Ik heb een gegenaraliseerde angststoornis, dus ik heb stapels met vage random angsten die soms opeens de kop opsteken en soms ook weer niet

Maar ik heb een paar vaste angsten die toch wel het meeste invloed hebben en altijd aanwezig zijn.
Ik ben bijvoorbeeld als de dood voor ballonnen (toch "blij" om te lezen dat ik niet de enige ben)
Plaatjes en filmpjes, geen problemen mee, maar hou die dingen bij me uit de buurt want ik ga echt gillen.
Iets met de onzekerheid wanneer hij gaat knappen en de schrikreactie die daar op volgt.
Losse (mensen)haren. En dan vooral in putjes.
Ik weet nu al dat mn avondeten kan uitstellen omdat ik het hier over heb. Ik kan er niet naar kijken of over praten zonder fysieke kokhals reacties te krijgen.
Ik ga niet naar de kapper en douchen kan ik alleen als iemand de hele cabine van haar heeft ontdaan. (mijn eigen haar trek ik net, maar dan ook nét)
Hondenpoep.
Het idee dat ik er in trap kan ik echt een paniekaanval van krijgen. Ik zeg leuke dingen af als ik weet dat er veel hondenpoep ligt.
Het is ook echt alleen hondenpoep. Alle andere dierenpoep vind ik wel vies, maar niet zo extreem.
Ik had er van de week nog een nachtmerrie over
Maar mijn allerallergrootste angst is zwanger worden. Ik heb tokofobie, oftewel de extreme angst voor zwangerschap en bevallen en alles er omheen.
Een foto van een positieve zwangerschapstest is al een trigger voor paniek. Ik kan ook niet goed naar zwangere mensen kijken en luisteren naar zwangerschaps of bevallingsverhalen zorgen voor paniekaanvallen en nachtmerries.
Hoofdstukken in films, series en boeken met dit thema worden doorgespoeld/doorgebladerd.
Zelfs gesteriliseerd èn in de overgang zijnde doe ik wel eens zwangerschapstesten om het zeker te weten, en zelfs dan vertrouw ik het soms niet.
(en ja ik heb hier verregaande therapie voor gehad, heeft niks geholpen. Alleen de sterilisatie een klein beetje)