Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-12-16 14:05

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 17-12-16 14:05

Ik ben nu bijna 48 en wordt nu snel voor het eerst tante.
Mijn broer is 45, zijn vriendin 39 en nu ruim 41 weken zwanger van een gezond kindje. Maar wat is de periode van testen en wachten spannend geweest.

Vriendin heeft al een dochter van 20 en die is blij met een kindje op komst.

En ik vind het geweldig voor mijn broer en vriendin, dit kindje is zo gewenst en zo welkom.

**Geplaatst**: 17-12-16 14:18

Geplaatst: 17-12-16 14:18

Poiuytrewq schreef:
Indestal schreef:
Miskramen komen bij alle leeftijden voor, ken heleboel vrouwen van begin 20 en 30 met miskramen, dat isiets wasr je nooit veel over hoort, maar is iets wat veel voorkomt...

En dat halverwege de 50? Men o men, wat is de gemiddelde leeftijd? Ik ken geen 50plussers die half bejaard zijn..

Mijn tante van 72 loopt elke dag weer of geen weer met haar 2 galgo's 2 tot 3 uur in de bossen...laarzen aan regenjas aan en gaan met die banaan..

Ach ach mijn oma ging op haar 72e dood aan Alzheimer

Leuk voor jouw tante maar het gros van de 70+ers zit in een verzorgingstehuis hoor.

Ik denk niet dat jij een goed beeld daarvan hebt, ik in mijn familie en kennissenkring helemaal niemand die in een verzorgingshuis woont.

**Geplaatst**: 17-12-16 15:11

Geplaatst: 17-12-16 15:11

"als ik voor het ongeboren kind mag spreken" sorry maar wat een onzin verhaal. Je kunt niet spreken voor een ongeboren kind, en zelfs al zou je spreken voor een ongeboren kind wie ben jij dan om te zeggen "doe het niet". Zo lang de ouders geen drugsverslaafde, mentaal achterlijke zware criminelen zijn vind ik niet dat je het recht hebt om te zeggen dat een potentieel persoon (want daar heb je het over, vergis je niet) geen bestaansrecht heeft.

**Geplaatst**: 17-12-16 15:12

Geplaatst: 17-12-16 15:12

En ts even later dacht ik nog je bent volgens je profiel voltijds moeder....hoe zit het financieel , want een kleintje kost echt bergen geld....

**Geplaatst**: 17-12-16 15:26

Geplaatst: 17-12-16 15:26

Ik lees met verbazing hoe bij de meeste "jongere" posters in dit topic het beeld lijkt te bestaan dat mensen van 50+ halve bejaarden zijn die op het randje van het graf balanceren :oo

On topic: de keuze voor een kind is imo zo persoonlijk, die kunnen alleen de ouders zelf maken.

**Geplaatst**: 17-12-16 15:30

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 17-12-16 15:30

Pfff ik vraag me af of mensen ook zo tegen elke andere vrouw praten die moeder wil worden. Ik vind de reacties hier heel ver gaan als ik eerlijk ben. Dit zeg je toch ook niet tegen iemand die door fertiliteitsproblemen pas op latere leeftijd een kind kan krijgen? (Ik heb het nu over de: kun je het financieel wel aan, doe je het omdat je dochter uitvliegt en oudere moeders zijn minder fit, reacties)

**Geplaatst**: 17-12-16 15:33

Geplaatst: 17-12-16 15:33

Poiuytrewq schreef:
Indestal schreef:
Miskramen komen bij alle leeftijden voor, ken heleboel vrouwen van begin 20 en 30 met miskramen, dat isiets wasr je nooit veel over hoort, maar is iets wat veel voorkomt...

En dat halverwege de 50? Men o men, wat is de gemiddelde leeftijd? Ik ken geen 50plussers die half bejaard zijn..

Mijn tante van 72 loopt elke dag weer of geen weer met haar 2 galgo's 2 tot 3 uur in de bossen...laarzen aan regenjas aan en gaan met die banaan..

Ach ach mijn oma ging op haar 72e dood aan Alzheimer

Leuk voor jouw tante maar het gros van de 70+ers zit in een verzorgingstehuis hoor.

Ik weet niet in wat voor kringen jij verkeerd, maar ik ken alleen de 90ers die in verzorgingstehuizen zitten.

Toen ik mijn man leerde kennen, was mijn schoonmoeder 70, zij was 42 eerste kind...zij fietste 2 keer per week met vriendinnen zo 40 km per dag en zwom 3x in de week...

Mijn moeder is nu bijna 80 en woont lekker zelfstandig hoor, rijdt nog fatsoenlijk auto, gaat nog op vakantie..

Ik ken de krakkemikken van 50plus niet en 70 nog gewoon zelfstandig...overigens woont mijn schoonmoeder van 93 ook nog zelfstandig en doet alles nog zelfstandig..

Buurman tante schildert nog hele huis en is ook al dik met pensioen, klust bij mijn tante thuis.. en zo kan ik nog heel veel voorbeelden geven.

Ik snap werkelijk niet waar dit beeld vandaan komt..maar vind het zeer triest....

Hebben de jongere bokkers zulke krakkemikken van ouders en grootouders?

**Geplaatst**: 17-12-16 15:49

Geplaatst: 17-12-16 15:49

Lillith24 schreef:
Pfff ik vraag me af of mensen ook zo tegen elke andere vrouw praten die moeder wil worden. Ik vind de reacties hier heel ver gaan als ik eerlijk ben. Dit zeg je toch ook niet tegen iemand die door fertiliteitsproblemen pas op latere leeftijd een kind kan krijgen? (Ik heb het nu over de: kun je het financieel wel aan, doe je het omdat je dochter uitvliegt en oudere moeders zijn minder fit, reacties)

Nou ja, ik zou mensen met fertiliteitsproblemen ook afraden op deze leeftijd nog zwanger te worden...de risico's zijn gewoon een stuk groter en de kans dat je snel zwanger wordt een stuk kleiner en waar leg je uiteindelijk de grens? Maar dan nog is het iemands eigen keuze en ben ik niet degene die gaat/mag (ver)oordelen.

Ik heb wel de keuze gemaakt om na mijn 30e geen kinderen meer te krijgen en eigenlijk al de keuze om helemaal geen kinderen te krijgen, ivm mijn schildklierafwijking. Ik wilde geen traject volgen of (late) miskramen krijgen (aangezien ik een behoorlijk verhoogde kans had). Ook de kans dat mijn kindje uiteindelijk volgroeid zou kunnen zijn maar niet levensvatbaar, was voor mij een reden om er niet aan te beginnen.
Toch werd ik als door een wonder toch zwanger op 26 jarige leeftijd, een 'ongelukje'. Voor mij het meest mooie 'ongelukje' ooit, maar wat heb ik een angst gehad. Elk bezoek aan de gyn bang dat er iets niet goed was en bang dat ik uiteindelijk na 9 maanden alsnog zonder kindje zou staan. Dat sloopt echt enorm en nog meer omdat ik met mijn zorgen en angsten niet terecht kon bij mijn partner. Ik heb een kerngezond kindje gekregen, maar zou met de wetenschap die ik nu heb er nooit voor kiezen om bewust aan een zwangerschap te beginnen.

Mijn oma was overigens 47 toen mijn moeder geboren werd, ze was een nakomertje. Ze heeft het leeftijdsverschil tussen haar en haar broers nooit als onprettig ervaren, zij kon erg goed opschieten met haar oudste broer.
Wat wel was is dat mijn oma snel oud werd en dus een stuk minder kon ondernemen dan toen ze jong was. Daarnaast overleed ze toen mijn moeder 30 was en zij haar eigenlijk nog niet kon missen. Als ik dat met mezelf vergelijk, ik ben nu bijna 29 en zou me niet kunnen voorstellen mn moeder over een jaar te moeten missen.

Weeg je besluit goed af en weet waar je aan begint en of het t waard is

**Geplaatst**: 17-12-16 16:18

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 17-12-16 16:18

Tja, risico loop je niet alleen op je 40e hoor... een kerngezond familielid trouwde met een kerngezonde jonge vrouw en ze kregen op jonge leeftijd 2 kinderen. Die alletwee een afwijking bleken te hebben die te vergelijken is met Down syndroom.
Dan weet je dus op jonge leeftijd al waar je "de rest van je leven" aan vastzit. Maar desondanks leer je ook dan er het beste van te maken.
Het familielid stierf al voor zijn pensioen, en 1 van zijn kinderen stierf korte tijd later... de moeder verzorgt als 80 plusser nog steeds haar overgebleven zoon, ook gaat hij naar een dagopvang om hem alvast te laten wennen voor het geval zij er zelf niet meer is, of zelf hulpbehoevend wordt.

Kortom... ook als je alles perfect voor elkaar denkt te hebben, kan er van alles gebeuren waar je niet om gevraagd hebt.

**Geplaatst**: 17-12-16 16:44

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 17-12-16 16:44

Voor mezelf zou ik de risico's niet willens en wetens opzoeken. Zoals je zegt, die kans is er al, waarom de kans groter maken?
Ik spreek echt alleen voor mezelf. Wat anderen doen heb ik totaal geen mening over.

**Geplaatst**: 17-12-16 17:01

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 17-12-16 17:01

ik herken je gevoel! bij mij gaat de kinderwens (of de wens om zwanger te zijn) nooit over, die rammelende eierstokken blijven, ik kan geen kinderwagen voorbij lopen zonder even te gluren..

Mijn eerste dochter is geboren toen ik 27 was, die is nu 16 jaar. daarna kwam er nog een dochter toen ik 29 was. Mijn partner vond dat toen wel genoeg, hij wilde geen 3e kindje.. tja, ik vond het jammer maar had me er bij neergelegd... jaren gaan voorbij, kindjes worden groter.. man krijgt last van zn hormonen en gaat er met een ander vandoor.. dus ja.
dan ben je 39 en begin je overnieuw. Nieuwe (betere) partner ontmoet, hij had nog een kinderen en wel een kinderwens. En toen ging het bij ook weer helemaal kriebelen! we zijn er dus weer voor gegaan, en ik heb op mijn 40e mijn 3e dochter en op mijn 41e mijn vierde (en laatste) dochter gekregen. Ik moet zeggen dat de laatste 2 zwangerschappen super zijn verlopen, de eerste ook overigens. De bevallingen gingen ook heel goed. Tuurlijk speelt altijd wel in je achterhoofd dat het risico groter is. Wij hebben het geluk gehad 2 mooie gezonde dochters te mogen krijgen.
Hoe zij het over 10 jaar zullen vinden dat ze oude ouders hebben dat weet ik natuurlijk niet. Dat hoor ik tegen die tijd wel. Ze hebben natuurlijk ook grote zussen die veel met ze doen en waar ze heel veel aan hebben.

Ik kan je geen advies geven, doe wat jij (en je partner uiteraard) je prettig bij voelen... laat je vooral niet leiden door je omgeving of bokt

.. succes!

**Geplaatst**: 17-12-16 17:21

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 17-12-16 17:21

Ik denk dat je alleen zelf kan bepalen of je nog echt een kindje wil.
De ene moet er niet aan denken op die leeftijd en voor de andere is het geen probleem.
Alleen daar gaat het niet om, het gaat om jou.
Als je geen twijfels had, zou je dit topic niet gestart zijn. Je zou bij jezelf moeten nagaan waar je aan twijfelt en dan bepalen of je het wel of niet moet doen.

**Geplaatst**: 17-12-16 17:22

Geplaatst: 17-12-16 17:22

TS blijft weg, geschrokken misschien?

Inhoudelijk: ik weet het niet...mijn vriendin ontmoette pas op latere leeftijd de juiste man. Toen ze begin veertig was. Had haar hele leven al moeder willen worden. Dus geprobeerd. Niet gelukt. Nu, meer dan tien jaar later is ze eigenlijk niet zo treurig dat het niet gelukt is. Niet omdat ze krakkemikkig is van ouderdom, maar omdat ze nog veel andere uitdagingen ziet.

En ik vind het ook wel een beetje apart dat vijftigplussers afgeserveerd worden. Ik ben zelf 55 en kan nu heel veel meer dan toen ik 25 was. Want toen was ik ziek.

En mijn moeder ging dood op haar 54e, terwijl mijn oma 96 is geworden. Alleen de laatste drie jaar takelde ze af. Zij heeft de rol gespeeld, die eigenlijk mijn moeder had moeten vervullen. Mijn kinderen waren 9 en 11 toen mijn oma overleed en ze hebben veel tijd met haar doorgebracht. Dus tja, je kunt toch de dingen niet van te voren plannen.

Enige waar ik bedenkingen bij zou hebben, is het risico op afwijkingen bij het kind door de leeftijd van de moeder. En in het geval van TS ook wel bij het feit dat ze net een nieuwe relatie schijnt te hebben. Die roze wolk is niet het moment waarop je over kinderen moet beslissen.

**Geplaatst**: 17-12-16 17:26

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 17-12-16 17:26

Jammer dat mensen ontkennen dat na je 40 ste een verhoogd risico heeft. Medisch bewezen en spreek als kraam verzorgend edan ook uit ervaring dat er wel degelijk een groot verschil is zeker qua herstel en zwangerschap

**Geplaatst**: 17-12-16 17:30

Geplaatst: 17-12-16 17:30

Ik ben zelf een kind van oudere ouders.. En oudere ouders hebben vond ik als kind wel vervelend. Ik ben nu 26 en mijn vader is 80 en mijn moeder 68. Goed, mijn vader is wel heeeel extreem oud :')

, maar mijn moeder was 42 toen ze mijn zus en ik kreeg. Als kind vond ik het altijd heel vervelend. Ze was wel lichamelijk fit, maar ze kon en deed langer bij na niet alles meer. Dingen zoals dat je ouders je optillen, heen en weer gooien en met je ravotten was aan hun niet besteed. In de 40 nog wel, maar toen mijn moeder boven de 50 kwam was dat echt wel voorbij. Ze waren minder actief en hadden sneller last van dingen... Daarboven nog het generatie verschil. Ik begreep hun niet en zij mij niet. Nou is dat vaker zo tussen ouders en tienerkinderen, dat hoort erbij.. Maar dit was wel een heel groot verschil van doen en denken.

Verder, ik ben nu 26 en mijn ouders hebben een leeftijd dat ze mijn grootouders kunnen zijn. Een vriendin van mij verloor haar vader toen ze 50 was. Triest, maar ook 'prachtig' dat ze al 50 was voordat ze hem verloor. Mijn ouders hebben minder kans om mijn kinderen, hun kleinkinderen te zien opgroeien, omdat ze voor die tijd misschien al onder het zand liggen.

Nee, ik vond het als kind echt niet leuk.. Daar kwam ook nog bij dat ouders onder elkaar veel met elkaar omgingen, maar dat mijn ouders dankzij hun leeftijd buiten de boot vielen. Ze begrepen deze jongere ouders niet en al het prutsmuts met speeldates en op school helpen etc. 'Vroeger' was dat heel anders en hun eerste kinderen hebben ze heel anders opgevoed, wat toen bij de tijd paste. Maar die manier van opvoeden namen ze mee naar ons, wat ze qua opvoeding ouderwets maakten.

Het kan wel, dat wel... Lichamelijk brengt het wel risico's mee maar als jij die risico's wilt nemen, tja, dan kan het. Maar houd rekening of het wel goed is voor het kind, een moeder hebben die niet met alles mee kan doen, fysiek, en die kan overlijden als het kind nog niet eens de 30/40 heeft gehaald.

**Geplaatst**: 17-12-16 17:56

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 17-12-16 17:56

Ik was 20 toen mijn moeder stierf, mijn moerdijk was 50. Dus 30 als ze me kreeg.
Iedereen kan op elk moment overlijden. Ik kan even goed morgen sterven en dan is mijn zoon 18 maanden als hij zonder moeder valt.
Ik was overigens 32 toen ik beviel, voor sommige ook misschien al aan de oude kant. Als het medisch toe laat zal er nog een broer of zus komen maar dan moet hij wat zelfstandiger zijn dus zal ik waarschijnlijk tegen de 35 zijn.

**Geplaatst**: 17-12-16 19:13

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 17-12-16 19:13

Ts, laat eens iets van je horen, er zijn je veel vragen gesteld en los van het feit dat je dit in je andere topics ook doet, een vraag de wereld inschieten en niets meer van je laten horen, is dit een onderwerp waar erg goed over gedacht moet worden. Je kunt ze niet terug stoppen!!!!

**Geplaatst**: 17-12-16 19:22

Geplaatst: 17-12-16 19:22

TS is een volwassen vrouw, die hoeft toch niet terug gefloten te worden door mensen die haar noch haar situatie kennen? Ze hoeft hier geen verantwoording af te leggen lijkt me. En wie zegt dat ze er niet over nadenkt?

Wel jammer dat ze niet meer reageert inderdaad, maar meer omdat het haar topic is.

Laatst bijgewerkt door Mavelle op 17-12-16 19:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-12-16 19:27

Geplaatst: 17-12-16 19:27

kwita schreef:
En ts even later dacht ik nog je bent volgens je profiel voltijds moeder....hoe zit het financieel , want een kleintje kost echt bergen geld....

Wat een onbeleefde vraag. Dit gaat je niets aan en bovendien, kan een voltijd moeder financieel niet voor haar kinderen zorgen? Wat dacht je van de partner?

**Geplaatst**: 17-12-16 19:38

Geplaatst: 17-12-16 19:38

Mijn moeder was heel jong en dat heb ik als negatief ervaren. Ze was nog behoorlijk naief en leefde naar het dogma van haar eigen ouders na wat echt niet meer van die tijd was (verplicht rokjes aan etc).
Nu ben ik blij dat ze nog jong en fit zijn (65) maar de 10 jaar oudere ouders van mijn man verbouwen ook nog rustig een huis.

**Geplaatst**: 17-12-16 19:39

Geplaatst: 17-12-16 19:39

Diablo schreef:
kwita schreef:
En ts even later dacht ik nog je bent volgens je profiel voltijds moeder....hoe zit het financieel , want een kleintje kost echt bergen geld....

Wat een onbeleefde vraag. Dit gaat je niets aan en bovendien, kan een voltijd moeder financieel niet voor haar kinderen zorgen? Wat dacht je van de partner?

Hier in deze vraag zit een stukje van mijn levenservaring ...het klinkt dan misschien bot al is dat zo niet bedoeld. Ik hoefde ook geen antwoord op die vraag.En relaties kunnen veranderen he, en dan zijn de financien wel eens een puntje (iets wat jij niet kan weten over onbeleefd gesproken!).

**Geplaatst**: 17-12-16 19:52

Geplaatst: 17-12-16 19:52

StalNollie schreef:
Jammer dat mensen ontkennen dat na je 40 ste een verhoogd risico heeft. Medisch bewezen en spreek als kraam verzorgend edan ook uit ervaring dat er wel degelijk een groot verschil is zeker qua herstel en zwangerschap

Vind ook apart dat idd zo erg ontkend wordt.

Hier voorbeeldje erg je risico stijgt op een trisomie afwijking naarmate je ouder wordt.

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-12-16 19:54

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 17-12-16 19:54

Ik lees nergens dat het ontkend wordt, maar mensen zien het blijkbaar als een minder zwaarwegende factor dan jullie.
Op zich terecht, het is niet het einde van de wereld ofzo.

**Geplaatst**: 17-12-16 19:56

Geplaatst: 17-12-16 19:56

TO zit volgens mij volop in het overweeg stadium. Alle voors en na tegen elkaar afwegen. Is dat niet de reden geweest om zo'n topic te openen? Lijkt mij wel. En niet om je keuze af te laten hangen van de mening van een ander maar ze vraagt naar ervaringen en in een discussie die dan toch ontstaat komen er misschien punten naar boven waar TO misschien ook niet bij stil gestaan heeft. Maar als je op je 42ste een kind krijgt zal to echt zelf wel uit kunnen rekenen hoe oud ze is als het kind 10 jaar is.
Hoe ze zich voelt over 10 jaar weet ze niet, maar dat weet niemand, ook niet als je 20 bent. Feit is wel dat je leeftijd van een volle generatie terug al niet meer kunt vergelijken met die van nu. En dan afvarende op gemiddelden want voor een individu kan het nog veel verder afwijken. Bovendien zullen we ook veel langer door moeten werken dus zaken als oppas oma of oppas opa zijn op een gegeven moment ook niet meer aan de orde.
Wat dat betreft kan het weer een voordeel zijn als je niet zo piep meer bent als je moeder en dus ook oma wordt. Ik heb een kleinkind van 2 jaar maar met mijn 53 jaar moet ik nog zeker 15 jaar aan dagelijks aan het werk. Mijn jongste dochter is 12 dus wie weet kan/mag ik bij haar kinderen in de toekomst wel een paar dagen in de week oppassen. En zo kun e overal een positieve dan wel negatieve draai aangeven.
Zolang we onze beslissingen maar weloverwogen proberen te nemen kan een ieder voor zichzelf wel bepalen want onder die omstandigheden het verstandigste besluit lijkt.
En een generatie kloof heb je toch ook al krijg je op je 18de je kind. En dat is ook nodig want het is heerlijke voor een kind zich zo nu en dan tegen de eigen ouders af te zetten. Maar een generatie kloof is wat anders dan niet met je tijd mee gaan. En het al dan niet met de tijd meegaan heeft niets met je leeftijd te maken maar alles met je levenswijze. En door dat laatste ga je met nog kinderen in huis bijna vanzelf wel met je tijd mee.

**Geplaatst**: 17-12-16 19:59

Geplaatst: 17-12-16 19:59

kwita schreef:
Hier in deze vraag zit een stukje van mijn levenservaring ...het klinkt dan misschien bot al is dat zo niet bedoeld. Ik hoefde ook geen antwoord op die vraag.En relaties kunnen veranderen he, en dan zijn de financien wel eens een puntje (iets wat jij niet kan weten over onbeleefd gesproken!).

En relaties kunnen alleen veranderen als je voltijds moeder bent?