Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-05-21 06:10

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 05-05-21 06:10

Dat klinkt super +:)+

Elke nacht fatsoenlijke slaap gaat echt een verschil maken.
En jullie kleintje wordt ook alweer wat ouder, het zal steeds een beetje beter worden :(:)

Er komt een dag dat de 8)7

-neiging weg gaat als mensen zeggen dat het zo heerlijk genieten is en verzuchten dat het vééls te snel gaat, want wellicht vind jij het helemaal niet te snel gaan maar kan je niet wàchten tot je kindje uit die vreselijke eerste baby-tijd is....

De meeste mensen beseffen de enorme impact van een zich ellendig voelende / niet te troosten baby niet, jij bent niet gek maar je hebt gewoon hele dikke pech :(:)

Maar weet je: 1 voordeel van een waardeloze baby-tijd is, dat de peutertijd en verder echt een eitje daarbij vergeleken is <<)

**Geplaatst**: 05-05-21 07:01

Geplaatst: 05-05-21 07:01

Wat een positief bericht TS!!!
Fijn de nieuwe routine vinden en echt zo nu en dan kunnen bijtanken.

Denk goed aan jezelf en luister goed naar jezelf, dat kan niemand anders voor jou doen

**Geplaatst**: 05-05-21 07:15

Geplaatst: 05-05-21 07:15

Wauw, wat moet dit een opluchting zijn voor je. Je eerste nacht bijslapen, en de eerste van velen! Die eerste nacht dat je wéét dat jij niet hoeft, is zo fijn. Wat goed dat jullie hard aan de bel hebben getrokken en dat je zo eerlijk hebt kunnen zijn, dat is vast niet makkelijk geweest. Wees trots op jezelf, goed moederschap is juist je grenzen aangeven en stop zeggen.

Nog twee tips: de nachten die je man doet zelf ook buiten gehoor gaan liggen (slaap je vaak dieper) en wij deden steeds om de twee nachten afwisselen, dan kon je in die twee andere nachten net wat beter bijtanken voor het jouw beurt weer was zeg maar. Wellicht het proberen nog waard!

**Geplaatst**: 05-05-21 09:11

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 05-05-21 09:11

Je bent goed bezig! Je hebt heel wat voor je kiezen gehad en een huilbaby is echt killing.

Na 4 maanden huilen liepen wij op ons tandvlees en kon ik ook alleen nog maar huilen. Onze dochter is toen een week opgenomen geweest, het voelde als falen en heb me lang schuldig gevoeld. Toch was er echt geen andere optie en was het echt nodig om weer even een beetje te kunnen ademen. Daarna ook extra hulp ingeschakeld waardoor het allemaal weer behapbaar werd. Ze heeft er niets aan overgehouden voor zover ik nu (7 jaar later) kan beoordelen.

Goed je netwerk inschakelen en elke dag proberen sowieso 1 uurtje iets te doen wat echt voor jezelf is. Mijn man ging na het eten altijd een uurtje met onze dochter wandelen of fietsen (in de fietskar) zodat ik bijv. even rustig in bad kon. Dat was echt even een oplaadmomentje voor de moeilijke avonden.

**Geplaatst**: 05-05-21 10:59

Geplaatst: 05-05-21 10:59

Inderdaad dat baby en man uit de slaapkamer "weren" is een hele goede tip

Ik was dolblij dat ik een logeerkamertje in orde had gemaakt nog voor de bevalling. Wie de nachtdienst had, ging daar in met de baby met de deuren dicht, zodat degene die mocht slapen, (met goede oordoppen in) ook ècht kon slapen en niet steeds wakker werd van al die nachtelijke activiteiten :(:)

Voor je naar bed gaat zorgen dat de hele zooi perfect klaar staat, zodat wat er ook gebeurt: het benodigde materiaal zó gepakt kan worden. Dan weet je dat het wel goed moet komen en heb je de beste kans op een redelijk acceptabele nacht :(:)

Als het om 1 of andere reden (even) om de nacht niet lukt, dan hanteerden wij dat we de melkbeurten zo verdeelden, dat we allebei in ieder geval de kans hadden om een blokje slaap van 4 uur aaneengesloten te pakken.

Hooguit een uur of anderhalf uur kunnen slapen is killing.
Stukken van 2 uur is erg klöte maar kan je overleven

Een stuk van 3 uur kunnen slapen dat is heel aardig vol te houden. Maar een stuk van 4 uur...màn je begint je bijna weer mèns te voelen

**Geplaatst**: 05-05-21 11:21

Geplaatst: 05-05-21 11:21

He kanjer! Wat goed dat je het durft af te schrijven.

Als eerste wil ik jou en je man een hele dikke pluim geven voor het feit dat jullie ondanks alles doorzetten.
Wat moet het verschrikkelijk heftig voor je zijn dit allemaal en ook voor je man.
Ik vindt het ontzettend knap dat je uiteindelijk hulp bent gaan zoeken. Geef jezelf de tijd om te herstellen.
Maak kleine momentjes (waar het kan uiteraard) waarbij jij op nummer 1 staat.
probeer ontspanning te zoeken op die kleine momentjes. En probeer rustig te blijven als het niet lukt.
Ik weet natuurlijk niet hoe je omgeving erin staat, maar misschien is het een idee om hen in te lichten en te vragen om af en toe hulp waarbij het kan.

Ik weet helaas zo goed hoe je je voelt. Bij mij hebben die kleine dingen al een hele verandering gemaakt.
uiteindelijk ben ik opgenomen geweest in het moeder kind afdeling van het Erasmus. Hierbij hebben ze mij kleine handvaten gegeven om mijn hoofd wat meer rust te geven.
Misschien heb je hier wat aan.

Maar ToyToyToy, je kan het! jij en je gezinnetje, verdienen het.

**Geplaatst**: 05-05-21 11:29

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 05-05-21 11:29

Lieve TS wat knap dat je dit opschrijft en dat jullie hulp hebben gezocht. Ik hoop dat de hulp jullie snel een stukje licht, lucht en ruimte geeft.

Een hele dikke knuffel

**Geplaatst**: 05-05-21 13:02

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 05-05-21 13:02

Wauw TS, ik heb diep respect voor jou! :(:)

Dat je dit heftige verhaal hier deelt vind ik echt bewonderenswaardig. Heel veel sterkte gewenst en wat super fijn dat er nu hulp is, hopelijk geeft dat jullie de kans om hier bovenop te komen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-21 06:24

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-21 06:24

Hier even weer een update!
Het slapen is veel erger geworden, zo erg dat hij nu na max drie kwartier alweer wakker is in de avond en we soms uren met hem staan te wiegen om hem weer in slaap te laten vallen.
Uiteindelijk beland hij toch bij ons in bed om vervolgens ook bijna ieder uur wakker te worden..
We krijgen nog steeds drie keer in de week hulp van lentis.
Baby thuiszorg is ondertussen ook langs geweest maar zij kunnen helaas niks voor ons betekenen omdat we alles al doen wat zij ons als tip wouden geven
We bellen maandag de huisarts op voor een verwijzing naar het zkh.

Met mij gaat het met vallen en opstaan. ene dag gaat het super en de andere dag kan ik niets hebben.

**Geplaatst**: 15-05-21 06:35

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 15-05-21 06:35

Ik ga even rustig dit topic teruglezen, want zit in een gelijkaardige situatie.

**Geplaatst**: 15-05-21 06:49

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 15-05-21 06:49

Knuffel voor jullie allebei Shellebel en Seltje :(:)

**Geplaatst**: 15-05-21 07:29

Geplaatst: 15-05-21 07:29

Shellebel93 schreef:
Hier even weer een update!
Het slapen is veel erger geworden, zo erg dat hij nu na max drie kwartier alweer wakker is in de avond en we soms uren met hem staan te wiegen om hem weer in slaap te laten vallen.
Uiteindelijk beland hij toch bij ons in bed om vervolgens ook bijna ieder uur wakker te worden..
We krijgen nog steeds drie keer in de week hulp van lentis.
Baby thuiszorg is ondertussen ook langs geweest maar zij kunnen helaas niks voor ons betekenen omdat we alles al doen wat zij ons als tip wouden geven
We bellen maandag de huisarts op voor een verwijzing naar het zkh.

Met mij gaat het met vallen en opstaan. ene dag gaat het super en de andere dag kan ik niets hebben.

Heeft je zoontje geen terug val van het kiss syndroom. Je verhaal is echt heel herkenbaar en mijn zoon bleek een terug val te hebben, na weer een behandeling bij de osteopaat was het huilen heel snel veel minder.

Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 15-05-21 08:06

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 15-05-21 08:06

Vreselijk, dit slaapgebrek en de stress om je kindje zijn echt killing :(:)

Ik zou zeker even laten checken of er geen terugval is, zoals Zorry al zegt

Ik kan me voorstellen dat je echt wilt dat er NU iets gebeurt. Drie kwartier is precies de tijd van 1 slaapje, zeer herkenbaar dat het je kindje dan niet lukt om weer zelf in slaap te vallen, die van ons had vanwege de Oxytocine verstoring extreem veel moeite om in slaap te kunnen vallen en werd ook altijd krijsend als een speenvarken, helemaal op standje 10 wakker, dan schrok je je rot. Niks van eerst een beetje pruttelen ofzo, zoals normaal schijnt te zijn....

Is je kamertje wel echt goed donker? Die van ons kon alleen maar in slaap vallen met zo min mogelijk prikkels. Wiegen werkte alleen maar averechts.

Wij moesten in bed gaan zitten met onze knieën opgetrokken, die kleine op onze bovenbenen leggen zodat hij niet al te veel contact had (kroelen of andere dingen waar babies normaal gesproken rustig van worden maakte hem alleen maar meer overstuur....) en als hij zo half rechtop op onze bovenbenen lag (vanwege reflux) en dan met die eeuwige fles melk in zijn snuitje. Zo donker en stil mogelijk, zo min mogelijk prikkels, en vreselijk veel flesjes melk was het enige dat hielp.

Dat kon ook eeuwen duren voordat het hem eindelijk lukte om in slaap te vallen. Hij werd er zelf wanhopig van. Het is echt vreselijk naar als je kindje niet goed slaapt..... iedereen gaat daar kapot aan... je zoekt wanhopig naar een mogelijke oplossing en er blijft weinig ruimte voor genieten over omdat je op je tandvlees op zoek bent naar strohalmen om je aan vast te grijpen....hopelijk wordt het snel beter bij jullie :(:)

**Geplaatst**: 15-05-21 08:08

Geplaatst: 15-05-21 08:08

Heb je je zoontje al ingebakerd? Dat gaf mij (ik heb 2 postnatale depressies gehad) heel veel rust doordat ze echt beter sliepen.
De zakjes van Pacco vond ik heel erg fijn

Koester de goeie dagen en accepteer de slechte, hoe moeilijk dat ook is.
Dikke knuffel

**Geplaatst**: 15-05-21 08:22

Geplaatst: 15-05-21 08:22

Ik ben zo vrij om even vooral op het kiss syndroom in te gaan, en reageer later even uitgebreid op alles

Ik was een kiss baby en wat jij beschrijft is hetzelfde als hoe mijn moeder die periode heeft beschreven. Kiss baby's hebben het zwaar, maar de moeders nog veel zwaarder en ik snap je zo goed. Mijn moeder heeft op het punt gestaan om mij van de trap te gooien, zodat ik eindelijk eens stil zou zijn. Ik snap het, en ik vergeef het haar.

Heb je je kindje later nog eens laten behandelen voor het kiss syndroom? Vroeger werd je niet behandeld dus bij mij kwamen we er pas achter toen ik bijna 30 was. Ik weet dus uit ervaring hoe gemakkelijk je weer een scheefstand krijgt en ik denk dat het goed is om hem nog even te laten nakijken. Liefst door een cranio sacraal therapeut. (Woon je in het noorden of is dat bereikbaar voor je, mag je me gerust pb'en voor een geweldig goede therapeut!)

Bij scheefstand gebeurt er zoveel in je lichaam, en dat komt er vooral nachts uit.

Ik wens je veel sterkte!

**Geplaatst**: 15-05-21 14:44

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 15-05-21 14:44

@TS wat lastig zeg :-(
Heeft jullie baby in het ziekenhuis al eens een opname met ph-metrie gehad? (Een 24 uurs meting van het zuur in zijn slokdarm, waarbij je als ouders elke keer op een knopje moeten drukken -op dat apparaat- als je denkt dat hij last heeft) Het klinkt voor mij erg herkenbaar als de reflux van mijn zoontje destijds.

**Geplaatst**: 23-05-21 05:19

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 23-05-21 05:19

Hoe is het nu TS?

**Geplaatst**: 23-05-21 07:25

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 23-05-21 07:25

Het feit dat je het weet en spijt hebt maakt jou al een hele goede moeder.

Een postnatale depressie is heftig en dat is iets waar je niks aan kunt doen.

Bij mij bij de eerste is het ook bijna verkeerd gegaan, gelukkig hebben we op tijd ingegrepen en kon ik gaan genieten.

Dat komt ook wel bij jou.

**Geplaatst**: 23-05-21 08:25

Geplaatst: 23-05-21 08:25

Jeetje wat een verhaal. :(:)

**Geplaatst**: 23-05-21 08:27

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 23-05-21 08:27

Heftig TS. Ik hoop dat jullie de juiste hulp krijgen en dat je hier weer vanaf komt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-05-21 10:17

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 31-05-21 10:17

Hier weer een update

Het gaat met vallen en opstaan.
Hij slaapt nog steeds niet, de kamer is pikken donker, hij is opnieuw behandeld voor het kiss syndroom en dan was allemaal prima.
Vannacht weer twee uur bezig geweest om hem rustig en in slaap te krijgen.

Hij krijgt al bach druppels en weet ik veel wat.
Inbakeren mag niet meer aangezien hij al zijn hele bed door rolt. Hebben we trouwens wel gedaan.
We zijn net ook weer een uur bezig geweest om hem in slaap te krijgen maar hij kan dan alleen maar keihard gillen, een hand op zijn buik of hoofd maakt hem alleen maar onrustiger..
Hij is nog niet opgenomen geweest omdat mijn partner dat niet wilt. Die gelooft daar niet in.

Op dit moment wil ik hem ook gewoon niet meer.. op de 1 of andere manier als je dan weer zo een poedersuiker nacht hebt gehad en dat hij dan nu ook weer niet wil slapen, dan kan mijn hoofd niet rationeel nadenken..
Het enige wat ik denk is dat het alleen nog maar ellende is geweest. Zijn hele 8 maand draait alleen maar om slapen eten en slapen.. we doen niets anders. Niet wandelen want ook dan slaapt hij niet. Mijn hele dag draait om hem te laten slapen..
Ik ben er echt zo klaar mee dat ik hem vanmorgen inderdaad bijna van de trap af heb gegooid..
We moeten morgen weer naar het consultatie bureau.
Zelfs de slaapcoach weet niet meer zo goed wat ze er mee aan moet..

Sorry voor het klagen maar heb echt een enorme terug val

**Geplaatst**: 31-05-21 10:39

Re: Van niet zwanger kunnen raken tot een postnatale depressie

Geplaatst: 31-05-21 10:39

Erin geloven of niet, er moet nu iets veranderen en als dat opname is, dan is dat maar zo, dit kan echt niet. Ik zou nu de huisarts of het CB bellen want dit is spoed.

**Geplaatst**: 31-05-21 10:50

Geplaatst: 31-05-21 10:50

Oh meid, wat waardeloos :(:)

Als jij die opname wel ziet zitten / je echt niet voor jezelf in staat: ga ervoor!
Want zo is het ook niks, er moet echt iets gebeuren! Wie weet vinden ze wat.... ga in gesprek, hopelijk krijg je er een goed gevoel van om je kleintje daar even achter te laten, het gevoel dat ze lief voor hem zullen zijn en goed voor hem zullen zorgen.

Het is een kans op mogelijke verbetering en op dit punt kun je die maar beter aangrijpen lijkt me :(:)

Dan kunnen jullie een paar nachten slapen, terwijl je weet dat hij in goede handen is en er gezocht wordt naar een oplossing.

En al is het maar dat je dan weet dat je dit geprobeerd hebt

Maar het klinkt zó enorm herkenbaar, wat je omschrijft is exact het verhaal van veel te veel ouders waarbij het ontstoren van die Oxytocine een enorm verschil heeft gemaakt. Had je al naar deze link gekeken...?

https://www.deschakel.info/oxytocine-schade/

Ik kan je natuurlijk niet beloven dat dit het is. En er zullen mensen zijn die denken / zeggen dat het onzin is. Die luxe hebben zij. Maar de mensen die zelf daadwerkelijk met dit probleem te maken hebben gehad zullen je verhaal direct herkennen :(:)

Probeer niet te vergeten dat het voor het mannetje zelf ook heel vervelend is, en het vast niet het geval is dat hij niet WIL slapen maar dat hij niet KAN slapen. Er gaat gewoon iets niet goed waardoor het in slaap vallen niet lukt :(:)

Hier was dat ook een ramp. Als hij dan eindelijk sliep (na makkelijk een uur afmelken in een zo prikkel-arm mogelijk kamertje) dan hoopte je maar dat hij niet alweer na max. 3 kwartier (1 slaapcyclus) wakker zou worden want dan zat je weer met zo'n wanhopig slaap nodig hebbend kind dat het niet voor elkaar kreeg om in slaap te vallen.

Precies zoals je zegt: je hele dag draait om die klöte slaapjes

Hart onder de riem: hier was het ook zo'n ramp.
Proberen gerust te stellen ofzo maakte het alleen maar erger. Want dat gaf een prikkel en dat kon hij er gewoon niet bij hebben :(:)

Hij wilde ook nooit geknuffeld worden, duwde zich van ons af. Dat deed hij in de kraamweek al...

En een paar weken oud ging hij ingebakerd al zijn hele bedje door....
Bij sommige kindjes gaat niks vanzelf en volgt het ene probleem het andere op, ben je constant bezig met oplossingen zoeken :(:)

Maar over het algemeen is het een kwestie van doorbijten, door die baby-tijd heen zien te worstelen en daarna is de peutertijd en verder een makkie, want jij weet wat afzien is

Hou vol, die baby-tijd gaat echt een keer over

**Geplaatst**: 31-05-21 10:50

Geplaatst: 31-05-21 10:50

MarcoBorsato schreef:
Erin geloven of niet, er moet nu iets veranderen en als dat opname is, dan is dat maar zo, dit kan echt niet. Ik zou nu de huisarts of het CB bellen want dit is spoed.

Ik ben het niet snel met Marco Borsato eens maar in dit geval wel. Pak die telefoon en regel NU een opname!

**Geplaatst**: 31-05-21 10:51

Geplaatst: 31-05-21 10:51

Misschien heb ik of een ander het al weleens gevraagd, maar kan koemelkallergie en/of reflux een oorzaak zijn?
Jouw verhaal komt me zo bekend voor. Ik werd ook niet serieus genomen door huisartsen en ziekenhuis tot ik naar een andere huisarts overstapte en die me naar een kinderarts door verwees. Mijn dochtertje bleek dus verborgen reflux te hebben, die sliep nooit. Kon alleen maar krijsen. En ze had koemelkallergie, dit gaat vaak samen. Toen we andere melk kregen en ze wat ouder werd merkte we pas verbetering. Slopend is het, dikke knuffel. Weet helaas precies wat je doormaakt :(:)