Bokt.nl

purny schreef:

Precies. Ik heb toen het onderzoek laten doen en daar kwam de combi uit. Maar omdat ik ook licht verstandelijk beperkt ben en daar best wel veel overeenkomsten op heb twijfel ik gewoon.

DezeNaam schreef:

Hier ook nog iemand met ADD. Met daardoor ook 'mogelijk chronische depressie'. De diagnose 'lichte vorm van ASS' hebben ze ook 'vastgesteld' maar om eerlijk te zijn ben ik het niet met die diagnose eens.

Maar mijn ADD is helaas pas vrij laat vastgesteld. Iets na mijn 18de. Wat eigenlijk echt belachelijk is, want ik wist het zelf al sinds mijn 13de maar de psycholoog op school gaf heel 'handige' Google tips mee om 'beter op te kunnen letten'. Daarna nog in een instelling gezeten voor een paar weken, opnieuw geen verder onderzoek gedaan.
Terwijl er op elk rapport van school stond dat ik 'beter op moest letten' en ik 'afwezig' leek. Toen heeft psycholoog van school aan de leerkrachten gevraagd of ik afwezig leek te zijn in de klas. De leerkrachten vonden van niet, dus ik kon geen ADD hebben volgens haar. Wat mijn ervaring was telde blijkbaar niet mee. Want ik kan perfect mensen 'aankijken' en hun volgen met mijn ogen, maar er komt dan bij mij niks binnen, ik zit in mijn eigen wereld. Ik hoor mensen dan wel praten, maar woorden hoor ik niet.

Ik kan er soms nog steeds erg kwaad door worden. Het gevoel dat mijn hele middelbare tijd verpest geweest is omdat die kl*te psycholoog niet wou luisteren. Alles had zoveel makkelijker kunnen zijn, die depressie en alles wat daarbij is komen kijken had misschien vermeden kunnen worden maar het mocht niet zo zijn.

Zoals anderen hier ook al gemeld hebben en zoals je in de OP zegt is ADD meer dan 'slechte concentratie' hebben. Het frustreert me dan ook dat mensen dat niet weten. Daarom vertel ik mensen niet graag dat ik ADD heb, want het wordt toch altijd af gedaan als een stoornis die 'iedereen' bijna heeft, alsof het niks is.
Het heeft me vooral in het middelbaar erg beperkt op sociaal gebied. Nooit genoeg energie hebben om sociaal te zijn. Van mezelf ben ik al niet de meest sociale persoon, maar ik voelde me echt gewoon leeg. Het is slecht wat ik nu ga zeggen maar soms dacht ik echt; had ik maar ADHD in plaats van ADD. Zij hebben 'energie' te veel maar kunnen die wel leren inperken. Ik heb geen energie, en die kan ik helaas niet zelf bijmaken.

Nu goed, we gaan niet het spelletje spelen wie het het ergst heeft, ADHD'ers lopen waarschijnlijk evengoed tegen dit soort dingen op.

Het valt dan ook op dat therapeuten zelf enorm weinig kennis hebben over AD(H)D. Nu mocht ik van mijn psychiater bijvoorbeeld wel mijn medicatie gewoon dagelijks gebruiken, niet enkel om te leren. Waar ik wel blij mee ben, want veel mensen vinden blijkbaar dat ik mijn medicatie enkel verdien als ik moet leren. Daar kan ik echt zo boos om worden, alsof ik enkel leef om te leren en verder van niks mag genieten? (Al moet ik toegeven dat ik ook soms op het randje zit van medicatiemisbruik.)

Nuja over de depressie. Die staat dus letterlijk als 'mogelijk chronische depressie' in het verslag. Vind het nog steeds een beetje stom dat ze daar geen verder onderzoek naar gedaan hebben. Wat ook ironisch was is dat ik een lange tijd dacht bipolair te zijn, en ik hiervoor direct medicatie kreeg van de psychiater. Terwijl ik op de medicatie voor de ADD wel nog een halfjaar heb moeten wachten tot na mijn onderzoek.

Anyway, een van de dingen die me meer inzicht gegeven heeft is 'Rejection sensitive dysphoria'. Dat blijkt iets te zijn dat vaker voorkomt bij mensen met AD(H)D en wat echt enorm veel verklaart voor mij. Want eerst bleef ik altijd in de twijfels hangen; zoveel symptomen die ik had kwamen overeen met een borderline persoonlijkheidsstoornis. Maar het blijkt dus dat ADD veel verder gaat en daaruit veel te verklaren valt..
Het houdt onder andere in dat je overspoelt wordt door één prikkel en je daarin blijft hangen, is het blij zijn, boosheid, angst,... En je kan jezelf er niet van afleiden. Dat komt dus doordat je hersenen als het ware 'overspoelt' worden door die ene emotie, omdat mensen met AD(H)D 'filters' missen. (Nuja, als je het opzoekt dan kan je er zelf wel meer over lezen)

Ik ga binnenkort terug naar het GGZ. Heb er persoonlijk niet veel vertrouwen in maar we zullen zien.
Iets waar ik nog tegenaan loop wat niet per se met de ADD te maken heeft (denk ik) is dat ik me enorm ongezond hecht aan mensen. Ik heb dan meestal één persoon waar alles vanaf hangt. Pas als die persoon stuurt dan ben ik blij, kan ik verder met mijn dag, alles staat in voor die ene persoon. Ik kon/kan een hele dag wachten op een bericht van die ene persoon, dan zit ik mezelf de hele tijd op te vreten vanbinnen... Waarom? Tja, ik zou het niet weten.. Want als ik logisch nadenk dan weet ik dat het handiger is om me op mezelf te concentreren, maar eenmaal ik erin zit is het moeilijk.
En het is echt gewoon ongezond voor mezelf dat ik zo afhankelijk ben van iemand.

Ik ga het topic nog eens fatsoenlijk doornemen, heb het daarnet diagonaal gelezen maar ik wil natuurlijk ook wel op anderen reageren. :p

DezeNaam schreef:

Ik zeg in mijn post ook dat jij dat in de OP zei.. (Dat je het dus weet)

Dat zou kunnen, maar hyperfocus is van kortere duur, meer intens en meer op actie gericht (niet afwachten dus). Ik heb wel momenten dat ik me er inderdaad extra hard op focus, dan sta ik echt op ontploffen en niet op een leuke manier. Dan moet ik 'nu direct' een bericht terugkrijgen en blijf ik tussen alle apps op mijn gsm switchen alsof dat gaat helpen.
Van mijn hyperfocus kan ik wel genieten maar dit is echt iets totaal anders.

DezeNaam schreef:

Ja klopt het kan uren duren. Maar dat van mijn relaties met mensen kan zeker een jaar aanhouden.

TinkerTreas schreef:

Ik meld me ook. Ik heb ADD, een dystyme stoornis en een vermijdende persoonlijkheidsstoornis.
Ik ben inmiddels 5 jaar geleden helemaal vastgelopen en sindsdien ook niet meer aan het werk. Helaas vond het UWV dat ik wel kan werken, ondanks onderzoeken van een onafhankelijke psychiater die aangeven dat ik volledig arbeidsongeschikt ben.
Waardoor ik inmiddels in de bijstand zit.

Verder heb ik een zoontje van bijna 5 met autisme (wat vroeger klassiek autisme was).
Ik merk bij mijn zoontje dat mensen vaak zeggen dat autisme een mode "aandoening" is. Of ze zeggen dat iedereen wel een beetje autistisch is.
Mijn zoontje gedraagt zich meestal prima buitenshuis, dus vaak zien mensen niet veel aan hem. En dan kunnen ze zich niet voorstellen dat hij thuis helemaal kan flippen omdat hij overprikkeld is. Hij bewaard het meestal voor thuis