sassefras schreef:YellowLeaf schreef:
Mijn ervaring gaat om een 22 jarige. Je moet ook hulp wíllen accepteren.
hulp accepteren ???? zeg bijna ga je mond spoelen met zeep![]()
je weet niet waar je over praat, euthanasie verklaring geregeld alle rare dingen uitgesloten, totdat je niet meer kan praten, geen ja en geen nee. en dan ben je ineens wilsonbekwaam. nou geloof me, dan heb je aan niemand niks meer hoor
Sorry? Ik weet niet waar ik over praat? Kun je niet lezen ofzo? Er staat toch vrij duidelijk dat ik iemand van 22 ben verloren? Hoe durf je te insinueren dat ik (en anderen) zo maar iets uit de lucht grijpen en dat het overlijden van een 45 jarige meer impact heeft dan een opa/oma of een broer. Echt hoe durf je, ongelofelijk.
Ik ben na een ziektebed van ruim 3 jaar, nu 14 maanden geleden mijn beste vriend verloren. Jij moet zo intens diep gaan schamen. Loze kreten, schreeuwen met waardeloos.. Maar zelf denken dat je de wijsheid hebt.. Walgelijk