Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-11-22 19:13

Geplaatst: 13-11-22 19:13

chevax schreef:
Urbanus schreef:
Dat zal, maar ik kan niet zoveel met kinderloze mensen die nu komen vertellen dat onvoorwaardelijke liefde voor je kind niet bestaat.

Tja.

Sluit bij je aan. Van mij mag iedereen twijfelen of hij/zij onvoorwaardelijk van een kind zou houden. Maar je kunt niet zeggen dat het niet bestaat, als een aantal mensen mét kinderen zeggen dat zij dit voor hun kind(eren) voelen.

Mensen zeggen niet dat het niet bestaat.

Maar dat er ouders zijn die zeggen dat ze onvoorwaardelijk van hun kinderen houden maar hun daden daar niet op lijken.

Kinderen die niet voor niets weinig of nooit meer thuis komen.

Het is natuurlijk geweldig als het wel echt zo is en dat door iedereen in de familie zo ervaren word.

Maar voor mij zijn het loze woorden.
Te gemakkelijk uitgesproken...

**Geplaatst**: 13-11-22 19:14

Geplaatst: 13-11-22 19:14

Urbanus schreef:
Dat zal, maar ik kan niet zoveel met kinderloze mensen die nu komen vertellen dat onvoorwaardelijke liefde voor je kind niet bestaat.

Tja.

Ik snap je punt, niemand kan jou vertellen wat je voelt voor jouw kinderen.

Enkel, die onvoorwaardelijke liefde is er dus niet altijd. En is die er wel, is die lang niet altijd beantwoord. Het is niet iets waar je van uit kunt gaan als je aan kinderen begint, het schrijnende voorbeeld daarvan zit naast me.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:14

Geplaatst: 13-11-22 19:14

Goede overwegingen. En ze kloppen zeker. 1 van de redenen dat we het bij één houden. Dit kunnen we behappen en van meer weten we dat niet zeker.

Je benoemd allerlei nadelen en lastige bijkomende dingen. En die zijn er, plus nog meer. Maar wat ik zelf heb ervaren is dat je zelf ook veranderd. Misschien voor de buitenwereld niet altijd positief (slaapgebrek haha) maar voor mij zijn die veranderingen zeker positief. Niemand die mij zo een spiegel voorhoudt als mijn dochter. En daardoor ben ik zo gegroeid als persoon. Ik had nooit voor mogelijk gehouden dat ik zo sterk zou zijn. Blijven troosten en wiegen als ik dacht dat ik niet meer kon. Toch nog een keer uit bed komen voor een zieke baby/dreumes/peuter. Zelf ziek bij je baby in het ziekenhuis zitten. Kilometers lopen met kinderwagen of draagzak voor broodnodige dutjes. Rustig blijven bij een peuter die uit haar pan gaat. Niet rustig blijven bij diezelfde peuter maar jezelf toch weer herpakken… Nee, opzichzelfstaand zijn het geen leuke voorbeelden maar de drive die ik ervaar door liefde voor haar vind ik echt heel bijzonder en had ik niet willen missen.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:15

Geplaatst: 13-11-22 19:15

Ik vind het heel goed dat dit onderwerp hier zo open besproken wordt. Ook al genoeg antwoorden van mensen zonder rammelende eierstokken die (net als ik) bewust kinderloos zijn, dus dat zal ik je ook besparen.

Twee (nou ja eigenlijk drie) dingen die nog wat minder aan bod zijn geweest:
- Je moet ook zin hebben in de hele gezinssituatie die bij het hebben van kinderen hoort. Dus niet alleen in het kind an sich, maar ook in die manier van leven. Met eindeloos op schoolpleinen staan met andere moeders en vaders, veel thuis zijn en een heel vast ritme in de dagen en alle 'leuke dingen' moeten in het weekend, maar dan ben je vooral aan het rennen met de kinderen naar sport/vioolles/manege. Ik was op mijn 18e zo blij dat ik uit dat stramien kon, dat ik nooit meer terug ben gegaan. En ik heb echt een hele leuke jeugd gehad. Voor mij is het ideaal om nooit om vijf uur thuis hoeven zijn voor het eten of per se op zaterdag naar de stad. Ik werk ook als zelfstandige en heb genoeg verantwoordelijkheden, maar zelf je tijd in kunnen delen en niet continu in een groep moeten functioneren is voor mij echt de hemel.
- Stel je ook de worst-case voor. In de zin van een ziek of gehandicapt kind, een kind (om wat voor reden dan ook) alleen moeten opvoeden, of wat 'worst-case' voor jou ook moge zijn. Zou je het dan nog willen? Voor mij: ik wilde - naast al mijn andere bezwaren - zeker niet het risico op een gehandicapt kind lopen. Misschien slap, maar dat had ik echt niet gekund. En daar wordt zo overheen geouwehoerd in het hele maatschappelijke frame van 'kinderen krijgen is geweldig'.

Als derde nog een conclusie n.a.v. alle paardenvriendinnen en stalgenoten die ik de afgelopen jaren zwanger heb zien worden: de komende 15 jaar kom je waarschijnlijk niet of nauwelijks aan rijden toe. ;-)

En tenslotte: geen kinderen hebben is ook OK. Het maakt je geen minder mens. En wel kinderen hebben ook niet. We leven gelukkig in een tijd waarin je daar geen excuses voor hoeft te maken. Zelfs al geven mensen je soms misschien dat gevoel.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:16

Geplaatst: 13-11-22 19:16

En het is vaak zeker ook niet andersom. Als je ziet hoeveel kinderen hun ouders uit hun leven bannen of soms zelfs vervloeken.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:19

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 19:19

Toch he, ben je daar ook zelf bij denk ik, al die dingen die moeten. Mijn moeder ging regelmatig een weekend weg met vriendinnen, en dat doet ze nog. Zij heeft dat gewoon nodig, en stappen doet ze niet meer, maar dat heeft ze heus wel gedaan. En ik vind dat ook best een goed ding, je bent ouder, maar je hebt ook nog een leven. Het houdt niet op als je kinderen hebt, en wij zijn er niets slechter van geworden.
Sterker nog: we zijn opgevoed met weten dat je ook in een relatie echt ook je eigen dingen nodig hebt.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:20

Geplaatst: 13-11-22 19:20

*edit* DP, sorry, quote verkloot.

Mensen zeggen niet dat het niet bestaat.

Maar dat er ouders zijn die zeggen dat ze onvoorwaardelijk van hun kinderen houden maar hun daden daar niet op lijken.

Kinderen die niet voor niets weinig of nooit meer thuis komen.

Het is natuurlijk geweldig als het wel echt zo is en dat door iedereen in de familie zo ervaren word.

Maar voor mij zijn het loze woorden.
Te gemakkelijk uitgesproken...[/quote]

Er zijn hier in het topic wel mensen die dat zeggen. Maakt me niet uit, als zij denken dat ze dat niet zouden voelen, dat kan.
Maar om nu te zeggen dat het loze woorden zijn, dat vind ik ver gaan. Of het voorbeeld dat je het pas op je sterfbed weet.
Als iemand een topic opent en daarin de onvoorwaardelijke liefde voor z’n paard beschrijft, klapt en juicht iedereen. Want zo mooi. Maar voor je kind kun je het niet voelen?
Tja, ik voel wat ik voel voor mijn kind. Hoe anderen dat ervaren, daarover kan ik geen uitspraken doen.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:21

Geplaatst: 13-11-22 19:21

Je hebt het al mooi voor jezelf op een rijtje gezet, ik zal mijn ervaring ook even delen.

Ik ben 1,5 jaar onverwachts moeder geworden, en hoewel ik dacht dat ik een heel compleet leven zonder kind had was er niets wat me hier op voor kon bereiden.
Ja het is zwaar, ja ik ben soms ook blij als ze bij de oppas is of bij opa en oma.

Maar er is absoluut niets in de wereld mooier en belangrijker dan dat kleine grietje. Ik had gedacht dat het leuk zou zijn, maar het is echt nergens mee te vergelijken. De slapeloze nachten, de keizersnede, de vieze luiers alle ‘nadelen’ heb ik er met liefde voor over. Als zo’n klein hummeltje ‘s nachts tegen me aan kruipt ben ik de gelukkigste mens op aarde.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:23

Geplaatst: 13-11-22 19:23

chevax schreef:
Er zijn hier in het topic wel mensen die dat zeggen. Maakt me niet uit, als zij denken dat ze dat niet zouden voelen, dat kan.
Maar om nu te zeggen dat het loze woorden zijn, dat vind ik ver gaan. Of het voorbeeld dat je het pas op je sterfbed weet.
Als iemand een topic opent en daarin de onvoorwaardelijke liefde voor z’n paard beschrijft, klapt en juicht iedereen. Want zo mooi. Maar voor je kind kun je het niet voelen?
Tja, ik voel wat ik voel voor mijn kind. Hoe anderen dat ervaren, daarover kan ik geen uitspraken doen.

Waar staat dat

?

Laatst bijgewerkt door _San87_ op 13-11-22 19:24, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-11-22 19:24

Geplaatst: 13-11-22 19:24

chevax schreef:
Er zijn hier in het topic wel mensen die dat zeggen. Maakt me niet uit, als zij denken dat ze dat niet zouden voelen, dat kan.
Maar om nu te zeggen dat het loze woorden zijn, dat vind ik ver gaan. Of het voorbeeld dat je het pas op je sterfbed weet.
Als iemand een topic opent en daarin de onvoorwaardelijke liefde voor z’n paard beschrijft, klapt en juicht iedereen. Want zo mooi. Maar voor je kind kun je het niet voelen?
Tja, ik voel wat ik voel voor mijn kind. Hoe anderen dat ervaren, daarover kan ik geen uitspraken doen.

Zoals jij het zegt klopt het. Je kan het wel ervaren (op dit moment) maar dat is geen garantie voor de toekomst. Dat kan jij wel denken / voelen / ervaren. Maar je kan gewoonweg niet in de toekomst kijken en voelen.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:24

Geplaatst: 13-11-22 19:24

Ik denk dat je niet begrijpt wat er word gezegd chevax

Ja jij kan dat voelen.
Dat betwist ik ook niet.

Of jou kinderen dat ook hun hele leven zo ervaren is pas iets wat je inderdaad kunt zeggen op je sterfbed. (niet mijn woorden maar begrijp ze wel)

Ik hoop het voor jou. Ik hoop het voor je kinderen. Want dat gun ik iedereen

Maar vanzelfsprekend is het niet.
En ook niet als de ouders dat zelf wel zeggen.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:27

Geplaatst: 13-11-22 19:27

Ik denk trouwens wel dat bovenstaande discussie van TS haar originele idee van dit topic af staat. En ook niet echt wat bijdraagt.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:28

Geplaatst: 13-11-22 19:28

DuoPenotti schreef:
Ik denk dat je niet begrijpt wat er word gezegd chevax

Ja jij kan dat voelen.
Dat betwist ik ook niet.

Of jou kinderen dat ook hun hele leven zo ervaren is pas iets wat je inderdaad kunt zeggen op je sterfbed. (niet mijn woorden maar begrijp ze wel)

Ik hoop het voor jou. Ik hoop het voor je kinderen. Want dat gun ik iedereen

Maar vanzelfsprekend is het niet.
En ook niet als de ouders dat zelf wel zeggen.

Ik begrijp het prima en zeg ook steeds dat ik alleen maar voor mezelf kan spreken. Ik zeg nergens wat mijn dochter voelt, ik benadruk dat dit mijn gevoel is. Wat begrijp ik dan niet?

**Geplaatst**: 13-11-22 19:30

Geplaatst: 13-11-22 19:30

chevax schreef:
Urbanus schreef:
Dat zal, maar ik kan niet zoveel met kinderloze mensen die nu komen vertellen dat onvoorwaardelijke liefde voor je kind niet bestaat.

Tja.

Sluit bij je aan. Van mij mag iedereen twijfelen of hij/zij onvoorwaardelijk van een kind zou houden. Maar je kunt niet zeggen dat het niet bestaat, als een aantal mensen mét kinderen zeggen dat zij dit voor hun kind(eren) voelen.

Veel over zeggen wil ik niet, daarvoor ligt het onderwerp te gevoelig. Onvoorwaardelijke liefde bestaat. Zelfs met een kind , volwassen, waar het buitengewoon moeilijk mee te eggen en te ploegen is. Dat is zo vreselijk moeilijk, alleen omdat het mijn kind is, zal ik het nooit laten vallen. Een kennis van mij heeft hetzelfde met één kind. Gelukkig bij haar gaat het ook fantastisch met de andere kinderen (dat helpt). Haar heb ik geholpen , zo vertelde ze mij, toen ze mij belde voor advies, dat ik het voor mijzelf als een hele moeilijke leerschool zie, om iedere keer weer de beweging te maken van in contact blijven en die ongelooflijke liefde te voelen voor deze mens uit mij geboren. Pink een traantje weg, want juist door die liefde die zo voelbaar is, doet het zo veel pijn. Tja, dat hoort dus ook bij kinderen krijgen.

Je krijgt individuele wezens, die je mag begeleiden een aantal jaar, naar een leven waar ze meer en meer zelfstandig worden. Door dat je zoveel van de kinderen houdt, ben je vanaf de dag dat je die liefde voelt vreselijk kwetsbaar. Bezorgdheid en kwetsbaarheid is bij mij geboren op de dag dat kind 1 geboren werd en die is nooit meer overgegaan. Dit gaat verder met de kleinkinderen. MAAR ik heb nog nooit 1 seconde spijt gehad. Hoe moeilijk de weg af en toe ook was. Ik heb prachtige kinderen, die goed terecht zijn gekomen in het leven en het fantastisch doen. EN ik heb ongelooflijk veel met ze gelachen, want kinderen zijn op alle leeftijden vaak zo grappig en ze hebben humor en ik vind ze zo leuk.

MAAR dat is niet van te voren al gezegd, want ook kinderen die een fantastische jeugd hebben gehad, de geweldigste ouders, daar kan het toch mee mis gaan. Waarmee ik wil zeggen, als je kinderen krijgt, dan is niets meer planbaar of zeker of maakbaar. Het begint al met de bevalling, de gezondheid van de kinderen etc etc.

Maar ik ben er een beter mens van geworden en heb er heel erg veel van geleerd. En toen mijn zoon onlangs in Parijs bekende dat hij zich sinds kort realiseerde (kijkende naar zijn vrienden) dat zijn jeugd een weldadig bad was met een enorme vanzelfsprekendheid en dat hij daar zo dankbaar voor is→ toen voelde dat als het grootste cadeau wat een mens mij ooit heeft gegeven.

Laatst bijgewerkt door pien_2010 op 13-11-22 19:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-11-22 19:31

Geplaatst: 13-11-22 19:31

Oké. Prima. Chevax
Dan praten we gewoon langs elkaar heen.

Voor mij blijven het loze woorden.
Want de meeste ouders zullen dit zeggen. Maar te veel kinderen die het niet ervaren.
Fijn, heel fijn als het gevoel wederzijds is.

Komende bij een uitspraak die je ook zo vaak hoort : wie moet je later dan verzorgen?

Ja met geluk je kinderen.
Maar net zo veel kans komen die 1 keer in de maand een uurtje langs.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:37

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 19:37

Pien en Caira: mooi

**Geplaatst**: 13-11-22 19:43

Geplaatst: 13-11-22 19:43

DuoPenotti schreef:
Maar voor mij zijn het loze woorden.
Te gemakkelijk uitgesproken...

En dat begrijp ik volledig want wij komen allebei een verschillend gezin.

Mijn ouders hebben de wereld voor me over, hebben hun schoonkinderen ook in hun hart gesloten.

Mijn man heeft geen vader meer en mijn vader vindt het heerlijk om eindelijk een zoon te hebben die ook klust en repareert. Mijn broers zijn net zo onhandig als ik

**Geplaatst**: 13-11-22 19:46

Geplaatst: 13-11-22 19:46

Precies dat is het.

En ik vind de uitspraak van iemand die zegt je weet pas of dat voor je kinderen ook zo is pas op je sterfbed treffend.

Maar ik gun het iedereen echt.
Want zo zou het moeten zijn. Voor elke ouder en elk kind

Urbanus schreef:
DuoPenotti schreef:
Maar voor mij zijn het loze woorden.
Te gemakkelijk uitgesproken...

En dat begrijp ik volledig want wij komen allebei een verschillend gezin.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:47

Geplaatst: 13-11-22 19:47

Eens met die uitspraak want natuurlijk is het makkelijk om onvoorwaardelijke liefde te voelen voor een jongetje van 5 dat zegt later met mama te willen trouwen.

**Geplaatst**: 13-11-22 19:47

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 13-11-22 19:47

schattig

**Geplaatst**: 13-11-22 19:49

Geplaatst: 13-11-22 19:49

DuoPenotti schreef:
Oké. Prima. Chevax
Dan praten we gewoon langs elkaar heen.

Voor mij blijven het loze woorden.
Want de meeste ouders zullen dit zeggen. Maar te veel kinderen die het niet ervaren.
Fijn, heel fijn als het gevoel wederzijds is.

Komende bij een uitspraak die je ook zo vaak hoort : wie moet je later dan verzorgen?

Ja met geluk je kinderen.
Maar net zo veel kans komen die 1 keer in de maand een uurtje langs.

Als je er vanuit gaat dat je kinderen je later wel zullen verzorgen, tja, dat is dan weer iets wat ik niet begrijp. Je kind is een individu en moet vrij zijn zichzelf te ontwikkelen, zonder meteen al geconfronteerd te worden met een verwachting van de ouders.

Het blijven loze woorden voor jou. Dat kan. Is het gevoel wederzijds? Ik ga echt niet aan mijn kind vragen “jij houdt toch wel onvoorwaardelijk van je ouders hè?”. We hebben het als gezin erg fijn, we hebben onze hobbels gehad. Maar de liefde is er. En ik ben trots op de persoon die mijn kind nu is.

Ik heb mijn vader verzorgd. Niet omdat dat verwacht werd (mijn moeder leeft ook nog), maar omdat ik dat zelf wilde. Wij hebben als gezin de laatste week van mijn vader intens beleefd. We aten iedere avond met elkaar, rond zijn bed. We hebben allemaal zijn verklaring getekend dat hij afzag van verdere medische behandelingen. Omdat dat voor ons, of voor mij als ik alleen voor mezelf spreek, goed voelde. Er was geen druk, er was liefde.

Je kunt duizenden voorbeelden noemen van gezinnen waar het anders is, maar ik mag toch voelen wat ík voel?

**Geplaatst**: 13-11-22 19:51

Geplaatst: 13-11-22 19:51

Laat maar... Niemand zegt dat jij dat niet mag voelen...

En idd teveel of topic

**Geplaatst**: 13-11-22 19:52

Geplaatst: 13-11-22 19:52

38 was ik 0.0 rammelende eierstokken en opeens zwanger

Leuk…… ik wist dat ik ze niet wilden om diverse redenen die ik niet ga zeggen.
En…. Jawel alle redenen die ik had behalve houden van kloppen.

Mijn kinderen zijn alles maar ik vind mezelf ook belangrijk….helaas bestaat ik niet meer en is er ook stuk mijn oude ik verloren zeg maar dood.
Je leven verandert en voor de ene persoon positief en de ander heeft er moeite mee.

Het verzorgen en houden van, van mijn kinderen gaat mij heel goed af. Onvoorwaardelijke liefde in overvloed
Verzorgen en houden van mijzelf is er niet meer bij…is gewoon overleven voor mij…werken, paard, huishouden, kinderen ik vind het pittig en ben ik ook nog eens doof in de horende wereld en werkomgeving

Ps
577€ pm voor 2 kinderen 2 dagen BSO
Echt ik krijg 89€ terug niet te betalen zeg ik zelf

Laatst bijgewerkt door tita op 13-11-22 20:30, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-11-22 19:52

Geplaatst: 13-11-22 19:52

Zolang ik me kan herinneren wilde ik al kinderen en gelukkig is mijn man ook altijd gek met kinderen geweest want dat moet je ook maar afwachten natuurlijk.
Mijn man hield de boot nog een tijdje af, hij dacht dat hij niet meer kon gaan (zaal)voetballen e.d.) maar toen onze oudste er eenmaal was zei hij ook dat we dat wel eerder hadden kunnen doen.
We hebben een hele sterke band met onze kinderen, ook andersom maar niet verstikkend en we hebben nog nooit ruzie gehad ook al hebben ze bij ons ingewoond met hun kinderen, we hebben altijd gepraat al vanaf dat ze klein waren.
Ik voel echt onvoorwaardelijke liefde voor mijn kinderen maar ik ben niet zo’n moeder die zei ‘dat doet de mijne niet’ want ik weet dat ze niet foutloos zijn.

Edit, ik had een hele andere relatie met mijn moeder en heb altijd gezworen het niet zo bij mijn kinderen te doen en ik hoop dat dat gelukt is.

Edit :')

ik heb genoten van de drukte toen ze klein waren maar ook weleens gescholden als er een naar zwemles moest en de andere naar stal en ga zo maar door, of dat ik voor Jan met de korte achternaam bij school stond, met de diets, want ze gungen bij een vriendinnetje spelen. Had het nooit willen missen.

Laatst bijgewerkt door chanicha op 13-11-22 20:02, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-11-22 19:58

Geplaatst: 13-11-22 19:58

DuoPenotti schreef:
Laat maar... Niemand zegt dat jij dat niet mag voelen...

En idd teveel of topic

Ik snap onze “discussie “ echt niet. Sorry.