Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-11-20 21:52

Geplaatst: 06-11-20 21:52

carineken schreef:
Ik moet er misschien bij vermelden dat ik lesbienne ben dus in had hoe dan ook naar het ziekenhuis gemoeten.
Net die schuimecho gehad. Dat was eventjes sterven. Maar mijn eileiders zijn beide doorgankelijk.
25/11 is de volgende afspraak om het dossier te bespreken en dan zal ik ook weten hoe lang de wachtlijst is ongeveer voor een donor.

Oppas is zeker geregeld.
Ik heb 3 zussen en mijn mama wilt zeker in springen.

Ts wat is een schuimecho?
Is dat een hcg onderzoek waarbij ze vloeistof door de eileiders spuiten?

**Geplaatst**: 06-11-20 22:02

Geplaatst: 06-11-20 22:02

Birdie60 schreef:
carineken schreef:
Ik moet er misschien bij vermelden dat ik lesbienne ben dus in had hoe dan ook naar het ziekenhuis gemoeten.
Net die schuimecho gehad. Dat was eventjes sterven. Maar mijn eileiders zijn beide doorgankelijk.
25/11 is de volgende afspraak om het dossier te bespreken en dan zal ik ook weten hoe lang de wachtlijst is ongeveer voor een donor.

Oppas is zeker geregeld.
Ik heb 3 zussen en mijn mama wilt zeker in springen.

Ts wat is een schuimecho?
Is dat een hcg onderzoek waarbij ze vloeistof door de eileiders spuiten?

HSG bedoel je denk ik. Een HSG is volgens mij een röntgen icm contrastvloeistof.

Een schuimecho (hyfosy) is een inwendige echo met schuim. Een hyfosy vinden vrouwen vaak minder pijnlijk dan een hsg.

**Geplaatst**: 07-11-20 00:13

Geplaatst: 07-11-20 00:13

Dank je secricivle.
Ja ik bedoelde HSG.
Paar keer gehad, vond het niks pijn doen.

**Geplaatst**: 07-11-20 00:35

Geplaatst: 07-11-20 00:35

Onali schreef:
Anoeska schreef:
Onali, je hebt je punt gemaakt, denk ik. Misschien is het leuker voor de TS om het hier bij te laten. Ze heeft het traject ingezet, dus jouw mening doet er niet zo heel veel meer toe. Laten we het positief houden.

TS, superspannend en heel veel succes!

Dus ik mag mezelf niet verdedigen tegen iemand die mij een botte hork noemt ....

As usual ben je pariah als je geen oeh en aah zegt.
Flikker toch op

Ts, ik wens je heel veel sterkte met je beslissing, traject en zwangerschap.

Anoeska had het volgens mij niet over dat he jezelf verdedigde over het botte hork zijn ding, maar in het algemeen. En heel eerlijk, wat doe je in dit topic als je 'anti-kind' bent? Open dan zelf een topic om dit onderwerp te discussiëren in plaats van per se hier je mening maar moeten willen ventileren.

TS, heel veel succes! Meer mensen zouden er zo goed over na moeten denken als jij om een kind te nemen. Zie bij velen dat het gezien wordt als iets dat hoort, dat wordt opgelegd door de maatschappij. Vind het mooi dat je er dan toch over na denkt om het niet, of in dit geval juist wel te doen!

**Geplaatst**: 07-11-20 00:53

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 07-11-20 00:53

Ts wat ontzettend knap van je dat je dit pad alleen gaat bewandelen. Hoewel ik zelf geen kinderen heb of hoef volg ik toch graag uit interesse.

Zo ben ik benieuwd hoe het kiezen van een donor gaat en waar dan op geselecteerd wordt. Indien je dit wilt vertellen natuurlijk

Ik heb zelf mijn biologische vader nooit gekend, alleen een foto gezien. Heb hieraan verder niks gemist, kan mij ook niet herrineren dat ik ik daar vragen over heb gehad of daar mee gezeten heb. Als je als ouder gewoon transparant bent dan zijn kinderen heel meegaand en makkelijk.

**Geplaatst**: 07-11-20 01:06

Geplaatst: 07-11-20 01:06

Suzanne F. schreef:
En wat voegt de vader dan zo enorm toe? Wat is het dat een vader zo belangrijk maakt wat een moeder niet alleen zou kunnen?

Zo dan

Hoop dat er hier geen vaders meelezen zeg. Wat een botte opmerking. Snap ook niet dat hier niet op gereageerd is eigenlijk.

TS, ik vind het heel interessant uit een medisch opzicht maar kan me voorstellen dat je dat hier niet allemaal gaat delen

Vraag me af waarom je je eileiders moest laten controleren? Is dat standaard? Dat doe je toch ook niet bij een normale zwangerschap? (Of zeg ik nu iets heel geks

)

**Geplaatst**: 07-11-20 01:30

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 07-11-20 01:30

Margrathea; ik denk vooral dat die opmerking niet op is gepikt omdat hij tegengeluid bood aan een aantal mensen die een vader (of andere 2de persoon) in de relatie als een noodzaak beschouwen omdat deze gemist zou worden door het kind van ts.

Er zijn mensen die hele goede vaders hebben gehad en misschien minder fijne moeders, er zullen mensen zijn die twee super ouders hebben gehad (in welke vorm dan ook), maar er hebben zich er hier ook al meerdere gemeld die in een een ouder gezin zijn opgegroeid als standaard en die daar geen hinder aan hebben gehad.

Uit mijn eigen leven waarbij ouders eerst gelukkig getrouwd waren en 3 kids kregen, maar later gingen scheiden, kan ik alleen maar zeggen dat de relatie met mijn vader niet bestaand is. Hij was er mijn hele leven enkel lichaam/ aanwezigheid, maar dat was dan ook het enige. Geen aandacht, geen liefde. En dat feit heeft mij (en mijn 2 zussen) meer verdriet, pijn, moeilijkheden en psychologen opgeleverd dan dat ooit de bedoeling kan zijn geweest. Mijn moeder heeft me heel veel liefde gegeven, maar toch bleef de narigheid hangen. Misschien zijn jullie wel bekend met de uitspraak er kunnen 100 mooie woorden worden gezegd maar de ene lelijke blijft hangen. Erwas mij een hoop bespaart gebleven als hij in plaats van aanwezig in huis, een anonieme donor was geweest. Dan had de liefde van mijn moeder verder geen negatief tegen geluid gehad.

ts; liefde is het allerbelangrijkste, in welke vorm dan ook!

**Geplaatst**: 07-11-20 01:57

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 07-11-20 01:57

Wat ontzettend dapper! Ik ga je mee volgen!

**Geplaatst**: 07-11-20 08:18

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 07-11-20 08:18

Ik heb ook totaal geen kinderwens, maar dat maakt me niet anti-kind. Ik vind kinderen fantastisch, maar wil ze zelf alleen niet.

Ik vind het een moedige stap van TS! Dit kind is enorm gewenst en er is goed over nagedacht. En ik denk dat dat nog altijd het belangrijkste is. De basis is dan al zo goed. Of dat nu voor een alleenstaande is, een heterostel, een holebistel, dat maakt niet uit. Die basis moet goed zijn en is een zoveel beter vertrekpunt dan ongelukjes, een kind nemen om bij elkaar te blijven of kinderen in een relatie waarvan 1 ouder eigenlijk niet wil, maar het toch maar doet voor de partner. Want dat gebeurt ook en dan denk ik: hoe gewenst is dat kind, ik hoop maar dat het goed gaat.

TS: heel veel succes in het traject!

**Geplaatst**: 07-11-20 08:58

Geplaatst: 07-11-20 08:58

Magrathea schreef:
Suzanne F. schreef:
En wat voegt de vader dan zo enorm toe? Wat is het dat een vader zo belangrijk maakt wat een moeder niet alleen zou kunnen?

Zo dan Hoop dat er hier geen vaders meelezen zeg. Wat een botte opmerking. Snap ook niet dat hier niet op gereageerd is eigenlijk.
)

Maar ik meen het serieus hoor. Het was een reactie op iemand die aangaf dat het zo ontzettend slecht is als een kind zonder vader opgroeit.
Ik wil dan weten wat een vader zo bijzonder maakt. Een voorbeeld? Normen en waarden bijbrengen? Voetballen op zondag? De kost verdienen? Ik zie geen meerwaarde in een vader wat een moeder alleen of 2 vrouwen ook niet zouden kunnen doen.

**Geplaatst**: 07-11-20 09:29

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 07-11-20 09:29

Voor iedereen die TS egoïstisch noemt: een kind krijgen is sowieso egoïstisch want je doet dat altijd voor jezelf, het kind kiest er nooit voor.

Ondanks dat ik ook geen kinderwens heb, wil ik TS wél heel veel succes wensen! Je hebt er goed over nagedacht, dit soort dingen zouden ze bij alle mensen moeten checken die aan kinderen willen beginnen. Succes!!

**Geplaatst**: 07-11-20 11:23

Geplaatst: 07-11-20 11:23

Suzanne F. schreef:
Maar ik meen het serieus hoor. Het was een reactie op iemand die aangaf dat het zo ontzettend slecht is als een kind zonder vader opgroeit.
Ik wil dan weten wat een vader zo bijzonder maakt. Een voorbeeld? Normen en waarden bijbrengen? Voetballen op zondag? De kost verdienen? Ik zie geen meerwaarde in een vader wat een moeder alleen of 2 vrouwen ook niet zouden kunnen doen.

Als je gelooft dat mannen en vrouwen identiek zijn dan voegt het hebben van een vader inderdaad weinig toe over het hebben van een tweede moeder. Mocht je dat niet geloven en vinden dat mannen vaak anders omgaan met hun kinderen (meer duw en trekwerk, een sterkere competitieve focus, minder focus op praten over gevoelens) dan vrouwen, dan lijkt het me evident wat een vader toevoegt wat een moeder niet makkelijk kan geven. Het verschil in mogelijke opvoeding tussen een 1-ouder gezin en een 2-ouder gezin lijkt me ook duidelijk: 2 kunnen meer dan 1 en bieden meer verscheidenheid.

**Geplaatst**: 07-11-20 11:31

Geplaatst: 07-11-20 11:31

Onali schreef:
Shehan zegt het veel netter dan ik.

Wat ik bedoel met mama kon geen man krijgen is dat voor kinderen heb je 2 ingrediënten nodig, een eicel en een zaadcel. In een relatie is het vrij logisch lijkt me.
In een relatie van hetzelfde geslacht of als je geen kinderen kan krijgen is het inderdaad zeer waardevol om dan met donoren te werken.
Maar willens en wetens alleen een kind te nemen via een donor. Nee sorry, ik vind dat egoïstisch.
Ik kan niet goed onder woorden brengen waarom ik dat vind, dat is gewoon mijn mening.

Nogmaals niet aankomen met met pappie was geen echte vader
Jammer voor jou, daar gaat het niet over.

*een beetje een rare vergelijking misschien. Hier op Bokt wordt vaak gezegd als er in jouw omgeving geen paardvriendelijke stalling is moet je geen paard nemen.
Ik vind dit een soortgelijke situatie. Als een eenpersoonshuishouden kom je één ingrediënt tekort, een zaadcel, waarom moet er dan koste wat kost een kind komen?
Ik zou ook graag bepaalde dingen willen, ik heb het geld niet, gaat me nu niet lukken. Misschien komt het, misschien niet, maar om zoiets ingrijpends te gaan doen (voor het kind) nee ik kan daar echt niet bij.

Sja, maar een traditioneel koppel dat via natuurlijke weg geen kinderen kan krijgen komt ook 'enkele ingrediënten' te kort of het is waardeloze kwaliteit om het in jouw fijngevoelige woorden uit te drukken. Daar zegt de natuur ook gewoon: nee sorry jullie mogen niet meedoen. Ik snap niet waarom jij dat dan wel ok vind?

Verder ken ik echt meer dere personen waarbij de relatie tijdens de zwangerschap uitging. Zou je bij zo iemand dan bij een prille zwangerschap aanraden om nog abortus te plegen of zo? Want alleeja als je je man al niet kan houden mag je er dan helemaal niet aan beginnen volgens jou?

En de vergelijking met de staling gaat toch helemaal niet op? TS kan haar kind vast prima huisvesten

Ik vind dat iedereen recht heeft op een mening maar ik kan echt de logica in jouw denken niet vinden...

Amado7 schreef:
Ik snap Onali wel eerlijk gezegd. Maar ik kijk dan ook misschien wat meer uit christelijk oogpunt dat ik denk dat een goede liefdevolle basis bij een kind meestal (!) voortkomt uit een vader en moeder die beide met veel liefde voor een kindje gaan. Helaas gaat het ook veel anders maar ik snap wat dat betreft Onali wel. Ken genoeg mensen hier in mijn omgeving die een vader of moeder figuur onwijs missen. En als ik geen vader had gehad had ik zo onwijs veel gemist. Omdat ze beide zo anders zijn qua man en vrouw wat ik precies nodig had in mijn ontwikkeling in opvoeding en ben meer dan dankbaar dat ik zowel veel van mijn moeder als van mijn vader heb geleerd. Maar er zullen vast ook mensen zijn die het prima vinden.

Maar dat doet er verder ook niet toe. Ik vind het keistoer van je TS! En ik wil je ook alleen maar heel veel geluk toewensen en ik ga je zeker volgen! Hopelijk gaat het allemaal voorspoedig en kan je heel veel liefde geven aan je kindje die je hopelijk kan verwachten!

Vind jij dan, als liefdevol christen, dat dit kind het minder goed gaat krijgen dan als het uit een liefdevol christelijk man-vrouw koppel zou geboren worden? Want dat vind ik dan weer typisch rooms-katholiek: superliefdevol maar wel zo veroordelend als de pest. De religie van schuld, boete en hypocrisie wat dat betreft...

Er zijn zoveel traditionele koppels die er met alle goede bedoelingen aan beginnen en ook keihard struikelen of ronduit falen. Het is volgens mij niet zozeer de samenstelling van het gezin wat de slaagkans bepaalt, dat zit echt in heel andere dingen. Stabiliteit, bewuste keuze voor het kind, financiële situatie, opvangnet, etc. En heel heel veel dingen liggen sowieso buiten je macht.

Enzino: veel van wat jij noemt is niet enkel nature maar ook nurture. Die vaders gedragen zich zo deels omdat ze zelf opgevoed zijn. Ik ben benieuwd in hoeverre dat verschil overeind blijft in een echt gender neutrale omgeving bvb. Dat is wel een interessante discussie ja

**Geplaatst**: 07-11-20 11:38

Geplaatst: 07-11-20 11:38

Dapper dat je er voor gaat TS!

Ja, dit is een onderwerp waar iedereen wel wat van vindt, en dat is ook prima. Ik denk dat er, zoals al eerder aangehaald, een groot verschil zit tussen bewust alleen een kind krijgen en een gezin dat gebroken wordt door welke reden dan ook. Mijn vader is weggegaan toen ik 5 jaar oud was en ik heb zelf besloten hem niet meer te willen zien toen ik een jaar of 14 was en dat is tot op de dag van vandaag nog steeds het geval. Nooit ben ik iets tekort gekomen, ik heb eerlijk waar zo'n topwijf als moeder ik had me niet beter kunnen wensen. Echter had ik liever gehad dat mijn vader gewoon een anonieme zaaddonor was geweest, dan had ik al die ellende er ook niet van gehad :roll:

kortom: niet te vergelijken.

Zelf zou ik deze keuze niet maken denk ik, ondanks dat ik er van overtuigd ben dat een bewust één ouder gezin niet gelijk staat aan iets te kort komen voor het kind. En ja, ik heb die kinderwens wel, gelukkig maar want deze aangespoelde walvis is nu 33 weken zwanger _O-

maar toch had ik het denk ik niet aangedurfd in mijn eentje. Het is nogal wat en ik kan me niet voorstellen dit alleen te moeten doen. Misschien ook omdat ik een hele zware zwangerschap heb, mijn partner is echt mijn houvast en ondanks dat ik een goed support systeem om me heen heb, zou dat voor mij toch anders zijn.

En heel eerlijk gezegd speelt toch ook in mijn hoofd het beeld van een gezin. Als ik naar mijn eigen verleden kijk, dan had ik daar zó graag een liefhebbende vader in gehad. Zoals ik al zei heeft dat echt 0,0 te maken met mijn moeder, die heeft echt alles en meer gedaan en ik ben echt niks te kort gekomen, maar toch. Ik kon echt wel jaloers zijn als ik klasgenootjes zag met twee liefhebbende ouders. Of als hun vader ze dan van school kwam halen. Anderzijds heb ik voorbeelden in mijn omgeving van gezinnen die wel samen zijn maar waar ook niet alles koek en ei is. Achja, als kind heb je het niet voor het kiezen en dat maakt het moeilijk.

Al met al: lastig hoor! Wel ontzettend interessant om ook te lezen hoe anderen hierin staan.

**Geplaatst**: 07-11-20 11:41

Geplaatst: 07-11-20 11:41

Om de discussie voort te zetten..
Ik ben nu 4 maanden moeder en ben aan deze reis begonnen samen met mijn vriend. En zo zie ik het ook echt.. het is zoveel meer dan alleen 9 maanden een kind dragen, bevallen en opvoeden. En ik moet er heel eerlijk bij zeggen dat ik dit (persoonlijk) niet alleen had gekund.
Ik vind het daarom ook helemaal niet gek dat die artsen zo hameren op de vragen over je thuissituatie.. Het is zo ongelofelijk belangrijk dat je achtervang hebt van mensen die jou en je kindje liefdevol kunnen onthalen en voor jullie klaar zullen staan in de breedste zin van het woord.

**Geplaatst**: 07-11-20 11:45

Geplaatst: 07-11-20 11:45

Ik ben het helemaal eens met Captain! Ik wil je veel succes wensen en ik hoop dat alles voorspoedig verloopt voor je!

enzino schreef:
Suzanne F. schreef:
Maar ik meen het serieus hoor. Het was een reactie op iemand die aangaf dat het zo ontzettend slecht is als een kind zonder vader opgroeit.
Ik wil dan weten wat een vader zo bijzonder maakt. Een voorbeeld? Normen en waarden bijbrengen? Voetballen op zondag? De kost verdienen? Ik zie geen meerwaarde in een vader wat een moeder alleen of 2 vrouwen ook niet zouden kunnen doen.

Als je gelooft dat mannen en vrouwen identiek zijn dan voegt het hebben van een vader inderdaad weinig toe over het hebben van een tweede moeder. Mocht je dat niet geloven en vinden dat mannen vaak anders omgaan met hun kinderen (meer duw en trekwerk, een sterkere competitieve focus, minder focus op praten over gevoelens) dan vrouwen, dan lijkt het me evident wat een vader toevoegt wat een moeder niet makkelijk kan geven. Het verschil in mogelijke opvoeding tussen een 1-ouder gezin en een 2-ouder gezin lijkt me ook duidelijk: 2 kunnen meer dan 1 en bieden meer verscheidenheid.

Gelukkig zijn ook dat slechts generalisaties en stereotyperingen, al dan niet ingegeven door maatschappelijke verwachtingen.

Anne. schreef:
Om de discussie voort te zetten..
Ik ben nu 4 maanden moeder en ben aan deze reis begonnen samen met mijn vriend. En zo zie ik het ook echt.. het is zoveel meer dan alleen 9 maanden een kind dragen, bevallen en opvoeden. En ik moet er heel eerlijk bij zeggen dat ik dit (persoonlijk) niet alleen had gekund.
Ik vind het daarom ook helemaal niet gek dat die artsen zo hameren op de vragen over je thuissituatie.. Het is zo ongelofelijk belangrijk dat je achtervang hebt van mensen die jou en je kindje liefdevol kunnen onthalen en voor jullie klaar zullen staan in de breedste zin van het woord.

Imo zouden die vragen over de thuissituatie de standaard moeten zijn, ook bij man-vrouwstellen die samen een kind willen.

**Geplaatst**: 07-11-20 11:51

Geplaatst: 07-11-20 11:51

Ik denk dat of je het wel of niet aan kunt ook wel met een paar factoren te maken kan hebben. Ik vroeg me af of ts hierover na heeft gedacht, niet omdat ik denk je er niet over na hebt gedacht maar ik bedoel het als hoe heb je voor jezelf de beslissing genomen? Waar zijn dingen waar je nog over na heb gedacht waar een stel niet zo over na hoeft te denken?

Als voorbeeld de vraag van heb je familie die je willen /kunnen helpen? Heb je een baan waarmee je genoeg verdient dat je kind niet fulltime opgevangen hoeft te worden? Dit lijken me namelijk van die dingen waar je ook echt over nadenkt omdat het me als alleenstaande veel lastiger lijkt. Met een vader of moeder extra kun je de zorg verdelen.

**Geplaatst**: 07-11-20 11:59

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 07-11-20 11:59

Heel veel succes TS! Ik vind het een dappere keus om er alleen voor te gaan :-)

**Geplaatst**: 07-11-20 12:00

Geplaatst: 07-11-20 12:00

poes schreef:
Enzino: veel van wat jij noemt is niet enkel nature maar ook nurture. Die vaders gedragen zich zo deels omdat ze zelf opgevoed zijn. Ik ben benieuwd in hoeverre dat verschil overeind blijft in een echt gender neutrale omgeving bvb. Dat is wel een interessante discussie ja

Mkango schreef:
Gelukkig zijn ook dat slechts generalisaties en stereotyperingen, al dan niet ingegeven door maatschappelijke verwachtingen.

Tuurlijk, maar dat neemt niet weg dat er nog wel degelijk een verschil is tussen een 1-ouder en 2-ouder gezin. En ongeacht waar het verschil in het gedrag tussen vaders en moeders vandaan komt, het lijkt me onmogelijk dat een persoon beide stereotypen kan bieden (aannemende dat die persoon geen persoonlijkheidsstoornis heeft).

**Geplaatst**: 07-11-20 12:08

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 07-11-20 12:08

Heel veel succes TS.
Ik hoop dat het alles brengt wat je verwacht en meer.

**Geplaatst**: 07-11-20 12:10

Geplaatst: 07-11-20 12:10

enzino schreef:
poes schreef:
Enzino: veel van wat jij noemt is niet enkel nature maar ook nurture. Die vaders gedragen zich zo deels omdat ze zelf opgevoed zijn. Ik ben benieuwd in hoeverre dat verschil overeind blijft in een echt gender neutrale omgeving bvb. Dat is wel een interessante discussie ja

Mkango schreef:
Gelukkig zijn ook dat slechts generalisaties en stereotyperingen, al dan niet ingegeven door maatschappelijke verwachtingen.

Tuurlijk, maar dat neemt niet weg dat er nog wel degelijk een verschil is tussen een 1-ouder en 2-ouder gezin. En ongeacht waar het verschil in het gedrag tussen vaders en moeders vandaan komt, het lijkt me onmogelijk dat een persoon beide stereotypen kan bieden (aannemende dat die persoon geen persoonlijkheidsstoornis heeft).

klopt

het zal idd zeker anders zijn, maar dat geldt voor elk gezin wel en zelfs voor elk kind dat de situatie anders is.

**Geplaatst**: 07-11-20 12:30

Geplaatst: 07-11-20 12:30

enzino schreef:
poes schreef:
Enzino: veel van wat jij noemt is niet enkel nature maar ook nurture. Die vaders gedragen zich zo deels omdat ze zelf opgevoed zijn. Ik ben benieuwd in hoeverre dat verschil overeind blijft in een echt gender neutrale omgeving bvb. Dat is wel een interessante discussie ja

Mkango schreef:
Gelukkig zijn ook dat slechts generalisaties en stereotyperingen, al dan niet ingegeven door maatschappelijke verwachtingen.

Tuurlijk, maar dat neemt niet weg dat er nog wel degelijk een verschil is tussen een 1-ouder en 2-ouder gezin. En ongeacht waar het verschil in het gedrag tussen vaders en moeders vandaan komt, het lijkt me onmogelijk dat een persoon beide stereotypen kan bieden (aannemende dat die persoon geen persoonlijkheidsstoornis heeft).

Interessant dat je het hebben van zowel "typisch mannelijke" als "typisch vrouwelijke" eigenschappen direct koppelt aan een persoonlijkheidsstoornis, maar bon. Uiteraard is er een verschil tussen één- of twee-ouder gezinnen, maar of dat per se geslachtsafhankelijk is durf ik, puur op basis van ervaringen uit mijn omgeving, te betwijfelen. Verder ben ik het helemaal eens met poes: leuk als je vader competitief ingesteld is en niet wil praten over z'n gevoelens, maar als jij een gevoelig kind bent dat graag iedereen te vriend houdt, levert dat eerder een probleem op dan de afwezigheid van dat soort competitiedrang. Idem met een kind dat een spring-in-het-veld is en lekker wil rouwdouwen buiten, maar gedwongen wordt om binnen vadertje en moedertje te spelen met de poppen van grootmoeder en constant hun gevoelens moet uitleggen.

**Geplaatst**: 07-11-20 12:41

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 07-11-20 12:41

Ik ga je traject volgen!
Ik heb altijd geroepen dat als ik op mijn 35ste geen uitzicht hebt op een 'traditionele' gezinsvorm, dat ik het dan alleen ga doen.
Door de jaren heen is mijn standpunt daarin wat veranderd, maar ik begrijp heel goed dat als de kinderwens groot is, dat dit dan een logische stap is.

Ik ben benieuwd naar je avontuur, ik vind het een dapper traject en ik vind het erg mooi dat in België gesprekken met de psycholoog er aan vooraf gaan.

**Geplaatst**: 07-11-20 12:46

Geplaatst: 07-11-20 12:46

Onali schreef:
Vind je het niet egoïstisch naar je kind toe?
Ik wilde graag een kind en nu groei jij op zonder vader (en aanverwante familie)
En ja er groeien genoeg kinderen op met een ontwrichte familie, maar die begonnen (hopelijk) met vader en moeder.

Ik ben zelf anti kind, zou er nooit één willen, maar willens en wetens een kind op de wereld zetten zonder vader ... nee.

Het is niet zo dat als er geen vader in beeld is, je kind geen mannelijk contact kan hebben. Ik geloof niet zo in de toegevoegde waarde van een vader, immers, 2 vrouwen kunnen ook prima een kind krijgen en opvoeden. Belangrijk is dat een kind veel contact heeft met andere mensen buiten de moeder, maar dat is ook belangrijk wanneer je wel het 'traditionele' gezin bent. Nog belangrijker is dat het kind zich gewenst voelt en dat is tegenwoordig in traditionele gezinnen ook niet meer zo vanzelfsprekend.
Kinderen zijn flexibel, dus ook het feit dat misschien 50% wel een mama en papa heeft straks op school, het kind weet niet beter dan dat het alleen een mama heeft (met aanverwante familie/vrienden). Als je als moeder er duidelijk en open over bent, zal het kind hier ook geen last van hebben. Mits de thuisbasis natuurlijk veilig en stabiel is.

TS, ik vind het super stoer dat je het alleen gaat doen!
Ik verbaas me er echter wel over dat het zo lastig is om op deze manier een kind te krijgen, aangezien, grof gezegd, wanneer je 2 mensen hebt iedereen een kind kan maken en er geen haan naar kraait, of het nu wel of geen goed idee is. Des te fijner dat je nu groen licht hebt!

Wat me dan ook nog opvalt in je verhaal is de verschillende types donoren. Ik dacht dat het niet meer mogelijk was om een anonieme donor te nemen? Dat mocht het kind behoefte hebben, deze altijd opzoek kan naar de andere ouder?

Ik wil je in ieder geval heel veel succes wensen! En ook alleenstaande mama's zijn super mama's!

**Geplaatst**: 07-11-20 12:46

Geplaatst: 07-11-20 12:46

Mkango schreef:
Interessant dat je het hebben van zowel "typisch mannelijke" als "typisch vrouwelijke" eigenschappen direct koppelt aan een persoonlijkheidsstoornis, maar bon.

Misschien dat ik me niet duidelijk genoeg uitdrukte, maar ik bedoel dat als je op een bepaalde eigenschap aan de ene kant zit dat als vrouwelijk wordt gezien, en als je aan de andere kant zit dat als mannelijk wordt gezien. Dat een persoon zowel typisch mannelijke als typisch vrouwelijk eigenschappen bezit is niet zo raar, het zou echter wel raar zijn als een persoon zowel aan de ene als aan de andere kant zit bij dezelfde eigenschap. Dus een persoon die, in extremen, niet over zijn gevoelens kan praten en tegelijkertijd de hele tijd over zijn gevoelens praat. Vandaar dat ik er een persoonlijkheidsstoornis bij haal, wat trouwens geen serieuze medische observatie was.

Mkango schreef:
Uiteraard is er een verschil tussen één- of twee-ouder gezinnen, maar of dat per se geslachtsafhankelijk is durf ik, puur op basis van ervaringen uit mijn omgeving, te betwijfelen.

Ik ook, dat zal vooral aan persoonlijkheid gebonden zijn.

Mkango schreef:
Verder ben ik het helemaal eens met poes: leuk als je vader competitief ingesteld is en niet wil praten over z'n gevoelens, maar als jij een gevoelig kind bent dat graag iedereen te vriend houdt, levert dat eerder een probleem op dan de afwezigheid van dat soort competitiedrang. Idem met een kind dat een spring-in-het-veld is en lekker wil rouwdouwen buiten, maar gedwongen wordt om binnen vadertje en moedertje te spelen met de poppen van grootmoeder en constant hun gevoelens moet uitleggen.

Daar zit inderdaad een probleem.
Als je een vader met typisch mannelijke eigenschappen hebt en een moeder met typisch vrouwelijke eigenschappen dan kan het kind zijn ei kwijt bij de vader als het in de modder wil spelen en bij zijn moeder als het over zijn gevoelens wil praten (of andersom als vader typisch vrouwelijke eigenschappen heeft, etc). Maar in een 1-ouder gezin is dit moeilijker als het kind in de modder wil spelen maar moeder liever constant over gevoelens wil praten.
In een gezin met 2 moeders, die beide voornamelijk vrouwelijke eigenschappen hebben, heb je dit probleem nog steeds: nu wil het kind in de modder spelen en willen 2 moeders constant over gevoelens praten. Daar doelde ik dus op dat dat de toegevoegde waarde van een rol van de vader in een gezin is of kan zijn, iets waar Suzanne F naar vroeg. Het lijkt dus dat we het daar over eens zijn.