Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-01-21 16:25

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 09-01-21 16:25

Over een kind kun je geen compromis sluiten. Dan is er altijd 1 van de 2 ouders ongelukkig

**Geplaatst**: 09-01-21 17:44

Geplaatst: 09-01-21 17:44

Qimm schreef:
Over een kind kun je geen compromis sluiten. Dan is er altijd 1 van de 2 ouders ongelukkig

Precies. Als jij echt dat oergevoel hebt dat je het wél wil, grote kans dat je dan spijt krijgt als je dat niet volgt. Ik zou dat niemand aan willen doen

ben er daarom ook echt al heel snel heel duidelijk in!

**Geplaatst**: 09-01-21 18:19

Geplaatst: 09-01-21 18:19

Ik vind het ook wel verdrietig om te lezen van moeders die zelf niet echt een kind wilde, maar het voor een partner doen. Ik denk dat een kind dat toch voelt, linksom of rechtsom.

Ik zou mijn relatie ervoor verbreken. Maar gelukkig hoeft dat niet

Ik heb zelf heel lang geroepen dat ik geen kinderen wilde. Maar eind 28 had ik ineens een kinderwens. Die knop ging gewoon om, dat oergevoel was er. Hormonen speelde op I guess. Besproken met vriendlief, die was heel blij. Hij zei dat hij wel wist dat ik nog om zou slaan :Y)

**Geplaatst**: 09-01-21 18:25

Geplaatst: 09-01-21 18:25

Doubtless schreef:
Ik heb zelf heel lang geroepen dat ik geen kinderen wilde. Maar eind 28 had ik ineens een kinderwens. Die knop ging gewoon om, dat oergevoel was er. Hormonen speelde op I guess.

Ik heb dit moment serieus nooit gehad, ik vraag me echt af hoe mijn lijf werkt en waarom het bij de 1 wel komt en bij de andere niet.

Ik heb altijd geroepen dat ik nooit kinderen wilde, ben nu 41 en heb serieus nooit een moment getwijfeld.
Toen ik mijn man leerde kennen heb ik in minuut 1 aangegeven dat ik die wens niet heb en dat die nooit gaat komen. Die sprong bijna een gat in de lucht zo blij was hij en na 3 maanden samen heeft hij zich laten steriliseren. Ik zou echt niet weten wat ik zou doen als de 1 wel wil en de ander niet, lijkt me heel ellendig. Kies je dan voor je liefde of voor een kind?

**Geplaatst**: 09-01-21 18:38

Geplaatst: 09-01-21 18:38

Ik vind het een lastige vraag... Heb het mijn vriend net gevraagd of hij wel een kinderwens heeft. Gelukkig wel, ik ook

Mijn ex had geen kinderwens , ik wel , toch is hij nu een jaar later vader geworden ,samen met diegene met wie hij vreemd is gegaan

dus het is een lastig iets wat wel zou kunnen veranderen.

Ik zou eerlijk gezegd voor eigen geluk kiezen denk ik , hetzelfde als mensen hun dieren weg doen voor hun relatie. Dat kan ik niet

**Geplaatst**: 09-01-21 19:16

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 09-01-21 19:16

Hier iemand zonder kinderwens, (nu ex-)vriend had er wel een. Dat is ook een van de redenen dat ik er een punt achter gezet heb. Ik dacht eerst dat dit hét breekpunt was,maar anders zaten er ook al genoeg andere problemen in de relatie.
Toen ik mijn issues uitsprak betreft kinderen was het eerst wel een probleem,na 2 dagen zei hij dat hij die wens kon aan de kant zetten.
Echter geloof niet dat een dergelijke grote wens zomaar opzij gezet kan worden. Dit ging ons binnen een paar jaar sowieso inhalen, en samen met de andere issues ben ik er niet mee verder gegaan.

**Geplaatst**: 09-01-21 19:30

Geplaatst: 09-01-21 19:30

Lastig.

Ik vind dat er hier ook best makkelijk gepraat wordt over voorselectie. Dat je het tijdens het ontmoeten van iemand bespreekbaar maakt.

Maar ik ben 26 en voor een hoop mensen is dat een leeftijd dat ze al een of meere kindjes hebben, maar ik weet helemaal nog niet of ik wel kinderen wil. Op dit moment zou ik het absoluut niet willen, maar over 5 jaar is dat wellicht anders. Ik ben vrijgezel maar misschien ben ik dan met iemand samen en loop je dan toch best gemakkelijk tegen dat probleem aan.

Ik denk dat je uiteindelijk toch voor jouw wens moet gaan. Want een partner is vervangbaar en achteraf verdriet over dat je nooit een kindje hebt mogen krijgen blijft denk ik voor je hele leven. Het verdriet om een partner is minder aannemelijk dat het zo lang blijft.

**Geplaatst**: 09-01-21 19:40

Geplaatst: 09-01-21 19:40

Peuk schreef:
Lastig.

Ik vind dat er hier ook best makkelijk gepraat wordt over voorselectie. Dat je het tijdens het ontmoeten van iemand bespreekbaar maakt.

Maar ik ben 26 en voor een hoop mensen is dat een leeftijd dat ze al een of meere kindjes hebben, maar ik weet helemaal nog niet of ik wel kinderen wil. Op dit moment zou ik het absoluut niet willen, maar over 5 jaar is dat wellicht anders. Ik ben vrijgezel maar misschien ben ik dan met iemand samen en loop je dan toch best gemakkelijk tegen dat probleem aan.

Ik denk dat je uiteindelijk toch voor jouw wens moet gaan. Want een partner is vervangbaar en achteraf verdriet over dat je nooit een kindje hebt mogen krijgen blijft denk ik voor je hele leven. Het verdriet om een partner is minder aannemelijk dat het zo lang blijft.

Ik denk ook dat iemand niet de juiste partner voor je is als je over zo iets fundamenteels heel verschillend denkt.

**Geplaatst**: 09-01-21 20:32

Geplaatst: 09-01-21 20:32

Ik ben zelf blij dat ik nooit voor deze keuze heb gestaan. Zowel mijn man als ik hebben allebei geen kinderwens, nooit gehad ook.

In onze kennissenkring hebben we een stel zonder kinderen waarvan zij wel een kinderwens had, maar hij niet.
Ze hebben wel voor elkaar gekozen, zonder kinderen.
En ook al is ze nog altijd blij met deze keuze en zou ze het niet anders hebben gedaan, ze blijft het jammer vinden, maar het is ook weer geen gemis in haar leven.
Ze zijn al ruim 30 jaar bij elkaar en echt zo leuk samen

Iemand anders die wij kennen heeft juist de relatie verbroken door een kinderwens, maar de partner niet.
Die persoon heeft nu een fijne relatie met kind.

**Geplaatst**: 09-01-21 20:35

Geplaatst: 09-01-21 20:35

Ik ben werkelijk zo blij om al deze reacties te lezen. Ik dacht namelijk echt dat ik een uitzondering was, en dat de rollen bijna altijd omgekeerd zijn (vrouw wel kinderwens, man niet). Ook dat constant moeten uitleggen waarom niet breekt me soms echt op.
Als er geen Corona was geweest was ik in augustus al getrouwd geweest, nu ben ik sinds 4 weken weer alleen omdat hij ineens bedacht dat ik echt niet zou gaan veranderen. We hebben maar liefst 4 dagen samen in ons nieuwe koophuis gewoond.

Ik had dit op de 2de date al aangegeven dat ik geen kinderen wil dus het zegt niks. Hij ging er blijkbaar altijd vanuit dat ik zou veranderen.

**Geplaatst**: 09-01-21 20:37

Geplaatst: 09-01-21 20:37

Pascalle90 schreef:
Ik ben werkelijk zo blij om al deze reacties te lezen. Ik dacht namelijk echt dat ik een uitzondering was, en dat de rollen bijna altijd omgekeerd zijn (vrouw wel kinderwens, man niet). Ook dat constant moeten uitleggen waarom niet breekt me soms echt op.
Als er geen Corona was geweest was ik in augustus al getrouwd geweest, nu ben ik sinds 4 weken weer alleen omdat hij ineens bedacht dat ik echt niet zou gaan veranderen. We hebben maar liefst 4 dagen samen in ons nieuwe koophuis gewoond.

Ik had dit op de 2de date al aangegeven dat ik geen kinderen wil dus het zegt niks. Hij ging er blijkbaar altijd vanuit dat ik zou veranderen.

Damn, wat zuur :knuffel:

. Helemaal omdat je zelf gewoon eerlijk bent geweest.

**Geplaatst**: 09-01-21 20:43

Geplaatst: 09-01-21 20:43

Pascalle90 schreef:
Ik ben werkelijk zo blij om al deze reacties te lezen. Ik dacht namelijk echt dat ik een uitzondering was, en dat de rollen bijna altijd omgekeerd zijn (vrouw wel kinderwens, man niet). Ook dat constant moeten uitleggen waarom niet breekt me soms echt op.
Als er geen Corona was geweest was ik in augustus al getrouwd geweest, nu ben ik sinds 4 weken weer alleen omdat hij ineens bedacht dat ik echt niet zou gaan veranderen. We hebben maar liefst 4 dagen samen in ons nieuwe koophuis gewoond.

Ik had dit op de 2de date al aangegeven dat ik geen kinderen wil dus het zegt niks. Hij ging er blijkbaar altijd vanuit dat ik zou veranderen.

Wat pijnlijk. Ben je er open en eerlijk over, krijg je alsnog dit. Veel sterkte!

**Geplaatst**: 09-01-21 20:45

Geplaatst: 09-01-21 20:45

Goof schreef:
Doubtless schreef:
Ik heb zelf heel lang geroepen dat ik geen kinderen wilde. Maar eind 28 had ik ineens een kinderwens. Die knop ging gewoon om, dat oergevoel was er. Hormonen speelde op I guess.

Ik heb dit moment serieus nooit gehad, ik vraag me echt af hoe mijn lijf werkt en waarom het bij de 1 wel komt en bij de andere niet.

Ik heb altijd geroepen dat ik nooit kinderen wilde, ben nu 41 en heb serieus nooit een moment getwijfeld.
Toen ik mijn man leerde kennen heb ik in minuut 1 aangegeven dat ik die wens niet heb en dat die nooit gaat komen. Die sprong bijna een gat in de lucht zo blij was hij en na 3 maanden samen heeft hij zich laten steriliseren. Ik zou echt niet weten wat ik zou doen als de 1 wel wil en de ander niet, lijkt me heel ellendig. Kies je dan voor je liefde of voor een kind?

Hier precies hetzelfde. Vanaf de kleuterschool riep ik al dat ik nooit mama zou willen worden. Dat is nooit veranderd.

**Geplaatst**: 09-01-21 21:13

Geplaatst: 09-01-21 21:13

Pascalle90 schreef:
Ik ben werkelijk zo blij om al deze reacties te lezen. Ik dacht namelijk echt dat ik een uitzondering was, en dat de rollen bijna altijd omgekeerd zijn (vrouw wel kinderwens, man niet). Ook dat constant moeten uitleggen waarom niet breekt me soms echt op.
Als er geen Corona was geweest was ik in augustus al getrouwd geweest, nu ben ik sinds 4 weken weer alleen omdat hij ineens bedacht dat ik echt niet zou gaan veranderen. We hebben maar liefst 4 dagen samen in ons nieuwe koophuis gewoond.

Ik had dit op de 2de date al aangegeven dat ik geen kinderen wil dus het zegt niks. Hij ging er blijkbaar altijd vanuit dat ik zou veranderen.

Wat ruk Pascalle, knuffel voor jou :knuffel:

**Geplaatst**: 09-01-21 21:25

Geplaatst: 09-01-21 21:25

Asciugamano schreef:
Ik snap niet waarom het zo zwart-wit moet?
Als de één een kind wil maar de ander niet, hoef je de relatie toch niet te verbreken?

Hoe zie je dat dan voor je? Een kind is nou net iets waarover je geen compromis kan sluiten. Of je hebt er wel een of niet. Je kan geen halve, of terugbrengen als het niet bevalt.

Ik wilde eerst nooit kinderen en toen ontmoette ik mijn partner en na verloop van tijd MOEST EN ZOU ik een KIND. Echt, dat gevoel was zo heftig, met alle vezels in mijn lijf wilde ik moeder worden

Gut wat klinkt dat hormonaal. Als je me dat 15 jaar geleden had gezegd had ik je keihard uitgelachen :')

**Geplaatst**: 09-01-21 21:28

Geplaatst: 09-01-21 21:28

verootjoo schreef:
Asciugamano schreef:
Ik snap niet waarom het zo zwart-wit moet?
Als de één een kind wil maar de ander niet, hoef je de relatie toch niet te verbreken?

Hoe zie je dat dan voor je? Een kind is nou net iets waarover je geen compromis kan sluiten. Of je hebt er wel een of niet. Je kan geen halve, of terugbrengen als het niet bevalt.

Ik wilde eerst nooit kinderen en toen ontmoette ik mijn partner en na verloop van tijd MOEST EN ZOU ik een KIND. Echt, dat gevoel was zo heftig, met alle vezels in mijn lijf wilde ik moeder worden Gut wat klinkt dat hormonaal. Als je me dat 15 jaar geleden had gezegd had ik je keihard uitgelachen

Je kunt er wel voor kiezen je kinderwens opzij te zetten voor je geliefde, natuurlijk. Niet iedereen heeft een wens die zo sterk is dat ze daarvoor hun relatie willen afbreken. Anderen wel, en dat is ook prima.

**Geplaatst**: 09-01-21 21:32

Geplaatst: 09-01-21 21:32

verootjoo schreef:
Asciugamano schreef:
Ik snap niet waarom het zo zwart-wit moet?
Als de één een kind wil maar de ander niet, hoef je de relatie toch niet te verbreken?

Hoe zie je dat dan voor je? Een kind is nou net iets waarover je geen compromis kan sluiten. Of je hebt er wel een of niet. Je kan geen halve, of terugbrengen als het niet bevalt.

Ik wilde eerst nooit kinderen en toen ontmoette ik mijn partner en na verloop van tijd MOEST EN ZOU ik een KIND. Echt, dat gevoel was zo heftig, met alle vezels in mijn lijf wilde ik moeder worden Gut wat klinkt dat hormonaal. Als je me dat 15 jaar geleden had gezegd had ik je keihard uitgelachen

Natuurlijk kan je er ook voor kiezen om je kind te laten adopteren

**Geplaatst**: 09-01-21 23:47

Geplaatst: 09-01-21 23:47

Kabayo schreef:
Natuurlijk kan je er ook voor kiezen om je kind te laten adopteren

Sorry maar ik vind dit echt een hele rare reactie. -O-

Volgens mij zou je nooit mogen kiezen voor een kind met de gedachte dat je deze ter adoptie kan stellen!

**Geplaatst**: 09-01-21 23:49

Geplaatst: 09-01-21 23:49

Mijn man wilde absoluut geen kinderen, ik vanaf dag 1 gezegd van wel. Ik moest mama worden gewoon. Een enorm sterk oergevoel zeg maar :')

. Lang over gepraat, maar man wou geen... Uiteindelijk toch ongepland zwanger geraakt door miserie met verscheidene anticonceptie. O.a. verschillende spiralen gehad waar ik allergisch op reageerde.

En nu, 8 jaar later hebben we 3 kinderen :')

.
Mijn man vond het geweldig om vader te zijn en stapelgek van zijn zoontje, dat hij wel vond dat er een broertje of zusje bij mocht komen.
Broertje is er gekomen en 5 jaar later nog een zusje

.

Mijn man heeft nergens spijt van, hij zou het zo terug doen en hij is dus 180 graden omgedraaid.
Dus zo zie je, soms is het niet zo zwart/wit. Al besef ik maar al te goed dat ik geluk heb dat het zó goed is uitgedraaid

.

**Geplaatst**: 09-01-21 23:51

Geplaatst: 09-01-21 23:51

Peuk schreef:
Kabayo schreef:
Natuurlijk kan je er ook voor kiezen om je kind te laten adopteren

Sorry maar ik vind dit echt een hele rare reactie.

Volgens mij zou je nooit mogen kiezen voor een kind met de gedachte dat je deze ter adoptie kan stellen!

Ik bedoel het niet raar! Er is bijv ook zoiets als draagmoeder zijn voor een homo-stel. Of een stel dat niet zwanger kan worden die een kindje zoekt. Zo ver ik weet is dit er wel?

Wil niemand tegen het verkeerde been schoppen :(:)

**Geplaatst**: 09-01-21 23:53

Geplaatst: 09-01-21 23:53

In hele traditionele gezinnen (wie is toch die man die op zondag het vlees snijdt) heb je nog wel eens de situatie dat de man in feite enkel ingestemd heeft met kinderen maar er zelf zo weinig mogenlijk mee te maken heeft.
Dan zou je nog een soort van kunnen spreken van een compromis situatie die werkbaar is. Of dat een goede situatie is voor die kinderen valt over te twisten.

**Geplaatst**: 10-01-21 00:01

Geplaatst: 10-01-21 00:01

Kabayo schreef:
Ik bedoel het niet raar! Er is bijv ook zoiets als draagmoeder zijn voor een homo-stel. Of een stel dat niet zwanger kan worden die een kindje zoekt. Zo ver ik weet is dit er wel?

Wil niemand tegen het verkeerde been schoppen

Ik begrijp wat je bedoelt. Maar dat is een keuze met voorbedachte rade. Niet omdat je blijkt spijt te hebben van de keuze om te kiezen voor een kind (omdat bij 1 van beiden de kinderwens niet aanwezig was/niet sterk was).

Misschien reageerde ik een beetje heftig.

Maar ik kan er best pissig om worden dat ik zie in mijn omgeving dat mensen kiezen voor een kind alsof het een pakje boter is.

Ik ben echt van mening als je er beiden niet volledig achter staat dat je het gewoon NIET moet doen. Het gaat wel om een mensenleven. We hebben al genoeg mensen in deze maatschappij die een slechte start maken dankzij hun ouders. En ten tweede hoeven er ook niet per se meer mensen bij aangezien we al overbevolkt worden/zijn.j

Misschien heb ik daarom dus ook wel geen kinderwens nu. :Y)

**Geplaatst**: 10-01-21 00:02

Geplaatst: 10-01-21 00:02

Kabayo schreef:
Peuk schreef:

Sorry maar ik vind dit echt een hele rare reactie.

Volgens mij zou je nooit mogen kiezen voor een kind met de gedachte dat je deze ter adoptie kan stellen!

Ik bedoel het niet raar! Er is bijv ook zoiets als draagmoeder zijn voor een homo-stel. Of een stel dat niet zwanger kan worden die een kindje zoekt. Zo ver ik weet is dit er wel?

Wil niemand tegen het verkeerde been schoppen

Dat zijn beide scenarios dat de vrouw in kwestie een heel heeel fixe zak geld krijgt vaak en er is op voorhand van de conceptie al goed over nagedacht dat moeder geen moeder blijft...

En dat staat in een heel schril contrast met dat je maar even bedenkt van oh ja, poep, een kind vind ik toch niet zo een puik plan ik doe 'm maar weg. Denk je wel op die manier? Dan ben je echt serieus toe aan het gesticht. Want je lichaam doet er alles aan om jou zover te krijgen dat jij moord wil plegen als het betekend dat jouw kindje veilig blijft.

Afstaan voor adoptie doe je dus altijd uit nood. Niet uit keuze....
Want binnen Nederland zijn er zat opties en mogelijkheden om de zwangerschap af te breken mits deze niet gewenst is.

**Geplaatst**: 10-01-21 00:07

Geplaatst: 10-01-21 00:07

Absolem ik heb het niet over "oh ja, poep, een kind vind ik toch niet zo een puik plan ik doe 'm maar weg." Maar adoptie met een reden. Zoals je zegt in het eerste stuk

En daarbij is abortus bij bepaalde geloven/families ongewenst. Dit is niet voor iedereen een simpele optie.

Het zou ook zeker nooit mijn optie zijn hoor. Maar ik weet wel dat die optie er is

Ben het er verder mee eens. Ik zou het niet kunnen

**Geplaatst**: 10-01-21 00:12

Geplaatst: 10-01-21 00:12

Ik zou m'n kinderwens wegzetten voor de liefde van mn leven.
We zijn al met veel teveel, de wereld is niet perse een leuke plek om op te groeien.
Ik hecht meer waarde aan genieten van de tijd die ik hier ben en daar wat moois van te maken.

Maar als je perse kinderen wil dan zou ik wel snel de relatie beeindigen zodat je partner de tijd heeft om dit te gaan verwerken. Het is natuurlijk niet eerlijk om het aan te houden terwijl je al weet en voelt dat het niet goed komt.