xrobbiee schreef:Ik vind het ondertussen erg lastig worden om positief te blijven, ik ben voor de 2e keer mijn inkomen kwijt en dan is het nog maar afwachten of mijn contract verlengd gaat worden als werk nog steeds dicht is. School online is echt ontzettend moeilijk te volgen dus daar mis ik een hoop van, en dan keldert de motivatie ook naar een nieuw dieptepunt.
Mijn uitlaatklep was altijd echt mijn vriendinnen, en samen uit gaan. Dit was voor mij de manier om het gedoe van de week even los te laten en weer fris door te gaan, maar dat kan ook al heel lang niet.
Waar ik wel erg blij mee ben is een hele fijne sportschool, die nu buiten sporten aanbied. Dat doe ik nu dus 4 keer in de week, en dan heb ik natuurlijk nog de paarden maar ik vind het erg lastig daar echt van te genieten als ik verder voor mijn gevoel niet zoveel meer heb.
Superheftig van je inkomen, ik hoop dat je contract verlengd wordt. Maar verder: gedachten/je mindset bepalen heel veel. Je leeft in een land met veel welvaart, een veilige maatschappij met een goede gezondheidszorg. Je mag je vrienden zien wanneer je wil (alleen niet allemaal tegelijk), krijgt onderwijs en je gaat 4 (!!) keer per week buiten de deur sporten en ook nog naar de paarden! Los van dat je natuurlijk alle recht hebt op minder fijne emoties, hoop ik dat je ook kan zien hoeveel je wél hebt en doet, en dat dat helpt om deze periode te relativeren. Ik pik deze reactie er even uit maar ik denk het bij meer mensen (en ook bij mezelf). Downs horen erbij maar we mogen niet vergeten hoe ontzettend priviliged wij ook nu nog zijn.