arabella2000 schreef:Een dikke knuffel van hieruit.... wat leuk dat er een puppy komt.
Mijn vader zit sinds kerst in het traject. In de week van kerst zijn ze begonnen met chemo's en bestralingen.
Daarna was de tumor zo goed als weg. Ze kunnen niets vinden, maar er was nog een verdikking. Het hapje dat ze eruit gehaald hadden was goed, maar dat wilt jammer genoeg niets zeggen over de rest.
Ze hebben de keuze gekregen tussen:
1) slokdarm eruit en buismaag laten maken
2) elke 3 maanden opnieuw scannen en scopie en hapje laten wegnemen.
Bij de 2e optie is de kans op uitzaaiingen groter en als ze bij een 3 maanden check wat vinden, dan mpet hij meteen geopereerd worden. Dan heeft hij geen voorbereidingstijd meer en geen chemo's.
Dus mijn ouders hebben gekozen voor de operatie. Na heel veel onzekerheid ( eerste datum wad eind maart, toen half april. Daarna half/eind mei.)is hij vorige week woensdag geopereerd.
De operatie ging goed, maar nu is hij aan het herstellen en heeft hij wat probleempjes. Als dat zich nu oplost, dan kan hij donderdag naar huis..... laten we het hopen
Nogmaals heel veel sterkte voor jou en je familie....
Pff dat is een rot keuze zeg arabella2000!

Heeft jouw vader ook een sonde (gehad)? Hopelijk mag hij donderdag naar huis! Het beste iig

IlonavL schreef:Ahh wat een schatjeHeel fijn om naar uit te kijken!
Hoe gaat het met jou/jullie (vriend en moeder)? Lijkt mij zo heftig voor jullie allemaal, iedereen gaat er vaak ook weer net een beetje anders mee om. Mijn duimen draaien dat de behandelingen goed aanslaan!
Met m'n moeder gaat het wel oké, ze werkt nu wat minder (stond sowieso al op de planning) dus ze heeft nu meer tijd om m'n vader te helpen. Van de week zat ik even met d'r te kletsen en toen zei ze wel dat ze het heel pittig vindt om zoveel heen en weer te rijden naar Delft, ze vindt autorijden vooral op de snelweg een beetje spannend. Dus we gaan even kijken of m'n vriend en ik wat meer kunnen rijden. Verder bekijkt ze het allemaal heel erg door d'r verpleegkundige bril, heel klinisch allemaal. Zei wel tegen d'r dat ze zichzelf ook niet moet vergeten en toen zei ze wel dat ze zich ook zeker zorgen maakt.
M'n vriend vindt ziekenhuizen best wel eng maar hij was wel vorige week met pap mee geweest naar de bestraling, dus dat vond ik wel tof van hem! Hij is er natuurlijk ook wel van geschrokken dat het zo ernstig is, hij is niet persé verdrietig maar maakt zich ook wel zorgen.
Vandaag had pap dus weer chemo maar hij was niet lekker vanavond appte hij, beetje misselijk en een onbestemd gevoel. Hij zal wel vroeg naar bed gegaan zijn
