Bokt.nl

SVRL schreef:

Met een klein hartje naar de kerstavond bij mijn ouders gereden. Tot mijn schrik te horen gekregen dat een leeftijdsgenootje van me overleden is. Aanvankelijk was mijn pa vrij rustig, maar toen kwam het gesprek op muziek en over de winnaar van the voice dit jaar en werd de sfeer even grimmig. Mijn pa kan niet meer gewoon iets zeggen, heb je een andere mening komt er dadelijk een agressieve ondertoon in zijn stem. Ik voelde me gewoon opnieuw dichtklappen en kreeg opnieuw pijn op mijn borst, iets wat ik de laatste dagen wel meer heb. Eigenlijk wilde ik hem gewoon zeggen dat ik op die manier niet met hem wil communiceren, maar als ik dat zou doen escaleert het gewoon nog verder. Dus heb ik maar gewoon gezwegen.

Citaat:

Ondertussen kreeg ik een foto van mijn collega's die gezellig aan de kaastafel zaten die ik gekocht had. Was even afleiding, dus maar even terug ge-appt.

Citaat:

Toen ik op mijn werk toe kwam, was mijn vrouwelijke collega niet vergeten dat ik verteld heb hoe moeilijk het wel met me gaat en kreeg ik spontaan een knuffel. Leuk, maar langs de andere kant weet ik ook dat ze, zodra ze vergeten is dat ik me niet goed voel, opnieuw kan gaan bitchen. Dan voelt zo'n knuffel toch niet echt ok aan.

Citaat:

Onze wachtarts had champagne bij, dus we hebben even met iedereen samen gezeten. Had gehoopt dat ik wat met hem ging kunnen praten, maar hij was doodop. Dus het is een kort gesprekje geworden. Heb hem wel heel duidelijk kunnen zeggen dat ik op dit moment alles en iedereen wantrouw en dat ik dat rot van mezelf vind. Heb ook gezegd dat ik het onderhand beu ben om zo diep te vallen wanneer ik een negatieve ervaring heb zoals op mijn stage en een beetje gesproken over de dingen die jullie hier posten. Kon hij alleen maar beamen. Hij raadt natuurlijk ook therapie aan, maar komt niet verder als het gangbare, wat dus tot hiertoe niet hielp. Vind het wel fijn dat hij wat afstand houdt en me gewoon de ruimte geeft om uit mijn put te komen. Ik zou het nu totaal niet aankunnen moest hij veel te dichtbij komen.

Citaat:

Ik heb ondertussen ook vernomen dat mijn huidig diensthoofd in gesprek gaat gaan met mijn toekomstig diensthoofd (op die dienst moet ik ook mijn volgende stage doen). Zij gaat haar uitleggen wie ik ben, hoe ik functioneer binnen en team, etc. Ze doet dit, omdat ze mijn evaluatie ook onterecht vindt en van mening is dat ik geen eerlijke kans ga krijgen als ze dit niet doet. Ergens geeft het rust, maar langs de andere kant blijft de angst wel om opnieuw in een andere groep mee te draaien. Ik merk nu zelf dat ik wel durf te communiceren met het kleine groepje mensen waar ik op het werk een goede band mee heb. Maar dat kost me zoveel energie. Dat half uurtje dat ik nu open en eerlijk met mijn wachtarts gepraat heb, heeft me helemaal uitgeput. Het is toch niet normaal dat communiceren zoveel energie kost?

soesie schreef:

Meid, wat een pech heb je!
Ik zou je met je paarden wel willen helpen, maar volgens mij wonen we niet bij elkaar in de buurt.

Maflinger_S schreef:

Een zat zijnde vader zou inderdaad iets zijn waar ik me verre van zou willen houden maar ik zie in je verhaal ook wel 2 momenten voorbij komen waarin je in de slachtofferrol kruipt terwijl je ook anders zou kunnen reageren. Dat je je daar op dat moment niet fit genoeg voor voelt snap ik, maar ik wil ze toch benoemen.

(...)

Je nicht en 2 aangetrouwde nichten beginnen voor je neus een familie-uitje te plannen. Je bent familie, dus wat let je om je in het gesprek te mengen? Het kan zijn dat je het uitje helemaal niets vind of dat je niet kunt omdat je voor je dieren moet zorgen. Grote kans dat dat de reden is waarom je niet duidelijk en/of daadwerkelijk specifiek wordt uitgenodigd. Er zijn mensen die altijd "nee" zeggen, als ze uitgenodigd worden, omdat ze nooit zin of tijd hebben. De ander houdt op een gegeven moment wel op met vragen. Als dit uitje je wel leuk lijkt en je wilt en kunt er tijd voor vrij maken kan je dat toch aangeven? "Goh, dat klinkt leuk, daar wil ik wel aan mee doen. Laat maar weten welke datum het wordt en of ik nog mee kan helpen met organiseren."

Ja, er is een kans dat je het lid op je neus krijgt, maar dan heb je het tenminste geprobeerd. Nu zit je al in de "nee" nog voordat er iets gebeurt en ja ik snap helemaal waar het bij jou vandaan komt maar als je een verandering wilt zien, zal die toch bij jou moeten beginnen, hoe spannend ook.

Maflinger_S schreef:

Een zat zijnde vader zou inderdaad iets zijn waar ik me verre van zou willen houden maar ik zie in je verhaal ook wel 2 momenten voorbij komen waarin je in de slachtofferrol kruipt terwijl je ook anders zou kunnen reageren. Dat je je daar op dat moment niet fit genoeg voor voelt snap ik, maar ik wil ze toch benoemen.

Je neef komt met zijn zwangere vriendin gedag zeggen en jij zoent ze niet omdat jij ziek bent en ze lopen door waardoor jij de vriendin niet kunt feliciteren met haar zwangerschap. Er is niets mis mee om haar enige momenten later op te zoeken en haar alsnog te feliciteren en een praatje te houden.
Sterker nog, even later komt de neef terug om een praatje met jou te maken en jij ontploft? Je emmertje is duidelijk overvol.

Je nicht en 2 aangetrouwde nichten beginnen voor je neus een familie-uitje te plannen. Je bent familie, dus wat let je om je in het gesprek te mengen? Het kan zijn dat je het uitje helemaal niets vind of dat je niet kunt omdat je voor je dieren moet zorgen. Grote kans dat dat de reden is waarom je niet duidelijk en/of daadwerkelijk specifiek wordt uitgenodigd. Er zijn mensen die altijd "nee" zeggen, als ze uitgenodigd worden, omdat ze nooit zin of tijd hebben. De ander houdt op een gegeven moment wel op met vragen. Als dit uitje je wel leuk lijkt en je wilt en kunt er tijd voor vrij maken kan je dat toch aangeven? "Goh, dat klinkt leuk, daar wil ik wel aan mee doen. Laat maar weten welke datum het wordt en of ik nog mee kan helpen met organiseren."

Ja, er is een kans dat je het lid op je neus krijgt, maar dan heb je het tenminste geprobeerd. Nu zit je al in de "nee" nog voordat er iets gebeurt en ja ik snap helemaal waar het bij jou vandaan komt maar als je een verandering wilt zien, zal die toch bij jou moeten beginnen, hoe spannend ook.