Bokt.nl

Rawr schreef:

En mensen die zeggen 'ik ben geen donor en ik hoef ook niets van anderen te ontvangen' wil ik graag nog wel eens spreken als de situatie zich echt voordoet.

Bij mijn tante (een vrome Christen) is kortgeleden kanker vastgesteld maar met chemo en een levertransplantatie wordt haar doodvonnis omgezet in een goede kans op verder leven. Ze heeft zich altijd fel uitgesproken tegen orgaandonatie (God's wil en die blabla) maar nu staat ze toch op het lijstje voor een donorlever... want ja zij en mijn oom hebben nog zoveel plannen en ze wil haar kleinkinderen toch wel graag zien opgroeien.

Aprella schreef:

Ik begrijp niet goed hoe het een emotioneel moeilijk zou kunnen zijn voor nabestaanden? Ik zie niet goed wat een verschil het nu maakt of je organen mee gecremeerd of begraven worden of gedoneerd worden. Je hebt ze toch niet meer nodig en je kan er potentieel iemand meehelpen. Kan iemand dit uitleggen?

Onali schreef:

En nog steeds anno 2019 bestaan er spookverhalen over niet dood zijn en toch leeggehaald worden.

Mensen hersendood is dood dood. Je komt niet meer terug, echt niet.

Amber_anne schreef:

Hier ook al jaren ja met uitzondering van hoornvlies en huid.

Ik lees veel over mensen die thuis willen sterven. Indien de situatie zich voordoet dan is het toch mogelijk om thuis te sterven? Lijkt mij niet dat omdat je donor bent je verplicht naar het ziekenhuis moet

elnienjo schreef:

We moeten wat sneller accepteren dat leven niet altijd maakbaar is en dat niet iedereen oud hoeft te worden.

pmarena schreef:

Aprella schreef:

Ik begrijp niet goed hoe het een emotioneel moeilijk zou kunnen zijn voor nabestaanden? Ik zie niet goed wat een verschil het nu maakt of je organen mee gecremeerd of begraven worden of gedoneerd worden. Je hebt ze toch niet meer nodig en je kan er potentieel iemand meehelpen. Kan iemand dit uitleggen?

Het gaat niet om het stukje na je dood. Het gaat om het stukje vòòr je hart stopt met kloppen.
Genoeg mensen willen graag (alléén) samen zijn met hun dierbare als "de stekker er uit gaat" en daar zo lang bij blijven zitten als ze zelf willen. Zonder gedoe en gezeur aan hun hoofd.

Ze willen gewoonweg in alle rust de hand vasthouden van hun geliefde tijdens de laatste adem en nog een poos erna, tot ze zeker weten dat er echt niets meer is. Dat ze er bij zijn als het warme lijf tot een omhulsel wordt en dat ze dus constant er bij zijn geweest, constant hun geliefde hebben gesteund en begeleid tot het echt allemaal voorbij is. Dat ze hun geliefde geen moment in de steek hebben gelaten. Dat geeft mensen rust, dat geeft mensen het gevoel dat het goed geweest is, dat het netjes afgesloten is.

Dat is totaal iets anders dan wanneer je geliefde warm en met kloppend hart weggereden wordt op een ziekenhuisbed, in een OK eerst organen uitgenomen worden, en het hart stopt met kloppen / uitgenomen wordt op een operatietafel en je vervolgens een koud en incompleet lichaam terug krijgt.

Uiteraard kan een ieder daar een ander gevoel bij hebben. Al helemaal onder het mom van "hersendood". Maar ik kan het me héél goed voorstellen dat mensen zoals die mevrouw Anjo in het filmpje dat ik plaatste, er een soort schuldgevoel / gevoel van groot gemis aan over houden dat je er niet bij was op het moment dat je geliefde ècht overleed.

Het zou mij ook het gevoel geven dat ik gefaald heb en iemand niet goed beschermd heb.
Zeker als je ook het filmpje kijkt waarop dezelfde mevrouw in de Kamer vertelt hoe het hele proces bij haar man verlopen is.... Dat is niet bepaald een waardig afscheid. Het is al moeilijk genoeg, en dan krijg je die ellende er nog bij, dat ze aan de haal gaan met je geliefde en het hele proces van sterven en afscheid nemen enorm verstoord wordt.

Ik kan me trouwens ook best voorstellen dat mensen er geen probleem mee hebben om al afscheid te nemen voordat hun geliefde meegenomen wordt naar de OK voor de laatste procedure. En dat ze het een mooi idee vinden dat organen andere mensen helpen, en hun geliefde op die manier een beetje voortleeft.

Maar het niet in alle rust mogen sterven / afscheid nemen...dat is iets dat ik absoluut niet wil voor mezelf maar ook niet voor mijn geliefden.

Quellian schreef:

elnienjo schreef:

We moeten wat sneller accepteren dat leven niet altijd maakbaar is en dat niet iedereen oud hoeft te worden.

Precies dit!

MarcoBorsato schreef:

Inderdaad! Precies dit is makkelijk om te zeggen als het niet jezelf of anderen betreft. Vooral omdat orgaandonatie niet altijd levensreddend is maar soms levensverbeterend.

Dus by all means, accepteer voor jezelf dat het leven eindig is maar laat mij blij zijn met chemokuren en orgaandonoren.

Quellian schreef:

MarcoBorsato schreef:

Inderdaad! Precies dit is makkelijk om te zeggen als het niet jezelf of anderen betreft. Vooral omdat orgaandonatie niet altijd levensreddend is maar soms levensverbeterend.

Dus by all means, accepteer voor jezelf dat het leven eindig is maar laat mij blij zijn met chemokuren en orgaandonoren.

Waar zeg ik dat jij niet blij mag zijn met een donororgaan of een chemokuur?

MarcoBorsato schreef:

Inderdaad! Precies dit is makkelijk om te zeggen als het niet jezelf of anderen betreft. Vooral omdat orgaandonatie niet altijd levensreddend is maar soms levensverbeterend.

Dus by all means, accepteer voor jezelf dat het leven eindig is maar laat mij blij zijn met chemokuren en orgaandonoren.

elnienjo schreef:

We moeten wat sneller accepteren dat leven niet altijd maakbaar is en dat niet iedereen oud hoeft te worden.

MarcoBorsato schreef:

Ben je net wakker ofzo?

topsylover schreef:

Ik snap werkelijk waar alle cowboyverhalen van "uit de handen van je geliefden gerukt worden om leeg te halen" niet. Is dat hoe mensen denken dat orgaandonatie echt gaat?
Mijn vader is dan wel in een ziekenhuis in Duitsland overleden, maar mijn moeder was erbij toen zijn ziel zijn lichaam verliet. Zij heeft afscheid mogen nemen en daarna heeft mijn vaders lichaam het leven van 2 mensen gered. Zijn hart was onderweg naar een ziekenhuis in Emden toen ze erachter kwamen dat die beschadigd was, anders had hij nog iemand kunnen redden. Als familie merk je niets van het hele proces. Zijn ogen waren keurig netjes dichtgelijmd (hoornvlies gedoneerd) en de operatiewond van de nieren zit onder kleding dus dat zie je al helemaal niet.
Een tijdje na het overlijden kregen we een prachtige brief van het ziekenhuis waarin ze vertelden dat mijn vader een jongen van 12 heeft gered door zijn nieren te geven, en een oudere man de wereld weer heeft laten zien door zijn hoornvlies te doneren.

Als ik hier dan al die hypocriete en kortzichtige berichten van bokkers lees die een gekrenkt ego hebben omdat de overheid je vraagt ja of nee in te vullen gaat mijn bloed van koken. JA, absoluut JA. Er is niets pijnverzachtender dan een brief van het ziekenhuis krijgen waarin je leest dat het lichaam van jouw dierbare het leven van andere mensen heeft gered.

Quellian schreef:

MarcoBorsato schreef:

Ben je net wakker ofzo?

Was het maar zo'n feest
Ieder voor zich hoor, je mag van mij alles, ik betaal er zelfs aan mee (maatschappij he), maar ga mij niet vertellen over 'anderen', namelijk geen drol te maken met anderen.
En ja, ik ben dan ook nog eens zo hypocriet dat ik bij leven wél wil schenken, aan mensen die ik het gun. Mooi land Nederland, mag allemaal.

Accepteer voor een ander dat zij iets niet willen of dingen anders zien dan jij.

topsylover schreef:

Ik snap werkelijk waar alle cowboyverhalen van "uit de handen van je geliefden gerukt worden om leeg te halen" niet. Is dat hoe mensen denken dat orgaandonatie echt gaat?
Mijn vader is dan wel in een ziekenhuis in Duitsland overleden, maar mijn moeder was erbij toen zijn ziel zijn lichaam verliet. Zij heeft afscheid mogen nemen en daarna heeft mijn vaders lichaam het leven van 2 mensen gered. Zijn hart was onderweg naar een ziekenhuis in Emden toen ze erachter kwamen dat die beschadigd was, anders had hij nog iemand kunnen redden. Als familie merk je niets van het hele proces. Zijn ogen waren keurig netjes dichtgelijmd (hoornvlies gedoneerd) en de operatiewond van de nieren zit onder kleding dus dat zie je al helemaal niet.
Een tijdje na het overlijden kregen we een prachtige brief van het ziekenhuis waarin ze vertelden dat mijn vader een jongen van 12 heeft gered door zijn nieren te geven, en een oudere man de wereld weer heeft laten zien door zijn hoornvlies te doneren.

Als ik hier dan al die hypocriete en kortzichtige berichten van bokkers lees die een gekrenkt ego hebben omdat de overheid je vraagt ja of nee in te vullen gaat mijn bloed van koken. JA, absoluut JA. Er is niets pijnverzachtender dan een brief van het ziekenhuis krijgen waarin je leest dat het lichaam van jouw dierbare het leven van andere mensen heeft gered.

elnienjo schreef:

topsylover schreef:

Ik snap werkelijk waar alle cowboyverhalen van "uit de handen van je geliefden gerukt worden om leeg te halen" niet. Is dat hoe mensen denken dat orgaandonatie echt gaat?
Mijn vader is dan wel in een ziekenhuis in Duitsland overleden, maar mijn moeder was erbij toen zijn ziel zijn lichaam verliet. Zij heeft afscheid mogen nemen en daarna heeft mijn vaders lichaam het leven van 2 mensen gered. Zijn hart was onderweg naar een ziekenhuis in Emden toen ze erachter kwamen dat die beschadigd was, anders had hij nog iemand kunnen redden. Als familie merk je niets van het hele proces. Zijn ogen waren keurig netjes dichtgelijmd (hoornvlies gedoneerd) en de operatiewond van de nieren zit onder kleding dus dat zie je al helemaal niet.
Een tijdje na het overlijden kregen we een prachtige brief van het ziekenhuis waarin ze vertelden dat mijn vader een jongen van 12 heeft gered door zijn nieren te geven, en een oudere man de wereld weer heeft laten zien door zijn hoornvlies te doneren.

Als ik hier dan al die hypocriete en kortzichtige berichten van bokkers lees die een gekrenkt ego hebben omdat de overheid je vraagt ja of nee in te vullen gaat mijn bloed van koken. JA, absoluut JA. Er is niets pijnverzachtender dan een brief van het ziekenhuis krijgen waarin je leest dat het lichaam van jouw dierbare het leven van andere mensen heeft gered.

Zo respectvol gaat het helaas niet voor iedereen. De man van een goede kennis kwam na een ongeluk in coma binnen en de organen werden geronseld onder de verslagen vrouw en haar net volwassen kinderen. Zo'n Prins Friso proberen ze tenminste nog in leven te houden, de gewone man/vrouw niet. Om dat gehossel te voorkomen op het meest traumatische moment in je leven (dat van de nabestaanden dus) is het voor mij een duidelijke NEE.

MarcoBorsato schreef:

Dat doe ik hoor. Ik was niet degene die het had over 'we moeten'. En jij ook niet dus ik begrijp niet waarom je je aangesproken voelt

Quellian schreef:

MarcoBorsato schreef:

Dat doe ik hoor. Ik was niet degene die het had over 'we moeten'. En jij ook niet dus ik begrijp niet waarom je je aangesproken voelt

Als je mijn naam noemt, dan heb ik het gevoel dat je het tegen mij hebt, gek he?
O, dit is niet tegen jou hoor, jouw naam staat gewoon toevallig in deze quote, dus voel je vooral niet aangesproken