Bokt.nl

Cowboy55 schreef:

Ik vraag me al 2 dagen af hoe ik zou handelen als man zijnde. Heb de vraag ook voorgelegd aan mijn wederhelft: wat vind jij/zou jij doen?

32 jaar mantelzorger.
32 jaar hoofdkostwinner.
Ergens rond de 50 jaar oud denk ik.
En nu?

Wat is het toekomstperspectief?
Nog 15 tot 20 jaar werken en mantelzorgen?
Dan met pensioen en mantelzorgen tot 1 van beiden sterft?

Pfffff.....dat is een verdomd zwaar perspectief (concludeerden we alle twee).

BaileyMix schreef:

Wat een super fijne en duidelijke post, Lau07

Goof schreef:

poes schreef:

Als ik je 1 tip mag geven: stop onmiddellijk met denken dat jullie financieel vrienden zijn en hij je nog zal helpen. Waarom zou hij? Hij heeft in 32 jaar het nooit nodig gevonden om voor je te zorgen als hij je onvrijwillig zou verlaten en nu gaat hij doelbewust weg. Dat zegt veel. Bovendien staat hij emotioneel verder in het proces en is hij wrs zijn nieuwe leven ook al druk aan het plannen. Dan kan het heel snel gaan. Jij kunt niet in zijn hoofd kijken. Dus zorg aub dat hij nergens bij kan wat van jou is.

Holy oliebol, wat wordt er in dit topic weer idioot veel ingevuld voor een ander en wat worden mannen weer afschuwelijk neer gezet.
TS schrijft zelf dat hij 32 jaar lang haar mantelzorger is geweest EN dat hij haar 32 jaar lang financieel heeft onderhouden. En jij maakt daarvan dat hij 32 jaar lang het nooit nodig vond om voor haar te zorgen?? Hoe dan?

Liefde gaat soms over, dat kan en dat mag. En hij mag doelbewust weg, hoe kak dat ook is. Hij mag voor zichzelf kiezen, op ieder moment in zijn leven. En nee, daar hoeft niet altijd iets achter te zitten.

TS, veel sterkte met de situatie. Ik zou eens bij de gemeente gaan navragen wat de mogelijkheden zijn voor hulp, begeleiding, toeslagen etc.

oji schreef:

TS allereerst heel erg veel sterkte! Het is hoe dan ook een kl.te situatie.

Worden hier wel enorm veel aannames gedaan zeg, allemaal met een negatief beeld van die man.
Wie zegt dat hij niets geregeld had als hij was komen te overlijden, misschien had hij wel een testament waar TS als erfgenaam in stond, maar dat gaat nou eenmaal niet op als je uit elkaar gaat.

En als je niet in gemeenschap van goederen bent getrouwd, dan is het nou eenmaal zo dat bij uit elkaar gaan ieder zijn ingebrachte deel heeft en je geen recht hebt op partner allimentatie oid. Ook al had je een samenlevingscontract, dat had niets uitgemaakt.

Wat ik lees van TS lijkt mij dit een prima vent, die 32 jaar financieel en op alle andere manieren goed voor TS gezorgd heeft en die aangegeven heeft TS schulden vrij de relatie te willen laten verlaten en ook nog eens mee wil betalen. Dan kun je volgens mij niet anders concluderen dat de intenties van deze man gewoon heel netjes en goed zijn. Of dat in de uitvoering ook zo gaat zijn zal moeten blijken, dat is vaak mede afhankelijk van hoe bitter TS zich in de scheiding opstelt of als een nieuw iemand zich ermee gaat bemoeien.

TS ik denk dat je hem maar ook jezelf te kort doet door dit simpel op een midlife crisis af te schuiven. Er kan veel meer spelen. Je geeft aan na al die jaren eindelijk alles op de rit te lijken hebben, meestal is dat ook het moment van bezinning en als geen externe factoren meer zijn om je samen in te storten, je ineens merkt dat de relatiekoek eigenlijk op is als er niet iets is waar je samen voor moet vechten/oplossen. Waarschijnlijk zijn er best signalen geweest die jij op dat moment niet hebt gezien, maar over een tijdje als je met wat minder emotie op de zaak terug kan kijken wel ziet. Misschien is een bruiloft plannen na 32 jaar een wanhoopspoging geweest om de relatie een boost te geven ipv dat dat een teken was dat het een jaar geleden nog helemaal goed zat?

Anyhow, het alleen op een midlife crisis van je ex gooien is puur beschuldigend en alle verantwoordelijkheid van het mislukken van de relatie bij hem leggen, terwijl in 99% van de gevallen er toch 2 verantwoordelijk zijn voor het mislukken. Dat erkennen maakt het makkelijker voor beiden om het los te laten, om hierna als vrienden door te kunnen (hoe mooi zou dat zijn als je zoveel van je leven met iemand gedeeld hebt) en om ook de hele financiële afwikkeling niet een heel naar en slepend traject te laten worden waarin jij uiteindelijk dan degene bent die aan het kortste eind trekt.

Lau07 schreef:

Hoi TS,

Ik zat even te twijfelen om je te PB'en maar plaats toch maar een reactie hier omdat anderen hier misschien ook iets aan hebben. Als jurist zijnde heb ik een aantal keer mensen bijgestaan die door een scheiding gingen en ik heb wat algemene tips waar je misschien iets aan hebt.
1. Zorg goed voor jezelf. Je ex kiest voor zichzelf, dus het is aan jou om dat nu ook voor jezelf te doen. Je hoeft niet meer aan hem te denken, dus handel in het belang van jezelf, je dieren en in dit geval ook je ouders nu zij je vangnet gaan vormen.
2. Ga eens rustig zitten en denk na over hoe jij dit 'traject' (ik noem het maar even zo) voor je ziet. Hoe wil jij alles afhandelen, wat is jouw ideale uitkomst voor zover die niet al is bepaald door je ex?
3. Maak een lijstje met dingen die je moet regelen. Ik las dat je al best een eind bent met onderdak e.d. Denk ook aan de inboedel die jullie moeten gaan verdelen (Wat is van jou? Wat is van hem?), maar ook aan praktische zaken als verzekeringen, bankzaken en doorgeven aan de gemeente dat jullie gaan verhuizen etc.
4. Ondanks dat jullie niet getrouwd zijn, kan het wel zo zijn dat jullie hier en daar als 'partners' zijn beoordeeld door instanties. Denk bijvoorbeeld aan de belastingdienst. Dit moet je allemaal goed nagaan, om ervoor te zorgen dat je ook daadwerkelijk krijgt waar je recht op hebt (vooral uitkeringtechnisch gezien bijvoorbeeld).
5. Nu jullie niets op papier hebben staan is iets als partneralimentatie niet verplicht, maar wel een mogelijkheid. Nu je ex-partner heeft gezegd je financieel te willen ondersteunen, kun je hier misschien afspraken over maken. Wat je ook met hem afspreekt: zet het alsjeblieft op papier. Niet omdat je hier dan later mee kunt zwaaien bij een rechtbank, maar vooral omdat dit duidelijkheid schept en mensen ook vaak rust geeft.
6. Verdeling van zijn pensioen. Net zoals bij het punt hierboven, is je ex-partner hiertoe niet verplicht, maar de mogelijkheid bestaat. Indien dit gebeurt wordt dit vastgelegd in een vaststellingsovereenkomst.
7. Wees niet bang om hulp in te schakelen. Vaak schakelen mensen veel te laat hulp in, omdat ze denken dat het niet nodig is of dat ze het niet te 'officieel' willen maken of dreigend over willen komen. Een expert (een fiscalist of financieel adviseur bijvoorbeeld) kan je helpen met het regelen van bepaalde zaken. In jouw geval kan ik me voorstellen dat het best wel even een uitzoekwerk is wat er nu voor je gaat veranderen met je uitkering en eventuele toeslagen die zouden kunnen veranderen. Vraag hierbij om hulp. Dit kan vrijblijvend bij een rechtswinkel, juridisch loket of belastingwinkel (deze opties zijn gratis en kunnen vaak een prima eerste advies geven), maar schroom niet om 'grof geschut' zoals een adviseur in te zetten als jij behoefte aan hulp hebt. Dit geldt ook voor zaken zoals medische zorg. Spreek hier je huisarts op aan. Veel gemeentes hebben hier ook een aanspreekpunt voor indien je daar behoefte aan mocht hebben.

Van wat ik tot nu toe heb gelezen, heb je absoluut niet de intentie om je ex-partner 'uit te kleden' zoals sommigen hier suggereren, maar het is totaal niet vreemd om dingen op papier te zetten ter verduidelijking. Dus als hij aanbiedt (financiële) ondersteuning te bieden dan zou mijns inziens het antwoord moeten zijn: 'ja graag, maar kunnen we die afspraken op papier zetten?'

Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe.

liekensancho schreef:

Lau07 schreef:

Hoi TS,

Ik zat even te twijfelen om je te PB'en maar plaats toch maar een reactie hier omdat anderen hier misschien ook iets aan hebben. Als jurist zijnde heb ik een aantal keer mensen bijgestaan die door een scheiding gingen en ik heb wat algemene tips waar je misschien iets aan hebt.
1. Zorg goed voor jezelf. Je ex kiest voor zichzelf, dus het is aan jou om dat nu ook voor jezelf te doen. Je hoeft niet meer aan hem te denken, dus handel in het belang van jezelf, je dieren en in dit geval ook je ouders nu zij je vangnet gaan vormen.
2. Ga eens rustig zitten en denk na over hoe jij dit 'traject' (ik noem het maar even zo) voor je ziet. Hoe wil jij alles afhandelen, wat is jouw ideale uitkomst voor zover die niet al is bepaald door je ex?
3. Maak een lijstje met dingen die je moet regelen. Ik las dat je al best een eind bent met onderdak e.d. Denk ook aan de inboedel die jullie moeten gaan verdelen (Wat is van jou? Wat is van hem?), maar ook aan praktische zaken als verzekeringen, bankzaken en doorgeven aan de gemeente dat jullie gaan verhuizen etc.
4. Ondanks dat jullie niet getrouwd zijn, kan het wel zo zijn dat jullie hier en daar als 'partners' zijn beoordeeld door instanties. Denk bijvoorbeeld aan de belastingdienst. Dit moet je allemaal goed nagaan, om ervoor te zorgen dat je ook daadwerkelijk krijgt waar je recht op hebt (vooral uitkeringtechnisch gezien bijvoorbeeld).
5. Nu jullie niets op papier hebben staan is iets als partneralimentatie niet verplicht, maar wel een mogelijkheid. Nu je ex-partner heeft gezegd je financieel te willen ondersteunen, kun je hier misschien afspraken over maken. Wat je ook met hem afspreekt: zet het alsjeblieft op papier. Niet omdat je hier dan later mee kunt zwaaien bij een rechtbank, maar vooral omdat dit duidelijkheid schept en mensen ook vaak rust geeft.
6. Verdeling van zijn pensioen. Net zoals bij het punt hierboven, is je ex-partner hiertoe niet verplicht, maar de mogelijkheid bestaat. Indien dit gebeurt wordt dit vastgelegd in een vaststellingsovereenkomst.
7. Wees niet bang om hulp in te schakelen. Vaak schakelen mensen veel te laat hulp in, omdat ze denken dat het niet nodig is of dat ze het niet te 'officieel' willen maken of dreigend over willen komen. Een expert (een fiscalist of financieel adviseur bijvoorbeeld) kan je helpen met het regelen van bepaalde zaken. In jouw geval kan ik me voorstellen dat het best wel even een uitzoekwerk is wat er nu voor je gaat veranderen met je uitkering en eventuele toeslagen die zouden kunnen veranderen. Vraag hierbij om hulp. Dit kan vrijblijvend bij een rechtswinkel, juridisch loket of belastingwinkel (deze opties zijn gratis en kunnen vaak een prima eerste advies geven), maar schroom niet om 'grof geschut' zoals een adviseur in te zetten als jij behoefte aan hulp hebt. Dit geldt ook voor zaken zoals medische zorg. Spreek hier je huisarts op aan. Veel gemeentes hebben hier ook een aanspreekpunt voor indien je daar behoefte aan mocht hebben.

Van wat ik tot nu toe heb gelezen, heb je absoluut niet de intentie om je ex-partner 'uit te kleden' zoals sommigen hier suggereren, maar het is totaal niet vreemd om dingen op papier te zetten ter verduidelijking. Dus als hij aanbiedt (financiële) ondersteuning te bieden dan zou mijns inziens het antwoord moeten zijn: 'ja graag, maar kunnen we die afspraken op papier zetten?'

Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe.

heel hartelijk dank voor deze tips! helaas wil hij niks op papier vastleggen, hij heeft ook duidelijk gezegd ' niet de rest van mijn leven voor mij te willen betalen'. Dat snap ik volkomen maar o.a. dat ik nu 15 jaar geen pensioenopbouw heb doordat ik in Belgie heb gewoond die tijd, is voor mij extra bittere pil. Partneralimentatie ook voorgesteld omdat dat voor hem fiscaal voor de helft aftrekbaar zou zijn maar helaas wil hij zich ook hierin niet vastleggen.
Ik probeer alles op een rijtje te krijgen, ook mogelijkheden om alsnog van huis uit te kunnen werken of iets maar dat zal op langere termijn zijn. Ik ben nog niet weg hier en echte afscheid moet nog komen, hoe ik er tegen die tijd aan toe ben, geen idee... Ik wil zelfredzaam zijn, ondanks alles wat mij tegenzit en heb altijd gevochten om alles bijeen te breien. Iets meer duidelijkheid en zekerheid zou fijn zijn. Hij is wel zo dat hij zegt ' dan moeten je paarden maar weg' . Dat is iets wat altijd als eerste ter sprake komt... zo oneerlijk. Ze zijn voor mij drijfveer om buiten te komen, om straks houvast te hebben en structuur te blijven volhouden in de dagen die komen gaan.
Ik steek mijn licht op bij door jou aangegeven instanties, nogmaals bedankt voor de genomen moeite...

Fitzroy schreef:

Als er niets geregeld is in het verleden, hoeft er nu ook niets op papier. Het lijkt wel alsof haar partner een beetje de pik heeft op de paarden.

liekensancho schreef:

heel hartelijk dank voor deze tips! helaas wil hij niks op papier vastleggen, hij heeft ook duidelijk gezegd ' niet de rest van mijn leven voor mij te willen betalen'. Dat snap ik volkomen maar o.a. dat ik nu 15 jaar geen pensioenopbouw heb doordat ik in Belgie heb gewoond die tijd, is voor mij extra bittere pil.

F_Orumster schreef:

Ik krijg overigens het gevoel dat hij jarenlang teveel heeft laten gebeuren en nu ineens doet dat het een kant op is gegaan die hij niet wilt. Daar is hij zelf bij geweest en had daar assertiever in kunnen staan.