Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Mijn moeder is opgegroeid met een nare narcist in huis (haar grootmoeder, die bij mijn grootouders inwoonde) en heeft daar veel gedragingen van overgenomen. Geboren net na WW2 als enige meisje in een gezin met broers, dus ze werd op handen gedragen en leefde als een prinsesje. Gevolg: totaal onzelfredzaam en ook niet in staat om dat aan anderen (haar kinderen bij voorbeeld) te leren. Ik ben nog steeds bezig om mijn weg te vinden in de wereld en dat voelt alsof je met een nagelvijl een pad uithouwt in een granieten berg. Mijn moeder was emotioneel ook niet aanwezig voor mij ivm depressie.
(n.b.: mijn moeder onderhield ondertussen wel contact met mijn tante van vaderskant).
Mijn moeder woont niet in Nederland. Ze belt af en toe op om te klagen over dat ze niet in een fijn huis woont en dat haar schoonzus zo onbetrouwbaar is enz.
Waar ze woont heeft ze geen sociaal vangnet. luuntje schreef:KimL86 fijn dat er toch nog contact is geweest. Ook al was het ander contact.
Xandy wat naar dat tegen elkaar opzetten.
Ik snap prima dat je geen contact met haar wil.
Heb je nog contact metje (biologische) vader?
Het begon meteen al niet goed: mijn moeder neemt mij kwalijk hoe laat ik geboren ben. Koper schreef:Dank je wel luuntje. Ben een paar maanden geleden verhuisd naar een andere provincie en nog zoekende naar lieve, leuke mensen. Op dagen als vandaag, als het niet helemaal lekker gaat tussen mij en mensen in mijn omgeving, voel ik mij ineens heel alleen en zijn mijn vrienden van "vroeger" ver weg.
Wat dooddoeners betreft... "het is toch je ouder". Ja, en? Ik heb ze niet uitgekozen. Zij mij blijkbaar wel, want ik ben geboren. Maar toen wisten ze nog niet wat een enorme teleurstelling ik zou wordenHet begon meteen al niet goed: mijn moeder neemt mij kwalijk hoe laat ik geboren ben.
Dat vond ik vroeger heel erg. Nu denk ik meer: ja joh, had je je een paar minuten later moeten laten ne*ken. Want ik ben dus 6 minuten te vroeg geboren.
Maar de emotie is er dus wel. Er zit emotionele lading op wat ik net schreef. Ergens doet het dus wel zeer. Anders zou ik er neutraler over denken. Misschien vind ik het wel gewoon flauw dat ze mij die verantwoordelijkheid in de schoenen probeert te schuiven.
Overigens ben ik nu oké met mijn vader. Ik weet dat hij trots en blij is met wat ik doe, ook al heeft hij mij dat bij leven niet kunnen vertellen.
Petpa schreef:Verdrietig om te lezen dat je op een verkeerd tijdstip geboren bent.
Het is ook herkenbaar, helaas...
Mijn vader rekende op een tweeling van 2 jongen, ik kwam alleen en ik was een meisje.
Mijn ouders hadden geen naam voor een meisje, er waren uitsluitend 2 jongens namen, waarna een verpleegkundige deze namen samenvoegde tot 1 naam.
Uitsluitend mijn moeder leeft nog en er is geen contact.
Zij wenst mij niet te zien.
Ze weet niet wat en wie ze mist...
Ik was dan als meisje volgens mij wel oké, maar ja, kindje van de verkeerde man he. Want niet het kindje van haar overleden eerste man. Ze heeft mij zelfs naar hem vernoemd (en dat uiteraard nooit aan mijn vader verteld).
En heel af en toe zijn er ook mensen die mij goed genoeg vinden zoals ik ben. En belangrijker nog: er zijn dieren die dat vinden. luuntje schreef:Hoe kan je op een verkeerd tijdstip of verkeerde dag geboren zijn?
Baby komt wanneer het tijd is.
Raar om dat kind kwalijk te nemen.

Tink89 schreef:Ik vertrouw mensen prima 100% en heb weinig met dieren. Heb wel de nodige therapie gehad om me 'goed genoeg' te voelen, maar da's echt helemaal in orde inmiddels...
Koper schreef:Klein beetje OT, maar dit gevoel herken ik. Ik was als kind altijd de buitenstaander die werd gepest, wat naast een belaberde thuissituatie met moeder die niet voor d'r kinder zorgde nogal eenzaam was. Maar dieren, die geven er niet om als je niet in de groep (mensen) past, als je je anders kleed, niet mee kan doen met de trends, of wat dan ook. Als jij goed voor hun bent, zijn ze vrijwel altijd goed voor jou. Heel eerlijk is datWant, zonder weer de discussie voor geen kinderen willen vanwege je eigen falende ouders te willen oprakelen, denk ik dat ik daarom zo van dieren houd. Dieren vinden ons ook gewoon goed zoals we zijn, en júíst als we onszelf zijn.
.
luuntje schreef:Afgelopen vrijdag gebeld naar moeder en haar man. Man nam telefoon op en gaf mij thuiszorg.
Wat apart.
Helaas niet helemaal gelukt. luuntje schreef:Koper je was toen al eigenwijs
Fries bloed he
In deze gekke planeet en vreemde ouders. Want niet alleen ben ik een paar dagen langer blijven zitten, ik vond het ook niet zo nodig om adem te gaan halen. De verpleegsters hebben er best werk aan gehad om mij aan het ademen te krijgen. luuntje schreef:Mijn moeder en haar man krijgen Thuiszorg.
Ik kan meelezen in de rapportages.
Stond nu in, man voelt zich verdrietig. Familie vragen om hem eens mee te nemen.
Mijn reactie; hij doet vaak boos tegen mij en biedt geen excuus aan. Dus meenemen doe ik niet.
Voel mij ook soort van schuldig nu.
Kerel belt nooit. Tenzij hij iets van je wil en boos is.