Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly
Fair schreef:Ik heb vrijdag een afspraak. Ik had inmiddels de moed bijeen geraapt om de huisartsenpraktijk te bellen over mijn zorgen voor het inwendige onderzoek. Maar de assistente zei dat er geen inwendig onderzoek gepland staat, en dat er niets staat omtrent pijn baarmoeder. Alleen obstipatie (waar ik geen last van heb). En dat als het toch gebeurd bij de afspraak ik mijn zorgen met de huisarts tijdens de afspraak kan bespreken.
Ik kan me voorstellen dat dat voor anderen werkt. Maar voor mij niet zo goed. Achteraf gezien had ik toch willen vragen of ze misschien een notitie ofzo wou plaatsen zodat de huisarts alvast op de hoogte is als die het leest, zodat we het in de afspraak niet over het hoofd zien als ik bijvoorbeeld wel bevries. Maar dat soort dingen bedenk ik altijd achteraf, ik kan heel slecht in het moment reageren omdat ik zo overwhelmed raak. Ik durf niet zo goed nog een keer te bellen.
Ik weet het eventjes niet zo goed. Ik wacht vrijdag af maar ik denk toch dat ik naar huis wordt gestuurd met PDS. Waar ik nu ook heel veel last van heb van alle stress van de huisarts. De pijn waarvoor ik naar de huisarts ga is er ook nog steeds, maar nog niet weer die heftige krampaanvallen gehad gelukkig.
Fair schreef:Dat vind ik lastig om te beantwoorden omdat ik geen dokter ben natuurlijk. Ik wil graag gehoord worden in mijn zorgen omtrent mijn baarmoeder. Het is natuurlijk ook helemaal oke als dat het uiteindelijk niet blijkt te zijn, maar het stukje dat je daarin gehoord wordt is voor mij wel belangrijk. Anders wordt de angst daaromheen alleen maar groter en voel ik me erg onveilig.
Ik verwacht vooral wat meer tijd om me op mijn gemak te stellen & met mij mee kijken of er eerst ook andere onderzoeken mogelijk zijn (buiten een inwendig onderzoek) om dingen uit te sluiten. En zo niet dan zou ik graag goede zorg of begeleiding willen hebben om die onderzoeken wel door te kunnen komen.
(Kon ik dit maar zo goed bij de huisarts opnoemen als ik daar zit )
Fair schreef:Dat vind ik lastig om te beantwoorden omdat ik geen dokter ben natuurlijk. Ik wil graag gehoord worden in mijn zorgen omtrent mijn baarmoeder. Het is natuurlijk ook helemaal oke als dat het uiteindelijk niet blijkt te zijn, maar het stukje dat je daarin gehoord wordt is voor mij wel belangrijk. Anders wordt de angst daaromheen alleen maar groter en voel ik me erg onveilig.
Ik verwacht vooral wat meer tijd om me op mijn gemak te stellen & met mij mee kijken of er eerst ook andere onderzoeken mogelijk zijn (buiten een inwendig onderzoek) om dingen uit te sluiten. En zo niet dan zou ik graag goede zorg of begeleiding willen hebben om die onderzoeken wel door te kunnen komen.
(Kon ik dit maar zo goed bij de huisarts opnoemen als ik daar zit )
Hevonen schreef:Pff, wat rot voor je. Huisartsen nemen hun patiënten veel te vaak niet serieus, en luisteren ook niet goed.
Neem iemand (een vriendin, familielid) mee naar je huisarts, dat helpt vaak. Het is vaak gemakkelijker voor een ander om door te drukken waar jij niet durft, of om de juiste vragen te stellen, die je door spanning en stress vergeet.
Ik ben eens in een ziekenhuis bij een gynaecoloog geweest en die had een assistente die je heel goed op je gemak stelde en die ingreep als het je te veel werd.
Verder kun je natuurlijk om een vrouwelijke arts vragen. Bedenk dat het beslissingsrecht altijd bij JOU ligt; als je het niet ziet zitten of iets niet wilt kun jij dat weigeren.
Heel veel sterkte!
Hevonen schreef:Pff, wat rot voor je. Huisartsen nemen hun patiënten veel te vaak niet serieus, en luisteren ook niet goed.
Neem iemand (een vriendin, familielid) mee naar je huisarts, dat helpt vaak. Het is vaak gemakkelijker voor een ander om door te drukken waar jij niet durft, of om de juiste vragen te stellen, die je door spanning en stress vergeet.
Ik ben eens in een ziekenhuis bij een gynaecoloog geweest en die had een assistente die je heel goed op je gemak stelde en die ingreep als het je te veel werd.
Verder kun je natuurlijk om een vrouwelijke arts vragen. Bedenk dat het beslissingsrecht altijd bij JOU ligt; als je het niet ziet zitten of iets niet wilt kun jij dat weigeren.
Heel veel sterkte!
moonsparkle schreef:Hevonen schreef:Pff, wat rot voor je. Huisartsen nemen hun patiënten veel te vaak niet serieus, en luisteren ook niet goed.
Neem iemand (een vriendin, familielid) mee naar je huisarts, dat helpt vaak. Het is vaak gemakkelijker voor een ander om door te drukken waar jij niet durft, of om de juiste vragen te stellen, die je door spanning en stress vergeet.
Ik ben eens in een ziekenhuis bij een gynaecoloog geweest en die had een assistente die je heel goed op je gemak stelde en die ingreep als het je te veel werd.
Verder kun je natuurlijk om een vrouwelijke arts vragen. Bedenk dat het beslissingsrecht altijd bij JOU ligt; als je het niet ziet zitten of iets niet wilt kun jij dat weigeren.
Heel veel sterkte!
Heb je bronnen om te onderbouwen dat huisartsen hun patiënten vaak niet serieus te nemen of is het je mening?
Lestrange01 schreef:Eh, dat is nogal algemeen bekend. Ik doe de master gezondheidsrecht en dit is een probleem dat ook regelmatig besproken wordt door de hoogleraar gezondheidsrecht. Veel dingen in de huisartsenzorg gaan momenteel niet goed, zeker door de tekorten, en het gebrek aan goede communicatie met de patiënt zorgt echt voor problemen,
denisesilver schreef:Heel goed dat je wilt aangeven dat je je niet serieus genomen voelt, idd aandringen op een doorverwijzing met de gynaecoloog, en als ze je niet door willen verwijzen zeggen dat je wilt dat ze in je dossier opnemen dat ze hebben geweigerd verder onderzoek te doen. Vaak worden ze bij dat laatste ineens wakker.