouder) dat nodig hebben en willen. Maar die zitten verder goed waar ze zitten en mijn zus woont daar in de buurt en gaat zo goed als dagelijks langs voor de gezelligheid (gezamenlijk eten).

**Geplaatst**: 08-09-25 08:32

Geplaatst: 08-09-25 08:32

KellyR schreef:
Ik denk dan - als mijn kind min of meer om de hoek zou wonen zou ik het fijn vinden om hem regelmatiger te zien jij niet?

En als de ander minder die behoefte heeft zou dat ook ok moeten zijn.

Citaat:
Wat ik uit de tekst op maak is niet dat ze heel veel van hem vraagt, alleen wat regelmatiger of langer bezoek. Je mist 4 uur reistijd, dan kan jij als kind toch zonder partner wel 1 a 2x kort een bakje doen of op een vrij geplande dag even wat langer blijven? Of blijf een keer in de week bij je moeder eten?

Waarom altijd jezelf aan de kant schuiven? Als het niet past in je leven, dan niet.
Als de behoeften van elkaar verschillen in frequentie kan je een compromis zoeken, maar zoveel weggeven en alleen ellende terugkrijgen breekt je op. Want het is dan nooit genoeg.

Citaat:
[lIk lees voornamelijk iemand die in een isolement zit, waarvoor het heel spannend is om alleen dingen te moeten ondernemen. Ook het besef dat je lichaam niet meer zo werkt als vroeger, dat je er niet blind op durft te vertrouwen. Iemand die het eng vindt om te erkennen dat ze ook oud is, iets wat in die generatie en vooral wat ouder nog, heel erg speelt. Het is net als met kinderen, je moet ze letterlijk bij de hand gaan nemen en laten zien hoe het ook kan.

Dat MOET natuurlijk helemaal niet, schoonmoeder is een volwassen vrouw.
Er zijn inderdaad ouderen die hier veel moeite mee hebben, er zijn ook ouderen die totaal geen moeite hebben met hun dag invullen. Bij mijn ouders hoef ik niet zomaar op de stoep te staan, die zijn nooit thuis.

Je kan niet van 1 persoon verwachten dat ze je leven leuk maken. Neem zelf de regie in eigen hand en als dat moeilijk is, vraag dan hulp, er is namelijk in de meeste gemeentes echt genoeg hulp en activiteit voor ouderen, maar het zo beslag leggen op iemand is niet ok.

**Geplaatst**: 08-09-25 09:04

Geplaatst: 08-09-25 09:04

Muronia schreef:
Ik kan me dan juist weer niet voorstellen dat je het als kind niet vanzelfsprekend vindt om met die feestdagen langs je ouders te gaan of om wekelijks je ouders te zien of in ieder geval even te bellen. Ik werk onregelmatig, maar als ik bijvoorbeeld op zo'n feestdag een dienst had, dan spraken we af dat we s ochtends, s avonds of bijvoorbeeld de volgende dag langs zouden komen.

Maar wat als je als kind zelf niks met die feestdagen hebt? Ik vind het één grote commerciele oliebol en met de gescheiden ouders van mijn wederhelft was kerst een ren-je-rot om alle familieleden aan te doen. Want ja, zowel ouders, als grootouders verwachten je als (klein)kind gezien te hebben. We moesten praktisch in augustus en september al vastleggen waar hoelaat we kwamen opdraven, en voor wat. Daarnaast hebben wij een hobby waarbij we minstens de helft van de weekenden per jaar weg zijn van vrijdag(middag) tot zondag(avond), juist ook de feestdagen zoals pasen, pinksteren etc omdat het dan een dag langer kan. Ik zou mijn hobby niet aan de kant zetten omdat ik me verplicht moet voelen om bij mijn (schoon)ouders langs te moeten gaan.

Afschuwelijk, en al helemaal als je niet van dat nep sociale gedoe bent met familieleden die je nooit ziet behalve de feestdagen. Wij hebben het dus afgeschaft en 'vieren kerst' op de bank in de jogging net zoals ieder ander weekend. We hebben het oprecht nog geen minuut gemist.

Ik zie mijn moeder iedere week, ze komt op maandag standaard de hele dag oppassen. Maar die tien minuten die ik haar voor en na mijn vertrek zie zijn meer dan genoeg. Dan heb ik gehoord wie er allemaal ziek, zwak, misselijk en dood is in het dorp, wat er nu weer is waarom de huisarts of fysio moet aantreden en dat ze vind dat mijn vader moet stoppen met roken en zich zorgen maakt omdat ie niks meer onderneemt. Voor de rest appt ze geregeld door de week, helemaal prima. Maar als ik haar moet bellen, dan laat ik mijn wederhelft bellen, die twee zijn namelijk vier handen op één buik en die vind dat allemaal meer dan prima. Hij blij, zij blij. :Y)

Op bezoek ga ik zelden, ook niet bij mijn schoonouders, en als ik (of we) al langsgaan, dan zijn we vaak met een klein uurtje ook weer weg,

Maar ze weten ook dat ze ongeacht time of day ze kunnen bellen als er iets is en ik de binnen tien minuten daar ben.

**Geplaatst**: 08-09-25 09:30

Geplaatst: 08-09-25 09:30

Mijn schoonouders wonen op een uur rijden en zijn gemiddeld een keer per week bij ons. Dat was vorig schooljaar als ik werken was en mijn man de kinderen en klusjes e.d. had. Maar dit schooljaar is de planning anders en zien we ze minder: mijn man is geen hele dag thuis en ik ook niet. Dus komen ze af en toe in het weekend. En eens per maand ofzo rijden we naar hun toe. Maar hun huisje is klein, er is voor de kids maar weinig te doen (al hebben ze wel wat speelgoed in huis gehaald e.d.) en ik voel me er al snel opgesloten.

Mijn moeder zit in een heel andere levensfase dan mijn allanggepensioneerde schoonouders. Zij werkt nog, heeft een pleegdochter van 13 en heeft bovendien in totaal 6 kinderen en 7 kleinkinderen. Da's echt anders... bovendien vind ik haar niet zo aardig en is onze band niet fantastisch. We zien elkaar iig op de verjaardagen van alle kleinkinderen en we gaan heel af en toe langs. Maar ze komt zelden of nooit bij ons, is allemaal te veel gedoe. Dus dan maar wat minder contact.

**Geplaatst**: 08-09-25 09:52

Re: Hoe vaak ga jij naar je (schoon)ouder(s)?

Geplaatst: 08-09-25 09:52

Ik woon niet echt in de buurt van mijn ouders dus ik zie ze niet al te vaak.
Als mijn vader hier 1x per jaar langs komt is het veel ik kom daar dus ook eigenlijk alleen met feestdagen. Of ik moet toevallig in de buurt zijn.

Mijn moeder zie ik gemiddeld 1x per maand en wij spreken elkaar tussendoor regelmatig via WhatsApp.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-09-25 09:59

Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-25 09:59

KellyR, ik denk dat jij niet goed leest.

Of jij denkt veel tussen de regels door te lezen, en leest dingen die er niet eens staan! Hoe kom je erbij dat we samen op de bank zitten ipv naar schoonmoeder te gaan? Dat we series kijken? Dat we meer tijd hebben omdat we geen kinderen hebben? Allemaal aannames of niet goed gelezen.

Bigone en Verootjoo lezen wel goed, waarvoor dank. Schoonmoeder zit niet in een isolement, ze claimt en manipuleerd. Ze heeft het donders goed in de gaten. Waarom er door mijn hoofd geschoten is waarom ze het misschien een beetje expres heeft gedaan? Omdat ze steeds bij iedereen zielig deed dat ze haar zoon nooit meer zag (wat gewoon niet waar is) en ze de dag erna zomaar ineens viel, terwijl ze nooit op krukjes kruipt en dat ook niet hoeft te doen, want dat doet haar hulp. Nu moet zoon wel elke dag komen, waren haar eigen woorden. Maar het schoot door mijn hoofd he, ik zeg niet dat het echt zo is.

Verder, je mag best weten hoe een week uit het leven van mijn man eruit ziet: ma: werken tot hlf 6, 18:00 eten eventueel daarna naar schoonmoeder, zij eet om 17:00u en ligt om 21u al te slapen.

Di: werken, ik kom pas hlf 7 thuis, dan heeft mijn man gekookt, eten, wedstrijd, 23:00u thuis en naar bed

Wo: werken tot half 6, eten, sport, naar bed

Do: zie dinsdag, maar dan wedstrijd.

Vrij: huishouden, boodschappen, wat met vrienden ondernemen, eventueel nog wat werken maar dat kan thuis. Lunchen bij schoonmoeder Ect. Schoonmoeder kan niet vaak op vrijdag.

Za: uitslapen, wat leuks met mij doen, vaak een concert oid wat we al maanden hebben staan en waarvoor we een stuk moeten reizen. Schoonmoeder doet boodschappen met haar ene zus en heeft het die dag druk met ??

Zondag: andere zus komt op bezoek, soms komen wij ook of we doen een dagje rustig aan.

Schoonmoeder eet elke dag om 17oou, dan werkt mijn man nog en er kan niet van afgeweken worden. Ook gaat ze elke dag om 21u naar bed. Meestal slaapt ze al op de bank als wij langs komen of ze zit een serie te kijken die ze niet afzet als wij er zijn.

Tuurlijk, het zijn de keuzes die je maakt. Als je echt wilt kan je altijd tijd maken,. Maar met iemand die andere mensen zo claimt, is de zin om je eigen leven dan maar 'on hold' te zetten een stuk kleiner bij ons.

Ook het revalidatie centrum heeft schoonmoeder inmiddels leren kennen. Helaas hebben ze haar verteld dat ze geen uitzondering is en net zoals anderen wordt behandeld.en dat ze dingen ook wat vriendelijker mag vragen. (Schoonmoeder wilt graag als een koningin behandeld worden en beveelt haar onderdanen graag.)

**Geplaatst**: 08-09-25 11:29

Geplaatst: 08-09-25 11:29

Ik zie mijn ouders niet overdreven vaak. Mijn moeder zie ik denk ik om de 4-6 weken en mijn vader zie ik eigenlijk alleen maar als ik dan toevallig even langs mijn ouders moet, of op bv. verjaardagen. Dat heeft verschillende redenen, o.a. het feit dat ik geen auto heb en mijn ouders midden in de polder wonen en ik er dus niet heel gemakkelijk even naartoe ga en ik niet zo'n goede band heb met mijn ouders, met name met mijn vader niet. Contact via whatsapp is er met mijn moeder nog wel, maar ook net dagelijks en dat gaat ook meer over praktische dingen, dan dat we aan elkaar vragen hoe het gaat. Komt ook omdat wij allebei niet heel goed zijn in smalltalk en ik wat gereserveerder ben in wat ik met mijn moeder deel.

Muronia schreef:
Ik kan me dan juist weer niet voorstellen dat je het als kind niet vanzelfsprekend vindt om met die feestdagen langs je ouders te gaan of om wekelijks je ouders te zien of in ieder geval even te bellen. Ik werk onregelmatig, maar als ik bijvoorbeeld op zo'n feestdag een dienst had, dan spraken we af dat we s ochtends, s avonds of bijvoorbeeld de volgende dag langs zouden komen.

Niet iedereen heeft een even goede band met diens ouders. Voor mij is het niet vanzelfsprekend om mijn ouders wekelijks te zien of te spreken, omdat ik geen diep gevoel van liefde voor hen voel en ik daar dus de behoefte niet aan heb. Daarvoor is er in het verleden teveel gebeurd en dan met name tussen mijn vader en mij. Met mijn moeder heb ik een prima band, maar dus ook de behoefte niet om haar wekelijks te zien, of te spreken, omdat ik het contact liever oppervlakkig houd, wat ook verschillende redenen heeft.
Met de feestdagen langs mijn ouders, is voor mij meer een verplichting, dan dat ik daar met plezier naartoe ga. Dat kost mij alleen maar energie en ik moet eerlijk zeggen dat ik vorig jaar met kerst zo'n vervelende avond heb gehad, dat ik er serieus over nadenk om dit jaar met kerst niet naar mijn ouders te gaan. Voor moederdag koop ik nog wel een bos bloemen voor mijn moeder en ga ik even langs voor een bakje koffie, maar vaderdag laat ik altijd aan me voorbij gaan. Verjaardagen ga ik nog wel naartoe, maar dat komt ook omdat er dan andere mensen komen die ik graag wil zien.

Mocht het nodig zijn, dan sta ik klaar om mijn moeder te helpen en dat geldt andersom ook. Mocht de situatie er naar zijn dat ik mijn moeders mantelzorger moet zijn, dan pak ik dat met liefde op. Wekelijks op de koffie bij mijn ouders om te praten over koetjes en kalfjes.. nee dat hoeft voor mij niet, dan ga ik liever in het weekend naar een vriendin.

**Geplaatst**: 08-09-25 11:55

Geplaatst: 08-09-25 11:55

Ik probeer jaarlijks wel met tweede kerstdag naar mijn moeder te gaan, maar soms is haar andere dochter me voor en ik ga écht niet daar 'gezellig' mee zitten doen.
Dat is altijd veel spanning, onderhuidse steken etc totdat ik ontplof en zij er met een schijnheilige waffel de vermoorde onschuld uithangt terwijl ik de schuld krijg van het verpesten van de zooooo gezellige

dag.
Dus nee, breng mijn tijd liever door met dingen die ik wel leuk vind. :')

Filmmarathon in mijn pyjama in bed of op de bank, lekkere wandeling met de honden maken, niets moeten en alles mogen zegmaar.

Geen partner hier, dus daar hoef ik geen rekening mee te houden maar ook met partner laste ik geregeld zo'n dag in.

**Geplaatst**: 08-09-25 11:58

Geplaatst: 08-09-25 11:58

Ik ben 52, woon al vanaf 18e op mezelf, al dan niet met een partner. Heb 27 jaar een paard gehad waar ik elke dan na werk heen ging, Ik werk 40 uur gewoon.
Ouders wonen in Hilversum, ik woon in Naarden , is ongeveer 20 minuten rijden

Ik kwam elk weekend bij mijn ouders, liefst samen met zus / neefje en dat was altijd vrijwillig en heel gezellig.
Verder zijn mijn ouders héél makkelijk: feestdagen is je mag komen, hoeft niet, geen verplichting. En we zijn altijd sowieso geweest met vaderdag/moederdag, kerst etc etc.

Sinds 2 jaar is mama overleden, en pap heeft Dementie.
Nadat mam overleed beseften we pas hoe erg die dementie was.
Mam kreeg kanker en was met 3 maanden weg, we zijn er die periode iedere dag geweest.

Nu ze overleden is heeft pap extra zorg nodig thuis, thuis wonen kan nog nét.
Maandag, woensdag en donderdag komt een verzorger zijn eten opwarmen.
Op de andere dagen doen mijn zus en ik dat.
Op dinsdag en donderdag komt de zorg s-morgens bij hem langs, ontbijtje, koffie, kletsen. En mijn zus of ik koken op deze dagen en eten met hem.
Op zaterdag morgen kom ik, en eet hij brood s-avonds en de zondag zijn we er met zijn allen.

Op deze wijze kan hij langer thuis blijven wonen en heeft hij wat afleiding. Ik vind dat mijn ouders mijn leven voor mij hebben gezorgd en ik dat nu terug kan doen.

Wat schoonouders betreft: ik he daar nooit iets mee gehad, schoonvaders waren oke, maar die schoonloeders....altijd wat te zaniken, dus daar kwam ik er weinig....

**Geplaatst**: 08-09-25 12:54

Geplaatst: 08-09-25 12:54

fohadie schreef:
KellyR, ik denk dat jij niet goed leest. Of jij denkt veel tussen de regels door te lezen, en leest dingen die er niet eens staan! Hoe kom je erbij dat we samen op de bank zitten ipv naar schoonmoeder te gaan? Dat we series kijken? Dat we meer tijd hebben omdat we geen kinderen hebben? Allemaal aannames of niet goed gelezen.

Bigone en Verootjoo lezen wel goed, waarvoor dank. Schoonmoeder zit niet in een isolement, ze claimt en manipuleerd. Ze heeft het donders goed in de gaten. Waarom er door mijn hoofd geschoten is waarom ze het misschien een beetje expres heeft gedaan? Omdat ze steeds bij iedereen zielig deed dat ze haar zoon nooit meer zag (wat gewoon niet waar is) en ze de dag erna zomaar ineens viel, terwijl ze nooit op krukjes kruipt en dat ook niet hoeft te doen, want dat doet haar hulp. Nu moet zoon wel elke dag komen, waren haar eigen woorden. Maar het schoot door mijn hoofd he, ik zeg niet dat het echt zo is.

Verder, je mag best weten hoe een week uit het leven van mijn man eruit ziet: ma: werken tot hlf 6, 18:00 eten eventueel daarna naar schoonmoeder, zij eet om 17:00u en ligt om 21u al te slapen.

Di: werken, ik kom pas hlf 7 thuis, dan heeft mijn man gekookt, eten, wedstrijd, 23:00u thuis en naar bed

Wo: werken tot half 6, eten, sport, naar bed

Do: zie dinsdag, maar dan wedstrijd.

Vrij: huishouden, boodschappen, wat met vrienden ondernemen, eventueel nog wat werken maar dat kan thuis. Lunchen bij schoonmoeder Ect. Schoonmoeder kan niet vaak op vrijdag.

Za: uitslapen, wat leuks met mij doen, vaak een concert oid wat we al maanden hebben staan en waarvoor we een stuk moeten reizen. Schoonmoeder doet boodschappen met haar ene zus en heeft het die dag druk met ??

Zondag: andere zus komt op bezoek, soms komen wij ook of we doen een dagje rustig aan.

Schoonmoeder eet elke dag om 17oou, dan werkt mijn man nog en er kan niet van afgeweken worden. Ook gaat ze elke dag om 21u naar bed. Meestal slaapt ze al op de bank als wij langs komen of ze zit een serie te kijken die ze niet afzet als wij er zijn.

Tuurlijk, het zijn de keuzes die je maakt. Als je echt wilt kan je altijd tijd maken,. Maar met iemand die andere mensen zo claimt, is de zin om je eigen leven dan maar 'on hold' te zetten een stuk kleiner bij ons.

Ook het revalidatie centrum heeft schoonmoeder inmiddels leren kennen. Helaas hebben ze haar verteld dat ze geen uitzondering is en net zoals anderen wordt behandeld.en dat ze dingen ook wat vriendelijker mag vragen. (Schoonmoeder wilt graag als een koningin behandeld worden en beveelt haar onderdanen graag.)

Tja, al zou je de hele dag op de bank zitten, dat maakt je nog niet verplicht om naar je (schoon)ouders te gaan. Ik zou er echt niet tegen kunnen als dat van mij verwacht zou worden, dan zou ik juist nog minder vaak komen. Als ik ergens niet tegen kan is het een vorm van claimen.
Mijn familie woont ver weg, we zien elkaar een paar keer per jaar, vind iedereen prima.

**Geplaatst**: 08-09-25 14:56

Re: Hoe vaak ga jij naar je (schoon)ouder(s)?

Geplaatst: 08-09-25 14:56

Mijn ouders zien we af en aan, momenteel vrij veel omdat ze bezig zijn met een huis bouwen en mijn vader net geopereerd is aan zijn rug. Dus hulp bij de bouw en ziekenbezoekjes zorgen er voor dat ik ze afgelopen week 3x heb gezien. Varierend van 5 minuten om de deur kijken tot uitgebreid koffie of klussen.

In rustigere tijden zijn er soms weken bij dat we wel een keer appen of bellen. Maar niet altijd langs gaan. Of een bliksembezoekje. Daarin kan en mag alles gelukkig.

Schoonouders dito vanaf mijn man zijn kant.

We gaan overigens vaak ieder naar onze eigen ouders en lang niet altijd samen. En samen vaker naar mijn ouders, dan die van hem. Zoals hij zelf zegt; zijn ouders zijn oude mensen. Daar hoort ook het 'oude mensen geklaag' bij. Daar heb ik niet altijd ruimte en geduld voor. Dus dan gaat ie alleen.
Mijn ouders zijn veel vlotter en van deze tijd, hij gaat dus liever naar die van mij toe, dan ik naar die van hem. Dikke prima.

Bij ziekte of ernstige zaken staan we er altijd, voor beide kanten. Dito als er een keer wat praktisch moet gebeuren. En ook de feestdagen worden 'eerlijk' verdeeld. Waarbij Kerst een must is voor ons, echt een familie samenzijn. En overige feestdagen vrijer in te delen en wanneer we zin hebben.

**Geplaatst**: 08-09-25 15:26

Re: Hoe vaak ga jij naar je (schoon)ouder(s)?

Geplaatst: 08-09-25 15:26

Mijn ouders en schoonouders wonen op een uur rijden afstand. Ik zie ze ongeveer een keer in de 3 a 4 weken. Ik zou ze best vaker willen zien, maar dat moet ivm het hebben van 3 opgroeiende kinderen in het weekend. Mijn man en ik komen uit een redelijk groot gezin, er zijn altijd wel broers en zussen over de vloer bij onze families. Wij zijn daarin niet degenen die er het vaakst komen. Onze ouders hebben zelf ook een druk leven met afspraken.
Ik zou mijn ouders wel vaker willen zien en sowieso vaker willen spreken, ik heb daar veel behoefte aan. Maar andersom is dat niet zo en daar heb ik me bij neergelegd. Ik hoop dat ik later het anders ga doen met mijn eigen kinderen.