Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-08-18 19:18

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-08-18 19:18

Momenteel even geen tijd om op iedereen uitgebreid te reageren, maar wat fijn dat er zoveel begrip voor elkaar is in dit topic

Dat doet echt goed!

En ik herken het heel erg dat je naar een diëtist wordt doorgestuurd en that's it. Dat schiet gewoon niet op $:\$
Plus dat je dan iedere keer op de weegschaal moet.. Ik werd daar enorm competitief van

Voor mij is dat gewoon niet goed, want ik stond thuis ook al 3 keer per dag op dat kreng. Terwijl ik ook ergens weet dat dit gewoon niet handig is, want 's middags weeg je natuurlijk veel meer etc.
Nu sta ik er thuis helemaal niet meer op en dat geeft zoveel rust! Heel raar, want ik dacht dat ik die controle niet los zou kunnen laten, maar blijkbaar dat dan weer wel!

**Geplaatst**: 18-08-18 19:29

Geplaatst: 18-08-18 19:29

Ik heb inmiddels sinds mijn diagnose al niet meer op de weegschaal gestaan, wat toch al zo'n drie a vier jaar is nu. Op het begin wilde m'n moeder steeds dat ik wekelijk op de weegschaal ging staan om mijn gewicht te controleren, wat ik goed snap, maar ik werd daar zo kriegel van dat we daar mee gestopt zijn. Ik durf ook gewoon niet op een weegschaal te gaan staan nu, want ik weet vrij zeker dat dat een mega trigger gaan zijn, en dat komt niet goed. Dus voor nu vermijden we de boel maar, en dan zien we wel weer verder.

**Geplaatst**: 18-08-18 22:56

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst: 18-08-18 22:56

Ik herken jet competitieve daarom heb ik geen weegschaal anders sta ik er drie of vijf keer per dag op het bepaald mojn humeur van de dag ook.

**Geplaatst**: 18-08-18 23:04

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst: 18-08-18 23:04

Al heb ik geen eetstoornis een weegschaal moet ik ook niet in huis hebben. Maakt me zeer ongelukkig en ga mezelf ook zeker een paar keer per dag wegen.

**Geplaatst**: 18-08-18 23:26

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst: 18-08-18 23:26

Ik durf ook niet meer op de weegschaal te gaan staan. Ben bang dat dat zo'n trigger gaat zijn om weer vol op dieet te gaan.

**Geplaatst**: 18-08-18 23:29

Geplaatst: 18-08-18 23:29

Om stil van te worden... Wat een heftige situaties allemaal (om het zo te noemen). En ik maar denken
dat ik dus de enige ben met een obsessie voor eten. Mijn psych noemt het een suikerverslaving trouwens.
Waar ik het dan weer niet mee eens ben, ik eet met mijn gevoel. Als ik blij ben, boos, verdrietig... Eigenlijk met elke emotie wel. Ik wordt er rustig en het kalmeert me. Al is dat voor korte duur en kom ik daarna in een schamende en verdrietige fase omdat ik heb gegeten. En troost ik mezelf weer met eten.

Ik vind het van jullie allemaal echt heel moedig dat jullie hier jullie "verhaal" willen en kunnen delen.
Dat zal niet makkelijk zijn! Trots

**Geplaatst**: 18-08-18 23:30

Geplaatst: 18-08-18 23:30

Ik ben niet gediagnostiseerd met een eet stoornis, Maar eten is een hele opgave voormij. Door mijn aangeboren afwijking van slokdarm(kronkel/knik) is het door slikken soms best zwaar. Daarnaast heb ik maar eenzijdig tanden/kiezen die voedsel kunnen herkauwen. Dus eten is niet mijn hobby en kan rustig 3 dagen zonder eten zonder honger te hebben. Ik heb periodes dat ik van eten misselijk word/mijn smaak verandert. Ik probeer me zelf elke dag te dwingen tot eten, om niet af te wennen. ondersteuning neem ik af en toe Proteine drinkvoeding van Apotheek.

**Geplaatst**: 18-08-18 23:30

Geplaatst: 18-08-18 23:30

Oh ja die weegschaal... Mijn vriend snapt maar niet dat ik geen weegschaal in huis wil hebben maar het triggert mij enorm...

**Geplaatst**: 19-08-18 14:53

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst: 19-08-18 14:53

Ik weeg mezelf ook niet. Als ik bij de huisarts oid moet wegen wil ik nooit het gewicht weten want ik weet dat het altijd teveel is, wat het getal ook is. Als ik mijn gewicht weet dan moet ik het blijven controleren en moet het ook weer dalen. Mijn gewicht wordt wel in de gaten gehouden door hulpverleners, maar voor mij is het niet goed mijn gewicht te weten.

**Geplaatst**: 19-08-18 15:08

Geplaatst: 19-08-18 15:08

*stille meelezer kruipt onder mee lees steen vandaan*

Citaat:
Om stil van te worden... Wat een heftige situaties allemaal (om het zo te noemen). En ik maar denken
dat ik dus de enige ben met een obsessie voor eten. Mijn psych noemt het een suikerverslaving trouwens.
Waar ik het dan weer niet mee eens ben, ik eet met mijn gevoel. Als ik blij ben, boos, verdrietig... Eigenlijk met elke emotie wel. Ik wordt er rustig en het kalmeert me. Al is dat voor korte duur en kom ik daarna in een schamende en verdrietige fase omdat ik heb gegeten. En troost ik mezelf weer met eten.

Ik vind het van jullie allemaal echt heel moedig dat jullie hier jullie "verhaal" willen en kunnen delen.
Dat zal niet makkelijk zijn! Trots

Ten eerste: :(:)

en

en sterkte voor iedereen die dit nodig heeft!
En ik erger mij verschrikkelijk aan het gebrek aan deskundigheid in de therapiewereld.

Even technisch over deze 'suikerverslaving'.
Bij iedere heftige emotie interpreteert je lichaam dit als 'er is gevaar, ik moet kunnen vechten/ vluchten' en komt er extra adrenaline in je bloed - en je spieren hebben graag suiker om te doen wat qua gevaar nodig is.

Dus eten als troost of bij emotie: in principe 'zo gek nog niet'.
Al kunnen andere dingen ook opluchten, troosten en kalmeren.
(Ooit zat ik bij een therapeute die liefdevol 'dramde' dat ik al mijn zintuigen moest onderzoeken. Welke geuren helpen bij troost? Welke kleuren? Van welk kruid kun je thee zetten bij deze emotie? Wat kan je tastzin betekenen? - Een wollen omslagdoek, jezelf wiegen, etc. Welke muziek hoort erbij...?)

Maar ik hoop dat deze psycholoog zo verstandig is om de 'suikerverslaving' te zien voor een symptoom van: er spelen allerlei emoties - en dan graag samen de angsten de nek omdraaien (ik ben emdr fan), de schaamte erkennen, je woede constuctief gebruiken en huilen en getroost worden bij verdriet.
Dat soort dingen helpen.

**Geplaatst**: 19-08-18 15:52

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst: 19-08-18 15:52

Wat een fijn topic...

Hier nooit officieel gediagnosticeerd geweest, wilde ik ook niet..blijft toch aan je hangen in dossiers zegmaar, maar zeker wel trekken van AN

Hier ging het vorig jaar flink weer de verkeerde kant op..gemotiveerd om fanatiek te gaan sporten om me weer fijn in mijn lijf te voelen. Nou dat sloeg dus een beetje de verkeerde kant uit....het ging van voldoende kcal naar steeds minder terwijl ik wel steeds fanatieker ging trainen..

Gelukkig met hulp door vrienden en medepsychologie studenten weer opgekrabbeld en functioneer ik nu weer 'prettig'.
Merk nog wel dat ik intens ongelukkig kan zijn als mijn lichaam minder strak is..Hopelijk verdwijnt dat ooit.

**Geplaatst**: 19-08-18 16:14

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst: 19-08-18 16:14

Ik weeg mezelf ook nooit, ik wil het gewoon echt niet weten momenteel. Heb de hele zomervakantie best veel gegeten. Bij de dokter kijk ik niet en dan vertel ik van te voren dat ik het ook niet wil weten, dus dat ze het niet hardop moeten zeggen, gelukkig luisteren ze dan wel!

Ik moest tot halverwege dit jaar elke 3 maanden naar de psychiater omdat zij dat per se wilde, voor medicijn controle (ik had liever elke 6 maanden). En daar moest ik elke keer gewogen worden, en zij luisterde niet naar me. Dan deed ik mijn ogen dicht wanneer ik gewogen werd, maar dan zei ze het alsnog hardop waar iedereen bij zat. Laatste keer heb ik er ook wat van gezegd "dat vind ik niet zo netjes. Ik geeft steeds aan dat ik dat niet wil omdat het me triggered", maar ze lachte me gewoon uit en zei dat ik volwassen moest doen, dat ze me niet een speciale behandeling kon geven en dat ik me aanstelde. Godzijdank ga ik nu naar de huisarts voor mijn medicijnen! Geeft een stuk meer rust in mijn hoofd

**Geplaatst**: 19-08-18 21:07

Geplaatst: 19-08-18 21:07

Janneke2 schreef:
*stille meelezer kruipt onder mee lees steen vandaan*

Even technisch over deze 'suikerverslaving'.
Bij iedere heftige emotie interpreteert je lichaam dit als 'er is gevaar, ik moet kunnen vechten/ vluchten' en komt er extra adrenaline in je bloed - en je spieren hebben graag suiker om te doen wat qua gevaar nodig is.

Dus eten als troost of bij emotie: in principe 'zo gek nog niet'.
Al kunnen andere dingen ook opluchten, troosten en kalmeren.
(Ooit zat ik bij een therapeute die liefdevol 'dramde' dat ik al mijn zintuigen moest onderzoeken. Welke geuren helpen bij troost? Welke kleuren? Van welk kruid kun je thee zetten bij deze emotie? Wat kan je tastzin betekenen? - Een wollen omslagdoek, jezelf wiegen, etc. Welke muziek hoort erbij...?).

Op de een of andere manier is het gewoon erg rustgevend als er eten in mijn mond zit, de paniek angst of onrust slaat ook vaak weer toe als mijn mond leeg is. En veelal ook de schaamte.

Wat betreft de weegschaal, ik heb er eentje. Weet dat ik veel te zwaar ben en steeds een klein beetje aan kom. Ik denk of heb het idee dat ik mezelf er op zet als straf of zo als ik weer eens te veel heb gegeten.

**Geplaatst**: 19-08-18 21:29

Geplaatst: 19-08-18 21:29

Vind het ook heel fijn dat iedereen zo lief en begripvol is naar elkaar in dit topic, ookal loopt de aard van alle eetstoornissen die hier voorbijkomen heel erg uiteen. Voelt toch een stukje minder eenzaam en onbegrepen zo

Hier vandaag een goede dag. Gewoon gestopt met eten toen mijn lichaam aangaf bijna vol te zitten zonder dat het echt moeite kostte! En wederom schaam ik me bijna dat ik voor iets wat voor zoveel mensen pure vanzelfsprekendheid "trots" op moet zijn voor mezelf maar ik ga het toch doen. $*\o/*$ Want normaal eet ik gewoon door, door totdat ik oprecht fysiek ongemak ervaar van het veel te vol zitten.

kmbn: ja wat vreselijk moet dat machteloze gevoel zijn zeg :(:)

En inderdaad, de psychische gevolgen zullen minstens zo erg zijn als de lichamelijke, kinderen kunnen vreselijk hard zijn ja en dat zal als ze richting de puberleeftijd gaat ook niet minder worden... Hoe langer je met zoiets rondloopt in zo'n vroege levensfase hoe lastiger het denk ik ook gaat zijn om als tiener/jongvolwassene wel echt goed en gezond voor jezelf te gaan zorgen wat betreft eten. Ik hoop dat het toch maar snel de goede kant op mag gaan! :(:)

Barendshoeve, jouw berichten hadden zo door mij geschreven kunnen zijn... Hier ook echt een emotie eter en ondanks dat mensen daarbij vaak denken aan iemand die zich volpropt bij negatieve emotie (verdriet, woede) wordt er hier net zoveel gegeten bij wel positieve emoties. Hier geeft eten ook rust, en een fijn gevoel. En dan schaam je je weer en voel je je schuldig en dan ga je weer eten en zo is het cirkeltje rond en gaat het maar door en door en door.
En Janneke2, helaas is het inderdaad gewoon een hele sterke "oer" reactie van het lichaam die nu iets te goed werkt

Op een of andere gekke manier kan ik daar dan ook weer troost in vinden. Ik ben niet "gek", het is gewoon mijn lijf dat heel natuurlijk reageert maar op het moment iets overdrijft.
Het vinden van die vervanger van eten om mijn emoties mee kwijt te kunnen is mij nog niet gelukt. Niks kan tippen aan eten.

En furrow ook jouw kan ik maar al te goed begrijpen. Voel me sterk als het een dag wel goed gaat maar ook net weer zo zwak als het dan toch weer mis gaat. Om vervolgens dat negatieve gevoel weer weg proberen te eten...
Ik hou mensen wat betreft eten ook graag op afstand. Zelfs mijn vriend soms. Mijn emoties omtrent eten hou ik graag voor mezelf want ik schaam me kapot en ben doodsbang voor de reactie van andere mensen.

En ook aan alle andere dames hier weer een hele dikke knuffel :(:)

Dat jullie maar een beetje een fijn weekend gehad hebben en dat we maar trots mogen zijn op elk klein stapje de goede richting op die we vandaag gemaakt hebben :(:)

**Geplaatst**: 19-08-18 21:31

Geplaatst: 19-08-18 21:31

Barendshoeve schreef:
Janneke2 schreef:
*stille meelezer kruipt onder mee lees steen vandaan*

Even technisch over deze 'suikerverslaving'.
Bij iedere heftige emotie interpreteert je lichaam dit als 'er is gevaar, ik moet kunnen vechten/ vluchten' en komt er extra adrenaline in je bloed - en je spieren hebben graag suiker om te doen wat qua gevaar nodig is.

Dus eten als troost of bij emotie: in principe 'zo gek nog niet'.
Al kunnen andere dingen ook opluchten, troosten en kalmeren.
(Ooit zat ik bij een therapeute die liefdevol 'dramde' dat ik al mijn zintuigen moest onderzoeken. Welke geuren helpen bij troost? Welke kleuren? Van welk kruid kun je thee zetten bij deze emotie? Wat kan je tastzin betekenen? - Een wollen omslagdoek, jezelf wiegen, etc. Welke muziek hoort erbij...?).

Op de een of andere manier is het gewoon erg rustgevend als er eten in mijn mond zit, de paniek angst of onrust slaat ook vaak weer toe als mijn mond leeg is. En veelal ook de schaamte.

Ik geloof het grif.
Puur biologisch gesproken is het logisch, op een 'primitief niveau' is er opluchting oid: 'Ha, eten, ik kan dus vluchten'.
En je merkt als mens dat het helpt, kalmeert etc dus dat is een psychologische bekrachtiging.
"En na het doorslikken komen de problemen" :(:)

De eerste emotie is weggegeten (of niet) maar 'afvallen gaat zo dus niet lukken'. :(:)

Daar hangt jouw waarde als mens niet van af ( - in mijn ogen, dan) maar het voelt voor jou hartstikke rot.

Citaat:
Wat betreft de weegschaal, ik heb er eentje. Weet dat ik veel te zwaar ben en steeds een klein beetje aan kom. Ik denk of heb het idee dat ik mezelf er op zet als straf of zo als ik weer eens te veel heb gegeten.

Mij is in therapie ooit nadrukkelijk verboden om mijzelf te straffen.
"Het lost niets op."
Opvoedkundig: je straft een kind, een paard of een crimineel om duidelijk te maken 'dat dit niet de bedoeling is'.
Nou, dat weet je met je verstand allang. Je gevoel komt niet mee, dat is rot: dat is krek het doel van therapie.

O:)

en reken maar dat ik dit verbod een x aantal keren heb overtreden als ik te boos (...nijdig, woedend, ziedend...!!!) op mijzelf was.

En de betere therapeuten 'werkten door die boosheid heen'. Waar was ik precies nijdig over (...in jouw verhaal: aankomen, denk ik zo...) en dan zo'n heerlijke therapeutenvraag: in welk aspect is dat om razend van te worden...?
Of was het wellicht zo, dat ik boos was op iemand anders - maar wegens gedoe de woede op mijzelf richtte...?
Welke negatieve gedachten over jezelf geeft dit...? (Een typische emdr vraag - en je kunt sessies doen 'op' nare gedachten over jezelf. Je primitievere hersendelen reageren er erg goed op.)
Op welk moment was dit "script" nog klein (en was er een mogelijkheid geweest om het te stoppen, zou he het bijtijds hebben opgemerkt)...? (Een vraag uit TA, de 'reddingsdriehoek' hier is zeer de moeite waard.)

**Geplaatst**: 19-08-18 22:50

Geplaatst: 19-08-18 22:50

Janneke2 schreef:
Maar ik hoop dat deze psycholoog zo verstandig is om de 'suikerverslaving' te zien voor een symptoom van: er spelen allerlei emoties - en dan graag samen de angsten de nek omdraaien (ik ben emdr fan), de schaamte erkennen, je woede constuctief gebruiken en huilen en getroost worden bij verdriet.
Dat soort dingen helpen.

Ik ga in november een bijscholing doen over EMDR en emotie-eten. Heel mooi dat deze koppeling gelegd wordt.

**Geplaatst**: 01-09-18 15:06

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst: 01-09-18 15:06

Nou, ik heb navraag gedaan over mijn doorverwijzing, bij de instelling waar ik nu loop, gezien waar ik nu loop is het gewoon 3x niks. Vol met oordelen over mij en mijn eetstoornis en uiterst ongeïnteresseerd. De wachttijd: meer dan een jaar. Die is gek, heb dus aangegeven dat als zij een jaar willen wachten met oa een probleem dat invloed heeft op lichamelijke gezondheid, dat ze daarmee een gevaarlijk spelletje spelen. Dus ik ga op zoek naar een andere instelling waar de wachttijden niet zo lang zijn. Dinsdag afspraak met de huisarts en dan ga ik opnieuw de opties bekijken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-18 15:13

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-18 15:13

Sorry, ik was het topic even kwijt!

Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die de weegschaal als trigger heeft en competitief is ingesteld.
Ik kan ook echt heel depri reageren en teleurgesteld in mezelf zijn als het gewicht dat de weegschaal aangeeft me niet aan staat.

Loes1996, zo werkt het bij mij ook. Ik krijg eetbuien en ging dan enorm sporten om het te proberen kwijt te raken. En ook te weinig eten, dus je lichaam schreeuwt dan om energie en dan ging ik weer te veel eten en raak je vast in die cirkel.

Bij mij is het ook een groot deel emotie eten. Als ik een slechte dag heb kan ik op dat moment echt troost vinden in eten.
Maar ja, daarna slaat de teleurstelling en het schuldgevoel dubbel zo hard toe.

Nayomie: Jeetje, wat een wachttijd! En dat terwijl een week al zoveel schade kan doen! Bij eetstoornissen is een maand al veel te lang, laat staan een jaar $:\$ Ik hoop dat er andere opties zijn!

**Geplaatst**: 01-09-18 15:33

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst: 01-09-18 15:33

Dat gevoel van troost vinden in eten kan ik me goed voorstellen, maar de teleurstelling en schuldgevoel daarna ken ik ook maar al te goed. Handel je ook op je schuldgevoel? Of heb je dat een beetje los kunnen laten, Cayenne?

Weegschalen, oef ja, dat is ook altijd een ding. Ik moet mezelf 1x in de 2 week wegen, zeker nu het eten niet goed gaat, wil mijn vriend wel weten hoe mijn gewicht is en wanneer er aan de noodbel getrokken moet worden. Meestal kijk ik wel naar het gewicht, maar als ik weet dat het een enorme trigger gaat zijn, kijk ik niet en kijkt alleen mijn vriend naar het gewicht.

Ja het is eigenlijk te bizar voor woorden. Nu hebben ze me doorverwezen naar een afdeling die niet gespecialiseerd is in eten, maar naar een afdeling waarvan ze denken dat dat wel een grote rol erin speelt. Nu interesseert me het niet zo zeer waar ik terecht kom, als ik maar juist geholpen word. Maar een jaar, ik ben gekke henkie niet hoor.

**Geplaatst**: 01-09-18 15:35

Geplaatst: 01-09-18 15:35

Het is bij mij nooit geconstateerd, maar ik vermoed dat een eetstoornis bij mij ook speelt. Ben een extreme emotie eter, maar kan ook de andere kant op doorslaan en excessief met afvallen bezig zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-18 15:36

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-18 15:36

Ik handel er idd nog wel naar. Probeer het zoveel mogelijk los te laten, maar het gevoel blijft dan knagen. Ik heb dan de neiging om met eten en sporten flink te compenseren wat ik fout gegeten heb.

Het wegen gaat momenteel eigenlijk redelijk goed. Eerst moest ik er van mezelf een paar keer per dag op staan, maar nu doe ik het misschien nog 1 keer per 2 weken.
Ik heb ook een tijd uit zelfbescherming de weegschaal bij mijn ouders gezet, zodat ik hem niet meer kon grijpen. Wonder boven wonder bracht dat zoveel rust!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-18 15:39

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-18 15:39

Maanlicht schreef:
Het is bij mij nooit geconstateerd, maar ik vermoed dat een eetstoornis bij mij ook speelt. Ben een extreme emotie eter, maar kan ook de andere kant op doorslaan en excessief met afvallen bezig zijn.

Ik ben geen psycholoog, maar dat klinkt echt precies zoals hoe het hier begonnen is idd.

Hebben jullie trouwens ook dat je het liefste alleen bent wanneer je eet?

**Geplaatst**: 01-09-18 15:41

Geplaatst: 01-09-18 15:41

Maanlicht schreef:
Het is bij mij nooit geconstateerd, maar ik vermoed dat een eetstoornis bij mij ook speelt. Ben een extreme emotie eter, maar kan ook de andere kant op doorslaan en excessief met afvallen bezig zijn.

Heb je dat al eens aangekaart bij een arts? Voor een eventuele diagnose? Denk dat in jouw geval zeker wel handig kan zijn om daar hulp bij te zoeken.

Cayenne schreef:
Ik handel er idd nog wel naar. Probeer het zoveel mogelijk los te laten, maar het gevoel blijft dan knagen. Ik heb dan de neiging om met eten en sporten flink te compenseren wat ik fout gegeten heb.

Het wegen gaat momenteel eigenlijk redelijk goed. Eerst moest ik er van mezelf een paar keer per dag op staan, maar nu doe ik het misschien nog 1 keer per 2 weken.
Ik heb ook een tijd uit zelfbescherming de weegschaal bij mijn ouders gezet, zodat ik hem niet meer kon grijpen. Wonder boven wonder bracht dat zoveel rust!

Ja dat gevoel is heel naar. Ergens diep weet je waarschijnlijk wel hoe het moet, maar dat gevoel is dan zo sterk.
Wat goed dat je de weegschaal een andere plek hebt gegeven! Dat is ook al een hele stap. Dat dagelijks wegen maakt je zo gek. Had ik ook, (in spoiler ivm gewicht)

Spoiler:
's ochtends was het dan 42.7 bijvoorbeeld en dan 's avonds opeens 43.

Maar het is totaal niet realistisch want gewicht schommelt, door de dag heen, door de dagen heen.

Merk wel nu ik minder eet, mijn lichaam hier ook op reageert. Darmen gaan stilliggen, snel duizelig, totaal geen energie (in combinatie met pfeiffer). Dus ergens moet er wat veranderen, maar oh dat gevoel en die gedachten..

**Geplaatst**: 01-09-18 15:42

Re: Mensen met een eetstoornis?

Geplaatst: 01-09-18 15:42

Ik heb het wel eens aangekaart bij een psycholoog, maar werd niet heel serieus genomen.

Ik ben ook het liefste alleen als ik eet

**Geplaatst**: 01-09-18 15:45

Geplaatst: 01-09-18 15:45

Maanlicht schreef:
Ik heb het wel eens aangekaart bij een psycholoog, maar werd niet heel serieus genomen.

Ik ben ook het liefste alleen als ik eet

Misschien toch ergens anders nog gaan aankaarten. Anders een afspraak bij de huisarts maken, als het je in de weg zit. Als jij aangeeft dat het een probleem voor jou en je gezondheid vormt, kunnen zij wellicht wel een betere verwijzing doen dan.