


Dit was mijn breuk, lijkt wel op die van jou, die stond na 5 maanden nog net zo. De foto's zijn van
22 mei tot en met 29 juni. In die maand al 0.0 verbetering en na 5 maanden nog niet.
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Mandy_89 schreef:Dat lijkt er inderdaad behoorlijk op ja.
Jeetje wat zal je daarmee gebaald hebben zeg. Al die maanden niets kunnen en dan alsnog een operatie, terwijl dit als ze hadden willen opereren, met een paar weken over had kunnen zijn.
Had jij trouwens ook vaak zo'n drukkend gevoel op die plek? Ze zeggen arm af laten hangen en schouder ontspannen in de sling. Maar dat lukt mij niet echt, omdat het dan zo naar drukt.
lucifertje schreef:Zeker opereren. Heb jaren (14) geleden precies zo'n zelfde breuk en ongeluk gehad. Chirurg heeft mij eerst maanden laten rondlopen met 'komt wel goed en niet zo zeuren'. CT scan gemaakt en bleek er na 6 maanden nog geen botvorming te zijn. Uiteindelijk 7 maanden na breken operatie gehad en was maar goed ook. Weefsel was necrotiserend aan de uiteinden. Chirurg heeft er een plaatje opgezet met een stukje donorbot en 8 schroeven. Plaatje bij mij zit er nog steeds in. Zolang ik er geen last van heb blijft het zitten. Litteken zie je bijna niet meer.
Enige wat ik er aan over heb gehouden is dat mijn huid rondom het litteken geen gevoel meer heeft.
Mandy_89 schreef:Wel vervelend dat nu t weekend en alles ertussen zit en de chirurg dinsdag pas belt.
Intussen ga ik er dan veel te veel over nadenken weer en krijg ik de neiging om terug te krabbelen. Vooral toen ik las dat als je onder narcose bent je dus feitelijk in coma ligt. Wel een heel heftig idee
watnou1 schreef:Nou dat is toeval dat ik op dit topic stuit!
Ik heb vorige week dinsdag mijn sleutelbeen soort van gebroken .... viel vd trap en heb mij met mijn linkerarm aan de trapleuning tegen willen houden... dat lukte dus niet echt.
Gevolg: sternoclaviculaire luxatie... simpel gezegd zit mijn sleutelbeen niet meer vast aan mijn borstbeen, kan ik beamen want voel de delen schuiven, das eh pijnlijk.
Omdat dit niet vaak voorkomt, mijn huisarts zei , je bent geen circusartiest, weten ze niet heel goed wat te doen.
As dinsdag heb ik afspraak bij de orthopeed, rontgen en ct scan zijn al gemaakt.
Ik geloof dat het nu gaat over opereren of onder narcose terug proberen te zetten op de juiste plek.
Als ik jouw breuk zie op de foto, zou ik voor een operatie gaan, narcose is mogelijk eng voor je maar laag risico, het risico op langdurig ongemak indien je niet opereert is aanzienlijk groter schat ik in.
Succes !
SimoneeM schreef:Mandy_89 schreef:Wel vervelend dat nu t weekend en alles ertussen zit en de chirurg dinsdag pas belt.
Intussen ga ik er dan veel te veel over nadenken weer en krijg ik de neiging om terug te krabbelen. Vooral toen ik las dat als je onder narcose bent je dus feitelijk in coma ligt. Wel een heel heftig idee
Het is wel een zeeeer gecontroleerde coma dan. Die ze ook zo kunnen omdraaien door tegenwerkend middel in te spuiten
Snap dat het mega spannend is hoor, maar het valt écht mee
Pepperrr schreef:Dappere en verstandige keuze TS! Ik vind de narcose altijd heerlijk. Even lekker bijslapen![]()
Het infuus prikken vond ik nog wel het engste, maar dat was zo gedaan en viel ook heel erg mee. Ben toen nog in huilen uitgebarsten van alle spanning en de zusters waren heel lief voor me. Ben toen uiteindelijk heerlijk relaxed in slaap gevallen!
Mirre1415 schreef:Pepperrr schreef:Dappere en verstandige keuze TS! Ik vind de narcose altijd heerlijk. Even lekker bijslapen![]()
Het infuus prikken vond ik nog wel het engste, maar dat was zo gedaan en viel ook heel erg mee. Ben toen nog in huilen uitgebarsten van alle spanning en de zusters waren heel lief voor me. Ben toen uiteindelijk heerlijk relaxed in slaap gevallen!
Goh ik kan er echt niet zo ontspannen over praten! Ik vind het altijd heel eng en al dagen van te voren zit ik me enorm druk te maken. Inderdaad infuus prikken vond ik wel eng. Ik vind het ook nooit zo fijn als er zo enorm veel aandacht voor me is en ik daar lig. Dan staat iedereen zo over me heen gebogen. Ik had ook na de narcose nog lange tijd erge hoofdpijnklachten. Maar dat geeft niet!
Pepperrr schreef:Mirre1415 schreef:
Goh ik kan er echt niet zo ontspannen over praten! Ik vind het altijd heel eng en al dagen van te voren zit ik me enorm druk te maken. Inderdaad infuus prikken vond ik wel eng. Ik vind het ook nooit zo fijn als er zo enorm veel aandacht voor me is en ik daar lig. Dan staat iedereen zo over me heen gebogen. Ik had ook na de narcose nog lange tijd erge hoofdpijnklachten. Maar dat geeft niet!
Ik was al een half jaar in spanning, huilen, bang. Ik vond het echt dood en doodeng. Terwijl het om het verwijderen van verstandskiezen ging. Dus nee echt relaxed was ik absoluut niet.
Mijn moeder mocht gelukkig mee tot ik in slaap was, dat was echt heel fijn. Maar dat is met corona nu wel anders denk ik..
Achteraf viel het echt enorm mee! Tijdens de narcose werd mijn hartslag ook een aantal keer gevaarlijk laag, toen hebben ze mij iets toegediend waardoor die iets omhoog ging. Dat was wel spannend om terug te horen![]()
Maar had wel heerlijk geslapen. Had zelfs gedroomd