Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-03-17 09:55

Geplaatst: 09-03-17 09:55

Ik ga straks alles bijlezen

Ik heb ADHD en daarnaast een lichte vorm van Asperger (was een twijfel over wel/niet stickertje). Ben blij met dit topic. Ik heb veel geweldige mensen om me heen, een geweldige vriend, maar soms voel ik me alleen. Als in, dat niemand me soms echt begrijpt.

Ik leid een redelijk 'normaal' leven: ik studeer psychologie (wat soms confronterend is

), zit bij een studentenvereniging, heb een lieve vriend. Maar veel met aanpassing. Ik draag oordoppen bij feestjes. En waar veel mensen vrolijk wekelijks tot 3 uur blijven, ben ik al snel overprikkelt en heb ik het vaak rond 0.00 wel weer gezien. Overprikkeling vind ik een van de vervelendste dingen! Geeft een vervelend gevoel, alles komt nog harder binnen en als het te veel opbouwt, enorme hoofdpijn.
Ook kijken mensen bij gesprekken soms raar op, maak ik blijkbaar per ongeluk een vreemde opmerking. Het zijn vooral de kleine dingetjes waaraan ik het merk, en dat vind ik vervelend.

musiqolog schreef:
O ja, tikkende horloges als je probeert te slapen! En inderdaad, iedereen vindt je een aansteller: "ik hoor het nauwelijks, je moet je er gewoon voor afsluiten." Of treingesprekken waar ik het niet mee eens ben (zie maar eens niet in te breken!). Of vreemde kinderen met lawaaispeeltjes (kinderen zijn dus niet altijd leuk). Ik zat ooit met mijn toenmalige vriendin een halfuur in de trein met zo'n kind. Ze vond me echt een rotjong, omdat ik bijna ontplofte van woede om dat irritante geluid!

Dit... je beschrijft mijn hoofd :')

**Geplaatst**: 09-03-17 10:11

Geplaatst: 09-03-17 10:11

doezel2 schreef:
Hallo sorrry dat ik hier zo binnen kom vallen. Maar heb een vraag.

Iedereen die autisme heeft (ppd-nos) kunnen jullie tegen veranderingen? Of helemaal
Niet

Eerst ben ik wel helemaal de kluts kwijt. Ik moet dan even herstarten. Maar daarna kan ik er gewoon tegen.

menssn begrijpen overprikkeling vaak niet. Daarom probeer ik ze dit vaak uit te leggen.
Ik zeg dan:

Iedereen zonder autisme heeft filters in zijn hoofd. Deze filteren informatie en geluid.
Mijn hoofd heeft deze niet of in mindere maten.
Dan pak ik 2 glazen, zet deze onder een kraan. Bij het eerste glas zet ik de kraan op een kleine drup/beetje stromend. Dit is een hoofd met filter. Hier komt alleen de gewenste informatie binnen. Daarom kan jij wel uitgaan en veel achter elkaar doen omdat je alles verwerkt.
Dan pak ik het 2e glas, hierbij zet ik de kraan gewoon open. Dit is mijn hoofd, geen filters helemaal niks dus alles komt binnen. Ik heb geen tijd om alles te verwerken want alles komt gewoon binnen.

Een andere manier is,
Ga maar in een drukke plek staan en probeer alles te horen wat er om je heen gebeurt. Dat is hoe bij mij alles binnen komt.

Vaak als je het zo uitlegt snappen mensen het wel.

**Geplaatst**: 09-03-17 10:22

Geplaatst: 09-03-17 10:22

_Denise_ schreef:
Vraagje aan de mensen die zich in het autismespectrum bevinden: weten jullie meer over genetische aanleg in relatie tot autisme? Of herkennen jullie dit in jullie eigen situatie?

Ik werk met mensen met autisme en zag je vraag, die kan ik wel beantwoorden.

Autisme is een genetisch overdraagbare stoornis, vaak komt autismen in de familie voor. Autisme bevindt zich op de X-chromosomen, vrouwen hebben 2 X-chromosomen en mannen een X en een Y. Dit is ook meteen een van de redenen dat autisme vaker voorkomt bij mannen, omdat vrouwen 2 X-en hebben kunnen ze compenseren.

**Geplaatst**: 09-03-17 11:07

Geplaatst: 09-03-17 11:07

amandananana schreef:
_Denise_ schreef:
Vraagje aan de mensen die zich in het autismespectrum bevinden: weten jullie meer over genetische aanleg in relatie tot autisme? Of herkennen jullie dit in jullie eigen situatie?

Ik werk met mensen met autisme en zag je vraag, die kan ik wel beantwoorden.

Autisme is een genetisch overdraagbare stoornis, vaak komt autismen in de familie voor. Autisme bevindt zich op de X-chromosomen, vrouwen hebben 2 X-chromosomen en mannen een X en een Y. Dit is ook meteen een van de redenen dat autisme vaker voorkomt bij mannen, omdat vrouwen 2 X-en hebben kunnen ze compenseren.

Bedankt voor je reactie en heldere uitleg. Ik herkende het zelf namelijk ook als dusdanig.

Hier een broer die na jaren psychologie en psychiatrie een aantal jaar terug op zijn 25e is gediagnosticeerd met autisme. De diagnose kwam aanvankelijk als een verrassing voor ons, maar verklaarde achteraf een heleboel. Mijn vader heeft veel dezelfde trekken (die ik van beiden eerst afschoof op karakter en/of opvoeding), maar is niet gediagnosticeerd. Beiden gebruiken overigens AD. Ik vermoed zelf dat het bij mijn vader zeker ook aanwezig is.

Zelf heeft een van mijn psychologen aangegeven dat ik wellicht me ook ergens in het spectrum bevind. Ik hecht niet zoveel waarde aan deze uitspraak, aangezien ik geen beperkingen ondervind. Toch herken ik mijzelf wel in sommige dingen die worden aangehaald in dit topic.

Wel ben ik bekend met een paniekstoornis (die inmiddels geruime tijd onder controle is) en angsten. Pas toen ik rond mijn achttiende hiervoor in therapie ging, hoorde ik dat mijn vader in het verleden dezelfde angsten had. Vind het nog steeds frappant dat dit bij mij op dezelfde manier tot uiting is gekomen. In dit topic lees ik dat angsten en paniekaanvallen dus ook geregeld voorkomen onder autisten. Misschien moet ik mij er toch wat meer in verdiepen.

**Geplaatst**: 09-03-17 11:13

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 09-03-17 11:13

Mijn ex-man heeft asperger en onze dochter gaat ergens in de komende jaren getest worden. Maar ik herken de signalen al dus ben vrij zeker van de uitslag

**Geplaatst**: 09-03-17 11:14

Geplaatst: 09-03-17 11:14

Hoe gaan jullie om met overprikkeling? En dan bedoel ik niet alleen als het al zo ver is, maar ook om het te voorkomen. De tip over oordopjes heb ik al voorbij zien komen.

Ik ben echt altijd moe en snel overprikkeld. Hierdoor ga ik heel weinig leuke dingen doen en moet ik mijn week echt plannen met veel rustmomenten. Ik wil graag wel spontane dingen doen of bijvoorbeeld een keer op zondag naar familie, maar ik weet dan dat ik daarna zo moe ben dat ik al geen zin meer in heb. Of zelfs dat ik maandag te moe ben om te gaan werken.

**Geplaatst**: 09-03-17 11:25

Geplaatst: 09-03-17 11:25

xdniesje schreef:
Hoe gaan jullie om met overprikkeling? En dan bedoel ik niet alleen als het al zo ver is, maar ook om het te voorkomen. De tip over oordopjes heb ik al voorbij zien komen.

Ik ben echt altijd moe en snel overprikkeld. Hierdoor ga ik heel weinig leuke dingen doen en moet ik mijn week echt plannen met veel rustmomenten. Ik wil graag wel spontane dingen doen of bijvoorbeeld een keer op zondag naar familie, maar ik weet dan dat ik daarna zo moe ben dat ik al geen zin meer in heb. Of zelfs dat ik maandag te moe ben om te gaan werken.

Vooral niet te veel op een dag doen. Wil ke zondag naar familie, dan doe ik zaterdag zo min mogelijk. Als ik een rustige dag heb. Kan ik de volgende dsg iets spontaans doen.
En vroegtijdig stoppen, niet tot half 9 blijven zitten omdat het zo gezellig is. Nee gewoon optijd weg gaan als je er om 12 uur bent gewoon rond 3 weer gaan. Dan ben je optijd thuis en kan je nog even rusten.
Alles gaat om de tijd die je er aan besteed.
4/5 uur blijven gaat echt niet fijn zijn, en zo is dat met alles. Gewoon vroegtijdig stoppen, en kan dit niet zorg dat je daarna een rustige dag hebt.
Ook leer je vanzelf beter met die prikkels om gaan. Maar je moet het rustig opbouwen. En niet gewoon tot de grens gaan en er over heen. Begin eerst maar te gaan tot het is gezellig en dan stoppen Em vanuit daar verder.
Verder zorg dat je je altijd kan afsluiten doormiddel van oordoppen, muziek of iets. Neem dit ook uit voorzorg mee. En ben gewoon eerlijk tegen je vrienden en zeg dat je het niet langer trekt. En dan gewoon gaan, daar hebben ze echt wel begrip voor.

**Geplaatst**: 09-03-17 11:48

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 09-03-17 11:48

Kwa erfelijk ,zus met borderline / ADHD. Broer en ik PDD-NOS en zus ADHD , en net als andere mensen hebben mijn moeder en andere zus ook trekjes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-17 12:19

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-17 12:19

doezel2 schreef:
Hallo sorrry dat ik hier zo binnen kom vallen. Maar heb een vraag.

Iedereen die autisme heeft (ppd-nos) kunnen jullie tegen veranderingen? Of helemaal
Niet

Ik kan er heel slecht tegen. Om te beginnen heb ik tijd nodig om ergens aan te wennen. Als ik eenmaal ergens aan gewend ben, raak ik eraan gehecht. Aan mijn plekje, aan de manier waarop ik de dingen doe, aan alles. Ik voel me niet senang bij nieuwe dingen, vooral niet als die in de plaats van iets vertrouwds komen. Het was echt zwaar, zwaar klote toen ik mijn studentenkamer uit moest, terwijl dat hoog tijd werd en ik in het huis niet echt vrienden had.

Eerlijk gezegd zijn de meeste veranderingen van de laatste tien jaar ook de verkeerde kant op gegaan. Mijn relatie ging uit (dat deed ik nog zelf) en er kwam niets voor in de plaats, mijn studie sleepte jarenlang aan, en toen ze eindelijk af was kon ik geen baan vinden, ik raakte mijn vriendenkring kwijt... dan wil je wel dat alles weer wordt zoals vroeger, in je studententijd. En als je dat vertelt, krijg je te horen "doe er dan wat aan, zeikerd!" Tja, makkelijk gezegd als je niet continu het gevoel hebt dat de maatschappij je in alles tegenwerkt... Eén lichtpuntje van de afgelopen paar jaar: ik ben begonnen met paardrijden.

Ik heb voor het onderstaande niet doorgeleerd, dus corrigeer me maar als ik ernaast zit
Over dat erfelijkheidsverhaal: het ligt, geloof ik, gecompliceerder. Er zijn meer genen bij betrokken, en misschien wel omgevingsfactoren (hormoonhuishouding in de baarmoeder). Ik geloof niet dat het autismegen al gelokaliseerd is, dus of het op het X-chromosoom zit is maar de vraag. Ook weten we niet zeker of diverse vormen van autisme hetzelfde gen delen. Je ziet vaak in 'autistische' families veel personen die wel autistische eigenschappen hebben, maar de drempel niet halen. Mijn opa is zo iemand: heel knap in exacte vakken (wiskunde leraar geweest) en problemen met empathie en signalen opvangen, maar geen problemen met grote gezelschappen of irritante prikkels. Misschien hebben zijn genen mij mede gemaakt wie ik ben. Ook de combinatie van ASS en AD(H)D, die vaak voorkomt maar lang niet altijd, wijst in die richting.

Dat zou ook iets kunnen verklaren van het autisme bij vrouwen. Als het echt alleen maar aan het X-chromosoom lag, zoals kleurenblindheid, zou het met een macht twee zo vaak bij mannen als bij vrouwen moeten voorkomen. (Stel dat 1 op de 20 mannen autistisch is, dan zou dat bij vrouwen 1 op 400 zijn, want 20²=400.) Vroeger leek dat inderdaad zo te zijn, tegenwoordig weten we dat autisme bij vrouwen een stuk vaker voorkomt.

**Geplaatst**: 09-03-17 12:32

Geplaatst: 09-03-17 12:32

Daar wil ik even op in haken,

Zoals in het dagelijks leven iedereen ander is. Dit is ook zo onder de autisten.
Ik heb bijv wel empathie en ben niet goed in exacte vakken. Kan ook met groepen om gaan. Maar ik heb toch echt een vorm van autisme.
Het is wel echt erfelijk, het is een aangeboren afwijking in de hersenen. Wat een gedragsstoornis veroorzaakt. Het is geen echte afwijking zoals down. Maar toch wijken er dingen af. Het is zeker niet aangeleerd, een kind met autisme ontwikkeld zich heel anders.
Tegenwoordig word autisme makkelijker ontdekt en komen ook de gevallen die er niet zo veel last van hebben aan het licht. Dit omdat we maatschappelijk iedereen in hokjes willen plaatsen.
Maar wat Amandana zegt klopt wel, mannen hebben er meer last van. Maar dan meer in de klassieke vorm, en vrouwen neigen sneller naar andere dingen zoals borderline. Dat is een stoornis die bij vrouwen meer voor komt. De omgeving kan het alleen triggeren, maar niet beïnvloeden. Ook kan je het niet van vaccinaties krijgen zoal mensen beweren. Het is 100% aangeboren en niet aangeleerd.
Maar het maakt niet uit wie het meer heeft. Het gaat om de acceptatie naar elkaar toe.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-17 12:41

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-17 12:41

Hoi Lau, ik bedoelde ook niet dat je het door opvoeding of vaccinaties kunt krijgen. Asjeblieft zeg!

Maar wel dat we niet weten wat autisme precies veroorzaakt, en dat daarbij ook omgevingsfactoren betrokken kunnen zijn. Zo is het bijvoorbeeld met homoseksualiteit: dat is aangeboren maar het kan niet erfelijk zijn (homo's krijgen veel minder kinderen dus in dat geval zou het gen uitsterven). De oorzaak moeten we dan in de baarmoeder zoeken, of in de heel prille kindertijd. Het zou kunnen dat dat bij meer gesteldheden een rol speelt.

Overigens zie ik autisme wel als een afwijking. Het is namelijk iets anders dan de norm, iets wat van de gebruikelijke situatie... afwijkt. Dat wil nog niet zeggen dat je er noodzakelijk last van hebt. Integendeel, autisten zijn de briljantste wetenschappers, maken de beste kunst en durven altijd tegen de consensus in te gaan. Jee voor ons! +:)+

Laatst bijgewerkt door musiqolog op 09-03-17 12:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-03-17 12:47

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 09-03-17 12:47

Autisten zijn uniek en eigenzinnig. Helaas word dat niet geaccepteerd. We moeten allemaal perfecte kopieën zijn en je eigen briljante ik zijn mag niet meer. Dat vind ik wel echt jammer aan deze wereld.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-17 12:57

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-17 12:57

Lau schreef:
Autisten zijn uniek en eigenzinnig. Helaas word dat niet geaccepteerd. We moeten allemaal perfecte kopieën zijn en je eigen briljante ik zijn mag niet meer. Dat vind ik wel echt jammer aan deze wereld.

Niet meer? Was het vroeger dan anders?

We zijn nu eenmaal in de minderheid, dat is altijd al zo geweest. Daarom moeten we ons plekje in de wereld zien te vinden. In deze tijd weten mensen in elk geval wat autisme is, dus kunnen we er begrip voor vragen.

**Geplaatst**: 09-03-17 13:06

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 09-03-17 13:06

Jakkes ik voel me steeds meer thuis in dit topic... best eng.

**Geplaatst**: 09-03-17 13:26

Geplaatst: 09-03-17 13:26

YellowGray schreef:
Bij mij gaat het nu ook veel beter dan vroeger. Ik kan het nu ook bij mezelf herkennen als ik in paniek begin te raken of (overdreven) geïrriteerd ben bij veranderingen. Dat maakt het gevoel niet echt minder, maar op die manier kan ik wel bedenken "dit gevoel gaat over een uur wel over" en dan kan ik vaak ook even weglopen zodat ik niet per ongeluk iets onaardigs zeg of in huilen uitbarst oid. Dat is me in het verleden weleens gebeurd, ook een keer tijdens een telefoongesprek met mijn werkgever en dat was echt ontzettend naar

Ik ben maandag volledig in paniek geraakt, ik kan dan niet bedenken van het is zo over. Ik kon niet weg achter de kassa, omdat het super druk was. Ik kon ook in huilen uitbarsten ik kwam er niet uit. Sinds dinsdaf weet mijn werk ervan, en dat ik moet aangeven, maar wil er niet voor weglopen dan kom ik er niet overheen. Maar deze week is het echt heel erg. Dacht dat het wel over zou zijn na gisteren, omdat iemand kwam mee naar de paarden.
Ik heb wel ademhalingsoefeningen gekregen van de jobcoach, maar als ik zo in paniek ben lukt dat niet en moet ik eigenlijk zeggen dat ik echt even weg moet, maar achter de kassa is dat moeilijk. Moet eigenlijk ha bellen voor deze aanvallen maar durf het niet.

**Geplaatst**: 09-03-17 13:39

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 09-03-17 13:39

Heel herkenbare dingen soms hier in dit topic. Gelukkig geen last hier van overprikkeling of paniekaanvallen, dat scheelt. Maar gewoon dat Empatisch vermogen dat ik dus niet heb, het grote groepen niet fijn vinden. Zo herkenbaar allemaal!

**Geplaatst**: 09-03-17 13:43

Geplaatst: 09-03-17 13:43

musiqolog schreef:
Lau schreef:
Autisten zijn uniek en eigenzinnig. Helaas word dat niet geaccepteerd. We moeten allemaal perfecte kopieën zijn en je eigen briljante ik zijn mag niet meer. Dat vind ik wel echt jammer aan deze wereld.

Niet meer? Was het vroeger dan anders?

We zijn nu eenmaal in de minderheid, dat is altijd al zo geweest. Daarom moeten we ons plekje in de wereld zien te vinden. In deze tijd weten mensen in elk geval wat autisme is, dus kunnen we er begrip voor vragen.

Eigenlijk mocht het nooit... zo jammer maar wat doe je er aan.
Helaas is er nog steeds te weinig begrip, ze denken dat iedere autist hetzelfde is en dat is zo jammer.

**Geplaatst**: 09-03-17 13:43

Geplaatst: 09-03-17 13:43

Willemina_L schreef:
Jakkes ik voel me steeds meer thuis in dit topic... best eng.

En wat is daar mis mee? Omdat je dan een autist bent?

**Geplaatst**: 09-03-17 13:44

Geplaatst: 09-03-17 13:44

Overprikkeling... zorgen dat ik niet te veel doe op een dag, gebeurd dat wel moet ik m'n rust nemen.

Empathie heb ik wel en deels aangeleerd ('als iemand helpt, moet je hem troosten.'). Daarnaast kan ik me pas goed inleven als ik een situatie zelf heb meegemaakt.

Grote groepen... ik raak er steeds meer aangewend, maar het is niet mijn hobby. Als ik overprikkeld ben, wil ik helemaal niemand in mijn persoonlijke ruimte.

Volgend blok op mijn studie wordt klinische psychologie, dus denk dat er ook wel stoornissen voorbij gaan komen. Zal welm confronterend worden. Vond het alleen heel vervelend laatst, toen de persoon die college gaf het had over 'die mensen' (met autisme dus). Verder zal het wel goed komen en vind ik het interressant.

**Geplaatst**: 09-03-17 13:49

Geplaatst: 09-03-17 13:49

Mag ik me ook melden?

Althans,dat denk ik.

Toen ik 23 was,werd er bij mij na jaren dubben 'borderline' geconstateerd.
Ik typ het tussen haakjes, want ik ben het nooit echt eens geweest met dat stickertje.
Maar vanwege mijn heftige emoties, stemmingswisselingen en automutilatie, was dat het simpelste stickertje en dat was dat.
Ik heb me nooit 'thuis' gevoeld met deze diagnose, maar was het zoeken naar 'wat ik nou heb' helemaal zat. Ik accepteerde dat ik dan maar gewoon anders was.

Ik ben nu 29 en herken zo ongeveer alles is dit topic. Ik hou niet van zelfdiagnose, dus in welk spectrum van autisme ik zou moeten zitten? Geen idee!

Mijn dagen worden overheerst door mijn stormgedachten. Ik denk vele dingen tegelijk en het stopt nooit. Alsof ik in een kamer vol mensen zit,die allemaal door elkaar praten; ik vang flarden van mijn gedachten op maar kan er niks concreets van maken. Ik maak me overal zorgen over,ook over de simpelste dingen die helemaal niet belangrijk zijn. ('Ik moet morgen brood halen,als ik het maar niet vergeet'. Vervolgens bedenk ik me naar welke winkel ik ga,in welk gangpad het brood ligt. Hoe duur hij precies is. Welk brood er naast ligt? Oh,en melk,die is ook bijna op. Heb ik de deur op slot gedaan? Oh,en de vuilniszak moet nog naar buiten.)
Ook pieker ik, kan ik niet slapen door mijn hoofd dus ik ben doorlopend moe.
Ik loop voortdurend op mijn tandvlees en dan filter ik nog slechter dan normaal. Alles komt binnen; geluiden, gesprekken, mensen die als massa's haastig langs je heen rennen. Kleuren, ramen, patronen. (Waarom zijn alle voordeuren in dit rijtje wit,behalve die ene groene?)
Straatnaambordjes, nummerborden (waar ik ezelsbruggetjes van moet maken)
Ik moet continue verbanden leggen. Hoe harder ik probeer om niet naar passerende nummerborden te kijken,hoe sterker de drang wordt.
Ik schrik van harde geluiden.
Ik haat groepen mensen,voel me eenzaam in een massa. Ik draag een masker, mensen vinden me spontaan en sociaal. Achter dat masker voel ik me eenzaam en kapot van binnen.
Ik voel mensen aan,en trek blijkbaar ook altijd mensen aan die mij als psycholoog zien. Ik 'heel' iedereen, want met mij kun je zo goed praten en ik blijf altijd zo rustig. En ondertussen ziet niemand dat ik eigenlijk een wrak ben,dat ik hier helemaal niet wil zijn tussen de mensen.

Bellen durf ik niet. Gebeld worden vind ik nog erger. Wie is het? Is het slecht nieuws? Wat moet ik zeggen? Geen 'uhhhh' zeggen! Straks denken ze dat je liegt. Niet hakkelen. Ik kan het niet maken om niet op te nemen. Ik doe gewoon alsof ik te laat ben. Hij staat ook altijd op stil.
Zelfde met de deurbel. Als hij gaat, schiet ik al in paniek. Meestal doe ik alsof ik niet thuis ben.

Paniekaanvallen.

Orde. Dingen in huis moeten op een bepaalde manier staan. Decoraties in de vensterbank staan allemaal in paren. Twee van alles.
Eens in de zoveel tijd 'staat alles niet goed' en kan ik úren bezig zijn met dingen omwisselen,kijken, nee,het klopt nog niet. Dingen op tafel moeten recht liggen. Mensen lachen me daarom uit. 'Laat toch gewoon liggen,wat maakt het nou uit?'

Grote veranderingen vind ik VRESELIJK. Ik kan er jaren over doen om een belangrijke keuze te maken. Ookal heb ik in mijn hoofd al lang besloten; ik durf de uitvoering niet aan.
Kleine veranderingen die ik niet zelf in de hand heb,daar kan ik de hele dag van de leg van zijn. (Iemand die een half uur van te voren ineens zegt dat hij langs komt, of als ik bij m'n fiets kom en hij heeft een lekke band. In plaats van dan een oplossing te zoeken en de bus te nemen, raak ik helemaal overstuur en zeg ik alles af)
Ik kan ook echt boos worden op mijn vriend als hij aan de telefoon heeft afgesproken dat er vrienden langskomen, maar hij dat is vergeten met mij te overleggen. Hij snapt daar echt niks van. Maar als ik het gevoel heb dat ik geen keuze heb,raak ik geïrriteerd en is mijn hele dag naar de knoppen.

Niet mee kunnen komen in de maatschappij,terwijl ik toch hoogbegaafd ben. Ik ben hartstikke slim al zeg ik het zelf, heb een fotografisch geheugen en spreek en schrijf talen vloeiend. Leg razendsnel verbanden maar van wiskunde snap ik niks. Ik kan niet eens hoofdrekenen. Maar alles wat ik ooit op tv heb gezien onthoud ik.
Werken. Ooit fulltime gewerkt,maar ik KAN het gewoon niet. Ik word ook letterlijk ziek.
En toch iedereen die het maar raar vind: waarom werk je niet fulltime?
Ik werk een paar uurtjes,en nóg moet ik me elke keer er naar toe slepen. Al na een uur heb ik het gevoel dat het teveel is,dat ik naar huis moet. In bed liggen. Stilte.
Toch die frustratie: ik wil ook gewoon normaal meedraaien, werken, nuttig zijn, fatsoenlijk verdienen, er bij horen.

Ik ben vast nog dingen vergeten, maar voor nu laat ik het even hier bij.
Fijn de herkenning te vinden hier in dit topic, even niet raar zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-17 13:55

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-17 13:55

O wow, Tivoli... Ik had het van jou nooit verwacht. Leuke meid, man, kind, populair en altijd voor iedereen een vriendelijk, empathisch woord over. En toch noem je het ene na het andere herkenbare punt op.

Ik kon altijd al uitstekend met je overweg, nu snap ik ook een beetje waarom.

**Geplaatst**: 09-03-17 14:00

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 09-03-17 14:00

Ik had het ook nooit gedacht van jou

**Geplaatst**: 09-03-17 14:03

Geplaatst: 09-03-17 14:03

musiqolog schreef:
O wow, Tivoli... Ik had het van jou nooit verwacht. Leuke meid, man, kind, populair en altijd voor iedereen een vriendelijk, empathisch woord over. En toch noem je het ene na het andere herkenbare punt op.

Ik kon altijd al uitstekend met je overweg, nu snap ik ook een beetje waarom.

Populair?

Dat heb ik iig nog nooit ervaren :Y)

Ik denk dat niemand het van mij 'verwacht'. Maar ik ben wel bang dat ik dat zelf gedaan heb.
Daar ik altijd met een masker op loop (waarom eigenlijk?)
Al vanaf mijn jeugd werd ik in de rol van de sterke geduwd, en daar ben ik denk ik in gebleven.
Precies de reden dat ik psychisch ontzettend met mezelf in de knoop kwam, toen ik op mijn 23e ineens instortte en moest toegeven dat ik niet zo sterk was als ik altijd wilde zijn.

Over mijn gekke trekjes doe ik altijd maar wat lacherig, praat nooit over m'n gevoel. Daarom denken mensen waarschijnlijk dat ik een heel normaal persoon ben. (En soms vind ik dat ook wel prima

)

Misschien gaat dit topic me juist wel helpen om in te zien dat het ook oké is om anders te zijn, en dat dat geen geheim hoeft te zijn.
Dat ik niet de enige ben die zo'n 'raar hoofd' heeft (zoals ik het zelf gekscherend noem, no pun intended

)

**Geplaatst**: 09-03-17 14:17

Geplaatst: 09-03-17 14:17

Tivoli dat rare hoofd herken ik zo erg :')

Ik zeg ook wel eens tegen mijn vriend: wil je nog een hoofd hebben die van mij is vervelend vandaag.
Zo noem ik het ook heel vaak, vooral als ik mij weer ergens druk over maak.
Dan discuseer ik soms van binnen met mezelf. Zo van ja maar als je je nu even gedraagt houd het straks op.
Of waarom kan je nou niet een keer normaal doen.
Maar goed :')

Mensen hebben van mij ook heel vaak de indruk dat er niks met mij mis is. Omdat ik er naar buiten toe niet veel van laat merken. (Volgens mijn psych typisch borderline)

**Geplaatst**: 09-03-17 14:19

Geplaatst: 09-03-17 14:19

Lau schreef:
Willemina_L schreef:
Jakkes ik voel me steeds meer thuis in dit topic... best eng.

En wat is daar mis mee? Omdat je dan een autist bent?

Omdat ik dat wel erg zou vinden ja. Had ik nog niet zo bedacht en ben inmiddels al 37. Zojuist een gesprek met de huisarts gevraagd.