Bokt.nl

Keet schreef:

Voor degene met een terugkerende depressie is het UMCG bezig met een interessant onderzoek. Via de fb Depressiestudie is meer informatie te vinden.

Janneke2 schreef:

Keet schreef:

Voor degene met een terugkerende depressie is het UMCG bezig met een interessant onderzoek. Via de fb Depressiestudie is meer informatie te vinden.

...nou, duidelijkheid is ook wel leuk.

Ja, als je op feestboek depressie plus studie plus umcg intypt, kom je er wel.

De studie gaat over 'de werking van de emotionele hersenen' - en of die werking verschilt bij mensen die wel of nog nooit (lucky them) een depressie hebben gehad.
En naar ik aanneem is het doel van de studie: ontdekken of dit mogelijke verschil binnen cognitieve gedragstherapie betere handvatten kan geven. (Mogelijk was de informatie slecht vertaald engels, de informatie is hoe dan ook in belabberd Nederlands - ik houd dus slagen om de arm.)

De vraag naar het nut van cognitieve gedragstherapie bij een lichamelijke stemmingsstoornis, of de mate waarin dit überhaupt werkt schijnt niet rechtstreeks onderzocht te worden.
(Voor alle duidelijkheid, ik heb honderden bladzijden wetenschappelijke literatuur gelezen over veranderingen binnen limbisch systeem, hippocampus en ik kan nog wel even doorgaan - over meerwaarde 'dit stukje weten we nog niet' werd niet gerept. Nog meer duidelijkheid: je kunt deze hersendelen wel beïnvloeden, maar niet via willen, denken of gesprekken.)

En het allerbelangrijkste: wat is nu precies het voordeel ofzo voor mensen die met enige regelmaat deze rotziekte op bezoek krijgen...?
(Uit het bokt bericht kreeg ik het idee dat ik iets zou lezen in de sfeer van 'we hebben in Gruns het idee dat X zou kunnen helpen en je kunt in het kader van onderzoek aanpak X krijgen'. - Voor mijn part een scan, een serie oefeningen en nog een scan.)

Citaat:

Nou ja, persoonlijk heb ik veel verschillende therapieën gedaan, en heb ik lang bij psychologen gelopen, en het heeft wel geholpen, maar mijn depressies blijven zich om de zoveel tijd voordoen, als ik dit zo lees ben ik meteen geneigd om dit te volgen, en me evt in te schrijven, misschien helpt dat me weer een stapje verder

Janneke2 schreef:

Citaat:

Nou ja, persoonlijk heb ik veel verschillende therapieën gedaan, en heb ik lang bij psychologen gelopen, en het heeft wel geholpen, maar mijn depressies blijven zich om de zoveel tijd voordoen, als ik dit zo lees ben ik meteen geneigd om dit te volgen, en me evt in te schrijven, misschien helpt dat me weer een stapje verder

Het is reuze sportief om mee te doen, want het hoort tot de mogelijkheden dat de wetenschap een stukje verder komt.

[Maar welk stukje is mij niet duidelijk. En mijn indruk was, dat jij dan onder de scan gaat en daarna zeggen ze alleen maar 'Nou mevrouw, dank u wel voor de medewerking', punt.

Het is geen gericht onderzoek 'zit er een trauma dat de depressie telkens terugkomt, hoe is het met je cortisol, etc etc etc.' (Er zijn zowel psychisch als lichamelijk al veel mogelijke verklaringen waardoor depressie kan terugkomen. Daarvoor hoef je op zich niet naar Groningen, al blijft het sportief om mee të doen.)

Palmera schreef:

Met wat ik nu ga zeggen wil ik niemand voor het hoofd stoten. Ik ben een leek, ik heb niet voor arts/psycholoog gestudeerd. Ik heb slechts een mening die ik basseer op mijn kennis en ideeën als leek en op gesprekken die ik voer, dingen die ik lees en informatie die ik op wat voor een wijze dan ook tegen kom.

Ik ben 4 jaar terug door een hel gegaan toen mijn grote liefde overleed. Ongeveer 4 maanden nadat ik mijn eerste eigen zaak geopend had. Een geweldige combi dus. Ik ben in een zwart gat terecht gekomen van drank, bijna niets eten, heel negatief zijn, zin in niets en compleet gestoord zijn. Tóch wil ik mijzelf niet depressief noemen in die tijd. Ik had het heel zwaar. En ik heb mezelf gesloopt. En toen ben ik terug gaan meppen. Met veel agressie. En dat is me gelukt. Ik ben inmiddels al weer lang en breed stabiel: het moeilijke mens dat ik altijd al ben geweest.
Ik heb geen arts bezocht, met geen profesioneel gesproken, geen pillen geslikt, niets. Ik vond, en vind nog steeds, dat dat absurd zou zijn (geweest).

Naar mijn idee is men veel te snel depressief, al dan niet zelfbenoemd. De laatst genoemde neem ik überhaupt niet serieus.
In het geval van de rest ben ik echt bereid te geloven dat ze het zwaar hebben. En ik weet hoe dat is. Tóch heb ik voor mijn gevoel het idee dat men, ook door de profs, té snel tot depressief betiteld wordt. Vroeger had men het óók zwaar en was depressief zijn iets wat zelden voorkwam. Tegenwoordig kunnen sommigen depressief zijn omdat hun werk niet bevalt.

Ik geloof er heilig in dat iedereen, vroeg of laat, zijn portie ellende op het bord krijgt. Vaak ben je hier zelf niet schuldig aan. Maar dat zou dus, met de huidige vlotte diagnose van depressie, betekenen dat iedereen vroeg of laat depressief is/wordt. En dát gaat er bij mij niet in.

Nogmaals, deze post is slechts mijn mening en ik val niemand aan. Ik snáp al die depressies gewoon echt niet. Dat is alles.

Nayomie schreef:

DSM, bindende test vind ik hem niet. Heb hem 3x moeten afleggen maar echt bindend... nee.
Kan me wel voorstellen dat er een soort lijn getrokken wordt door hulpverleners.

Edit: wat zeg ik.. 4x

chanel1985 schreef:

Er is toch niet altijd een trauma geweest, als je depresief bent? Of begrijp ik het verkeerd?

Janneke2 schreef:

Nayomie schreef:

DSM, bindende test vind ik hem niet. Heb hem 3x moeten afleggen maar echt bindend... nee.
Kan me wel voorstellen dat er een soort lijn getrokken wordt door hulpverleners.

Edit: wat zeg ik.. 4x

Naar de letter van de wet is het geen test.
Het is een turflijst.

Bij correct gebruik heb je een gesprek, liefst meerdere gesprekken - en als er voldoende turfjes gezet kunnen worden kan de stelling worden verdedigd dat je aandoening X hebt, maar niet meer dan dat.
Bij depressie is er een duidelijke overlap met trauma /PTSS, die om de een of andere reden niet in het boekje staat.

En de bedoeling was ooit een totaal andere : de S staat voor statistiek.
Dus: "men neme 1000 mensen die aan "turfbeeld X" voldoen - welke therapieën hielpen zoal....?"
(Dat is beslist zinnig, maar niet direct op individueel niveau.)


En laat het duidelijk zijn: het ziet er exact uit, maar het is boterzacht.
"Een duidelijk verlies van interesse..." - soms is het glashelder, daar niet van.
Maar als iemand zachtjes ergens in wegglijdt, en het zelf niet opmerkt? Wie moet dit dan precies bepalen....?
(*stelt zich een gesprek voor*, cliënt zegt een beetje toonloos 'dat ze heus nog wel ergens interesse in heeft' - tja, wat dan....?)
En dit geldt in feite voor het hele lemma 'klinische depressie' en de hele dsm.

chanel1985 schreef:

Er is toch niet altijd een trauma geweest, als je depresief bent? Of begrijp ik het verkeerd?

chanel1985 schreef:

Ddat is het juist, bij mijn vader gaat dat over een lange periode (nu was dat 1.5 jaar)dat hij afglijdt, hij wil dat zelf niet onderkennen en zal er ook alles aan doen om dat te ontkennen.

Daarmee dat we ook zo lang niets kunnen doen, hij kan wel naar een psychiater gaan voor een gesprek, maar hij kan vertellen wat hij wil.