Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-01-25 00:39

Geplaatst: 09-01-25 00:39

Ik denk dat het inderdaad voor ieder ander is, maar gemakkelijk is het niet.

Ik heb sinds de kleine er is echt een aantal dagen in de week dat ik niet meer naar stal ga en gelukkig goede verzorgers die het overnemen.
Had dit vroeger niet zo gedacht en ging liefst nog 2x per dag 7 dagen in de week erheen.
Ook staan de paarden 30 min rijden van huis, maakt het hier niet makkelijker door.
Echter heb ik wel op die stal de goede verzorgers en de juiste stalling / faciliteiten.
Denk aan altijd begaanbare rijbak, longeerbak, binnenbak(je), stapmolen. Dus als ik ga kan ik wel altijd iets doen, wat wel echt nodig is.

Ik maak het mezelf extra moeilijk dat ik 2 pony’s en 1 rijpaard heb, maar heb ook geleerd dat je niet alles kan blijven doen zoals hiervoor en je meer moet leren loslaten.
Ook steunt mijn partner me volledig hierin en gaan we vaak op zondag als familie erheen.

Het is echt concessies maken en een stukje geluk.
Mijn mannetje kon ik tot een jaar gemakkelijk mee nemen, daarna iets lastiger en na zijn tweede jaar gaat het ook steeds beter.
Wel heeft hij daar de ruimte om te rommelen, maar verwachtingen voor training zijn er nooit als hij mee gaat. En wat dan wel lukt is mooi mee genomen.

Vind wel waar een wil is, is een weg

Echter heb ik wel echt steun en vangnet nodig om het te combineren.

**Geplaatst**: 09-01-25 00:45

Geplaatst: 09-01-25 00:45

Misschien niet persé een doorsnee beeld omdat mijn vrouw en ik allebei paarden hebben en dus weten wat het inhoudt, maar ik vind het goed te doen. We hebben de paarden wel op een goede volpension stalling staan.

Wij verdelen het deels, we hebben gemerkt dat een stok achter de deur hebben helpt. Dus mijn vrouw gaat maandag naar de club (dressuur), ik dinsdag (dressuur), Woensdag samen (springen, oma past dan op). Donderdag hebben ze vrij, vrijdag plannen we hem meestal zo dat mijn vrouw vanuit het werk komt (ik ben op vrijdag vrij en ga dus aan het eind van de middag naar stal) en ik meteen opstap. Als ik klaar ben met rijden stapt mijn vrouw op.
In het weekeind kijken we welke dag we pakken, meestal een van de twee.

Het is me alles meegevallen eigenlijk. Onze dochter ging vanaf 3 weken oud mee naar stal. De eerste paar maanden parkeerden we haar met wagen en al in een rustig hoekje zodat ze kon slapen. Nu ze ouder is wil dat niet meer, maar wisselen we het zo af dat de een de zorg voor haar pakt en de ander met het paard bezig is.

Het is een stuk meer plannen, soms komt het ook neer op korter rijden als het emmertje bij ons kind vol is. Of longeren als je alleen op stal bent met kind.

We hebben een heel lief stalgenootje die ook regelmatig het paard van mijn vrouw even rijdt zodat ze ook in drukke weken wel gewoon haar training en aandacht krijgt. Die van mij wil ik helemaal zelf trainen dus dat houdt in dat ik soms toch uit mijn comfortabele hoekje van de bank moet komen of meteen vanuit werk door ga en laat thuis ben.

Ik denk dat 'it takes a village' ook wel van toepassing is. We durven hulp te vragen en daardoor kan heel veel wel. Afgelopen periode ben ik ook regelmatig nog op wedstrijd geweest omdat er iemand mee kon om even te helpen met paard of kind haha. Als je genoeg netwerk om je heen hebt kan er veel!

**Geplaatst**: 09-01-25 06:26

Re: Combinatie moederschap en paarden

Geplaatst: 09-01-25 06:26

Het gaat niet vanzelf en het wordt heel anders. Maar het kan!
Ik heb 1 meisje van 1.5, 2 paarden aan huis en werk 3.5 dag waarvan 2 op kantoor. Vriend is boer dus thuis en neemt veel van de voerbeurten over. Uitmesten lukt tussendoor, goede babyfoon is een uitkomst. We hebben geen baklicht dus momenteel ben ik heel blij met 2x rijden en een keer longeren. Lukt niet altijd en dat moet je dan ook loslaten.

Ik had er van tevoren iets te makkelijk over gedacht. Waar ik had gedacht m'n kind naar een oppas te brengen om te rijden, heb ik daar moeite mee. Ik wil naast dat werken gewoon met haar zijn en niet nog extra wegbrengen. Ook kreeg ik slaapproblemen waardoor er echt niet altijd puf was om ook nog te gaan rijden.

Het eerste jaar met slapen in de kinderwagen ging wel makkelijker dan nu trouwens. Maar dat is ook weer tijdelijk.

Ook ik twijfel over een 2e vanwege de paarden. Zie niet hoe dat moet gaan werken...

**Geplaatst**: 09-01-25 07:00

Re: Combinatie moederschap en paarden

Geplaatst: 09-01-25 07:00

Het is even puzzelen, maar zeker te doen. waar een wil is is een weg.
Wel is een partner die het geheel steunt onmisbaar.
Ik heb een paard in doe het zelf, 2 kinderen, de jongste nog geen 3, ik werk 28 uur onregelmatig, en ik volg een deeltijd HBO studie.
Ik heb een fantastische verzorgster die 2 dagen in de week de zorg van julius op zich neemt. Verder ga ik elke dag, soms met kids, soms zonder. Ze weten hoe zich te gedragen op stal. RIjden doe ik dan niet (paard is nog te jong) dus dat maakt het wel iets makkelijker.

Voor we 1.5 jaar geleden julius aanschaften ben ik met mijn man gaan zitten, en heb ik hem op de man af gevraagd of het ook in zijn schema past. Want ik wou niet dat hij overvallen werd door de tijd die er in de paarden gaat zitten.

**Geplaatst**: 09-01-25 07:47

Geplaatst: 09-01-25 07:47

Er is al veel gezegd, dus enkel wat aanvullingen waar ik mezelf op verkeken heb, of zaken die ik onderschat heb. Mijn situatie: vier (rij)paarden aan huis, fulltime job (40 uur) met veel reistijd, één kindje van 2,5 jaar en de 2de op komst.

In mijn geval was kindje nr 1 een spoedkeizersnede en kindje nr 2 zal een geplande keizersnede worden. Ik heb in die periode veel op hulp van mijn vriend moeten rekenen bij de paarden. Maar mijn vriend is géén paardenmens (heeft er zelfs bijna een hekel aan eerlijk gezegd), dus dit was een enorm zware periode voor ons alletwee. Een partner die oprecht achter de paarden staat vind ik zelf dus wel erg belangrijk, scheelt veel stress.

Schuldgevoel naar alles en iedereen. Ik heb constant het gevoel dat ik overal tekort kom. De paarden staan meer in de wei dan iets anders. Op het werk kan ik me niet 100% geven (en mijn werk is echt mijn passie, dus zeer frustrerend). En dan heb ik het nog niet over vrienden, sociaal leven, andere hobby's,....

Je kind is je prioriteit. Ik was gewend om veel op wedstrijd(weekends) te gaan met de paarden. Dat heb ik het eerste levensjaar van mijn kindje gewoon niet gedaan, ik wou bij mijn kindje zijn. Dat heb ik zo onderschat, hoe mijn hormonen alles overnamen en ik aan mijn kind geplakt zat.

Wij zijn dus toch voor een 2de gegaan

en mijn paarden zijn een way of life, dus die blijven ook gewoon.

**Geplaatst**: 09-01-25 08:24

Geplaatst: 09-01-25 08:24

Nu klinkt het allemaal als een doem scenario en vrijwel onmogelijk als je alle reacties leest, maar lieve TS..

Van deze momentjes word je echt gelukkig, althans.. ik :

Afbeelding

Ik denk dat alles vooral valt en staat met een meewerkende partner. Wij zijn geen types die elke avond op pad gaan dus savonds heb ik alle tijd voor mijn paarden. En mijn partner mest en voert als ik het te druk heb en vice versa.

Alleen de eerste 6 weken na de bevalling vond ik het erg zwaar. Tijdens mijn zwangerschap zelf voelde ik me hartstikke fit (mijn water brak terwijl ik de stal stond te mesten ), maar na de bevalling was ik echt wel even moe. Zowel fysiek als mentaal. Een baby die nog geen ritme heeft is gewoon heel zwaar. Als je dan een partner of bijrijder of verzorger hebt die de zware taken even van je kan overnemen zodat je alleen even hoeft te knuffelen of borstelen af en toe dan is dat heel erg fijn.

Laatst bijgewerkt door Matheno op 09-01-25 08:30, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-01-25 08:27

Geplaatst: 09-01-25 08:27

Ik heb een eigen paard omdat de eigenaresse het niet meer trok. Die had zo'n schuldgevoel naar haar paard en gezin toe, altijd het gevoel dat ze 1 vd 2 tekort deed. Daarnaast had ze bekkenproblemen gekregen. Ik was de bijrijdster en heb het paard overgenomen.

Ik begrijp nu pas nu ik zelf moeder ben waar zij toen tegenaan liep. Ik sta volpension en werk fulltime. De kleine gaat ongeveer 1x per week mee naar stal maar dan kom ik niet verder dan even borstelen en in de stapmolen tenzij er iemand mee is om de kleine te entertainen.

Toen ze echt nog in de kinderwagen lag kon ik weleens longeren en als ze in de auto slaapt parkeer ik die weleens naast de bak zodat ik kan longeren.

Sinds ik de kleine heb is mijn record 3x per jaar op wedstrijd gaan. Waar ik voorheen graag de selecties en kampioenschappen reed. En wanneer je paard of kind ziek is red je het gewoon niet in je eentje. Ik heb gelukkig hele lieve stalgenootjes en sinds deze week een bijrijdster die me helpen. (Paard heeft inmiddels PPID en daarom moet ik er elke dag heen voor zijn pil en steunkousen).

Maar nu even het positieve. Uk vindt het heerlijk om mee te gaan. Is gek op mijn paard. Bij regen hebben we toch lekker een uitje. Er lijkt een verband te zitten tussen gevoeligheid voor allergieën en op stallen komen (boeren kinderen hebben minder allergieën) dus vooral dat kind mee naar stal

. Je hebt me-time en dat is zo belangrijk om het allemaal vol te houden. Ik ben echt een leuker mens met een paar uurtjes vitamine P in de week en dat weet mn partner ook. Ik rij dus ook gewoon 3 tot 4x in de week. Ik kan niet meer zoals voorheen een hele zaterdag op stal hangen maar m'n paard op conditie houden lukt zeker wel.

Wel hebben we besloten dat er geen 2e komt. Dat heeft zeker niet alleen met t paard te maken maar met meer zaken maar dat was wel even een moeilijk besluit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-01-25 10:10

Geplaatst door de TopicStarter : 09-01-25 10:10

Ik vind het wel knap hoe eerlijk jullie hierover zijn. En dat ik toch niet zo gek ben om als enige te denken één kindje volstaat want... ik wil graag nog wat tijd voor mezelf ook.

Waar andere mensen mss continu weggaan en gaan eten of zo wat wij ook wel eens doen hoor. Ben ik gwn nog het meest blij met buiten zijn en daar men ding doen..

Het belangrijkste is dat de paarden bij me zijn naar mijn gevoel en dat ik er heen kan lopen wanneer ik daar zin in heb of dat dan met of zonder kind is.

@matheno idd ik denk als je zo momenten kan delen dat echt heel leuk is. Buren verder in de straat hadden een pony bij gekocht voor de kinderen en daar vind ik het dan weer gek dat die elke week een andere speeltuin lopen te zoeken, terwijl het leukste toch net in je tuin staat
Dus lijkt me zalig als je dat wel samen kan doen.
Maar ik kan ook niet voorspellen of het ook een paardengek wordt natuurlijk

**Geplaatst**: 09-01-25 10:21

Re: Combinatie moederschap en paarden

Geplaatst: 09-01-25 10:21

Je prioriteiten gaan zich verleggen.

Hier paarden aan huis al van voor er kinderen waren.

3 kids die ondertussen 6,10 en 12 zijn en de paarden aan huis zijn ondertussen bijna allemaal pony’s aan huis geworden…
Ik geniet nu evenveel van de kids wat rijles en pony plezier bij te brengen dan zelf te rijden.

Vroeger wou ik echt uitdagingen met de paarden. Nu wil ik liever rustige zekerheid.

Je kan 101 verhalen horen, maar hoe jij het ervaart en regelt zal opnieuw anders zijn.

Ook hoe je baby en jij zijn zal veel maken.

Een huilbaby die het eerste jaar niet doorslaat tov eentje die amper huilt, maakt al veel verschil bij wat wel of niet mogelijk is.
Zelf ook, je hebt mama’s die gerust hun beeb die slaapt naast de piste zetten en rijden, ook in putje winter zn je hebt er die zoiets niet kunnen vinden.

Iedereen zijn eigen weg, niets is beter of minder goed, maar zoals velen zeggen, waar een wil is, is een weg en het moederschap zorgt er sowieso voor dat je flexibeler wordt.

**Geplaatst**: 09-01-25 10:24

Geplaatst: 09-01-25 10:24

Tjah, die pony in de tuin is niet voor ieder kind ultiem vermaak. Je kinderen moeten dan ook het paardenvirus opgepikt hebben en zeker als ze nog klein zijn, is de lol er met een half uurtje echt wel af. Even knuffelen, poetsen, rondje stappen en klaar. Meer kun je nog niet met een pony en een peuter.

Mijn ervaring: ik doe het niet. En niet alleen vanwege de tijd die ik met mijn kinderen wil en moet (zwemles, afspreken met vriendinnetjes, huisarts, ziek thuis, kno-arts, fysio, alle activiteiten op school enz. enz.) doorbrengen. Daarnaast is elk kind anders. Mijn beide kinderen sliepen pas door toen ze een jaar of 2,5 waren. En sliepen het eerste jaar echt, echt, echt heel slecht. We liepen hele avonden rondjes door de woonkamer met een baby op de arm, omdat ze dan wél sliepen. 's Avonds nog even mesten of gaan knuffelen zat er niet in, want elke minuut dat mijn man de baby had, probeerde ik te slapen. Dat was letterlijk van levensbelang, want we sliepen toen beiden zo'n 3-4 uur per nacht in shifts.

Op 3-4 uur slaap per nacht ben je allang blij als je kind op tijd op school is, je eten op tafel hebt, schone kleding hebt om aan te trekken, de wc gepoetst is en je op je werk precies genoeg kunt doen om het vol te houden. Ik zou oprecht niet geweten hebben waar ik nog tijd of energie vandaan had moeten halen voor een paard. Zelfs een keer in de week een manegelesje lukte niet, want de tijd die ik niet werkte, had ik de zorg voor een kind en elke avond was het zo snel mogelijk slapen en dan rond een uur of 1 's nachts de kleine overnemen zodat mijn man ook nog even kon slapen.

En ja, dit is een doemscenario. Dat weet ik. Niemand bedenkt dit van tevoren. En als je wel paarden hebt en die niet wilt verkopen, vind je ongetwijfeld ook wel weer een weg. Maar weet dat niet elk kindje content is in de kinderwagen of draagzak, dat ze met een jaar gaan lopen en je dan continu op je hoede moet zijn voor gevaar óf een echt veilige speelplek moet inrichten, dat ze het veeeel sneller koud hebben dan jij, dat niet ieder kind het pikt als je ook maar een paar meter bij 'm vandaan stapt en dat 'gezellig bij de paarden zijn' ook kan betekenen dat je zo snel mogelijk staat te mesten terwijl je kind keihard ligt/zit/staat te huilen.

**Geplaatst**: 09-01-25 10:47

Re: Combinatie moederschap en paarden

Geplaatst: 09-01-25 10:47

Als je kan accepteren dat niets loopt zoals je het gepland hebt en je daarna kan voegen dan ben je er eigenlijk.

Niemand kan jou vertellen of het lukt of niet.
Ik moest bij de tweede stoppen met de paarden. Puur omdat ik 1,5 uur per nacht sliep overdag altijd een kind op of aan me had hangen.
Maar nu ze beiden begin tienerjaren zijn geniet ik volop. Heb echt een paar uur per dag eigen tijd naast mijn voltijdbaan en een eigen zaak van mn man en een kind in de topsport. Maar nu zijn dingen beter te plannen

**Geplaatst**: 09-01-25 11:41

Re: Combinatie moederschap en paarden

Geplaatst: 09-01-25 11:41

Mijn dochter is nu 3 en heeft amper interesse in de pony's in de tuin (de kippen zijn leuker).

Inderdaad, wat je hier meer leest is het natuurlijk afhankelijk van hoe je kindje zal zijn en dat weet je niet van te voren. Mijn dochter was (is) echt een hele slechte slaper en kon ik echt niet in de kinderwagen langs de rijbak leggen of de babyfoon meenemen naar stal. Ze vermaakt zich ook niet zelf in een maxi-coxi en de box was helemaal gillen. Was al blij dat ik af en toe even naar de wc kon.

Ook het schuldgevoel is echt heel aanwezig hier. Iedereen wil tijd en aandacht van je en nergens kan je het echt zo geven zoals je het zou willen.

**Geplaatst**: 09-01-25 11:47

Geplaatst: 09-01-25 11:47

Idifix schreef:
Ik vind het wel knap hoe eerlijk jullie hierover zijn. En dat ik toch niet zo gek ben om als enige te denken één kindje volstaat want... ik wil graag nog wat tijd voor mezelf ook.

Waar andere mensen mss continu weggaan en gaan eten of zo wat wij ook wel eens doen hoor. Ben ik gwn nog het meest blij met buiten zijn en daar men ding doen..

Het belangrijkste is dat de paarden bij me zijn naar mijn gevoel en dat ik er heen kan lopen wanneer ik daar zin in heb of dat dan met of zonder kind is.

@matheno idd ik denk als je zo momenten kan delen dat echt heel leuk is. Buren verder in de straat hadden een pony bij gekocht voor de kinderen en daar vind ik het dan weer gek dat die elke week een andere speeltuin lopen te zoeken, terwijl het leukste toch net in je tuin staat
Dus lijkt me zalig als je dat wel samen kan doen.
Maar ik kan ook niet voorspellen of het ook een paardengek wordt natuurlijk

Zou de ergste nachtmerrie van onze oudste zijn: een pony in de tuin.
Hij is opgegroeid met dieren, maar is bang ervoor. Hij is sowieso niet echt een dierenmens. Hij tolereert de katten en dat is al een hele overwinning!

En idd 1 is echt makkelijker

sowieso is oppas regelen echt makkelijker met 1 kind. Ik kan onze oudste makkelijker ergens 'kwijt', maar 3 tegelijk is echt een uitdaging.

Naja onze oudste is nu wel populair bij de meisjes hahaha want hij is de jongen met een pony

**Geplaatst**: 09-01-25 11:59

Geplaatst: 09-01-25 11:59

Ik heb niet alles goed gelezen, maar merk dat ik mijn ervaring toch graag wil delen. Ik hoor namelijk om mij heen ook dat het soms zwaar valt en krijg regelmatig te horen hoe doe je het toch, maar ik voel het anders en ben er eigenlijk best positief over.
Wij hebben de paarden aan huis en 2 kids. 1 van 4 en de andere is nu 4 maanden (ik ben het eens met eerdere opmerkingen dat je van tevoren niet weet hoe je kindje zal zijn).
Op het moment hebben we aan huis 3 paarden en een veulen (zelf gefokt) in de opfok. Dit is voor ons prima te combineren. Inderdaad wat al eerder is gezegd ik denk ook dat een partner er echt achter moet staan. Bij mij helpt hij door weer en wind. Hij houdt bijvoorbeeld niet van koken dus dat doe ik en tegelijkertijd zorgt hij ervoor dat buiten de boel voor een deel gedaan wordt.
Ik werk fulltime (kantooruren) naast mijn gezin en de paarden.
Mijn dochter weet niet beter en het wordt haar met de paplepel ingegoten. Ze vindt het heerlijk om te helpen met mesten en voeren en we hebben regelmatig een hooi gevecht. Ze vroeg in mijn zwangerschap en na mijn bevalling wanneer ik weer wedstrijd heb want ze is mijn trouwste fan. Ik smelt als ze tijdens de proef aan de kant staat en haar duim naar mij opsteekt. Ik rij er zelf heen en mijn vriend komt kijken tijdens de proeven (rij de proeven veelal uit het hoofd).
Ik vind het juist een voordeel dat ze thuis staan want in het weekend sta ik vaak heel vroeg op zodat ik voor de dag in huis start al gereden heb. Soms mis ik dan net het eerste uurtje binnen, maar dan is het buiten al aan kant en overdag doen we vaak iets leuks met het gezin. Hetzelfde geldt voor de avond, ik stap gerust om 21u nog op. 2 dagen in de week komt een bijrijder en op die dagen doe ik zelf minder.

Wat mij ook echt helpt is een goede babyfoon (die neem ik mee naar buiten), en accepteren dat het ritme iedere dag weer anders is. Ik pin mij er niet op vast of ik in de ochtend of avond rij, ik zie het wel hoe het loopt. We hebben het erf afgesloten dat helpt ook enorm want mijn dochter komt daardoor zelf naar buiten en als ze geen zin meer heeft dan gaat ze naar binnen. In de ochtend doet de 1 de kinderen en de ander het voeren buiten. En ja ook ik heb wel eens een off day, maar over rust heb ik de paarden hier nog niet horen klagen.

**Geplaatst**: 09-01-25 12:13

Geplaatst: 09-01-25 12:13

Idifix schreef:
Ik ga eigenlijk van het ergste uit en dat is dat ze niet mee kunnen in een stilstaande wagen of dergelijke daar reken ik niet op.

In de winter word hier ook niet veel gereden en haal wel voldoening uit de verzorging van hun, ik kan altijd opstappen als ik daar toch zin in heb en het miss ooit eens even niet regent.
In de zomer gaan ze niet op stal, dus 24/7 buiten.

In dat geval denk ik dat ik al een blij mens zou zijn als ik ze zelf eten kan geven, en ze kan zien. Vond het nu de laatste tijd als ze nog op stal stonden al zo een gemis soms.

Ik denk dat je met deze gedachte al een heel eind op weg bent om er realistisch tegenaan te kijken

In het ergste geval ben je de hele dag en nacht zoet met voor je kind zorgen omdat er slaap / drink / andere problemen zijn. Het is bijna onvoorstelbaar hoe het kan dat even buiten de post pakken een onhaalbare taak lijkt, laat staan even je paarden eten geven, echt bizar... maar als je het meegemaakt hebt weet je dat het kan

Het ligt er natuurlijk helemaal aan hoe je kind is. Wat je verder allemaal nog moet doen op een dag. Hoe je situatie precies is qua iemand anders die kind even over kan nemen. En hoe je er zelf als moeder in staat, of je dat überhaupt wilt.

Waar de 1 zegt dat baby / peuter meenemen geen doen is omdat die echt niet rustig in wandelwagen / box ofzo blijft slapen of spelen, zegt de ander "laat maar gillen / huilen, daar wennen ze wel aan". En waar de 1 graag veel tijd met kind door wil brengen, heeft de ander er geen probleem mee om kind veel naar opvang te brengen waardoor je natuurlijk ook je handen veel meer vrij hebt.

Laat je in ieder geval niet aanpraten dat je je baby gewoon overal mee naartoe kan/moet slepen zodat ze leren overal doorheen te slapen. Dat klinkt leuk en zal best werken bij van zichzelf al vrij zoete babies, maar er zijn er genoeg waarbij je dat idee héél snel afleert omdat die het gewoon niet trekken en zwaar overprikkeld raken en dan zit je zelf de rest van de dag met een baby die dermate over de flos is dat je er niks meer mee kan beginnen en alles aan gort gaat vanwege de slaapproblemen....

Persoonlijk vond ik vooral het constante haasten en schuldgevoel van wat allemaal niet lukte, echt killing. Je wilt eigenlijk A, B en C doen bij je paard(en). Maar kan niet weg bij of met kind door 1 of andere reden. Of je MOET naar de paarden, terwijl je eigenlijk liever bij kind wilt zijn.

Dan moet er ook nog eten gemaakt worden. Boodschappen gedaan worden. Huishoudelijke klusjes. Als je iets voor je werk moet doen zit dat er ook nog tegenaan te duwen. En dan heb je wellicht ook nog een man / familie / vrienden waar iets mee moet. En een tuin waar het onkruid inmiddels een meter hoog staat of dat soort dingen.

Probeer dus zoveel mogelijk te voorzien in dat je zo weinig mogelijk "moet" naast de zorg voor je kind, dat je liefst ook wat makkelijk toegankelijke back-up hebt voor de aller moeilijkste dagen. En liefst sowieso minstens 1 dag(deel) in de week vrij houden zodat je dan puin kant ruimen waar het nodig is. Dan is de kans het grootst dat het wel meevalt allemaal en goed te doen voelt

**Geplaatst**: 09-01-25 12:31

Geplaatst: 09-01-25 12:31

Ik sluit me aan bij n_twinkel en heb hier dezelfde ervaring.
Wij hebben 2 kinderen, eentje van 2,5 en een van 3 maanden. Ik werkte fulltime (wil na huidig verlof naar 4 of tijdelijk 3 dagen) en man heeft een eigen bedrijf en maakt veel uren. Daarnaast hebben we een wisselend aantal paarden aan huis, maar minimaal 3 van onszelf, en nog een zooitje dieren (schapen, kippen, katten, hond). Omdat de paarden aan huis staan, ben ik altijd vrij om savonds na bedtijd van de kinderen de paarden te doen. Dan neem ik de babyfoon mee of partner is binnen. Dat is swinters in het donker, maar behalve dat geen probleem. Ik deel soms de zorg voor de paarden met een familielid en heb een bijrijder die 1x per week komt, op die dag heb ik die avond vrij. Mijn tips, waarschijnlijk een heel aantal al genoemd, zouden zijn (als je de paarden aan huis hebt ook):

- Een goede babyfoon! Maakt een wereld van verschil.
- je erf afzetten, ons erf is half omringt door sloten. In principe is alles dicht dmv hekwerk en kunnen ze daar niet zomaar bij.
- betrek je kinderen in wat je doet ookal lijkt dat moeilijk. Krijg je van jongs af aan meestal makkelijkere kinderen van. Onze eerste is een pittig kind, maar door dingen voor haar zo leuk mogelijk te maken en haar op die manier te betrekken bij je dagelijks leven heb je beide plezier. Het gaat misschien op half tempo of nog trager, maar je krijgt toch dingen gedaan.
- pas je verwachtingen aan. Onze eerste heeft 3 maanden alleen maar gehuild. Dan kom je qua energie echt niet verder dan de basis verzorging voor je paard en daartegen vechten heeft geen enkele zin. Onze tweede daarintegen slaapt veel en overal en is het makkelijkste kleintje wat ik me voorstellen kan.
- sociaal leven op een lager pitje. Dat gebeurt toch al vaak met het krijgen van kinderen, maar wij plannen savonds doordeweeks bijvoorbeeld weinig en alles in het weekend.
- richt het voor je paarden houden zo efficiënt mogelijk in waar mogelijk. Zo lopen onze paarden 24/7 buiten, mesthoop is naast de paddock, ze hebben een verwarmde automatische drinkbak en een slowfeeder waar ik elke 2/3 weken een grote baal in plaats in het weekend. In echte nood zou ik dus een dag over kunnen slaan, dan blijft alleen de mest een dag liggen en krijgen ze die dag geen vitaminekorrels. Is gelukkig nog nooit nodig geweest, maar geeft wel rust dat ze niet ineens zonder hooi, water of beschutting zouden staan.
- heb iemand achter de hand. Een betrouwbare bijrijder, pensionklant, je partner.. maakt niet uit, als diegene eventueel in kan springen bij ziekte scheelt dat heel veel stress.

En verder, schat voor jezelf in of je het ziet zitten lange dagen te maken. Ik ben van nature een druk persoon en slechte stilzitter. Ik heb geen interesse in series of films en ben liever in beweging en vind daar mijn rust. Mij vond je dus voor het hebben van kinderen niet op de bank savonds en dat is nu niet veranderd- nu doe ik dat nog steeds alleen dan met wallen onder mijn ogen van onderbroken nachten met een baby

Wat ik niet meer doe is wedstrijden rijden op dit moment maar dat lever ik met liefde in. En als ik dan ons als familie buiten zie, tussen de beesten en buitenleven, dat maakt elke dag het waard

**Geplaatst**: 09-01-25 13:00

Re: Combinatie moederschap en paarden

Geplaatst: 09-01-25 13:00

Goed om je er in te verdiepen. Hier moeder van 2 kids en werk 4 volle dagen in de week. Het ligt er eigenlijk grotendeels aan hoe groot jouw wil is. In overleg met mijn toenmalige partner, 2 vaste avonden in de week gepland voor mij en mijn paard. En 2 vaste dagen in de week waren voor hem en zijn ding. Dit zodat je echt me-time had en even geen kids. In het weekend besprak ik met hem wat de plannen waren en wanneer ik dan naar mijn paard kon (paard niet aan huis). 2 dagen in de week ging ik dus niet naar mijn paard, wel zorgde ik de dag ervoor dat de stal goed uitgemest was en ruim! opgestrooid voor de dag dat ik niet ging. Dit alles werkte perfect.

Nu bijna 5 jaar gescheiden, kids zijn 12 en 18 nu. Na de scheiding mijn paard aangehouden en zelfde ritme aangehouden. Mijn oudste kon best even op de jongste letten, ik bleef dan alleen wat minder lang weg. En ook dat werkt.

Dus al met al, waar een wil is, is een weg. Communicatie en overleg is de key. En uiteraard moet je leren loslaten. Je kan niet meer de tijd eraan spenderen als voorheen en met zieke kids is het ook lastiger. En ja, met kids is het wel een race tegen de klok. Maar ikzelf ben tevreden met hoe ik het heb aangepakt.

**Geplaatst**: 09-01-25 13:02

Geplaatst: 09-01-25 13:02

Tsja maar ook dat, je kinderen erbij betrekken, dat is soms ook niet haalbaar. Mijn dochter wil het gewoon echt niet. Binnen wel, koken, helpen met de was en schoonmaken doet ze met veel plezier, maar buiten helpen bij de paarden is drama. Ze vind alles vies en koud en nat (ja ze heeft goed schoeisel), en hoe meer ik het probeer te stimuleren, hoe groter haar aversie.

Dus ja, daar sta je dan met je goede gedrag. Ik vind het soms echt wel eens frustrerend als het een keer goed weer is en de pony’s staan buiten te niksen dat ik binnen met mijn dochter zit te duplo-en. Ben al blij dat ik haar mee krijg om de honden uit te laten.

Er worden overigens goede tips gegeven in het topic om het haalbaar(der) te maken, zoals de post hierboven. Maar zelfs dan lukt het niet altijd. Als dat prima is voor je, dan is het oké. Denk dat het vooral verwachtingsmanagement is. Als ik naar mezelf kijk had ik wel andere verwachtingen van het combineren van moederschap en paarden. Misschien wel naïef, maar ik had (blijkbaar) in mijn omgeving alleen maar vriendinnen met makkelijke baby’s die overal mee naartoe konden, overal konden slapen en ook uren achter elkaar sliepen, dus ik had zelf even niet helemaal rekening gehouden met een baby die de eerste 1,5jr nergens anders sliep dan in een draagzak, maximaal 20min of ‘s nachts op mama’s borst.

En een draagzak kan handig zijn, maar mijn bekken trok dat na de bevalling helaas niet dus dat was ook niet altijd een oplossing.

**Geplaatst**: 09-01-25 13:25

Geplaatst: 09-01-25 13:25

Dat is ook echt balen.... dan hoop je zo lekker samen met je kind met de paarden te kunnen rommelen, wie weet samen rijden op een gegeven moment....en dan vinden ze er niks aan...echt super balen. Die van mij had en heeft er ook helemaal niks mee helaas.

Die klooide wel graag wat aan, kon ik dan nog net soort van enthousiast krijgen om de brokjes in de bak te doen. Wat in het hooi te spelen. Een keer een poepje of wat bladeren weg harken. Maar je hebt er meer last dan gemak van als ze nog klein zijn

Wat hier wel een goede zet was, is dat ik op een gegeven moment een hoop zand midden in de paddock heb laten storten (eerst halve wei verbouwen zodat er een kiepwagen bij kon komen...) en daar wat schepjes en schaaltjes enzo op gooien. Fles water mee, wat ander spul mee, en dan kon kind zich best een poosje vermaken (met natuurlijk wel wat kletsen en steeds even komen kijken zodat 'ie zijn verhaal weer "even" kon doen

) en kind speelt dan ook best veilig zo op zo'n verhoging want daar gaan die knollies toch niet op met dat losse zand.

Voor de paarden ook wel leuk om een beetje tegenaan te gaan liggen of wat zand weg te klauwen ofzo.

**Geplaatst**: 09-01-25 13:28

Geplaatst: 09-01-25 13:28

Nelleke mijn tip was idd bedoelt op allerlei zaken zowel binnen als buiten om je kinderen erbij te betrekken. Maar niet perse met de taak die je doet en qua paarden. Bijvoorbeeld als ik de paddock uit ga mesten fietst zij rondjes over het verharde deel of speelt met haar spulletjes in het zand (de paarden staan dan in de stallen ivm voeren). Maar ik merk dat ik voorheen met veel dingen wachtte tot na bedtijd. Bv nieuw bedje of kast gekocht en dan dacht ik als ik vanavond mijn handen vrij heb zet ik die in elkaar. Maar toen ik dat juist bewust wél ging doen ging er een soort wereld voor mij open.. klinkt stom maar ik stond eerst vooral in het teken van hoe maak ik het een leukste/beste dag voor mijn kinderen vandaag. Toen ik dat anders ben gaan doen en ben gaan denken wat wil ik vandaag doen en hoe maak ik het daarnaast leuk voor de kleintjes? Niet dat ik tegen hun zin in dingen ga doen, maar er zijn heel veel dingen die ze heel erg leuk vinden die ook voor mij praktisch zijn. Zo gaat mijn dochter net zo graag naar de supermarkt als naar de speeltuin _O-

**Geplaatst**: 09-01-25 13:59

Re: Combinatie moederschap en paarden

Geplaatst: 09-01-25 13:59

Ja precies, dat verder betrekken bij het dagelijks leven gaat prima maar bij de paarden vind ik uitdagender. Soms besef ik me even niet dat er mensen zijn die het niet doen.

**Geplaatst**: 09-01-25 14:06

Geplaatst: 09-01-25 14:06

Mijn kinderen zijn ook geen paardengekken. Ze durven geen van beiden op hun pony te zitten :')

ze vinden het wel leuk om mee te gaan naar buiten. Lekker in hun speeltuin, of skelteren op de verharding, of "helpen" uitmesten. Laatst heeft mijn dochter (3) vrijheidssressuur gedaan met de pony, dat had ze blijkbaar mama zien doen, echt súperschattig

Maar ik ga liever alleen, als ze op bed liggen, dan is het voor mij ook echt me-time. Anders is 70% van mijn aandacht toch bij de kinderen en maar 30% bij de paarden (wel nog echt jonge kindjes hier).

Wij hadden ook zulke slechte slapers inderdaad. Iedere 45 minuten wakker, later iedere 2 uur, ik heb een aantal jaar in een soort waas geleefd. Had echt nergens energie voor. Maar een positieve noot: ik vond het dus heel fijn dat ik altijd mijn rustige routine bij de paarden had, dat heeft me erdoorheen gesleept. Voor mij maakt het wel uit dat ze thuis staan en ik dus in mijn eigen bubbel kan blijven.

**Geplaatst**: 09-01-25 14:14

Geplaatst: 09-01-25 14:14

Hier ook geen paardengekke kinderen. Ik ga bijna altijd alleen naar de pony’s en vind dat prima. Voor de kinderen was ik 7 dagen per week op stal. Dat lukt nu niet meer, mede ook door wisselende diensten van man waardoor ik in de avonden vaak ook thuis moet zijn.

Dus ja, er is weldegelijk veel veranderd. En hoezeer pony’s mijn passie ook zijn, door kinderen is er toch iets veranderd en de druk van de pony’s is me nu soms wat teveel omdat dat er óók nog bij komt.
Voor mij betekent dit dat er na deze pony’s (ik heb al geminderd) géén pony’s meer komen. Ik ga me dan helemaal richten op een hond. Ondanks dat je die moet uitlaten hoef je hier niet helemaal speciaal voor naar stal en dat scheelt al veel. En het mennen wat ik nu doe, vervang ik dan door een bepaalde tak van de hondensport. Zo blijf ik nog steeds trainen met dieren maar het is minder bewerkelijk (en minder duur

). Ik verheug me nu stiekem al op het geld dat ik over houd.

**Geplaatst**: 09-01-25 14:19

Geplaatst: 09-01-25 14:19

Op dat vlak hier juist een super positieve ervaring. Mijn zoontje is 2,5 en neemt de zorg voor de paarden heel serieus. Hij herinnert ons er elke dag aan dat de paarden nog hooi en water nodig hebben, en heeft een klein kruiwagentje waarmee hij heen en weer rijdt met hooi er in voor de paarden. Ook de andere beesten (kippen, eenden, enz) krijgen trouw hun dagelijkse brokjes. We hebben geluk dat het een echt buitenkind is en dol op dieren.

Of het ook echt een ruitertje gaat worden, geen idee, dat hoeft voor mij ook niet. Maar zó fijn dat hij geen enkele angst voor dieren heeft (dat was wel even m'n nachtmerrie, dan zou hij hier thuis een rot tijd tegemoet gaan

) en dat hij op zijn manier echt helpt bij de verzorging en bv ook bij het herstellen van de omheining.

Hier mee de lammetjes fles geven

**Geplaatst**: 09-01-25 14:22

Geplaatst: 09-01-25 14:22

Waar je trouwens ook een beetje aan moet denken als je in pension staat, is hoe het voor de anderen is.

Ik heb meer dan eens ergens in pension gestaan waar mensen hun kinderen lieten uitleven op het erf. Heel vaak gaan andere klanten dan toch klagen of zich lopen ergeren. En een stal zelf wil vaak ook dat het vooral veilig blijft.

Elke leeftijd heeft zijn voor-en nadelen. In het begin vond ik het vooral zelf lastig, waar we een heel makkelijk kind hadden. Toen dacht ik; als hij kan lopen kan ik zus of zo. Daarna dacht ik altijd; als hij goed kan praten kan ik dit of dat uitleggen en doen we het anders.

Ik denk als ik even de rest van de reacties lees, ook goed moet nadenken wat je verder nog belangrijk vindt.
Zelf geef ik niet veel meer om uitgaan, shoppen en ben ook niet iemand die heel sociaal is qua contacten, veel vriendinnen en afspreken. Vakanties doen we eigenlijk niet echt aan.
Maar voor mezelf maken de dieren dat allemaal echt ruimschoots goed.

Wil je naast kind, werk en paarden ook nog veel andere dingen, wordt het nog veel meer regelen en racen. Ga je naar je werk, regel je het voor je kind en is je paard je ontspanning, is het denk ik wel anders, dan als er nog ene hele wereld aan je trekt en je van alles wil of moet ( voor je gevoel)

Hoe je je paarden houdt scheelt wel. Hier liepen ze 24/7 op de pp en nu gaan ze meestal 's nachts wel op stal. Maar hoe laat ik ze binnen zet maakt niet uit. Als ik nu om 1 of 2 uur 's nachts thuiskom, ga ik ze rustig nog doen. Niet rijden, maar de rest wel.
Als ik de volgende dag vroeg weg moet, zorg ik dat 's avonds het meeste gedaan is. Er is nooit geen hooi of drinken, dus dan kunnen ze eigenlijk hun gang wel gaan.

In volpension moet je echt een stal hebben die je goed past en waar je je paard echt met een gerust hart achterlaat en of een goede verzorger/bijrijder.