En een traan bij de zin:"1 ding heb je mij niet geleerd hoe ik moest leven zonder jou."
Pfff wat waar....
Sterkte
Een virtuele knuffel van mij
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
marleen_usar schreef:De feestdagen en verjaardagen zijn moeilijk,ik heb geen ouders meer en dat voelt soms gewoon onwerkelijk.Het huis van mijn moeder wordt verkocht dat is naast ons,binnenkort trek ik de deur dicht en kan ik niet zo maar meer binnen stappen.
Cynthia82 schreef:Ach wijfie toch, wat een verdriet en gemis![]()
Mijn vader is vorige week vrijdag overleden en het verdriet dat ik voel is zo’n onbekend, diep gevoel. Ondanks dat ik opgelucht ben voor hem dat zijn lijden voorbij is..
Ik had twee foto’s laten afdrukken en op zijn kist gezet en die staan nu in mijn woonkamer. Maar als ik ernaar kijk, lijkt het wel of mijn hart samengeknepen wordt.
Ik blijf hier even meelezen.
Dikke knuffel voor jou
Het gevoel is idd niet uit te leggen alsof je van binnen uit elkaar gerukt wordt en probeert de stukjes bij elkaar te zoeken... Wij hebben de Australische vlag over zijn kist gelegd en die hangt nu nog bij mijn moeder over zijn stoel ze zegt steeds je bent de vlag vergeten mee te nemen ... maar eigenlijk kan ik het nog niet ...