Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-12-19 13:01

Geplaatst: 12-12-19 13:01

beatje schreef:
Denise_Storm schreef:
Word jij er gelukkig van? Wordt jouw vriend er gelukkig van? Worden jullie er gelukkig van?

Ja? Doen! Nee? Dan niet!

Je leeft voor jezelf en niet voor de mening van anderen. Onze samenleving is zo bezig met wat anderen vinden. Lekker boeiend, jouw leven, jouw lichaam, jouw keuzes!

Natuurlijk moet je er goed over nadenken, maar baseer je beslissing niet op de mening van anderen.

Word het kind er gelukkig van ?en de kinderen die er al zijn? Ik vind dit echt niet zomaar een ik wil louise vuiton handtas dingetje. Je praat over een levend wezen...

Kinderen worden gelukkig als ze in een fijne stabiele omgeving zijn. Gelukkige ouders zullen daar zeker aan bijdragen!

**Geplaatst**: 12-12-19 13:07

Geplaatst: 12-12-19 13:07

Zolang jij zelf geestelijk en lichamelijk het aan kan, waarom niet?

Wel vind ik dat je er rekening mee moet houden dat als jij/je vriend straks ouder zijn. Mijn vader is nu 67, ik 26. Ik vind het wel "lastig" om er aan te denken dat mijn kinderen (stel ik ben 30 als ik kinderen krijg), "slechts" 10 jaar hun opa kunnen meemaken.

Stel je bent over een jaar moeder, is jouw vriend 48 maar 68 als het kind 20 is. Dat zou ik zwaarder vinden wegen dat je geestelijke en lichamelijke gezondheid.

Maar als je daar geen problemen mee hebt, waarom niet?

**Geplaatst**: 12-12-19 13:21

Geplaatst: 12-12-19 13:21

Grappig wat een verschillen er toch in zitten, qua leeftijd maar ook de redenaties daarachter.

Ik zou persoonlijk na mijn 30e geen kinderen meer willen, zoals ik er nu in sta. Ik ben nu 25, mijn man 37. We hebben nu een zoontje van 1 maar ook twee bonuszoons van 11 en 12 die permanent bij ons wonen, dat speelt mee in de overwegingen. Welke student wil aankomen met het bericht dat hij een broertje of zusje krijgt... ;-)

We hopen de komende jaren nog op gezinsuitbreiding van minimaal één kindje.

In mijn man zijn familie zijn de ooms en tantes dan juist weer allemaal later ouders geworden, vrijwel allemaal tussen de 40-50 jaar. Ook niks mis mee, maar gezien de culturele achtergrond van mijn man waar over het algemeen minder hoge leeftijden worden behaald dan wanneer je in Nederland geboren en getogen bent. Je hebt nooit garanties, maar het speelt ook mee.

**Geplaatst**: 12-12-19 13:29

Geplaatst: 12-12-19 13:29

Autumnn schreef:
Wel vind ik dat je er rekening mee moet houden dat als jij/je vriend straks ouder zijn. Mijn vader is nu 67, ik 26. Ik vind het wel "lastig" om er aan te denken dat mijn kinderen (stel ik ben 30 als ik kinderen krijg), "slechts" 10 jaar hun opa kunnen meemaken.

Stel je bent over een jaar moeder, is jouw vriend 48 maar 68 als het kind 20 is. Dat zou ik zwaarder vinden wegen dat je geestelijke en lichamelijke gezondheid

Tja, dat kun je vinden maar het is allemaal zo relatief. Ik ben mijn vader al jong verloren, en mijn moeder is hertrouwd. Mijn stiefvader is 17 jaar ouder dan mijn moeder.
Ik ben 29 en zwanger en mijn stiefvader is 81. Ons kind zal zijn opa inderdaad niet lang meemaken, maar hier heb je nooit invloed op. Jouw ‘jonge’ opa en oma kunnen ook ziek worden of een ongeluk krijgen, dat is niet leeftijdsgebonden. Beetje bot verwoord, maar je snapt mijn punt denk ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-12-19 13:37

Geplaatst door de TopicStarter : 12-12-19 13:37

Gillbo schreef:
Voor mannen is het qua leeftijd wat makkelijker dan voor vrouwen.
Ik denk dat ik vooral het risico op een kindje met een beperking een grotere isseu zou vinden dan of je een "oude"moeder bent.
Hoe zie je het voor je als je kind bijv down syndroom zou hebben of een andere ernstige beperking waardoor het levenslang begeleiding en verzorging nodig heeft. Is dat iets waar je geen probleem mee zou hebben of zou je een abortus overwegen.
Best zware kost om over na te denken maar op deze leeftijd is dat wel realiteit

Ik heb bij mijn vorige zwangerschappen niet laten testen op down. Of ik dat bij een volgende zwangerschap zou doen weet ik niet, zo ja is dat alleen om erop voorbereid te zijn (Voor zover je je daarop kunt voorbereiden). Ik zou hiervoor geen abortus laten plegen.
Met andere aandoeningen zal het afhankelijk zijn wat het is en hoe de kansen liggen denk ik.
Ik heb nu een zoon met autisme en een ontwikkelingsachterstand, dus dat is ook iets om mee te nemen natuurlijk.

**Geplaatst**: 12-12-19 13:40

Geplaatst: 12-12-19 13:40

Er zijn geen garanties in het leven. Iedereen kan morgen onder een bus lopen, daar kan je niet allemaal rekening mee houden. Als je denkt dat het in je leven past, je nog de wens hebt om voor een baby te zorgen en je denkt dat je een kindje een veilig en geborgen thuis kan bieden, dan zou ik niet teveel aan een getal als leeftijd hechten.

Ik denk wel dat de keuze voor een kindje op je 40e meer overweging nodig heeft van op je 23e, wat doe ik als je niet gezond is, kan ik een zwangerschap aan... Maar dat je er misschien iets beter en langer over na moet denken, wil niet meteen zeggen dat je het niet moet doen.

**Geplaatst**: 12-12-19 13:45

Geplaatst: 12-12-19 13:45

Waarom zouden grootouders zo belangrijk moeten zijn?
Hier kinderen die ze zelden zien, en het is niet iets wat ze missen( ze zijn er nog alle 4 en nog 3 overgrootouders).

Dat is nu een argument die voor mij echt niets betekent.
Als je zelf jong van geest en lijf bent, wat houdt er je dan tegen?

Hier nu 35 en de jongste is goed 1,5. Was het niet dat zwanger blijven hier enorm moeilijk is, was er nog eentje bijgekomen.( mijn man is er 45)

Het grote voordeel van ouder zijn is dat je alles financieel al meer op de rit hebt op bv 35 in vergelijking met bv 22. En financieel meer ruimte hebben biedt gewoon ook voor kinderen meer kansen.

**Geplaatst**: 12-12-19 13:57

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 13:57

Het hangt er natuurlijk ook maar net vanaf wanneer je je partner leert kennen. De man van mijn leven kwam bij mij pas op m’n pad toen ik 30 was. Ik was bijna 34 toen de eerste geboren werd, net 35 toen de tweede geboren werd en zal 37 zijn bij de derde. Eerder was ook simpelweg niet haalbaar.

Voordeel van iets ouder zijn (in de 30) is dat je over het algemeen je leven redelijk op de rit hebt en extra levenservaring hebt opgedaan.
Vaak hoor je dat jonge ouders uitkijken naar hun leven na de kinderen terwijl oudere ouders dit leven vaak (gedeeltelijk) al hebben gehad voor de kinderen.

Maar uiteindelijk valt of staat alles met hoe je zelf in het leven staat en je gezondheid.

**Geplaatst**: 12-12-19 14:00

Geplaatst: 12-12-19 14:00

Tja, het is persoonlijk.

Mijn oma was 30 bij de eerste en 40 bij de laatste. Kreeg 4 kinderen en was bij de laatste na 1 week weduwe. Later overleed de oudste. Mijn oma was een super moeder en oma. Was van 1912 en is 87 geworden.

Mijn moeder was 30 bij mij en 33 bij mijn broer. Mijn vader 35 en 38, maar die had toen al kinderen van 10 en 12. Mijn broer was gehandicapt en dat was zeker in het begin in die tijd nog een dingetje. Mijn vader overleed tijdens mijn zwangerschap op 57jr leeftijd.

Ik was 22, bijna 23 en achteraf te jong vind ik zelf, maar soms lopen dingen zo. Ik ben wel stapelgek op mijn zoon, nu 22.
Herstel na hele zware zwangerschap was na een drempel na de bevalling goed en alles kon weer.
Mijn moeder werkte nog, maar is altijd actief oma geweest.

Mijn man zijn moeder was 18. Zijn vader overleed op 43jr leeftijd en zijn moeder zit alweer denk 15jr in een rolstoel na een hersenbloeding. Dus hele jonge mensen, maar toch zo gelopen.

Onze zoon heeft dus maar 1 actieve, nu iets oudere oma, nooit opa's gehad.

Iemand die ik ken was bijna 40 bij de eerste en die vond en vind alles zwaar, klaagt veel etc. Ze is gek op d'r kind, maar kan het niet aan. Deels karakter, deels toch ook de leeftijd. Staat er ook min of meer alleen voor.
Ik denk als je karakter al zo is en je krijgt dan net je eerste dat het vast wel zwaarder kan zijn, dan als je jonger bent.

Wat ideaal is, zal voor iedereen anders zijn. Ook qua in welke fase je in je leven zit.
En iemand die het al jaren probeert, zal het anders ervaren als het eindelijk mag lukken, ook al ben je dan wat ouder.
En zo zijn er meer situaties. Het is natuurlijk fijn om een goede partner te hebben die betrokken is en voor veel mensen zal steun van grootouders ook een wezenlijk verschil maken.

**Geplaatst**: 12-12-19 14:03

Geplaatst: 12-12-19 14:03

Mijn moeder was 39 en mijn vader 40 toen ze mijn broer en ik kregen. Ze zijn misschien wat ouder dan gemiddeld maar verder niet anders dan jongere ouders hoor. Ze hebben het wel wat jaren geprobeerd alvorens het lukte geloof ik.

**Geplaatst**: 12-12-19 14:07

Geplaatst: 12-12-19 14:07

Ik was 28 bij de eerste en 31 bij de tweede. Prima te doen

Mijn man is echter tien jaar ouder en was dus rond de 40 toen de kinderen geboren werden. Die heeft het echt wel als stuk zwaarder ervaren als ik qua slaapgebrek etc.
En mijn ouders zijn half 50, werken nog volop en kunnen alles met de kinderen doen. Mijn schoonvader is vorig jaar overleden toen hij 70 was en schoonmoeder heeft geen rijbewijs en is stuk minder zelfstandig. Die kan toch stuk minder met de kinderen, dat is wel eens jammer (en onhandig).

Maar aan de andere kant wat Lizy zegt, we hadden het wel op orde. Kunnen allebei minder werken zodat de kinderen maar twee dagen naar de opvang hoeven en we hoeven niets te laten en ons geen zorgen te maken of de meiden kunnen studeren straks. Dat is ook een fijne gedachte

**Geplaatst**: 12-12-19 14:18

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 14:18

Ik ben 39, mijn partner ook.
Wij zijn bewust kinderloos. Maar mochten we nu nog toch graag een kindje willen, dan zal de leeftijd mij niet tegen houden om het te proberen.

Ja de risico's zijn groter, maar dat weet je neem ik aan zelf ook. Als je bereid bent om ook voor een eventueel beperkt kind te zorgen (of abortus wilt plegen mocht dit aan het licht komen) dan vind ik dat je zelf prima die keuze kan maken.

**Geplaatst**: 12-12-19 16:00

Geplaatst: 12-12-19 16:00

Ik zou er niet voor kiezen. Niet zozeer vanwege de leeftijd, maar om je andere drie kinderen. Die hebben net een scheiding doorgemaakt, hebben een omgangsregeling (neem ik aan) met hun vader. Dan komt er een vierde kindje bij die vervolgens wel altijd zijn ouders om zich heen heeft. Het lijkt me voor hun lastig om zich aan te passen, zeker als je al een kind hebt met autisme.
Bovendien heb je net een relatie, vrij pril dus. En je geeft zelf al aan dat je met een vierde kindje zou moeten verhuizen.
Het feit dat je al aanpassingen moet doen om een kindje erbij te kunnen nemen zou voor mij al een no-go zijn.

Maar goed, ik heb geen kinderwens dus kan dit vrij rationeel bepalen.

**Geplaatst**: 12-12-19 16:26

Geplaatst: 12-12-19 16:26

Mijn moeder was 36 toen ik kwam en mijn vader 45 ,wel de jongste van 5. Mijn vader is nu 72 en ik 27 , zelf geen kinderwens maar zou er niet op late leeftijd nog aan beginnen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-12-19 16:58

Geplaatst door de TopicStarter : 12-12-19 16:58

pinto_1 schreef:
Ik zou er niet voor kiezen. Niet zozeer vanwege de leeftijd, maar om je andere drie kinderen. Die hebben net een scheiding doorgemaakt, hebben een omgangsregeling (neem ik aan) met hun vader. Dan komt er een vierde kindje bij die vervolgens wel altijd zijn ouders om zich heen heeft. Het lijkt me voor hun lastig om zich aan te passen, zeker als je al een kind hebt met autisme.
Bovendien heb je net een relatie, vrij pril dus. En je geeft zelf al aan dat je met een vierde kindje zou moeten verhuizen.
Het feit dat je al aanpassingen moet doen om een kindje erbij te kunnen nemen zou voor mij al een no-go zijn.

Maar goed, ik heb geen kinderwens dus kan dit vrij rationeel bepalen.

Er is geen omgangsregeling met hun vader. Ze zijn volledig bij mij.

En verhuizen willen we sowieso volgend jaar, dus dat is niet afhankelijk van een baby of niet. We willen sowieso groter gaan wonen.

**Geplaatst**: 12-12-19 17:09

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 17:09

Who cares? Als je lichaam nog kan, vind ik het niet echt dat daar een leeftijd op moet plakken. Met mannen vind ik het wel een beetje anders. Ken iemand die intussen eind de 70 is en een kleuter in huis heeft rond lopen, nee dat vind ik wel een beetje vreemd, tegen dat dat kind 16 jaar is, is de kans groot dat hij er al niet meer is.

Mijn moeder was ook 35 toen ze mij kreeg, ik ben de jongste. Haar beste vriendin daarin tegen was ergens begin de 40 en is iets ouder als mijn moeder. Zij heeft een zoon die dus nu 22 is en zij is denk ik 63. Mijn moeder heeft intussen al 3 kleinkinderen van mijn zus en broer. Haar beste vriendin vertelde wel eens dat ze dat het lastigste vind aan het feit dat ze zo laat nog een kind gekregen heeft, dat tegen dat haar zoon kinderen heeft zij al best op leeftijd zal zijn terwijl mijn moeder nu 55 is en dus nog redelijk fris en jong voor kleinkinderen.

**Geplaatst**: 12-12-19 17:20

Geplaatst: 12-12-19 17:20

mvdende schreef:
Mijn moeder was net 27 toen ze mij kreeg en bijna 29 toen ze mijn zusje kreeg. Mn vader is een half jaartje ouder dan mijn moeder.

Nu zijn ze 52 mam en 53 pap en zijn sinds deze zomer alle 2 de kinderen het huis uit. Ze genieten hier echt van dat ze ook nog een tijd samen kunnen leven, met de kinderen regelmatig even op visite.

Mijn oom is met 50 nog een keer vader geworden, hij zal dus waarschijnlijk de rest van zijn leven een kind in huis hebben. Tegen de tijd dat mijn neefje 18 wordt, is mijn oom al 68..

Ik heb zelf geen kinderwens, maar 35 zou echt de maximale leeftijd zijn.

Je vergeet even dat oudere ouders die vrijheid hadden vóór ze kinderen kregen, terwijl jouw ouders als jonge twintigers al huisje boompje beestje leefden en daarna in de bloei van hun leven aan jonge kinderen vast zaten.

Ik heb tot mijn 37e, fit en jong alles gedaan wat ik wilde en genoten van wat de wereld te bieden had en carrière gemaakt. Ik had nooit op mijn 28e met een stel koters thuis willen zitten.

Nu ben ik uitgeraasd, stabiel, wijzer, de juiste partner, financieel ruim in het jasje, heb alle tijd, en zo geniet ik graag tot mijn 60e van (dan jong volwassen) kinderen in huis hoor!

Alles heeft zijn voor- en nadelen maar ik weet 1 ding wel: het leven is niet altijd te plannen. Je kan het nog zo mooi verzinnen maar als je vriend je verlaat op je 30e of je wordt niet zo snel zwanger of het leven loopt anders, dan zal je waarschijnlijk toch anders over dit soort dingen gaan denken. Sowieso als je eenmaal 35-40 bent dan zal je ook merken dat je je echt niet zoveel anders of ouder voelt dan met 30 hoor

**Geplaatst**: 12-12-19 17:36

Geplaatst: 12-12-19 17:36

Wij hadden echt al een flink leven van feesten gehad ondanks dat we pas 22 en 25 waren hoor. Ik denk zelfs dat het voor ons beter is geweest dat we een kind kregen. Het feesten was door andere ellende al wat minder, maar heb echt helemaal niks gemist door een kind te krijgen.

En financieel is ons kind ook helemaal niks tekort gekomen.

Soms denk ik; misschien was ik ouder iets wijzer geweest. Maar een eerste kind blijft een eerste kind en je leert het moederschap pas als je een kind krijgt. Ik weet niet of ik geen fouten had gemaakt als ik een paar jaar ouder was geweest.
Zeker als ik was blijven door feesten tot mn 30e, was ik misschien meer van het padje af gegaan.

En zoals gezegd is daar de rol van grootouders ook bepalend. Ik wilde zelf niet veel weg, maar kon onze zoon wel met een gerust hart bij mijn moeder achterlaten.
Wij hebben ook nooit de behoefte gehad om zonder onze zoon weg te gaan of op vakantie. Ik ken zat ouders, ook veel ouder die per se af en toe quality time met zijn 2en moeten. Ook bij 2 of meer kinderen.

Toen onze zoon al 2jr zelfstandig op vakantie ging zijn wij pas met zijn 2en weg geweest en was hij onze dierenoppas.

Vanaf dat mijn zoon 3 of 4 was heb ik een auto immuun ziekte en heb veel in het zkh gelegen. Dus hij had evengoed met een jonge moeder die pech dat ik geen beste gezondheid heb altijd. Maar voor hem ben ik er altijd geweest. OOk een avondje het zkh uit om iets bij te wonen.

Waar ik iemand weet die met 40 alles teveel vindt, overal over klaagt etc.
Haar ouders zijn ook ouder. Hebben 4 kinderen en dan krijgt je dochter van 40 pas je eerste kleinkind. Wel al gestopt met werken, maar duidelijk ouder dan toen mijn moeder oma werd. Die ondanks werk, veel actiever was.

Wij zijn helemaal geen reizigers. Maar heb wel vrijwel altijd paarden gehad als ouder op een paar jaar na en echt nergens het gevoel iets gemist te hebben of dat we ons kind iets niet konden bieden/geven etc.

Hij heeft nog lang geen behoefte aan kinderen, maar wij zouden wel klaarstaan om ze te helpen met evt kinderen als ze werken, weg willen etc.

**Geplaatst**: 12-12-19 17:39

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 17:39

Vooroordeel? Ik reageer op iemand die zegt dat het nadelig is om laat kinderen te krijgen. Wel in de context lezen hè.

**Geplaatst**: 12-12-19 17:57

Geplaatst: 12-12-19 17:57

Ik ben afgelopen oktober een weekje en mijn zusje met vriend 2 weekjes uitgenodigd om met mn ouders op vakantie te gaan.

Lekker wandelen in La Palma.

Mn ouders vinden dit ontzettend leuk dat ze dit nog kondeb, waarschijnlijk kan het over 10 jaar niet meer...

Op vakantie met je volwassen dochters.

**Geplaatst**: 12-12-19 18:10

Geplaatst: 12-12-19 18:10

Zoals ik al schreef, alles heeft zijn voor- en nadelen ;-)

Er is niet iets ‘beter’ het gaat zoals het gaat.

Superleuk als je op je 25e een relatie hebt, een kind krijgt, daar klaar voor bent en dat goed voelt. Superleuk als je betrokken grootouders hebt die gezond zijn.

Maar dat is gewoon ook vaak niet zo en is ook niet wat iedereen wil. En dan biedt het andere ook weer voordelen.

Laatst bijgewerkt door Windbloem op 12-12-19 18:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-12-19 18:20

Re: Maximum leeftijd voor kindje?

Geplaatst: 12-12-19 18:20

Mijn moeder was 21 toen mijn broer geboren werd (vader 25 jaar) en 25 jaar toen ik geboren werd (vader dus 29 jaar).
Ik zelf kreeg mijn eerste op mijn 30e en de tweede kwam toen ik 32 was.

Maar mijn moeder is overleden toen ze 57 jaar was en de oudste werd 3 dagen na haar overlijden 3, de jongste was nog geen anderhalf. Zij kunnen zich haar dan ook niet meer herinneren. Mijn vader overleed 2,5 jaar later, op 64 jarige leeftijd. Toen was mijn dochter net 4 en zoon 5,5 jaar en ook hem kunnen ze zich nauwelijks nog herinneren.

Leeftijd is maar een getal en hoe lang je hebt weet niemand. Ik zelf wilde niet ouder dan 35, maar als je echt voor de keuze staat is dat mogelijkerwijs toch weer aanpasbaar.

Niet dat het hier nog speelt, ik ben 38 en absoluut klaar.

**Geplaatst**: 12-12-19 18:44

Geplaatst: 12-12-19 18:44

Windbloem schreef:
mvdende schreef:
Mijn moeder was net 27 toen ze mij kreeg en bijna 29 toen ze mijn zusje kreeg. Mn vader is een half jaartje ouder dan mijn moeder.

Nu zijn ze 52 mam en 53 pap en zijn sinds deze zomer alle 2 de kinderen het huis uit. Ze genieten hier echt van dat ze ook nog een tijd samen kunnen leven, met de kinderen regelmatig even op visite.

Mijn oom is met 50 nog een keer vader geworden, hij zal dus waarschijnlijk de rest van zijn leven een kind in huis hebben. Tegen de tijd dat mijn neefje 18 wordt, is mijn oom al 68..

Ik heb zelf geen kinderwens, maar 35 zou echt de maximale leeftijd zijn.

Je vergeet even dat oudere ouders die vrijheid hadden vóór ze kinderen kregen, terwijl jouw ouders als jonge twintigers al huisje boompje beestje leefden en daarna in de bloei van hun leven aan jonge kinderen vast zaten.

Ik heb tot mijn 37e, fit en jong alles gedaan wat ik wilde en genoten van wat de wereld te bieden had en carrière gemaakt. Ik had nooit op mijn 28e met een stel koters thuis willen zitten.

Nu ben ik uitgeraasd, stabiel, wijzer, de juiste partner, financieel ruim in het jasje, heb alle tijd, en zo geniet ik graag tot mijn 60e van (dan jong volwassen) kinderen in huis hoor!

Alles heeft zijn voor- en nadelen maar ik weet 1 ding wel: het leven is niet altijd te plannen. Je kan het nog zo mooi verzinnen maar als je vriend je verlaat op je 30e of je wordt niet zo snel zwanger of het leven loopt anders, dan zal je waarschijnlijk toch anders over dit soort dingen gaan denken. Sowieso als je eenmaal 35-40 bent dan zal je ook merken dat je je echt niet zoveel anders of ouder voelt dan met 30 hoor

Zo vind ik het idee juist heerlijk dat als ik later 50 ben, mijn kinderen met een gerust hart alleen kan laten en zelf op vakantie kan met mijn man. En als 60 ben weer het rijk voor mij alleen heb, zonder kinderen.

**Geplaatst**: 12-12-19 22:18

Geplaatst: 12-12-19 22:18

Ik vind: zolang je lijf het biologisch nog kan, is het goed.

Al de rest is zó afhankelijk van de persoon. Mijn man en ik zijn meer dan 10 jaar samen, maar we hebben 13 jaar leeftijdsverschil, waardoor hij een paar maanden terug voor het eerst papa werd op zijn 42e. Hij was er al langer aan toe, maar ik absoluut niet, en hij heeft gewacht. Hij is een super-babydaddy

trekt de nachten ook veel beter dan ik. Hij is ook altijd degene die eindeloos met de neefjes en nichtjes speelt. Daar staat zijn leeftijd los van. Ook dingen als je kunnen verplaatsen in je kind etc. hebben veel meer te maken met hoe empathisch je bent als persoon dan met je leeftijd. Ik zie zelf vooral voordelen van dat we gewacht hebben: we zijn beiden mentaal en financieel stabiel en kunnen echt ruimte maken nu. Eerder was dat echt niet gelukt met zijn bedrijf en mijn werk/studie. We hopen dat er nog 1 of 2 kindjes bij mogen komen.

**Geplaatst**: 13-12-19 02:06

Geplaatst: 13-12-19 02:06

Windbloem schreef:
Vooroordeel? Ik reageer op iemand die zegt dat het nadelig is om laat kinderen te krijgen. Wel in de context lezen hè.

Nee, je had een lange reactie met je eigen mening. Maakt niet uit, jouw mening, maar dan ook een reactie daarop kunnen aanvaarden.