Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-07-16 19:17

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst: 27-07-16 19:17

En een andere psychologen praktijk? De huisarts heeft vaak een praktijk waar ze naar toe verwijzen maar soms is er best een andere praktijk die niet op vakantie is.
Of weer met bedrijfsarts praten en vragen of de optie van dat traject misschien ook wel geschikt is.

**Geplaatst**: 27-07-16 21:03

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst: 27-07-16 21:03

of je verzekeraar inschakelen voor wachtrijbemiddeling. Sterkte TS. Ik weet helaas hoe het is als je te laat op de rem trapt... Zorg goed voor jezelf!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-16 15:52

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-16 15:52

De bedrijfsarts weet waarschijnlijk een psycholoog waar ik eerder terecht kan. Ben benieuwd, maandag weer huisarts.

Ik ben zo enorm vergeetachtig momenteel, echt niet bevorderend want al die foutjes die je dan hebt en weer moet oplossen geven stress -O-

Ik wist bijvoorbeeld dat ik een vervanger moest zoeken voor een vrije collega. Vervolgens vergeet ik dat en moet ik nu op het nippertje kunst en vliegwerk toepassen om het rooster rond te krijgen.
Ook ben ik slecht in staat om structuur aan te brengen of goede lijstjes te maken. Normaal had ik alles op lijstjes staan.
Te simpel voor woorden, IQ lijkt wel 30 punten gezakt >;)

Iemand bekend met dit soort verschijnselen?

**Geplaatst**: 28-07-16 18:05

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst: 28-07-16 18:05

Het klinkt alsof je hersenen overbelast zijn TS.

Alles kost je steeds meer moeite:
je concentratie gaat achteruit, je kan moeilijker beslissingen nemen, je bent vergeetachtig, je hebt moeite om overzicht te houden.

Hoe druk is het in je hoofd als je 's avonds thuis bent? Kan je dan tot rust komen? En hoe is je ademhaling dan?

Zorg dat je snel hulp krijgt om weer in balans te komen

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-08-16 16:43

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst door de TopicStarter : 04-08-16 16:43

Dag Bokkers,

Heeft iemand ervaringen met het meten van je cortisol gehalte?
Dat wordt niet meegenomen in de reguliere bloedonderzoeken van de huisarts toch?

Groeten Wamoe

**Geplaatst**: 04-08-16 17:09

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst: 04-08-16 17:09

Dit is bij mij gemeten in een levend-bloedanalyse (geloof toch dat het zo heet, bloedonderzoek iig) bij een orthomoleculair arts, samen met nog een resem andere dingen.
Was bij mij toen verhoogd, daarom herinner ik me dat het ook in de lange lijst stond

**Geplaatst**: 04-08-16 19:20

Geplaatst: 04-08-16 19:20

Wamoe schreef:
Dag Bokkers,

Heeft iemand ervaringen met het meten van je cortisol gehalte?
Dat wordt niet meegenomen in de reguliere bloedonderzoeken van de huisarts toch?

Groeten Wamoe

Dat kan met 24uurs-urine, speeksel en bloed.

**Geplaatst**: 04-08-16 22:53

Geplaatst: 04-08-16 22:53

Moeder heeft het via een bloedtest gehad, was bij haar te laag nav gebruik cortison

**Geplaatst**: 04-08-16 23:08

Geplaatst: 04-08-16 23:08

Ik herken het erg, ik werk dan niet (daar kon ik al niet tegen en werd gek van de stress en depressies), maar doe het huishouden en de paarden. Als ik het te druk heb, dan reageer ik het af. Iemand zei ergens dat je dat niet moet doen, maar dat kan gewoon niet. Veel rust is het allerbeste, zodat je je weer kunt 'opladen'. Ik merk nu zelf erg goed wanneer het mij weer teveel wordt, ik gewoon even ga slapen en rustig aan doen. Helaas ging dat vaak niet met werken, daarom ben ik gestopt

**Geplaatst**: 05-08-16 08:16

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst: 05-08-16 08:16

Superherkenbaar!
Als ik vergeetachtig word, is dat gelijk signaal dat ik teveel heb gedaan en dus m'n grenzen heb overschreden. Lijstjes maken werkt dan echt! (Je moet wel)
Als je een waanzinnige lange To Do List hebt en je daar al zowat van in de stress schiet, kan je 20% ervan wegstrepen. Die doe je dan de volgende dag bv. Gaf mij (geeft mij) echt veel lucht op dat moment.

Als ik even vanuit mijn ervaring spreek. Ik heb na paar jaar aanmodderen en zoeken naar de juiste balans tussen en werk en leven, gestopt binnen mijn sector. Totaal iets anders gaan doen. Heb stug volgehouden, omdat die sector wel echt helemaal mijn ding is, maar m'n lijf trekt het gewoon niet. Gelukkig zijn er meerdere leuke dingen om te doen!

Ik ben het helemaal met Wieldop eens: loslaten! Je lijkt voor je gevoel onvervangbaar, maar dat is niet zo. Het wordt echt wel geregeld als jij er niet ben. Waarschijnlijk niet zoals jij het zo doen of willen, maar het gebeurt wel.

Ben je verplicht om naar die specifieke psycholoog te gaan die je HA heeft aangegeven? Als psycholoog BIG geregistreerd is, wordt het vergoedt.

Was je al bij de bedrijfsarts geweest? Wat zegt hij?

**Geplaatst**: 05-08-16 08:31

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst: 05-08-16 08:31

Ik heb me met dezelfde klachten bij de bedrijfsarts gemeld. Vind mijn werk nog heel leuk, kan alleen niet afstaan en vind dat ik alles zelf moet doen.
Resultaat stress en hyperventilatie, vergeet ook de simpelste dingen. Eerst wat taken afgegeven, maar dat was niet genoeg. De bedrijfsarts heeft nu aangeven dat ik even echt los van het werk moet komen. En dat blijkt nu echt te werken. Nu leren grenzen aangeven en keuzes maken.

Denk dat jij ook moet doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-08-16 10:50

Geplaatst door de TopicStarter : 05-08-16 10:50

Nou heb ik binnenkort vakantie, dus ik hoop dat ook echt een soort reset te kunnen maken. En dat losmaken ook lukt.
Momenteel ben ik mijn overuren aan het opnemen en werk halve dagen. Dat helpt maar deels omdat je natuurlijk zodra je er wel bent wordt overstelpt met vragen en terugbelverzoeken.

Gistermiddag en vanmorgen veel stress gehad vanwege een evenement dat ineens een kleinere zaal had toegewezen gekregen maar wel bomvol aanmeldingen. Aan de klantenkant veel moeten schuiven en bellen met mensen. Maar ook in de backoffice wat gedoe met de bedrijven die dit faciliteren. Nu is niet duidelijk of ík ben vergeten dat dit al bekend was. Of dat er ergens anders problemen waren in de communicatie.

Dat doet wel beseffen dat dingen vergeten grote gevolgen kan hebben, en dat geeft een erg unheimisch gevoel -O-

Ik ben er zelfs misselijk van

Ik zag dat er een lotgenotentopic was, wel jammer want ik kan daar niet echt in meeposten. Ik merk wel dat het fijn is om wat met lotgenoten te sparren. In mijn privé heb ik dat niet zo, ook omdat ik het een beetje als taboe voelt. Ik barst van de welvaart, heb alle reden om me goed te moeten voelen en gelukkig te zijn, zomer, fijne relatie, gezellige vrienden, aardige familie, mooi huis, paarden, alles! Maar ik ben zo mat, vermoeid, verstrooid als ik vrij ben, dat echt genieten er niet in zit. Ik doe wel van alles, maar het is net of je er niet écht zelf bij bent.

Jaan81, Bedrijfsarts ben ik tien minuten geweest (en zag net de rekening voorbij komen hier op kantoor, snel verdiend zegmaar >;)

) Die heeft adviesbrief gestuurd met daarin: Minder taken en psychologische ondersteuning.

Na wat heen en weer gebel kan ik nu net na mijn vakantie terecht bij een zelfstandig psycholoog met ervaring in dit gebied. Ik heb me er maar in berust, overleef het wel. Alleen ben ik bang dat ik na mijn vakantie een stuk ben opgeknapt en niet goed mijn problemen en gevoel erbij kan omschrijven. Nu zit ik daar wel middenin natuurlijk.

**Geplaatst**: 05-08-16 11:42

Geplaatst: 05-08-16 11:42

Dat is balen zeg, dat je geen geweldig betrokken bedrijfsarts had. Ik heb toen (heb 2x burn-out gehad) beide keren dezelfde man gehad. Zo'n fijne vent! Hij remde mij zelfs!

Ga schrijven, schrijven hoe je je voelt. Geef je energieniveau etc per dag of per dagdeel (zeker nu je halve dagen werkt) cijfers en schrijf erbij wat je eventuele klachten zijn.
Geeft je misschien al een beeld hoe en wat en kan je psycholoog dan teruglezen om te zien hoe je nu bent.
Dagboek is sowieso fijn. Vind ik iig. Heb er twee volgekalkt en als ik nu in een dip zit, lees ik ze wel eens terug. Besef ik direct weer hoe veel slechter ik toen was en hoeveel ik dus gegroeid ben. Waardevol! Is m'n glas vaak gelijk halfvol ipv halfleeg

Zat nog over je manager te denken. Hij lijkt heel kort door de bocht met jouw klachten. Maar ergens denk ik dat je hem dat niet kwalijk kan nemen, want het is ineens teveel, terwijl je altijd wel goed functioneerde.
Iets als overspannen/burn-out/etc is zo verschrikkelijk moeilijk te bevatten, laat staan te begrijpen voor een buitenstaander. Moet je niet onderschatten.

Blijft een feit dat je beter je been kan breken ofzo...

**Geplaatst**: 05-08-16 15:25

Geplaatst: 05-08-16 15:25

Het valt mij op dat je benadrukt op je welvaart en je materialisme. Huis, paarden, vakantie etc. Alsof dat het recept is voor geluk. Maar je merkt nu dat je binnenkantje niet automatisch wel vaart bij luxe en comfort. Waarschijnlijk ben je jezelf al ruim een jaar voorbij gehold.

Ik kan niet met je meepraten, geen ervaring kwa burn-out, maar ik ben geheel gelimiteerd door chronische ziekte en ik herken wel veel van je drive, instelling en nu het ongeloof in dat het echt niet lukt/steeds minder lukt. Dat is gewoon enorm klote. Maar probeer er natuurlijk mee om te gaan. Net als een auto die ff niet meer lekker loopt op verschillende fronten. Olie verversen, wellicht een onderdeeltje vernieuwen etc. Dat is écht heel normaal. Dat je lichaam alles Zonder nadenken gewoon maar uitvoert en je ongelimiteerd vrij kunt bewegen is echt niet zo vanzelfsprekend als jij nu denkt (en je omgeving doet over komen). Het zegt meer over de mensen in jouw omgeving hoe zij reageren, dan dat jouw km per uur ff naar beneden moet. Luisteren naar jezelf.

Het feit dat je de zombie-modus al kent geeft echt een alarm-toeter van hier tot Tokyo. Stoppen, kappen,ho , nu.
Goed dat je al halve uren werkt, nu nog minder er in proppen. En na je vakantie is het denk ik echt lang niet opgelost, de psych zal als ze goed is je kunnen helpen daar in en hopelijk ook kunnen adviseren hoe je verder moet na je vakantie. Fulltime iig niet lijkt mij.

**Geplaatst**: 06-08-16 08:34

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst: 06-08-16 08:34

Wat verwacht je van de psycholoog?

Ik heb vaak het idee dat de verwachtingen daarvan vrij hoog liggen en dat dus tegen valt.

Ik lees het niet zoals mijn voorganger, dat de welvaart staat als gelukkig zijn.
Ik lees het gewoon als dat ze verder alles op orde heeft. Dat er verder geen problemen zijn, behalve dat ze er momenteel niet van geniet zoals ze dat vroeger wel kon doen.

**Geplaatst**: 06-08-16 09:04

Geplaatst: 06-08-16 09:04

Wat ontzettend vervelend! Je kan je heel erg naar voelen van overwerkt zijn, dit kan zich ook lichamelijk gaan uiten als je er mee door blijft lopen (letterlijk ziek worden van stress).
Waar ik me vanuit mijn werk als hulpverlener op heb gericht bij mensen met een burn out of met klachten van overspannenheid zijn o.a. je eigen overtuiging en waarden (wat vind je écht van jezelf als je je grenzen aangeeft, waar komt deze overtuiging vandaan? Wat zijn je waarden, wat heb je meegekregen van huis uit). En in welke situaties is dit herkenbaar voor je, wat is het 'patroon' hierin?
En dan.. hoe doe je dat, grenzen aangeven? En hoe is je draagkracht-draaglast balans en hoe kan je ervoor zorgen dat deze (weer) in balans komt?
Is moeilijk hoor, maar je kan er een hoop van leren. Ik hoop voor jou dat je een fijne psycholoog treft die jou zowel een spiegel kan voorhouden als praktisch met je kan kijken hoe je bepaalde dingen kan aanpakken. Mocht je je niet ok voelen bij deze psycholoog, ga op zoek naar een andere. Er moet een klik zijn en ik zie te vaak dat mensen blijven hangen zonder resultaat of juist stoppen met het idee dat een psycholoog 'niks voor ze is', terwijl ze bij een andere prima op hun plek zijn.
Zet hem op, dit komt echt weer goed. Mocht je er behoefte aan hebben, je mag me altijd pb-en.

**Geplaatst**: 08-08-16 08:05

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst: 08-08-16 08:05

Herken het heel erg!!
Heb een hele tijd zo slecht in me vel gezeten heel erg misselijk slecht slapen mezelf down voelen.
Nu heb ik besloten om weg te gaan op me werk en iets heel anders te gaan doen.
Voel me al iets beter maar ben nog steeds niet de oude.

Donderdag heb ik een meeloop dagje op me hopelijk nieuwe werk.
En dan vrijdag contract opzeggen en hopelijk zo snel mogelijk weg.
En hoop echt dat ik dan mezelf weer terug kan vinden..

**Geplaatst**: 08-08-16 08:13

Geplaatst: 08-08-16 08:13

Ik ben met soort gelijke klachten bij de dokter geweest. Ze hebben eerst op mijn schildklier getest en tadaaa, ik was niet overspannen maar er waren andere oorzaken! Het gaat nu stukken beter! Dus laat ook echt je bloed goed nakijken voordat je het gooit op overspannen of andere zaken!

**Geplaatst**: 08-08-16 08:53

Geplaatst: 08-08-16 08:53

Het hele verhaal is zo herkenbaar dat ik bij het lezen ervan spontaan de zweethanden, hartkloppingen en alle andere emoties die op zon moment door je heen gaan, weer op voel komen.

8 jaar lang heb ik op deze manier gewerkt. Niets was mij te gek en van administratief medewerkster groeide ik binnen no time door naar Financieel, resource en projectmanager.
Daarbij hielp ik tussendoor nog met het opstarten van een nieuwe afdeling en facilitaire zaken kwamen om wat voor reden dan ook op mijn bord terecht.
Weken van 50 tot 60 uur waren meer regel dan uitzondering en nooit heb ik de uren gecompenseerd.
Toen werd ik zwanger, ook tijdens mijn zwangerschap ging ik gewoon door. Uiteindelijk was de geboorte van mijn dochtertje en de periode erna alles behalve goed verlopen maar ook daar moest ik gewoon door. Eenmaal terug aan het werk was ik mijzelf niet meer. Ik was op zowel geestelijk als lichamelijk. Ik had een burn out en kwam thuis te zitten. Gelukkig had ik een manager die mij begreep en ik had echt het gevoel dat ik er met behulp van hem er wel uit zou komen. Intussen ging het slecht met het bedrijf en heb ik besloten weer aan het werk te gaan om ze te helpen waar nodig was.
Natuurlijk helemaal nog niet klaar om weer aan het werk te gaan maar ik wilde laten zien dat ik er voor het bedrijf ben als het nodig is.
Tot we een nieuwe manager kregen....
Die had het idee dat ik de kantjes eraf liep en zag totaal niet wat ik voor het bedrijf allemaal had gedaan en deed.
Dit resulteerde in mijn allereerste matige beoordeling na 8 jaar lang een zeer goed.
Ik brak, ondanks uitleggen wat er was begreep hij me niet.
Net op dat moment kwam er een hele grote reorganisatie en je raad het al, ik ging eruit. Opgebrand, gebroken en om hulp roepend maar niemand kwam me helpen.
In een klap alles kwijt en door mijn burnout waar ik inzat niet in staat om een nieuwe baan te vinden.
Dit is nu 4 jaar terug en heb intussen een leuke andere baan gehad, nadat ik de keuze had gemaakt iets heel anders te gaan doen. Helaas kwam hier door een ongeluk op het werk een eind aan en sinsdien zit ik thuis. Heb het zelfvertrouwen en de puf niet meer om nog op zoek te gaan naar een baan die ik echt leuk vind en poets nu kantoren een paar uur in de week. Zou graag anders willen maar ben nog steeds gebroken en zou niet weten hoe ik dat moet doen.
Achteraf denk ik ook dat ik eerder op de rem had moeten trappen en aan mezelf had moeten denken.

Dat is denk ik ook wat ik je wil zeggen met mijn verhaal. Denk aan jezelf. Want als puntje bij paaltje komt doen ze dat daar ook en dan staat er niemand meer om je op te vangen als je breekt

**Geplaatst**: 08-08-16 09:10

Geplaatst: 08-08-16 09:10

sneeuwpop schreef:
Wat verwacht je van de psycholoog?

Ik heb vaak het idee dat de verwachtingen daarvan vrij hoog liggen en dat dus tegen valt.

Een psycholoog gaat de problemen niet oplossen voor je, daar moet je zelf keihard voor (blijven) werken. Ze kunnen je richtlijnen geven over hoe je het kunt oppakken en ermee aan de slag kunt gaan. Alleen dat is echt bikkelen, in de hoop dat het met de psycholoog ook klikt en iemand die de juiste snaar bij jou raakt.

Bij mij werkt het in drukke tijden goed om te gaan sporten. Gewoon op de fiets stappen en dan een rondje maken. Dat hoeft niet veel of snel te zijn, dat leer je ook snel genoeg af. Lekker naar je lichaam luisteren en niet naar een gemiddelde snelheid. Dit helpt mij om echt even alles 'uit' te zetten, de ademhaling te controleren en daardoor het stressniveau te laten zakken. Daardoor viel ik ook elke avond lekker in slap en kon ik vrij uitgerust weer opstaan.

Ook probeer ik echt rust te pakken. Het liefst ben ik elk moment van de dag bezig en voel ik me bezwaard als ik op de bank lig en vervolgens er een was opgevouwen kan worden. Dat lukt nu wel echt beter, gelukkig ook een partner die goed bij kan springen (en andersom ook als hij het heel druk heeft).

Probeer ook voor je vakantie zoveel mogelijk rust te nemen, anders kan het zo zijn dat de klap nog harder aan komt. Voor mijn vakanties probeer ik altijd een aantal keren een fijne massage te nemen, daardoor ving ik alle stress op van de taken die nog snel voor mijn vakantie gedaan moeten worden. Het voordeel tijdens mijn vakantie was ook dat we gewoon geen bereik hadden, dus ik moest wel los komen :Y)

Heel veel sterkte, pak je rust, verplicht jezelf om bijvoorbeeld als je thuis komt eerst goed te gaan rusten (bijv. gekke filmpjes kijken waarvan je snel in de lach schiet), maar aan de andere kant ook 'ontspannen' activiteiten op te pakken, bijvoorbeeld een rondje fietsen, rondje wandelen of stallen uitmesten.

**Geplaatst**: 08-08-16 10:10

Geplaatst: 08-08-16 10:10

sneeuwpop schreef:
Wat verwacht je van de psycholoog?

Ik heb vaak het idee dat de verwachtingen daarvan vrij hoog liggen en dat dus tegen valt.

Ik lees het niet zoals mijn voorganger, dat de welvaart staat als gelukkig zijn.
Ik lees het gewoon als dat ze verder alles op orde heeft. Dat er verder geen problemen zijn, behalve dat ze er momenteel niet van geniet zoals ze dat vroeger wel kon doen.

Ik lees wel degelijk bij ts een schuldgevoel vanuit haar alles op orde hebben toch niet lekker in haar vel zitten.

**Geplaatst**: 08-08-16 10:40

Geplaatst: 08-08-16 10:40

Zie dit topic nu voor het eerst. Hoe herkenbaar allemaal...

Jezelf zo onmisbaar voelen, alles onder je eigen pet willen houden. En dat ook leuk vinden. Maar steeds een beetje minder. En steeds een beetje moeizamer allemaal. En je maar afvragen "waar komt dat nou vandaan?". Dat gevoel in een brij te staan. Je bent aan het zwemmen in een eindeloze zee en nooit een eiland in zicht om even bij te komen van je inspanningen.

Iedereen waarschuwt je voor een burn-out en die waarschuwingen moet je ook zeker niet in de wind slaan. Maar het kan ook zijn dat jouw hoofd en lijf bizar veel aankunnen en dat je het met kunst- en vliegwerk vol kan houden. Helaas is ook dan een lange periode in je leven volslagen verziekt! Wat dat betreft spreek ik helaas uit ervaring. In m'n werk ben ik net zoals jij, waarbij als kers op de taart er sprake is van werk in het bedrijf van mijn man, dus "eigen". Dat geeft nog eens zoveel extra druk zeg maar... ik heb geen "manager" bij wie ik een poging kan doen iets terug over de schutting te mikken

.
Een aantal jaren terug hebben we een nieuw huis laten bouwen, was onze jongste zoon net geboren én was mijn "rechterhand" op het werk overspannen geraakt als gevolg van mijn afwezigheid op het werk in de eerste paar weken na de bevalling (16 weken zwangerschaps- en bevallingsverlof lijkt mij nog steeds zo'n weelde!). Om mijn heen zag ik kennissen, vrienden, familieleden met minder hooi op hun vork overspannen raken en voor mijn gevoel "lekker thuis zitten" (dat voelde destijds vanuit mijn situatie echt zo $:\$ ), terwijl ik het op de een of andere manier wél volhield. Het gevolg? Als ik nu foto's uit het bewuste jaar terug zie, dan herken ik er helemaal niets van. "Grote" dingen in de wereld die toen gebeurd zijn? Geen idee. Als ik ze al herken, denk ik dat het van veel langer geleden is. Ik ben letterlijk een jaar van mijn leven "kwijt". Ik ben doorgegaan, waar dat eigenlijk niet kon. Volledig op de automatische piloot. Onaardig tegen iedereen om mij heen, inclusief mijn kinderen (terwijl die toch echt nergens enige invloed op konden hebben, toch?).

Het heeft mij er toe aangezet om op zoek te gaan naar een andere werkinvulling voor mijzelf. Me losmaken van dit bedrijf. Het kost moeite en is ook weer letterlijk een meerjarenplan. Ik "moet" het immers goed achterlaten (van wie eigenlijk? Ja, van mezelf...). Maar er zijn stappen gezet. Inmiddels wordt "mijn" werk grotendeels door anderen gedaan en ben ik puur vraagbaak en vliegende kiep. En erger ik me regelmatig aan hoe dingen uitgevoerd worden, maar hè, het werk wordt gedaan! Count your blessings... Om op termijn mijn handen er helemaal vanaf te kunnen trekken. In september begin ik een opleiding, in een richting waarin ik hoop straks als zelfstandige te kunnen gaan functioneren.

Pas sinds dit voorjaar heb ik weer het gevoel dat ik een beetje "leef" (het "zoekgeraakte jaar" is 2013....). Het heeft me dus echt heel erg veel tijd gekost. En nog ben ik er niet helemaal. En het is ook doodeng. Ik/wij hebben ook alles gewoon goed voor elkaar, waarom dan niet gewoon tanden op elkaar en dat werk blijven doen? Ben ik niet een enorm verwend nest? Straks mislukt mijn plan en wat moet ik dan? Dan is mijn oude werkplek ingevuld en wat ga ik dan doen? Ik hoop dat ik over ongeveer een jaar kan zeggen dat ik dit al veel eerder had moeten doen, maar nu voelt het nog een beetje als oude schoenen weggooien, voordat ik nieuwe heb.

Eén ding weet ik wel: het proces waar ik doorheen gegaan ben gun ik niemand. Maar zo te lezen ben jij al aardig op weg Wamoe... het is goed dat je aan de bel trekt, hulp zoekt. Hulp zoeken is zoooo moeilijk! Want je moet toegeven dat je het eigenlijk niet meer kan, terwijl, jij kon toch alles?? Wees wat minder hard voor jezelf :(:)

. Schrap die halve werkdagen, dat werkt niet. Dan moet je in een halve dag doen wat je normaal in een hele dag doet. Je moet echt even helemaal niet op je werk zijn of er aan hoeven denken. Vakantie lost niets op? Natuurlijk wel! Niet voor je werk, maar wel voor jouw hoofd. Je hebt het nodig, zeker in zo'n regelbaan. Je hersens hebben ook ontspanning nodig zo af en toe.

Succes meis, ik blijf je topic in ieder geval volgen. Leerzaam proces ook weer voor mij. Als ik klaar ben met mijn opleiding wil ik namelijk onder andere mensen zoals jij, of hun werkgevers, gaan helpen in het proces van "beter worden" (een manager zal dan hopelijk niet meer opmerken dat vakantie niet oplost -O-

). Liefst voor een eventuele ziekmelding uit, en anders in het proces van terugkeer naar het eigen of ander werk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-16 18:57

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-16 18:57

Dank voor de reacties en ervaringen ook. Ik merk dat ik wel wat houvast heb aan het topic, door sommige vragen die jullie stellen ga ik ook weer aan het denken. En Ajesca123, jouw verhaal is tekenend. Alles geven, op zijn, niet meer functioneren als de topper die je bent. En vervolgens met lege handen eindigen...

Mijn opmerking over mijn 'goede leven' is inderdaad wel om aan te geven dat ik privé geen aanleiding heb om ergens over in te zitten. Maar ook dat ik het stom vind dat ik niet eens echt geniet van mijn welvaart.

Mijn manager, daar lijk ik geen klik mee te hebben. Niet dat hij zijn werk niet goed doet, integendeel! Een keiharde werker en een rasechte man.... ik merk dat hij niet echt betrokken is bij het team of personen. Het voelt alsof hij me nu een beetje laat aanmodderen. Terwijl ik snak naar iemand die gewoon een paar knopen voor me doorhakt. Inmiddels is hij de komende drie weken met vakantie en hij heeft me niet eens even gesproken of succes gewenst voor zijn vertrek. Daar sta ik dan Y;(

Intussen ben ik oom met een half oog aan het kijken naar iets wat mij ook kan ondersteunen fysiek. Zou het massage zijn? Yoga? Hardlopen met hulp van een trainer? Inspanning of juist ontspanning? Of zelfs acupunctuur of homeopathie. Het aanbod is enorm, maar wat kies je en gaat helpen? Zelfs dit geeft keuzestress 8)7

**Geplaatst**: 08-08-16 19:00

Re: Als werk je boven het hoofd stijgt....

Geplaatst: 08-08-16 19:00

Wamoe, dat je niet geniet van je welvaart, vergis je niet wat deze spanning met je vermogen tot genieten doet he! Waarschijnlijk sta je zoooo ontzettend onder stress dat je niet echt meer weet wat genieten is.

Om op die laatste vraag van je in te gaan: waar kun jij momenteel nog van genieten? Filmpje kijken? Hardlopen? Paarden frutten? Wandelen? Tekenen?

**Geplaatst**: 08-08-16 20:49

Geplaatst: 08-08-16 20:49

Sakura789 schreef:
sneeuwpop schreef:
Wat verwacht je van de psycholoog?

Ik heb vaak het idee dat de verwachtingen daarvan vrij hoog liggen en dat dus tegen valt.

Een psycholoog gaat de problemen niet oplossen voor je, daar moet je zelf keihard voor (blijven) werken. Ze kunnen je richtlijnen geven over hoe je het kunt oppakken en ermee aan de slag kunt gaan. Alleen dat is echt bikkelen, in de hoop dat het met de psycholoog ook klikt en iemand die de juiste snaar bij jou raakt.

Een psycholoog is in de verste verte niet verplicht om iemand uitgebreid te confronteren en ook nog eens keihard te laten werken.

Een psycholoog kan ook steun geven, zich verdiepen in de situatie en adviezen geven.

Maar uiteraard, gesteld dat het probleem 'niet luisterende manager' heet, dan heb je wellicht meer aan de vakbond dan aan een psycholoog.