Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-05-18 20:54

Geplaatst: 19-05-18 20:54

Ts ik hoop dat er snel verbetering komt voor je, fijn dat je het er zo over kunt hebben nu met je vriend dat geeft misschien wel iets van rust?

Wat ik me afvraag komt dit ook voor bij mannen? Ik hoor wel eens dat mannen pas echt vader worden na de bevalling, maar is het gevoel voor een kind voor een vrouw anders dan voor een man? Komt het omdat vrouwen een hogere verwachting hebben of meer druk voelen van buitenaf? Sorry ik heb geen idee meer ik probeer het wat meer te begrijpen.

**Geplaatst**: 19-05-18 21:03

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 21:03

Ja, het komt ook bij mannen voor, maar daar is nog weinig over bekend en daar wordt nog veel minder over gesproken. Maar ook bij mannen verandert er e.e.a. op hormonaal gebied wanneer ze vader worden en ook voor een vader kan het meemaken van een geboorte traumatisch zijn en ook voor mannen kan de realiteit van het vaderschap een behoorlijke wissel trekken op de geestelijke gezondheid.

Goed dat je in gesprek bent met je partner. Ik kan je echt, echt, echt aanraden je zorgen ook met de rest van je omgeving te delen. It takes a village to raise a child, echt waar. In onze individualistische maatschappij vinden we dat heel moeilijk, maar reik buiten je eigen gezin voor hulp en dan niet alleen professionele hulp.

**Geplaatst**: 19-05-18 21:13

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 21:13

Jeetje ik vind het echt heel erg voor je. Ik heb zelf met mijn eerste kindje ook wat problemen gehad. Ik was nog erg jong dat wel, maar toen ze geboren was voelde ik niet echt de band die ik had moeten voelen. Ik vond haar mooi en lief en ik was heel blij dat ze er was, maar ze voelde voor mij meer als een zusje.
Dit heeft echt een tijdje geduurd, ik vond het lastig om voor haar te zorgen door mijn eigen onzekerheden. Toen ik eenmaal door had dat ik het aan kon ging het een stuk beter en begon de band te groeien. Nu is ze 4 jaar en ben ik stapel gek op haar. Ik heb gelukkig wel veel hulp gehad en ik denk dat er over praten een hele goede stap is.
Ik weet niet waar je woont maar als het dichtbij is wil ik best een keer komen helpen of een luisterend oor zijn!

Ik wens je in ieder geval veel sterkte, het komt echt allemaal goed en hoe cliché het ook klinkt. Het is het echt waard ! En ik vind het heel knap van je dat je er zo open over kan praten :(:)

**Geplaatst**: 19-05-18 21:18

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 19-05-18 21:18

Lieve TS, een postnatale depressie is niet niks. Ook ik ben ervaringsdeskundige, ik was als de dood na de ks de kleine pijn te doen, kon niks meer, niet slapen, alleen maar huilen, dichtslaan etc. Ik had zelfs zogenaamde spoorlijn-gedachten. Als ik spring kan ik geen slechte moeder zijn. Terwijl de kleine zo zoet, lief en makkelijk was. Mijn man heeft aan de bel getrokken toen en de huisarts heeft medicatie ingezet en de crisisdienst van de psychiatrie gelijk langsgestuurd. Het heeft een flinke poos geduurd en was zwaar en uitputtend, maar ben nu een jaar depressie-vrij en daarmee medicatievrij al worstel ik wel nog met de nasleep.

De lange bevalling met stuit/kruin kan heel goed een trigger geweest zijn. Bij mij kwam het mede door de zwangerschap zelf die enorm rot verliep.

Er is licht aan het einde van de tunnel, niet direct, maar wel ooit. Erover praten helpt, familie, hulpverlening, ik ben ze allen nog steeds dankbaar.

Als je ervaringen wil delen, of even je hart wil luchten met een ervaringsdeskundige mag je me altijd PBen

**Geplaatst**: 20-05-18 14:01

Geplaatst: 20-05-18 14:01

Ik heb het nooit gehad maar wel van dichtbij meegemaakt.
Heel veel sterkte
Wat wel positief is is dat je in andere topics positief bent en leuke berichten post. Degene die ik ken kon niets meer positief zien en wilde niets meer.

Laatst bijgewerkt door Muurp op 21-05-18 14:51, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Offtopic verwijderd. TS heeft een schaduwaccount en wil graag anoniem blijven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-05-18 08:01

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 21-05-18 08:01

Vandaag heeft kleintje tot 8 uur geslapen! Hoera!

**Geplaatst**: 21-05-18 11:20

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 21-05-18 11:20

Fijn.. alles is een fase bij die kleintjes en hoe cliché ook, dat klopt echt. Die van ons is al maanden om zes uur wakker. Zal vast weer veranderen.

Maar wat ons Heel erg heeft geholpen is zelf vroeg naar bed gaan. En dat is niet gezellig, maar ons zoontje sliep echt heel slecht en werd zeker elke twee uur wakker. Wij gingen gewoon samen met hem naar boven en lagen vaak rond 8/9 uur al te slapen. Maar zo hielden wij het wel goed
Vol.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-05-18 18:46

Geplaatst door de TopicStarter : 21-05-18 18:46

Wij gaan ook af en toe met haar naar bed, kleintje om 19;00 en wij zelf om 20:00. Toevallig hadden we het erover dat we dat vaker moeten doen!

Op zich een goed weekend gehad, zelfs nog tijd en energie gevonden om met mijn man samen te zijn <<)

. Gisteren kwam er nog verlaat iemand op kraambezoek en vandaag mijn man's oudere dochters. Gisteren en vandaag geen omslag in humeur gehad, al was ik ook niet heel blij ofzo. Beetje neutraal, neutraal vind ik ook al goed

Vandaag wel heel erg kunnen genieten van ons kleintje, ze was super vrolijk bij het uit bed halen vanmorgen en ik heb haar met mijn volle emotie kunnen knuffelen. Mijn 'ik hou van je mijn kleine meisje' kwam recht uit mijn hart

**Geplaatst**: 21-05-18 20:36

Geplaatst: 21-05-18 20:36

grijs_wolkje schreef:
Wij gaan ook af en toe met haar naar bed, kleintje om 19;00 en wij zelf om 20:00. Toevallig hadden we het erover dat we dat vaker moeten doen!

Op zich een goed weekend gehad, zelfs nog tijd en energie gevonden om met mijn man samen te zijn . Gisteren kwam er nog verlaat iemand op kraambezoek en vandaag mijn man's oudere dochters. Gisteren en vandaag geen omslag in humeur gehad, al was ik ook niet heel blij ofzo. Beetje neutraal, neutraal vind ik ook al goed

Vandaag wel heel erg kunnen genieten van ons kleintje, ze was super vrolijk bij het uit bed halen vanmorgen en ik heb haar met mijn volle emotie kunnen knuffelen. Mijn 'ik hou van je mijn kleine meisje' kwam recht uit mijn hart

TS super dit

**Geplaatst**: 21-05-18 20:47

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 21-05-18 20:47

Sorry, kan me er niet in verplaatsen. Zelf nooit kinderen mogen krijgen en als kers op de taart wordt mijn baarmoeder nu verwijdert................

**Geplaatst**: 21-05-18 20:52

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 21-05-18 20:52

Neutraal voelen is prima

sowieso beter dan het helemaal niet meer weten, en het is nu eenmaal ook niet altijd happy happy joy joy. Ook niet als het allemaal wel goed voelt.

Fijn dat je vandaag wel van je baby kon genieten. Hopelijk kan je dat gevoel lang vast houden

**Geplaatst**: 21-05-18 20:56

Geplaatst: 21-05-18 20:56

Jnien schreef:
Sorry, kan me er niet in verplaatsen. Zelf nooit kinderen mogen krijgen en als kers op de taart wordt mijn baarmoeder nu verwijdert................

Jij ook veel sterkte. Dat is ook een verschrikkelijke situatie.

**Geplaatst**: 21-05-18 20:56

Geplaatst: 21-05-18 20:56

Jnien schreef:
Sorry, kan me er niet in verplaatsen. Zelf nooit kinderen mogen krijgen en als kers op de taart wordt mijn baarmoeder nu verwijdert................

**Geplaatst**: 21-05-18 22:06

Geplaatst: 21-05-18 22:06

Lieve ts. Goed dat je je gedachten en gevoelens hier uit. Dat is een goede stap. Dat je hulp zoekt zeker ook.

Hier 2 kids (en gelukkig geen PD). Watik je mee wil geven is dat je dit alles wat je voelt gerust mag voelen en probeer je er noet schuldig om te voelen.

Je vriend zegt dat je het goed doet. Je baalt er van omdat je een goede moeder wilt zijn.
Je bent er voor je kind en geniet van de lachjes die ze je geeft.
Probeer dus niet te streng voor jezelf te zijn

Kinderen krijgen zet je leven op zijn kop. En hoe mooi en lief en leuk het lijkt. Het is heel wat anders als je zelf kinderen krijgt. Dan is het 24/7. Niet even een paard wat je in de wei zet en dan lekker tijd voor jezelf hebt. Of een vriend die wel snapt dat je wat voor jezelf gaat doen.

De slapeloze nachten, de in de war zijnde hormonen, de wereld die ineens verwacht dat jij weet hoe je moeder moet zijn is niet niks.

Mensen spreken wel eens over een roze wolk. Nou die is er (voor mijn gevoel) niet echt. Het is doorbikkelen.

Ts je zoekt hulp omdat je van je kindje houdt en het beste voor iedereen wil. Volgens mij is dat een groot teken van liefde.

En je hoeft niet op slag verliefd te zijn op je kind.

Als ik het zo lees komt het wel goed. Al dan niet met hulp. Je laatste post is al een hoopgevende.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-18 08:49

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-18 08:49

Jnien, dat is ook heftig, sterkte.

En inderdaad, neutraal is ook prima

vandaag ga ik naar een oud collega, we zijn samen aangenomen bij de organisatie en waren bijna tegelijk zwanger! Haar kindje is 3 weken ouder, heb er wel zin in, alleen woont ze 60 km verderop

Aan de andere kant, autorijden = baby slaapt als een roosje

**Geplaatst**: 22-05-18 10:09

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 22-05-18 10:09

veel plezier vandaag. kunnen jullie mooi kletsen over wat jullie beleven met de baby's

**Geplaatst**: 22-05-18 10:38

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 22-05-18 10:38

Met een goede voorbereiding komt dat helemaal goed. Road trip met de kleine meid. Succes!

Mijne had een mega spuitluier de eerste keer dat ik wegging haha, zo'n stress! Daarom zeg ik, goed voorbereiden, maar dat doe jij vast een stuk beter als ik destijds.

**Geplaatst**: 22-05-18 11:16

Geplaatst: 22-05-18 11:16

Zuchini schreef:
Met een goede voorbereiding komt dat helemaal goed. Road trip met de kleine meid. Succes!

Mijne had een mega spuitluier de eerste keer dat ik wegging haha, zo'n stress! Daarom zeg ik, goed voorbereiden, maar dat doe jij vast een stuk beter als ik destijds.

Ook dat is niet het einde van de wereld, gewoon zorgen voor extra verschoning. Je collega heeft ook vast een douche of wasbak.

Ik ben niet bekend met een Postnatale depressie. Gelukkig.
Maar heb wel veel last gehad van onzekerheden na ons eerste kindje.
Legde de lat ook hoog en wilde alles goed doen.

Ik denk dat het vooral ook belangrijk is om niet te hoge eisen te stellen aan jezelf.
Niet alles hoeft in een x keer goed te gaan.

**Geplaatst**: 22-05-18 17:23

Geplaatst: 22-05-18 17:23

Toverbal schreef:
Zuchini schreef:
Met een goede voorbereiding komt dat helemaal goed. Road trip met de kleine meid. Succes!

Mijne had een mega spuitluier de eerste keer dat ik wegging haha, zo'n stress! Daarom zeg ik, goed voorbereiden, maar dat doe jij vast een stuk beter als ik destijds.

Ook dat is niet het einde van de wereld, gewoon zorgen voor extra verschoning. Je collega heeft ook vast een douche of wasbak.

Ik ben niet bekend met een Postnatale depressie. Gelukkig.
Maar heb wel veel last gehad van onzekerheden na ons eerste kindje.
Legde de lat ook hoog en wilde alles goed doen.

Ik denk dat het vooral ook belangrijk is om niet te hoge eisen te stellen aan jezelf.
Niet alles hoeft in een x keer goed te gaan.

Ik was nog wel snugger genoeg om extra kleren en luiers mee te nemen, maar letterlijk alles zat onder inclusief de autostoel

was beetje aanmodderen met babydoekjes en smurf was er uiteraard ook niet zo van gecharmeerd dus die was ook lekker overstuur. Dat was niet de laatste keer dat ik dacht: waar ben ik in vredesnaam aan begonnen

is natuurlijk wel worst case scenario. In elk geval, hoop dat het voor TS voorspoedig verloopt.

Edit: wat je zegt is wel waar, de lat te hoog leggen en te perfect alles willen doen. Terwijl het je eerste kindje is dus je moet het ook allemaal nog leren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-18 20:20

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-18 20:20

Ik had de autorit overleefd, kleintje ook. Die had ik in haar swaddle-me in de maxi cosi gedaan, dus lekker ingebakerd, heeft heerlijk geslapen in de auto. Bij vriendin was het leuk, haar baby is 1 week ouder en ook een dotje.

over het dingen moeten leren.. kleintje was moe dus ik had haar in de maxi cosi in de baby kamer gezet bij vriendin om te slapen. Brulde alles bij elkaar. Wij geven altijd een kwartier huil tijd, gaan er dan heen om te troosten, alleen is dit bijna nooit nodig. Nu huilde ze echter nog en gooide het alarm er ook nog eens bovenop..krijsen. hmm..ok.. ze zou misschien ook wel eens honger kunnen hebben.. 4 uur geleden had ze gegeten :')

**Geplaatst**: 22-05-18 21:02

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 22-05-18 21:02

Fijn dat het goed is gegaan. Een baby huilt nooit voor niets..

**Geplaatst**: 22-05-18 22:33

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 22-05-18 22:33

Fijn dat het bezoekje goed is gegaan TS! Je klinkt zo positief, echt super

heerlijk dat je inmiddels kan genieten van kleine momentjes.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-18 06:24

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-18 06:24

DiantaM schreef:
Fijn dat het goed is gegaan. Een baby huilt nooit voor niets..

Klopt

ze kan ook nog niet veel anders dan huilen om te vertellen dat ze honger heeft, moe is, buikpijn heeft, nabijheid wil.. ondanks de depressie ben ik niet onzeker en dat vind ik toch heel goed van mezelf

Ander plan om het mijzelf iets makkelijker te maken; kleintje wordt altijd om 6 uur wakker. Voorheen gaf ik haar de fles en legde ik haar terug in bed en ging zelf ook nog even liggen. Vaak kon ik niet/maar half slapen en werd ze rond 8 uur toch weer wakker. Dat gaf frustratie, sliep ik bijna.. begon dat gehuil weer. Vandaag ben ik om 6 uur de dag gewoon gestart, dan heb ik de negatieve gevoelens van het niet meer kunnen slapen in ieder geval niet.
Kleintje wordt om half acht- acht uur toch weer moe en doet dan wel een langer dutje en kan ik eventueel ook slapen.

Die vriendin vertelde dat als je bevalling is ingeleid je de geluks-hormonen mist als de baby geboren is. Die heb je bij een zelf op gang gekomen bevalling wel schijnbaar? Zij was ook niet op slag verliefd op haar babytje, terwijl ze maar een klein beetje weeën opwekkers heeft gehad voor het laatste beetje, ik ben helemaal ingeleid. Nu weet ik niet of dat nog iets uitmaakt, maar het leek me een logisch iets zo met die hormonen

**Geplaatst**: 23-05-18 06:38

Geplaatst: 23-05-18 06:38

Ga je s'middags ook even rusten als je dochter op bed lig.Toen de kinderen klein waren ging ik s'middags samen een dutje doen.Maar nu val ik ook als een roos in slaap.Ik had een zware bevalling van dochter 1 duurde lang en het was ook een vacum bevalling.Alles was daarna een roes.Ik had helemaal niet door wat erna de bevalling gebeurde.Als Sinterklaas naast mijn bed het gestaan had ik er niets van gmerkt.Maar s'nachts kwamen ze mijn dochter brengen voor de voeding.En ik dacht alleen maar weg met dat kind,ik wil het niet.Ging later beter hoor maar voelde mij toch schuldig om die gedachte.Toen sprak ik iemand die vroeg hoe alles was gegaan en ik vertelde dat.Ze zei toen dat dat heel normaal was,ze had het zelf ook gehad.Een paar jaar later had een kennis het zelfde mee gemaakt en voelde zich ook schuldig en toen heb ik haar verteld dat dat heel normaal is bij een zware bevalling.Dus voel je niet schuldig .het komt allemaal goed :(:)

Laatst bijgewerkt door Britta31 op 23-05-18 06:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-18 06:43

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-18 06:43

Britta31 schreef:
Ga je s'middags ook even rusten als je dochter op bed lig.Toen de kinderen klein waren ging ik s'middags samen een dutje doen.Maar nu val ik ook als een roos in slaap.

Op zich een goed idee, alleen kan ik dan in de avond moeilijk in slaap komen.. liever blijf ik wakker en ga om 21:00-21:30 lekker slapen

Kleintje ligt nu in haar bedje, en gaat slapen zonder ook maar één huiltje! Toch handig zo'n babyfoon met camera