Bokt.nl

Qimm schreef:

Het gaat me meer om de roze bril (gebrek aan realistische manier van kijken. Liefde is mooi en goed en belangrijk, maar niet genoeg) dan de leeftijd. Maar ook leeftijd.
Hoewel je je hele leven blijft ontwikkelen zie je in de overgang naar adulting. Klaar met school, beginnen met jezelf financieel te ondersteunen, op eigem benen gaan staan, gerichter bezig met je langetermijn toekomst ipv dat festival over 3 maanden oid.
Als je dat alles ook nog wil combineren met een duurzame, serieuze relatie. Das wel een beetje veel tegelijk.
En ik zeg daarmee dus niet dat het sowieso niet goed gaat. Maar het maakt het duidelijk moeilijker.

Dus waarom zo'n haast met trouwen?

Qimm schreef:

Je kunt dat zeker samen doen, maar de mogelijkheid dat je in een tijd met zo veel groei niet dezelfde kant op groeit is imo gewoon groter. Een en relatie zonder huwelijk en zonder kinderen is wat minder ingewikkeld om te beëindigen als het niet werkt. Ik vind het hebben van een relatie aan sich helemaal geen probleem.

superpony schreef:

Qimm schreef:

Je kunt dat zeker samen doen, maar de mogelijkheid dat je in een tijd met zo veel groei niet dezelfde kant op groeit is imo gewoon groter. Een en relatie zonder huwelijk en zonder kinderen is wat minder ingewikkeld om te beëindigen als het niet werkt. Ik vind het hebben van een relatie aan sich helemaal geen probleem.

Maar je hoeft ook niet dezelfde kant op te groeien.

Mijn man en ik komen uit compleet andere gezinnen, hebben een ander opleidingsniveau en zijn in veel dingen verschillend.

ivy_power89 schreef:

Maar ik denk dat er wel een kern van waarheid in zit, in het eisenpakket wat mensen tegenwoordig hebben.

Want om mij heen zijn de nodige relaties al gestrand, en als ik hoor waarom denk ik wel eens... is dit al een reden om de stekker eruit te trekken?
Praten is schijnbaar sowieso iets wat je tegenwoordig al niet meer doet

Tiggs schreef:

ivy_power89 schreef:

Maar ik denk dat er wel een kern van waarheid in zit, in het eisenpakket wat mensen tegenwoordig hebben.

Want om mij heen zijn de nodige relaties al gestrand, en als ik hoor waarom denk ik wel eens... is dit al een reden om de stekker eruit te trekken?
Praten is schijnbaar sowieso iets wat je tegenwoordig al niet meer doet

Andersom net zo goed, waarbij ik denk 'een relatie hebben is niet verplicht he?'.

Sunnda schreef:

Ik merk ook dat vreemdgaan onder hele jonge mensen (20ers) bijna genormaliseerd is. Als ik hoor op mijn werk hoe die onderling praten snap ik wel dat bijna geen enkele relatie stand houd.

Beemsterkaas schreef:

Wat zijn situationships?
Echt als in: het is een aparte situatie / it's complicated?

Qimm schreef:

Ik heb het idee dat wat ik zeg totaal niet overkomt zoals ik het bedoel (en ik probeer niemand over te halen om te vinden wat ik vind, ik dacht dat we het gewoon hadden over hoe liefde en relaties werken bij mensen en hoe mensen daar tegenaan kijken). En ik weet geen andere manier om duidelijk te maken dat ik alleen maar bedoel dat de mate van risico op mislukken groter is als je met je roze, verliefde bril grote levensbeslissingen neemt. Ik zeg niet dat het nooit kan, en dat het altijd misgaat als je dat wel doet. Ik zeg niet dat het altijd goed gaat als je er beter over nadenkt en je beter voorbereidt.

Weet iig dat ik het helemaal niet oneens ben met samen je weg vinden in het leven en samen groeien en samen dingen meemaken en dat dat op elke leeftijd prima kan. Je moet niet single blijven tot je 35e ofzo en dan heb je daarna gegarandeerd een goede relatie.

Eveneens ben ik het er mee eens dat communicatie blijkbaar heel moeilijk is tegenwoordig, en dat terwijl de mogelijkheden eindeloos zijn. Wij houden regelmatig een soort van voortgangsgesprek waarbij we kijken naar ons leven, naar onszelf en naar elkaar en kunnen we op een goede manier aangeven wat we wel en niet fijn vinden werken. Plannen maken om dingen te verbeteren en te vieren wat er goed gaat.

HopeMyDay schreef:

Beemsterkaas schreef:

Wat zijn situationships?
Echt als in: het is een aparte situatie / it's complicated?

Een situationship is een "relatie" tussen twee personen waarbij er eigenlijk geen sprake is van een romantische relatie. Het is eigenlijk een relatie zonder label en het vraagt minder commitment van beide kanten. Het is een groot grijs gebied imo. Vaak zie je dat één van de twee wel een romantische relatie wil met de ander maar de ander niet. Dat maakt het toxic.

HopeMyDay schreef:

Beemsterkaas schreef:

Wat zijn situationships?
Echt als in: het is een aparte situatie / it's complicated?

Een situationship is een "relatie" tussen twee personen waarbij er eigenlijk geen sprake is van een romantische relatie. Het is eigenlijk een relatie zonder label en het vraagt minder commitment van beide kanten. Het is een groot grijs gebied imo. Vaak zie je dat één van de twee wel een romantische relatie wil met de ander maar de ander niet. Dat maakt het toxic.

superpony schreef:

Ik begrijp heel goed wat je zegt, maar ik ben het er voor een deel gewoon niet mee eens.

Er is niet 1 weg of 1 manier. Alles telt mee in relaties. Wat was je voorbeeld, hoe is de omgeving, wanneer leer je elkaar kennen en wat zijn dan en daarna de omstandigheden.

superpony schreef:

Er wordt heel snel gezegd bijvoorbeeld dat als je uit een gezin van gescheiden ouders komt, je zelf een grotere kans hebt om ook te scheiden, of eerder verlatingsangsten kan ontwikkelen.
Maar dat ligt er ook weer aan hoe de situatie was voor de werkelijke scheiding en hoe men tijdens en na de scheideing met elkaar en de kinderen is om gegaan.

Vroeger was scheiden nog best een taboe, maar nu is het veel normaler en praten kinderen er ook vrijer over met elkaar. Daarom kan je de cijfers van toen en nu eigenlijk niet naast elkaar leggen in mijn ogen.

En wat ik eerder zei; we weten hoeveel mensen scheiden die getrouwd zijn en evt een huis en of kinderen samen hebben, maar de rest van de vaste relaties worden niet gemeten en kunnen minstens zo serieus zijn.

Mijn man vindt dus lang leve de liefde geweldig. Niet dat het een goede, serieuze afspiegeling is van de werkelijkheid misschien, maar daar zie je ook echt de verschillen van generaties.
Jonge mensen die een heel lijstje hebben en niet hun gevoel volgen of gewoon iemand leren kennen.
Ouderen die wat hebben meegemaakt en dat wel of niet meenemen.
Maar ook een groep mensen die totaal onervaren zijn en veel of altijd alleen zijn geweest.


Op een roze wolk zitten hoort er vaak gewoon bij en heel veel mensen blijven ook wel op die roze wolk zitten.

Je zegt zelf dat je als het ware een soort analyse gesprek hebt. Dat is een keuze en moet je vooral doen als dat fijn voelt en soms nodig is.

Wij hebben dat niet en ik denk ook dat wij daar beiden niet zo geschikt voor zijn. Als het nodig is, wordt er wel iets uitgesproken en dan is het klaar.
Ik ben wel vrij lomp en zeg ook vrij snel wat ik denk of voel, dus mijn man hoeft niet echt te raden of me iets dwars zit. En andersom is dat eigenlijk hetzelfde. Mijn man zegt iets minder snel, maar ik merk het gelijk als er iets is.

Vroeger ging dat wel wat heftiger en kon ik ook niet echt doseren of het goede moment afwachten, maar dat soort dingen leer je en we hebben daarin ook dingen van elkaar overgenomen.
Je leert ook gaande weg ( helaas) wat belangrijk is in het leven en we maken ons niet meer zo druk om kleine dingen.

Als ik hoor dat er hele relaties ruzies hebben om tandpasta dopjes of de wc bril, snap ik het niet. Dan is er imo wel meer mis. Net als mijn eerdere voorbeeld, ik dames hoorde praten over dingen van hun vriend zoals schoenen keuze en ze daarom afknapte op iemand. Ik snap het niet en dat is prima, ik hoef dat ook niet per se te begrijpen.
Net als een ander mij of ons niet hoeft te begrijpen.

Ik weet nog van vroeger dat mijn ouders niet het meest ideale koppel waren. Bij mijn vriendinnetje thuis leek alles perfect en juist haar ouders gingen scheiden. Juist daar was iemand verliefd geworden op een ander. Waar mensen zich altijd zi perfect voordeden en ik vaak dacht; o zo kan het dus ook. Schijn bedriegt.

Dat is ook waarom ik zeg, en dat is dus een mening, ik werk niet voor mn relatie/huwelijk. Ik zou het niet kunnen en mijn man zou het gelijk merken als ik op mn tenen moet lopen of mn best moet doen, dingen ga forceren etc.

En iets wat voor mij belangrijk is, ik bespreek geen prive dingen met anderen en praat al helemaal niet over mn relatie of als er wel een keer iets is, met anderen, gewoon helemaal nooit. Als mijn man zich morgen als een eikel gedraagt, krijgt alleen hij dat te horen.
We zeggen hooguit tegen onze (volwassen) zoon; laat maar even; papa is moe of; mama zit er mee dat........als er dus iets is.

Maar ik begrijp ook echt heel goed dat wij elkaar toen hebben ontmoet en het nu anders gaat en je niet alles kan terugdraaien. Dingen worden het nieuwe normaal en dat zal ook wel weer zijn weg vinden.
Hoewel onze zoon nooit tinder heeft gebruikt en toch altijd wel vriendinnen heeft gehad en nu al even een tijd serieus is en samenwoont.

De tijd zal het leren wat werkt of niet. Maar ik weet zeker dat als mijn man en ik elkaar een vragenlijst hadden laten invullen of alleen op een foto hadden moeten afgaan, we nu hoogst waarschijnlijk niet samen hadden gezeten.
En het zet me vaak genoeg aan het denken; wat als.........Hoe had ons leven eruit gezien als we iemand anders hadden ontmoet?