Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-01-16 23:49

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 13-01-16 23:49

Wat een heftig verhaal Magrathea, jeetje :(:)

Eigenlijk weet ik niet precies wat EMDR inhoudt

Van wat ik ervan heb begrepen is dat je onder begeleiding van een psycholoog "terug gaat" naar de nare herinneringen om ze zo te leren verwerken zodat ze je in het heden niet meer dusdanig belasten als dat ze nu doen.

**Geplaatst**: 14-01-16 13:56

Geplaatst: 14-01-16 13:56

Jeetje, heftig verhaal zeg. Magrathea, ik herken het wel. De angst dat er toch weer zoiets gaat gebeuren. Ik heb dat nog steeds, als ik iemand met stemverheffing hoor praten raak ik helemaal in paniek.

EMDR therapie helpt je beter te relativeren en je trauma wordt anders opgeslagen, zodat je er beter mee om kunt gaan.

**Geplaatst**: 14-01-16 15:08

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 14-01-16 15:08

Jeetje, als ik dit zo lees wat een boel mensen met ptts. Moet zeggen te horen dat emdr voor veel mensen wel veel geholpen heeft vind ik fijn te lezen.

Helaas heb ik er dus ook last van ik ben chronisch

Moet van mezelf dit jaar met emdr gaan beginnen heb een dgt training gehad en daar moest ik eerst even van bijkomen zeg maar.

Hoe het bij mij tot stand is gekomen ga ik verder niet over uitwijden. Veel mensen in mijn omgeving weten het wel. Maar vaak word het afgeschoven als aandachttrekkerij of aaaah je wilt zielig doen dus.

Tja veel vrienden verloren erdoor maar ook vrienden overgehouden waar ik het juist niet van had verwacht

**Geplaatst**: 14-01-16 18:03

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 14-01-16 18:03

Testebeest, herkenbaar. Ik heb weinig vertrouwen in mensen, vooral vrienden als het gaat om mijn ptss. Vrienden hebben mij keihard laten vallen en ze deden er super lax over. Heb op bokt wel een topic hierover, maar ook is dat niet echt uitgebreid.

Ik ben nog steeds heel bang, en slaap soms slecht door mijn ptss. Ik ben veranderd, stiller geworden en wil het liefste alleen zijn. Als ik me rot voel, uit ik dit niet maar ga ik alleen op mijn kamer huilen (meestal is het 's avonds). En automutilatie is nu minder; verzet me er heel erg tegen als ik de drang weer heb.

**Geplaatst**: 14-01-16 18:52

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 14-01-16 18:52

Herkenbaar, Margrathea wat je vertelt. Dan niet de gebeurtenis an sich maar wel je gespannenheid en alertheid. Ik wordt enorm angstig bij dreigende situaties.

Vrienden, tsja ik heb ze wel maar ben er ook wel aardig wat verloren.
Vertrouw niet snel mensen meer. Ben altijd bang dat ze me gaan kwetsen of niet oprecht zijn.
En soms overkomt dat me dan nog wel, dat iemand me besodemietert of me niet goed behandelt.
Ben wel sneller klaar met mensen, als je t verknald hebt is het toch wel over voor mij eigenlijk.

Hier ook veel mensen die t maar onzin vinden, vooral 'omdat ik toch zelf bij diegene bleef'.
Dat iemand je zó kan manipuleren, snappen maar weinigen.

**Geplaatst**: 14-01-16 19:08

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 14-01-16 19:08

Inderdaad herkenbaar, dat over "vrienden". Ik heb nog maar een klein groepje mensen over welke ik op 1 hand kan tellen, de rest schildert het inderdaad af als "pffft, aandachtszoeker!".
Of mensen die niet snappen dat ik momenteel niet functioneer op een werk/studieplek, die hebben zoiets van; je hebt gewoon een schop onder je billen nodig!
Was het maar zo makkelijk. :')

Verder vertrouw ik mensen ook niet snel en laat ze niet gauw dichtbij. Overigens ben ik heel goed in mensen het idee geven dat ze dichtbij komen, zoiets leer je over de jaren heen denk ik.
Ik heb vooral zoiets van, als ik je dichtbij laat dan kun je mij kwetsen, dat wil ik niet.

**Geplaatst**: 14-01-16 19:17

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 14-01-16 19:17

Ik heb qua vrienden; 3 goede school vrienden van het MBO (school waar ik nu zit).
1 goede vriendin van de HAVO (die mij is blijven steunen en mij ook altijd zou steunen).
1 goede vriendin waar ik mee paardrijd.
Dus niet heel veel.

PTSS heeft ook mijn school verpest. Van Gymnasium ben ik naar de HAVO gegaan en van het HBO naar het mbo.

**Geplaatst**: 14-01-16 19:46

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 14-01-16 19:46

Summers. Herkenbaar hoor. Ik heb mijn studie ook niet afgemaakt en werk nu ook niet. Tja wat kan ik doen. Winkelwerk kan maar de hele dag mensen om me heen brrr. Schoonmaakwerk vond ik prima lekker rustig niemand op mijn nek. Maar dat doe ik niet meer sinds ik mijn kids heb.

mijn hond is echt een uitlaatklep die ziet goed wanneer het slecht met mij gaat en helpt me erdoor.
Evenals mijn ponys. En tja mensen biet vertrouwen herkenbaar. Je krijgt geen 3 kansen bij mij

**Geplaatst**: 14-01-16 19:47

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 14-01-16 19:47

Ik werk wel. Werk soms ook best veel, vooral in vakanties. Ik vind werken heerlijk, even afleiding. Ik stort mij ook helemaal op mijn werk en voel me dan altijd heel goed.

Fijn dat je toch een uitlaatklep hebt, Testebeest. Dieren zijn altijd een grote steun.

**Geplaatst**: 14-01-16 20:02

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 14-01-16 20:02

Mijn hond is ook een grote steun voor mij, ze voelt het altijd aan als het even niet gaat ze komt bij me liggen en droogt m'n tranen als ik moet huilen. Ik ben tijd geleden ook gestopt met werken en m'n opleiding ook niet afgemaakt omdat ik het niet meer aan kon. O ja nu ik zwanger ben vliegen de emoties wel erg heen en weer, toen ik gister m'n verhaal hier neergezet had zat ik ook weer even in traantjes.

Ik zie ook veel herkenning in de verhalen van andere b.v. dat vrienden bij mij ook echt niet merken dat ik ze op afstand houd voor hun ben ik een open boek en praat ik heel makkelijk echter de realiteit is wel anders. M'n partner daarintegen weet alles ziet alles en bij hem durf ik ook mezelf te zijn.

**Geplaatst**: 14-01-16 20:21

Geplaatst: 14-01-16 20:21

Ik werk, af en toe een halve dag. "af en toe" omdat ik op een evenement werk dat maar af en toe plaatsvindt.
Vroeger werkte ik hele dagen, maar nadat ik een keer volledig door het lint ben gegaan nadat ik een hele dag gewerkt had (hele dag is 12 uur bij mijn werk) heb ik samen met mijn psychiater besloten dat halve dagen misschien beter was.

Het gaat op dit moment niet zo lekker. Vanmiddag therapie, therapeute zei iets wat indertijd ook gebruikt werd door mijn ouders en mijn assailants om de mishandeling goed te praten. Daarna fysio - fysiotherapeute pakte me op een bepaalde manier vast die nogal triggerde. Ik rende bijna de behandelkamer uit (nouja, ik zei iets van "Ik wil stoppen voor vandaag, we hebben maandag een nieuwe afspraak staan, doei" en ben toen snel weggelopen). Nu een halve herbeleving. Ik VOEL dat ze aan me zitten, me vasthouden, me pijn doen. Ik weet wel dat het niet echt is, maar ik voel het toch gebeuren. Mijn kleren voelden alsof ze me vasthielden en beklemden en verstikten dus die heb ik uitgetrokken - zit nu in m'n nakie gewikkeld in een deken in een hoekje van mijn slaapkamer. (Hoekje zit ik wel vaker als het niet goed gaat - ligt ook een stapel kussens)
Heb vanmiddag op school (toen ging er ook iets mis) een halve oxazepam gehad en 20 minuten geleden nog een hele. (ik mag er 2 op een dag) Hopen dat die snel werkt en hiertegen werkt..

**Geplaatst**: 14-01-16 21:20

Geplaatst: 14-01-16 21:20

Ik kom even meelezen.. als klein meisje is er al ptss bij mij geconstateerd. Ik heb altijd gezegd dat het de grootste onzin was.. maar ik begin nu onderhand te twijfelen... de meest simpele dingen kunnen een reeks van herinneringen triggeren waar ik echt door in elkaar stort.. en meer van dat soort dingen

Ik weet nog niet echt wat ik ermee ga doen. Vertrouwen in psychologen heb ik niet meer

**Geplaatst**: 14-01-16 23:28

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 14-01-16 23:28

FnC, dekens zijn fijn. Lekker blijven zitten :(:)

**Geplaatst**: 15-01-16 01:31

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 15-01-16 01:31

Wauw wat een herkenning haal ik uit jullie berichten!

Zelf ook ptss.
Ik merk ook dat mijn omgeving niet weet wat ze met me aanmoeten.
Na 2 sessies bij een psycholoog vroeg mijn moeder of ik nog steeds nachtmerries had en slecht sliep. Ze bedoelt het goed, maar helaas, kon het maar zo snel genezen worden.
Ik merk bij mezelf dat ik nu mooi weer ga spelen in mijn omgeving, en zelfs bij de psycholoog vertel ik wat ik denk dat ze horen wilt ( het gaat goed/beter) bedrijfsarts heeft daar wel doorheen weten te prikken en staat op de emdr sessies.
Waar ik erg tegen op zie. Ik wil het nog niet naar boven halen, dat gebeurt nog genoeg en kan mijn emoties dan niet aan.

Ik heb het trouwens "opgelopen" door mijn zwangerschap/bevalling.
Was 29 weken zwanger dat ik niet meer kon bewegen van de pijn, ik werd niet serieus genomen, iedereen heeft namelijk rugpijn en door het warme weer werden alle zwangere wat opgezetter. Ik heb 5 dagen rond gelopen met de pijn tot ik op een echo moest waarop bleek dat het foute boel was. 40 uur later is mijn dochter met een keizersnede ter wereld gebracht. Ze was zo klein (895gr) hoewel ze het erg goed deed hebben ze mij in het ziekenhuis zoveel angst aangepraat. Ik heb het niet kunnen verwerken.
Mensen die me in die periode zagen hadden het constant over de "klap" die nog wel zou komen.. en die is helaas flink hard aangekomen..

**Geplaatst**: 15-01-16 09:30

Geplaatst: 15-01-16 09:30

PureSG schreef:
Wat een heftig verhaal Magrathea, jeetje

Eigenlijk weet ik niet precies wat EMDR inhoudt Van wat ik ervan heb begrepen is dat je onder begeleiding van een psycholoog "terug gaat" naar de nare herinneringen om ze zo te leren verwerken zodat ze je in het heden niet meer dusdanig belasten als dat ze nu doen.

Op Wikipedia staat er een leuk artikel over. Het is een zigzag gebeuren, maar je gaat niet "onder leiding" terug - maar met een begeleider naast je "samen het oerwoud van jouw trauma's in". Jij bent de baas in het proces, de peut is vertrouwd met oerwouden.
Zigzag wil zeggen dat je telkens een minuut oid met een deel van je aandacht in 'dat oerwoud' zit - en dan compleet terug komt naar 'het hier en nu', ontspannen, die minuut nabespreken - en weer een minuut. Of als dat te lang zou zijn : drie seconden mag ook. (Dan duurt het langer, maar wat boeit dat. De Fransen hebben een uitspraak van 'hoe langzamer je gaat, hoe meer je opschiet'.)
Het verwerken doet jouw eigen brein ter plekke. Huiswerk is zoiets als : doe elke dag een ontspanningsoefening en als je je iets naars herinnert, een nachtmerrie zou hebben, dat kort opschrijven, daar ga je dan mee verder, de volgende sessie.
Einddoel is, dat alle nare beelden, gedachten etc mbt trauma een "neutrale" respons geven, ipv angst, walging, woede, verdriet schaamte etc etc op te roepen. "Dat lucht op!"

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 15-01-16 09:55, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-01-16 09:50

Geplaatst: 15-01-16 09:50

testebeest schreef:
Veel mensen in mijn omgeving weten het wel. Maar vaak word het afgeschoven als aandachttrekkerij of aaaah je wilt zielig doen dus.

Tja veel vrienden verloren erdoor maar ook vrienden overgehouden waar ik het juist niet van had verwacht

Verschrikkelijk!
Ooit zat ik in een therapiegroep, en het ging over de drie woorden "slachtoffer - overleefster - vrije vrouw".
Het woord slachtoffer gaat over wat een ander mens jou aandoet (okee, het was een groep incestvrouwen) - of anderszins de klappen die je 'van het leven' krijgt.
De vrije vrouw is het einddoel: JIJ bepaalt hoe je leven er uit gaat zien. (Uiteraard met de beperkingen dat ik graag mag schilderen, maar geen Rembrandt of Judith Leyster ga worden - en in zijn algemeenheid: in een incestgezin leer je heel veel nuttige sociale vaardigheden en noem het maar op niet. Dat moet je per therapie etc inhalen. )

En overleven : dat is, wat jij doet. Overlefsters zijn doorgaans zeer sterke vrouwen.
Vraag in de groep: (houd je vast) "Wie van jullie heeft ooit gehoord "Jij...? Jij bent zo sterk, nou moet je niet opeens zielig willen gaan doen....!"" - Iedereen had dat in meerdere of mindere mate wel gehoord. Wij hebben het ter plekke 'de vloek vande overleefster' genoemd.

Maar die vloek vande overleefster is niet licht! !
Vertel je van je ellende - dan is zo'n koude douche heel pijnlijk.

**Geplaatst**: 15-01-16 10:09

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 15-01-16 10:09

Janneke 2 mooi gezegt.

Ik vind het slecht dat ook hulpinstanties vaak je niet snappen.

Ik heb een extteme vorm van angst naar mijn expartner. Politie begreep het niet rechter evenmin. Ik heb een "hulpverlener" gehad van ouderschap blijft die het ook niet begreep dat ik niet met mijn ex in 1 kamer kan zitten om afspraken te maken. De spw er die ik had toen ikeen periode in een blij van mijn lijf huis mij moest helpen mij voor het blok zette dat ik ontplofte en er niets van snapte. Je zou denken dat instanties er meer van af zouden moeten weten hoe ptts werkt en je erin kunnen steunen. Ik kreeg altijd het gevoel niet begrepen te worden. En het een smoesje was.

Gelukkig heb ik nu een hele lieve partner die mij begrijpt. Al loopt hij afentoe vast maar nu na 5 jaar weet hij wanneer ik juist een schouder wil of juist even helemaal niets wil. Hij stuurt me dan ook naar mijn ponys om even zenn te geven. Daar ben ik heel erg blij mee

**Geplaatst**: 15-01-16 11:40

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 15-01-16 11:40

Nee, die snappen er niks van."het slijt wel'. 'het is nu toch al zolang geleden'.
'je hebt toch niet zulke vreselijk dingen meegemaakt'....

Dan doel ik hier op de omgeving in algemene zin hoor. Zowel professionals als vrienden/kennissen.

**Geplaatst**: 15-01-16 11:51

Geplaatst: 15-01-16 11:51

Alles wat jij zegt is zó herkenbaar testebeest. Ik voel ook zeer veel angst naar mijn ex, veel nachtmerries gaan dan ook over hem. Nu heb ik de politie er verder buiten gelaten, op een melding na, maar ik durf niet alleen door het centrum te lopen hier, uit angst hem tegen te komen en dat mij iets aangedaan word. Veel mensen in mijn omgeving begrijpen dit gewoon niet en dat doet best pijn.

Erg mooi gezegd inderdaad Janneke2, en ik denk dat het voor meerderen hier herkenbaar is, al dan niet in een andere vorm.

Ook wat jij zegt Gast7252, mensen lijken uit te gaan van het standaard riedeltje "tijd heelt alle wonden", maar het ligt nou eenmaal niet zo simpel. Er is imo een heel verschil tussen een nare ervaring en een traumatiserende ervaring, mensen lijken dit verschil alleen niet te zien.
Blijkbaar moet je zoiets eerst zelf meemaken voordat je dat verschil ziet ofzo.

Gisteren ben ik overigens wel heel stoer alleen het centrum ingeweest, kleding halen, ik ben bijna het pashokje niet uitgeweest uit angst om mijn ex tegen te komen.

Desalniettemin ben ik best trots op mezelf dat ik het toch heb gedaan! Ik ben er alleen nog steeds gesloopt van. :')

**Geplaatst**: 15-01-16 11:59

Geplaatst: 15-01-16 11:59

Hier nog een ptss klant... Bij mij is pas de diagnose gesteld samen met depressie en burnout. Heb een aantal emdr sessies gehad maar slapen is al 7 jaar een probleem. Sterkte ts!

**Geplaatst**: 15-01-16 12:01

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 15-01-16 12:01

Ex hier ook een grote veroorzaker.
Wel politie en rechter bij gekomen.
Ik ben nu niet meer bang hem tegen te komen. Maar wel heel lang geweest. En ook heel eng, toen het heel slecht met me ging en ik opgenomen was...wie ging ik opzoeken voor troost...Juist.
Dat is dus zeer onbegrijpelijk voor mensen geweest.. en kan het ook nog steeds van mijzelf niet snappen.

**Geplaatst**: 15-01-16 12:05

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 15-01-16 12:05

Een kat in het nauw maakt rare sprongen...
Ergens begrijp ik het wel, een expartner is een (lange) tijd je steun en toeverlaat geweest.
Op zo'n moment hoop je misschien, al dan niet onbewust, dat als je juist die persoon weer opzoekt je angst voor diegene verdwijnt, omdat hij zich toch weer van een goede kant laat zien?
Dat zou mijn beredenering kunnen zijn in ieder geval.

**Geplaatst**: 15-01-16 12:11

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 15-01-16 12:11

Die ex is geen steun en toeverlaat geweest(ja misschien even, in t begin).
Maar wel hetgeen 'wat ik kende'. Zoiets, denk ik....
T maakt ook niet meer uit natuurlijk, maar het geeft wel aan hoe gek je psyche kan reageren...

**Geplaatst**: 15-01-16 12:12

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 15-01-16 12:12

Ja precies, dat bedoel ik een beetje.

Maar inderdaad een "mooi" voorbeeld van een reactie in een psyche.

**Geplaatst**: 15-01-16 12:25

Geplaatst: 15-01-16 12:25

Monster schreef:
(...)
Ik merk bij mezelf dat ik nu mooi weer ga spelen in mijn omgeving, en zelfs bij de psycholoog vertel ik wat ik denk dat ze horen wilt ( het gaat goed/beter) bedrijfsarts heeft daar wel doorheen weten te prikken en staat op de emdr sessies.
Waar ik erg tegen op zie. Ik wil het nog niet naar boven halen, dat gebeurt nog genoeg en kan mijn emoties dan niet aan.

Ik heb het trouwens "opgelopen" door mijn zwangerschap/bevalling.
Was 29 weken zwanger dat ik niet meer kon bewegen van de pijn, ik werd niet serieus genomen, iedereen heeft namelijk rugpijn en door het warme weer werden alle zwangere wat opgezetter. Ik heb 5 dagen rond gelopen met de pijn tot ik op een echo moest waarop bleek dat het foute boel was. 40 uur later is mijn dochter met een keizersnede ter wereld gebracht. Ze was zo klein (895gr) hoewel ze het erg goed deed hebben ze mij in het ziekenhuis zoveel angst aangepraat. Ik heb het niet kunnen verwerken.
Mensen die me in die periode zagen hadden het constant over de "klap" die nog wel zou komen.. en die is helaas flink hard aangekomen..

Rot hoor!
En wat de bedrijfsarts betreft : aan de ene kant goed : 'hij/zij ziet waar het op staat' - het gaat niet goed.
Maar er zijn wel grenzen. Ten eerste wat een BA mag, dat is namelijk adviseren en niet eisen. Emdr is uitstekend tegen trauma - maar wel in JOUW tempo, punt uit. Een en ander ter beoordeling van de behandelend psycholoog, niet van de BA. ("We zijn bezig, het is nog niet klaar' en of 'ik ben nog niet klaar voor emdr.')

En sowieso, gewoon vakkennis, die psycholoog en BA beiden horen te hebben: geen enkele cliënt is klaar voor emdr die haar emoties nu nog niet kan kalmeren. Eerst moet je zelf in staat zijn om rust te maken, te zorgen dat die emoties niet ongenood naar boven komen en dat je jezelf kunt troosten, kalmeren en bemoedigen als dat wel zo is.
Voel je dus niet opgejaagd.

Makkelijk gezegd, maar er is geen enkele verplichting om voor deze tijd emdr te gaan doen!