Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-02-19 12:52

Geplaatst: 27-02-19 12:52

Zilfstar schreef:
Maflinger_S schreef:
@Zilfstar: het is een bekend gegeven dat je het in de ogen van een ander, vooral als dat familie is, toch nooit goed doet. Dus je "indekken" met een levenstestament en een inventarislijst is helemaal niet zo gek. Je kunt zelfs je zus nog betrekken bij het opmaken hiervan zodat ze bij alles weet wat de rationale was op het moment dat het levenstestament of de inventaris weer actueel worden.

Thanks!! ah dat is ook een goed idee idd.

Nergens voor nodig, notaris heeft heel snel door of je moeder geestelijk gezond genoeg is.

**Geplaatst**: 27-02-19 13:12

Re: "Kangoeroe"woning, inwonende ouder en meer...

Geplaatst: 27-02-19 13:12

De notaris is het probleem niet, de zus wellicht wel. Zeker als die "destijds" niet betrokken was bij de gang naar de notaris en de inhoud van de opgestelde documenten.

De notaris doet inderdaad een wilsbekwaamheidstest door het stellen van een aantal vragen. Probleem is dat de kwaadwillende partij in de toekomst daar weer wat van kan vinden door er destijds niet bij betrokken te zijn geweest. Ze bestaan ...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-19 13:40

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-19 13:40

Maflinger_S schreef:
De notaris is het probleem niet, de zus wellicht wel. Zeker als die "destijds" niet betrokken was bij de gang naar de notaris en de inhoud van de opgestelde documenten.

De notaris doet inderdaad een wilsbekwaamheidstest door het stellen van een aantal vragen. Probleem is dat de kwaadwillende partij in de toekomst daar weer wat van kan vinden door er destijds niet bij betrokken te zijn geweest. Ze bestaan ...

Klopt.. hoop alleen dat mijn zus niet zo gaat worden...

**Geplaatst**: 27-02-19 13:46

Geplaatst: 27-02-19 13:46

Wij zijn hier nu mee bezig, we hebben een boerderij gekocht en wij gaan in de deel wonen en mijn ouders in het voorhuis. Feitelijk gewoon een twee onder een kap dus. Mijn ouders zijn helemaal geen mensen die zich met ons bemoeien, ze staan nog midden in het leven en zijn veel op pad samen. Ik vind het een fijn idee dat we in de buurt zijn als ze wel ouder worden en minder zullen kunnen

**Geplaatst**: 27-02-19 13:48

Geplaatst: 27-02-19 13:48

Jouw moeder kan dit echt met de notaris zonder tussenkomst van jou of je zus regelen. Natuurlijk is een levenstestament iets anders dan een gewoon testament, deze twee bestaan naast elkaar. In het levenstestament leg je zaken vast die niet door erfrecht geregeld zijn, belangrijk indien je een bepaald persoon wil aanwijzen om zaken voor je regelen wanneer je zelf niet meer kunt. En vooral belangrijk wanneer je als partners onder de oude regeling getrouwd bent in gemeenschap van goederen. Stel dat een partner dement word dan ben je als partner verplicht voor elke uitgave meer dan 1500 euro of bij verkoop van een woning, de kantonrechter in te schakelen, zelfs al is het voor een nieuwe cv ketel. Met een levenstestament kun je dit voorkomen door elkaar aan te wijzen. Maar dit vervangt dus niet je gewone testament.

**Geplaatst**: 04-03-19 00:11

Geplaatst: 04-03-19 00:11

bigone schreef:
Ragdollcat schreef:
Het is niet niks.

Nee, ik zou het helemaal niet willen.

Je hebt ook recht op een eigen leven en privacy.
Het was hun eigen keuze om kinderen te willen en hoef je echt je niet schuldig over te voelen om ze dan niet in huis te willen gaan nemen als ze oud en hulpbehoevend zijn of worden. Je kan ze nog steeds helpen en een oogje houden op ze en bij ze langsgaan zo vaak als je wil.......maar niet in je eigen huis of ertegenaan of in een unit in eigen tuin.

Is ook niet eerlijk, want de kinderen worden groter en ouder en steeds zelfstandiger/ onafhankelijker en de oudjes niet, juist minder zelfstandig tot zeer moeilijk te hanteren en ook nog eens in groot formaat. Je gaat er zelf aan onderdoor..........

Voor de mensen die dat willen en kunnen, heel fijn dat het kan.
Evengoed, makkelijk is het niet.

De relatie onderling wordt er niet beter op in de meeste gevallen en dat is zonde, het is veel leuker en gezonder om apart van elkaar te leven.

Ik weet niet je leeftijd maar je klinkt als een verongelijkte 14 jarige die baalt dat ze op de wereld is gezet.
Ts voelt zich helemaal niet schuldig of verplicht maar vind dit blijkbaar een goed iets om te doen. En leuker om apart te wonen( wat het eigenlijk ook is) want dan is het gezonder? Wanneer je getrouwd bent ga je toch ook niet 500 meter uit elkaar wonen? Natuurlijk is dit geen huwelijk en het zal ook zeker niet voor iedereen geschikt zijn maar jij bent wel heel negatief en generaliserend .

Nee hoor, dat maak jij ervan.
Ik doel niet specifiek op TS, maar in het algemeenheid en dat ik het zelf niet zou willen doen.
Wel dagelijks langsgaan en oogje in het zeil houden of helpen maar niet in eigen huis nemen en samenleven.

Ik heb het van de mensen die ik goed ken en vanuit mijn eigen buren......gewoon teveel mensen waarbij het echt niet goed gaat en ze zeggen dit tegen mij en dat is nou precies wat ik er ook van vind. Het is niet niks en het is echt niet zo leuk en makkelijk allemaal. En genoeg verhalen hier in deze topic ook..........Als iemand kinderen wil dan is dat leuk, lief, klein en schattig en ze worden met de jaren onafhankelijker en zelfstandiger. Bij de oudjes is dat niet zo makkelijk........ze zijn van een volwassen formaat en steeds hulpbehoevender en soms extreem moeilijk en lastig door dementie.........

Een vriendin van mij is er aan onderdoor gegaan en dan woonde haar moeder niet eens bij haar in huis, dan was het pas echt helemaal erg geweest en nu is haar moeder gedwongen in een verpleeghuis omdat het absoluut niet te doen en te handelen is.

**Geplaatst**: 04-03-19 07:58

Geplaatst: 04-03-19 07:58

Het lijkt hierboven alsof je het meer over mensen hebt..... Ik hoop voor jou dat je nooit in een situatie komt dat je van hulp van anderen afhankelijk bent, maar eigenlijk hoop ik dat je het wel eens ervaart. Dan begrijp je misschien hoe het moet voelen.
Als mantelzorger is het inderdaad niet makkelijk, vaak heb je dan ook nog je eigen kinderen in huis. En bovendien is er heel veel verschil in zorg. Hier wordt veelal maar uitgegaan van weglopende dementerde ouderen, dat is meestal niet eens aan de orde.

**Geplaatst**: 04-03-19 09:24

Re: "Kangoeroe"woning, inwonende ouder en meer...

Geplaatst: 04-03-19 09:24

Ik snap ragdollcat wel. Mijn oma woonde naast ons en ik vond het verschrikkelijk zwaar. Die was later wel zwaar dement maar ook toen ze nog redelijk gezond was, vond ik het al lastig. Op het laatst had ik voor mezelf het gevoel (niet uitgesproken): of zij opgenomen, of ik. Maar ik realiseer me ook dat het zeker niet altijd zo hoeft te gaan.

**Geplaatst**: 04-03-19 09:55

Geplaatst: 04-03-19 09:55

Mijn ouders hebben voor mijn oma een woonunit laten bouwen direct aan hun woonkamer maar met apart entree.

Oma scharreld overdag rond in het huis van mijn ouders en trekt zich avonds terug in haar woning. Ze stofzuigd en schilt de aardappelen voor mijn ouders omdat ze dit graag doet. Als mijn ouders weg moeten komt de thuiszorg en als mijn ouders op vakantie gaan komt de thuiszorg 3 keer per dag.

Omdat de woning verbouwd is voor oma is dit allemaal vastgelegd bij de notaris om later geen gezeur te hebben met familie.

Het loopt met mijn ouders en oma heel soepel mede door de eigen ingang en wij hebben nu zelf ook onze ouders aangeboden om bij ons in te trekken mocht het nodig zijn.

**Geplaatst**: 04-03-19 10:38

Re: "Kangoeroe"woning, inwonende ouder en meer...

Geplaatst: 04-03-19 10:38

Het kan ook zeker wel goed gaan, als mijn moeder oud was geworden, of mijn schoonmoeder, had het best kunnen werken (tenzij ze erg zouden gaan dementeren). Maar met mijn oma was het lastiger.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-19 19:28

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-19 19:28

Dank jullie wel voor alle input. Inmiddels is dus het beoogde huis niet meer in beeld (verkocht). En hier in de buurt vinden we niet snel weer zoiets. Moeder geeft nu aan (en dat klopt ook) dat ze nog veel te goed is om alles "op te geven" zoals ze nu woont. En het kangoeroe verhaal is nu dan ook nog niet van toepassing.

Na enige bedenktijd geeft moeder nu ook aan dat ze nog niet weet wat ze wel zou willen als het "zover komt". Kangoeroe (waarmee ze aangeeft het toch voor ons ook niet prettig te vinden in onze prive te zitten) of een aanleunwoning ofzo.

Wij zijn nu beetje aan het rondkijken, want het hele proces heeft er wel toe geleid dat we dit als mogelijkheid zien. Nu voor onszelf naar een groter huis kijken waarbij op termijn een zorgwoning geplaatst zou kunnen worden, is een reële optie. Ook ivm de huidige huizenmarkt etc. Dus wellicht komt er iets op ons pad waardoor wij nu groter kunnen gaan wonen en een aantal gezins-doelen kunnen realiseren (onze kids zijn tieners, bezig met vervolgopleidingen etc en daar zijn wat wensen wat in ons huidige huis niet kan). En dat mogelijk over 3, 4, 5 etc jaar een zorgwoning bijgeplaatst zou kunnen worden.

Kleine kink in die kabel is wel dat het wellicht iets verder weg is van moeder, terwijl ze gewend is dat wij vrij snel bij haar zijn (van 3 minuten naar ong 10 minuten rij afstand met de auto). Dus sommige dingen zullen dan anders gaan. Daarvan zegt ze dus zelf dat dat prima kan. Maar ik heb zelf ook het idee dat moeder niet helemaal door heeft hoeveel ik nu voor haar doe en hoe makkelijk ze ons nu om hulp kan vragen (wat ze ook doet). Maar dat is misschien ook mijn gevoel wat ik los moet laten.

**Geplaatst**: 04-03-19 19:48

Geplaatst: 04-03-19 19:48

bigone schreef:
Ragdollcat schreef:
Het is niet niks.

Nee, ik zou het helemaal niet willen.

Je hebt ook recht op een eigen leven en privacy.
Het was hun eigen keuze om kinderen te willen en hoef je echt je niet schuldig over te voelen om ze dan niet in huis te willen gaan nemen als ze oud en hulpbehoevend zijn of worden. Je kan ze nog steeds helpen en een oogje houden op ze en bij ze langsgaan zo vaak als je wil.......maar niet in je eigen huis of ertegenaan of in een unit in eigen tuin.

Is ook niet eerlijk, want de kinderen worden groter en ouder en steeds zelfstandiger/ onafhankelijker en de oudjes niet, juist minder zelfstandig tot zeer moeilijk te hanteren en ook nog eens in groot formaat. Je gaat er zelf aan onderdoor..........

De relatie onderling wordt er niet beter op in de meeste gevallen en dat is zonde, het is veel leuker en gezonder om apart van elkaar te leven.

Ik weet niet je leeftijd maar je klinkt als een verongelijkte 14 jarige die baalt dat ze op de wereld is gezet.
Ts voelt zich helemaal niet schuldig of verplicht maar vind dit blijkbaar een goed iets om te doen. En leuker om apart te wonen( wat het eigenlijk ook is) want dan is het gezonder? Wanneer je getrouwd bent ga je toch ook niet 500 meter uit elkaar wonen? Natuurlijk is dit geen huwelijk en het zal ook zeker niet voor iedereen geschikt zijn maar jij bent wel heel negatief en generaliserend .

Nee, ze is realistisch. Heb het zelf meegemaakt met een inwonende grootvader die op het laatst dementerend was. Als ze je 15 keer op een nacht uit je bed halen is dat geen pretje meer. Het heeft ons heel wat stress bezorgd en we gingen dan nog alle 3 fulltime gaan werken. Mijn moeder haar ijzergehalte stond op een gegeven moment op 0. Huisarts was verbijsterd dat ze nog niet in elkaar was gezakt van flauwte en nog gaan werken ook.

Wij hebben het nog 2 jaar volgehouden maar daarna was het bobijntje op bij ons. Het laatste jaar van zijn leven heeft mijn vader zijn oudste zus hem in huis genomen want anders ging onze gezondheid er aan kapot.

**Geplaatst**: 05-03-19 17:15

Geplaatst: 05-03-19 17:15

Margee schreef:
Het lijkt hierboven alsof je het meer over mensen hebt..... Ik hoop voor jou dat je nooit in een situatie komt dat je van hulp van anderen afhankelijk bent, maar eigenlijk hoop ik dat je het wel eens ervaart. Dan begrijp je misschien hoe het moet voelen.
Als mantelzorger is het inderdaad niet makkelijk, vaak heb je dan ook nog je eigen kinderen in huis. En bovendien is er heel veel verschil in zorg. Hier wordt veelal maar uitgegaan van weglopende dementerde ouderen, dat is meestal niet eens aan de orde.

Ik zou niet eens willen dat er mensen in hun eigen vrije tijd voor mij moeten gaan zorgen of in hun huis moeten gaan nemen. Dus ik weet heel goed wat ik zeg en waar ik over praat. Het is echt niet niks om een vader/ moeder of schoonvader/ schoonmoeder in huis te gaan nemen. Daar komt veel gedonder en ellende van.

**Geplaatst**: 05-03-19 17:27

Geplaatst: 05-03-19 17:27

Zilfstar schreef:
Dank jullie wel voor alle input. Inmiddels is dus het beoogde huis niet meer in beeld (verkocht). En hier in de buurt vinden we niet snel weer zoiets. Moeder geeft nu aan (en dat klopt ook) dat ze nog veel te goed is om alles "op te geven" zoals ze nu woont. En het kangoeroe verhaal is nu dan ook nog niet van toepassing.

Na enige bedenktijd geeft moeder nu ook aan dat ze nog niet weet wat ze wel zou willen als het "zover komt". Kangoeroe (waarmee ze aangeeft het toch voor ons ook niet prettig te vinden in onze prive te zitten) of een aanleunwoning ofzo.

Wij zijn nu beetje aan het rondkijken, want het hele proces heeft er wel toe geleid dat we dit als mogelijkheid zien. Nu voor onszelf naar een groter huis kijken waarbij op termijn een zorgwoning geplaatst zou kunnen worden, is een reële optie. Ook ivm de huidige huizenmarkt etc. Dus wellicht komt er iets op ons pad waardoor wij nu groter kunnen gaan wonen en een aantal gezins-doelen kunnen realiseren (onze kids zijn tieners, bezig met vervolgopleidingen etc en daar zijn wat wensen wat in ons huidige huis niet kan). En dat mogelijk over 3, 4, 5 etc jaar een zorgwoning bijgeplaatst zou kunnen worden.

Kleine kink in die kabel is wel dat het wellicht iets verder weg is van moeder, terwijl ze gewend is dat wij vrij snel bij haar zijn (van 3 minuten naar ong 10 minuten rij afstand met de auto). Dus sommige dingen zullen dan anders gaan. Daarvan zegt ze dus zelf dat dat prima kan. Maar ik heb zelf ook het idee dat moeder niet helemaal door heeft hoeveel ik nu voor haar doe en hoe makkelijk ze ons nu om hulp kan vragen (wat ze ook doet). Maar dat is misschien ook mijn gevoel wat ik los moet laten.

Dat dus.....daar begint het eigenlijk al, deze hele verhaal alleen al..........ik zou het niet doen.
Maar dat is mijn gevoel en mening.
Het is niet niks.

**Geplaatst**: 05-03-19 17:34

Geplaatst: 05-03-19 17:34

Bedankt, Petraaken.

Inderdaad ik ben realistisch en zie het genoeg gebeuren.........de mensen gaan eraan kapot en eraan onderdoor en dat is echt geen pretje.

Het is voor iedereen beter en gezonder in de meeste gevallen om dat niet te gaan doen en of niet te willen.

**Geplaatst**: 05-03-19 20:45

Re: "Kangoeroe"woning, inwonende ouder en meer...

Geplaatst: 05-03-19 20:45

En dan toch he .....
Nu is het zo dat ik ook niet iedereen in huis zou willen en zou willen verzorgen .
Ik ben sowieso niet zo verzorgend aangelegd.
Maar is het zo erg om voor iemand te zorgen als daar de behoefte aan is en iets van ons eigen vrijheid op te offeren ?
Is het eerlijk, om iemand die altijd klaar heeft gestaan voor jou en degenen van wie je houdt,af te danken en ‘ op te bergen ‘ enkel omdat het weleens lastig kan zijn en energie kost ?
Zijn we nu echt zo eenzelvig en egoïstisch geworden ?
Natuurlijk is het wat anders als degene die oud en zorg behoeft een zorg nodig heeft die we echt niet zelf kunnen geven.
Iemand die zwaar dementerend is is bijna niet thuis te verzorgen zonder 24/7 zorg.
Maar gelukkig wordt niet iedereen op die manier oud.

**Geplaatst**: 05-03-19 22:47

Re: "Kangoeroe"woning, inwonende ouder en meer...

Geplaatst: 05-03-19 22:47

Je hebt zorg en zorg. Verder moeten de karakters ook samen gaan. Alleen vergeten sommige oudjes op den duur dat hun kinderen of kleinkinderen ook nog een eigen leven hebben. Zeker als die ook nog gaan werken naast de zorg. Meestal valt de zorg op degene die het dichts bij woont. Dat wordt nog wel eens flink onderschat hoe zwaar het kan worden.

**Geplaatst**: 05-03-19 23:15

Geplaatst: 05-03-19 23:15

Ja, en dat gebeurt ook bij ouderen die (nog) niet dementeren en die altijd fijne, redelijke mensen zijn geweest. Ze hebben het gewoon zelf niet door. Als je dan 24/7 beschikbaar bent, zullen ze ook 24/7 gebruik van je gaan maken. Nogmaals echt niet uit kwade bedoeling, maar dat gebeurt gewoon bij ouderen. En voor een jaartje is dat echt niet erg, maar die periode kan gerust 10 tot 20 jaar duren, je eigen relatie kan eronder gaan lijden, je hebt geen tijd meer voor andere mensen om je heen, etc. Om jezelf daartegen te beschermen kun je beter iets verder weg wonen. Dan kun je nog prima elke dag langs gaan en doen wat er gedaan moet worden, maar dan zijn jullie levens duidelijker gescheiden en zal het minder snel mis gaan.

**Geplaatst**: 05-03-19 23:20

Geplaatst: 05-03-19 23:20

Indien je oren hebt naar het verzorgen van je ouder(s) en dit wilt volhouden tot het overlijden dan is dit interessant. Als je hiervoor je carrière on hold kunt/wilt zetten.

Feit is, men krijgt geen zorg, als er mantelzorg mogelijk is.
Stel je ouder(s) heeft huishoudelijke hulp nodig ondat hij/zij dit zelf niet meer kan vanwege beperkingen... En jij bent inwonend.. Of er is een partner aanwezig die het kan doen.. Krijgt je ouder(s) geen hulp. Mag jij (of partner) het oplossen.
Heeft iemand personenalarmering nodig? Of 24 uurs zorg? Zeg maar dag met je handje als jij erbij in woont (of zij bij jou).
Er wordt verwacht dat jij die zorg levert. Wettelijk mag het niet, maar gemeenten leveren gewoon simpelweg niet.
Ik zie het helaas bijna dagelijks dit soort situaties.

Lijkt me heel fijn hoor, zorgen voor je ouder(s) maar dan alleen als je zelf genoeg tijd hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-03-19 13:16

Geplaatst door de TopicStarter : 06-03-19 13:16

MBT tijd, carriere on hold.. dat is hier in elk geval niet van toepassing. Ik ben een thuiswerkende moeder met een eigen bedrijfje. Maar ik snap goed wat hierboven wordt gezegd. Ik hoor dat mensen zeggen "thuiszorg krijg je sowieso" maar ik ben daar idd niet van overtuigd (ook door ervaringen binnen het bedrijf van 1 van mijn klanten, welke juist de thuiszorg betreft) En zou prima tijd hebben dus dat is allemaal het bezwaar niet. Maar ik wordt er idd niet jonger op en heb ook al zo mijn ongemakken helaas waardoor bijv zwaar huishoudelijk werk voor mij op den duur ook niet meer mogelijk zou kunnen zijn.
En hoe gaat het dan met thuiszorg??? als moeder erbij woont...

Bij ons betrof het de privacy. Het samen op 1 erf wonen... Mijn moeder heeft er juist ook goed over nagedacht. En is er (en dat zijn wij het met haar eens) nu nog niet "aan toe". Ze is prima zelfstandig, gezond met af en toe last van een knie. Heeft geen eigen rijbewijs, vandaar dat ik nog wel eens wat met de auto met haar "moet" doen. Maar ze kan het nog allemaal prima. De reden dat het nu ter sprake kwam was omdat het huis wat op ons pad kwam er direkt geschikt voor zou zijn. Nu deze optie weg gevallen is, en er dus veel zaken besproken zijn, zijn wij als gezin wel rond blijven kijken naar "dat stapje meer" voor onszelf. Met inachtneming van de mogelijkheid er een zorgwoning op termijn bij te plaatsen.

Lastig punt in deze hele "discussies" is dat je gewoonweg niet weet "hoe lang nog". Hoe lang is de betreffende ouder nog zelfstandig genoeg? Welke aandoening/ziekte gaat de ouder krijgen? (En dat geldt ook voor de rest van het gezin natuurlijk)

Dus voor nu gaan wij kijken naar dat stapje voor onszelf. Moeder heeft ook aangegeven dat wij voor haar het vooral niet moeten laten als dat betekend dat we wat verder weg komen te wonen... Wat feitelijk met onze situatie met zo'n beetje ELKE woning zou zijn want we wonen er nu 1 km vanaf....

**Geplaatst**: 14-03-19 01:21

Geplaatst: 14-03-19 01:21

Hutcherson schreef:
Indien je oren hebt naar het verzorgen van je ouder(s) en dit wilt volhouden tot het overlijden dan is dit interessant. Als je hiervoor je carrière on hold kunt/wilt zetten.

Feit is, men krijgt geen zorg, als er mantelzorg mogelijk is.
Stel je ouder(s) heeft huishoudelijke hulp nodig ondat hij/zij dit zelf niet meer kan vanwege beperkingen... En jij bent inwonend.. Of er is een partner aanwezig die het kan doen.. Krijgt je ouder(s) geen hulp. Mag jij (of partner) het oplossen.
Heeft iemand personenalarmering nodig? Of 24 uurs zorg? Zeg maar dag met je handje als jij erbij in woont (of zij bij jou).
Er wordt verwacht dat jij die zorg levert. Wettelijk mag het niet, maar gemeenten leveren gewoon simpelweg niet.
Ik zie het helaas bijna dagelijks dit soort situaties.

Lijkt me heel fijn hoor, zorgen voor je ouder(s) maar dan alleen als je zelf genoeg tijd hebt.

Dat dus en dat kan je jouw gezondheid gaan kosten en het is ook niet echt altijd leuk en fijn.

En de mensen die zeggen: dat de ouders stonden ook altijd voor je klaar.

Dat is heel wat anders......gaat om zwanger zijn en de bevalling daarna en dan is het klein en schattig en het opvoeden...........dat is je eigen keuze en wilde je zelf heel graag een kindje.......en kindjes worden zelfstandiger en zelfredzamer.

De oudjes niet, het wordt almaar erger en moeilijker en ook nog eens in een groot formaat en zijn veel sterker.............En je gaat er zelf aan onderdoor en er kunnen relaties op stuklopen en je hebt geen eigen leven meer omdat je dan 24/7 moet oppassen, dat is wel effe een heel groot verschil he.

**Geplaatst**: 14-03-19 13:23

Re: "Kangoeroe"woning, inwonende ouder en meer...

Geplaatst: 14-03-19 13:23

En bedenk ook wat het met jou doet als je hen bijvoorbeeld ziet aftakelen. Er zijn er niet zoveel die van een gezonde ouwe dag ineens omkukkelen. Zou wel het mooiste zijn, zo min mogelijk beperkingen en kunnen genieten.. Maar helaas is de realiteit vaak anders. Ook financieel plaatje, wat als je meer moet gaan werken. Zolang je inwonende bent is er weinig mogelijk qua zorg en vergoedingen.
Ook al werk je 40 uur. Dan mag je daarna twee huizen gaan stofzuigen en soppen.
En je kunt nooit 'weg' naar je eigen wereldje terug.. Mocht je vader of moeder tijdelijk ziek zijn dan ga je altijd even daarheen om te zorgen en als je niet weg kunt dan gaat dat je eigen (mentale) gezondheid kosten.

**Geplaatst**: 14-03-19 14:00

Geplaatst: 14-03-19 14:00

Bedenk ook eens hoe het is als je ze ziet aftakelen en niets doet..... De ouders die jou hebben grootgebracht, je pijntjes en verdrietjes hebben opgevangen, jou geholpen helpen bij je studie, een verhuizing/verbouwing, misschien zelfs oppas zijn geweest voor jouw kinderen... (die wilde je toch ook zo graag zelf?)....
Stel dat die ouders verder weg wonen en je niet zo maar even kunt langsgaan....
Dat je ziet hoe ze slechter worden en liever niet geholpen willen worden door vreemden in hun meest simpele dagelijkse dingen.....

Er wordt hier steeds maar uitgegaan van kwijlende, demente bejaarden die niet meer alleen gelaten kunnen worden. Dat is geen mantelzorg, dat is inderdaad drama. Maar er zijn nog zoveel tussen-mogelijkheden. Misschien kunnen jouw ouders de kinderen na schooltijd wel opvangen en eten ze daarna een hapje mee, daarna lekker hun eigen tv-programma's kijken. Jij kunt b.v. de financiën regelen via de computer en ook de boodschappen voor ze meenemen of via internet bestellen. En soms gaat het alleen maar over niet eenzaam zijn.......

Het lijkt hier alsof sommigen bij voorbaat al de hakken in het zand zetten. Liever direct van het ergste uitgaan, dan hoeven we niet.......

**Geplaatst**: 14-03-19 14:35

Geplaatst: 14-03-19 14:35

Zilfstar schreef:
Lastig punt in deze hele "discussies" is dat je gewoonweg niet weet "hoe lang nog". Hoe lang is de betreffende ouder nog zelfstandig genoeg? Welke aandoening/ziekte gaat de ouder krijgen? (En dat geldt ook voor de rest van het gezin natuurlijk)

Om deze reden heeft mijn oma, toen ze nog helemaal goed was, gekozen voor een aanleunwoning. Ze hield helemaal haar zelfstandigheid maar leerde wel langzaam het bejaardentehuis dat er tegenover stond kennen, bijvoorbeeld door kerstvieringen, de bekende bingo en ander entertainement. Ook qua eenzaamheidsbestrijding is dat belangrijk geweest.
Toen ze ietsje slechter begon te worden bleef ze in haar aanleunwoning maar ging ze wel 3x, later 5 keer, en toen 7x per week daar avondeten.
Toen het nog ietsje minder ging is ze verhuisd naar een kamer in het gebouw (scheelde een stukje lopen, vooral in de winter vond ze dat spannend), maar nog wel met eigen keukentje etc zodat ze zelf kan ontbijten en lunchen. Inmiddels krijgt ze 's ochtends ook hulp met opstaan en douchen.

Omdat de overgang geleidelijk ging is het haar heel makkelijk afgegaan. Het is niet in 1x van alles zelf naar alles uit handen geven, maar steeds als iets lastig werd kreeg ze er een beetje hulp bij. Haar eigen idee was ook "beter het tehuis leren kennen nu ik dat nog aankan, dan als ik straks misschien dement ben, want dan wordt het nooit meer "thuis" "
Inmiddels is ze 90 en de verhuizing ruim 10 jaar terug, en ze is nog steeds erg blij met haar keuze. Zoveel zelfstandigheid als ze aankan, en alle hulp de ze nodig heeft, hoe veel of weinig dat in de toekomst ook mag worden.

Nu is het hier wel zo dat alle vijf de kinderen op minstens een uur rijden wonen, dus dat maakt het ook wel heel anders dan wanneer er toch al een van de kinderen mantelzorgt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-03-19 15:47

Geplaatst door de TopicStarter : 14-03-19 15:47

Margee schreef:
Bedenk ook eens hoe het is als je ze ziet aftakelen en niets doet..... De ouders die jou hebben grootgebracht, je pijntjes en verdrietjes hebben opgevangen, jou geholpen helpen bij je studie, een verhuizing/verbouwing, misschien zelfs oppas zijn geweest voor jouw kinderen... (die wilde je toch ook zo graag zelf?)....
Stel dat die ouders verder weg wonen en je niet zo maar even kunt langsgaan....
Dat je ziet hoe ze slechter worden en liever niet geholpen willen worden door vreemden in hun meest simpele dagelijkse dingen.....

Er wordt hier steeds maar uitgegaan van kwijlende, demente bejaarden die niet meer alleen gelaten kunnen worden. Dat is geen mantelzorg, dat is inderdaad drama. Maar er zijn nog zoveel tussen-mogelijkheden. Misschien kunnen jouw ouders de kinderen na schooltijd wel opvangen en eten ze daarna een hapje mee, daarna lekker hun eigen tv-programma's kijken. Jij kunt b.v. de financiën regelen via de computer en ook de boodschappen voor ze meenemen of via internet bestellen. En soms gaat het alleen maar over niet eenzaam zijn.......

Het lijkt hier alsof sommigen bij voorbaat al de hakken in het zand zetten. Liever direct van het ergste uitgaan, dan hoeven we niet.......

Valt mij ook op. Ik weet natuurlijk niet hoe mijn moeder er over 5 of 10 jaar aan toe is... maar dat weet ik van mezelf ook niet. Inmiddels hebben wij stappen gemaakt in de richting van een ander huis, groter, met een dusdanige tuin/erf dat mogelijk er een zorgwoning bij geplaatst zou kunnen worden indien van toepassing. Moeder zelf geeft duidelijk aan daar voorlopig niet aan toe te zijn en dat respecteren wij ook zeker. Maar in dit hele proces zijn wij tot bepaalde inzichten gekomen. Ook wat betreft ons eigen gezin en wat daar aan wensen in spelen. En kiezen dus op dit moment voor onszelf om mogelijk groter te gaan wonen. Ook hier staat moeder geheel achter, zelfs al houdt dat dus in dat wij een 8 minuten verder weg rijden wonen.

Laatst bijgewerkt door Zilfstar op 14-03-19 15:52, in het totaal 1 keer bewerkt