Boras schreef:Dat heb ik minder, ik ben blij dat ik goede zorg (we hebben over het algemeen weinig te klagen) ontvang wanneer dat nodig zal zijn. Dat moet toch ergens van betaald worden, linksom of rechtsom.
Een probleem is dat we toegaan naar een situatie waarin mensen niet de zorg ontvangen wanneer dat nodig is. Alleen is dat niet zo concreet zichtbaar. Heel veel gebeurt door dingen gewoon moeilijk en moeizaam te laten gaan. Op papier lijkt het dan in orde, maar in de praktijk krijg je uiteindelijk de zorg niet, of niet vergoed.
Zo zijn er regels over de vergoeding van ongecontracteerde zorg, en die worden met voeten getreden. Daar moet je dan zelf achteraan.
Zo moeten er voor sommige dingen een machtiging aangevraagd - maar er zijn er nu situaties waar die machtiging niet gebruikt wordt als extra check op redelijkheid, maar gewoon om *altijd* nee te zeggen in de hoop dat mensen afhaken in de bezwaarprocedure.
De omzetplafonds: ziekenhuizen krijgen een maximaal bedrag voor bepaalde behandelingen. Als dat op is, moeten ze de behandeling daarvan of zelf betalen, of ze kunnen geen patienten meer aannemen (van een bepaalde verzekeraar.) De eerste ziekenhuizen liepen al in juli tegen dat probleem aan.
Dat betekent dat mensen die die zorg nodig hebben, niet terecht kunnen op de plek waar ze dat willen. Het verhaal dat dan verteld wordt is dat die mensen ergens anders wel heen kunnen. Maar... dat kan heel vaak niet. Bv omdat er op andere plekken een wachtlijst is, of alle bedden zijn vol. Ook kan het voorkomen dat het heel veel extra reistijd geeft. (De verzekering moet in principe zorgen voor de haalbaarheid van de optie... maar dat gebeurt dus niet, en wat dan?)
Einde van het liedje is dat veel mensen gewoon afhaken. Dan maar niet. Die mensen krijgen dus echt geen goede zorg. En dat is meestal niet direct dodelijk, maar heeft wel een flinke impact op kwaliteit van leven.
Op papier lijkt het allemaal te kloppen, maar de mensen die het nodig hebben ontvangen in een aantal gevallen dus geen zorg.
En op dit moment bijvoorbeeld is er voor complexe geestelijke gezondheidszorg bij een grote aanbieder een wachttijd van 80(!!) weken, en inmidels een aanmeldstop. En dat gaat om ernstige klachten. (Dat gebrek aan zorg kost wel levens. Maar niemand houdt dat bij.)