Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-04-15 23:40

Geplaatst: 09-04-15 23:40

Kimara_00 schreef:
Mijn cito score was ook 548, dus vwo advies. Ik doe dit nu ook en hoop ook mijn diploma te halen. Ik zou later graag paardenarts willen worden. Ik merk wel dat ik heel veel huiswerk heb, weinig tijd (ook dankzij voetbal en paardrijden) en weinig motivatie heb.. Gelukkig haal ik wel gewoon goede cijfers en ga ik door naar vwo 4.

Zelfde, alleen zit ik al in 4 vwo.. pittig hoor.

**Geplaatst**: 10-04-15 00:02

Geplaatst: 10-04-15 00:02

Oeh... herkenning...
Ooit getest op 139 en 122(v en p)
Ben er alleen nog steeds in aan het zwemmen

Ik ben op de basisschool bestempeld als lui en een dromer, slordig, ga zo maar door. Ook jarenlang flink gepest en maar weinig aansluiting bij mijn leeftijdsgenootjes gevonden.

Uiteindelijk via het vbo , naar het aoc en daar gedeeltelijk mavo gedaan(ander deel vbo) waarbij ik voor mijn boekenlijst mijn broers vwo boeken heb gelezen.
Daarna nog mbo veehouderij op 1 vak na afgerond.. 1ste jaar mbo verpleegkunde, kwartaal pabo; kwartaal journalistiek*beise toelatingsexamen voor gedaan en daar kwam bovengemiddeld vwo resultaat uit qua niveau) , en we dwalen vrolijk verder.
Op mijn 25ste completely burned out thuis komen te zitten waarna ik via de neuroloog getest ben op adhd en ook de iq testen heb gedaan

Moet zeggen dat ik nog steeds weinig aansluiting vind , ik snap heel veel mensen niet en veel mensen snappen mij niet

En ben nog steeds zoekende naar wat ik wil gaan doen/wil worden als ik later groot ben , wil ook heel graag weer gaan leren, maar dan moet ik wel leren leren.. heb nooit hoeven leren want met half opletten en uiteindelijk veel spijbelen redde ik het ook... dus waarom leren? En hetgeen dat niet bij me aansloot, dat kwam niet binnen

**Geplaatst**: 10-04-15 00:17

Geplaatst: 10-04-15 00:17

upendo schreef:
Whisper, mooi dat je herkenning ziet!
Het lastige is dat HB?ASS/AD(H)D ontzettend veel overlap hebben en dus vaak verkeerd worden gediagnosticeerd. Dus alle wegen liggen open!
En ohhh, joh, je wil niet weten, ik heb echt jeukende handjes gehad van die man. Exact ook 'ik heb geprobeerd je te prikkelen en in de juiste richting te sturen.' AARGH. En daarbij heb je mij niet gezien. Niet oprecht gehoord!
Ik heb gelukkig in het eerste half jaar van mijn studie een begeleider gehad die ook HB was, dus ja, dan hoef je niks te zeggen, dan begrijp je elkaar wel. Oh, wat heb ik lang wakker gelegen van het feit dat ik haar niet meer hield als begeleider..

Precies hetzelfde hier! En nee, ook nooit naar mij geluisterd. Ik voldeed kennelijk niet aan het ideaalplaatje wat hij van mij had als docent en hij zou me wel vormen zodat ik het wel werd

Ik vond het trouwens altijd heerlijk op de universiteit, was een tijdlang echt de beste tijd van m'n leven. Alleen bleef het toch altijd moeilijk een begeleider te vinden waar ik echt een klik mee had. En communiceren was bij mij ook altijd echt een probleem. Nu nog

Ik herken echt zoveel in de reacties hier!

xPabloBokt schreef:
Ik heb wel de basisschool op schema afgerond, maar ik heb er nooit bij gehoord. Ik ben sinds groep 2 flink gepest en dit hield niet op tot eind groep 7, puur omdat toen mijn psycholoog naar school stapte en zei dat het genoeg was geweest. Als ze er niks aan hadden gedaan had ze een rechtszaak tegen mijn basisschool aangespannen, want in feit hebben ze me gewoon laten stikken.

Ow, een rechtzaak tegen m'n basisschool, dat wil ik ook! :Y)

Ik heb heel veel problemen gehad op de basisschool
in de hogere klassen. Gek genoeg juist bij twee docenten die beide zo hun eigen reputatie hadden. Dat ik het jaar daartussen bij een andere docent geen problemen had, daar hoorde je niets over.
De ene docent kon precies vertellen wat er psychisch allemaal welk niet mis met mij was, maar hij had nooit ontdekt dat mijn ogen zo slecht waren dat ik al wel een jaar een bril nodig had voordat dat uiteindelijk ontdekt werd.
Pesten (tot aan de politie erbij aan toe) werd nooit wat aan gedaan. lag aan mij want ik was gewoon een raar kind natuurlijk

En leraar had het toch te druk met koffiedrinken en kletsen met collega's. (Grappig, soms kom ik nog wel eens mensen tegen die hem ook als leraar hebben gehad. Iedereen geeft hem dezelfde bijnaam, niemand heeft een goed woord voor hem over).

xPabloBokt schreef:
De kinderen in mijn klas waren sociaal met hele andere dingen bezig dan ik. In groep 8 was iedereen met jongens, make-up en kleding bezig, terwijl ik voor mijn 12e verjaardag nog een gloednieuw barbiehuis van mijn opa kreeg.

Ik ook, ik ook! Ik was met m'n twaalfde zowel op intellectueel als lichamelijk gebied heel volwassen, maar psychisch nog best wel een kind, kon nog uren spelen met barbies en paarden. En ik denk dat de barbies pas na m'n 18e echt weg zijn gegaan.
(tegenwoordig zijn ze weer een beetje terug, maar dat zijn van van die voor verzamelaars, dat mag dan

)

NoeskaMoos schreef:
In de Havo/VWO brugklas moest ik voor Frans voor het eerst een rijtje woorden léren... en haalde ik mijn allereerste onvoldoende. Zo, dat was een klap in mijn gezicht zeg. Huilend ben ik thuis gekomen.

O, dit komt me heel bekend voor. En voor mij was het halen van een onvoldoende (of zelfs een mindere voldoende op een vak waar ik goed in was) gewoon een vorm van falen. En een klap in m'n gezicht, waardoor ik aan de ene kant dus echt niet meer een onvoldoende wilde halen, maar aan de andere kant heel veel moeite had om dat vak weer op te pakken. Vond ik een vak net een beetje leuk, kreeg ik een onvoldoende en was het vak niet leuk meer

Zeker met Engels had ik de docent waarvan ik niets begreep en zij niet van mij

Zij had zoiets van 'Ben je nou zo stom of doe je maar alsof' terwijl ik haar instructies gewoon niets snapte. Als ik iets moets voorlezen, was het wel handig dat ze ook even zei van voorlezen, en niet gewoon lezen...En ja, dat ze er niet in slaagde mijn aandacht vast te houden tijdens een les was natuurlijk ook niet mijn fout he

Overigens ontken ik niet dat ze wel een hele goede basis voor mijn Engels gelegd heeft. Maar haar methode werkte gewoon niet voor mij. Een andere docent, andere methode en mijn cijfers vlogen van worstelen voor een 6 naar 7's en 8-en.

**Geplaatst**: 10-04-15 00:20

Geplaatst: 10-04-15 00:20

Klinkt allemaal zo herkenbaar.

Ik heb geen klassen overgeslagen ivm vechtscheiding van ouders, maar achteraf gezien had dat gewoon gemoeten. De aansluiting was er gewoon niet.

Hebben meer mensen dat 'je hoofd nooit stil staat'?
En dat je met denken vreemde sprongetjes maakt.
Dat je bijvoorbeeld over onderwerp A aan het praten bent en dat je antwoord met onderwerp G van drie maanden geleden? :')

Dus een beetje: schaapjes tellen, één schaapje, twee schaapjes, koe, paard, hond, eend, alle eendjes zwemmen in het water, ik heb een toeter op mijn waterscooter etc. -O-

Oh en ik verveel me serieus dood op mijn werk (na wo-studie). Meer mensen die dat hebben?

Laatst bijgewerkt door Luxorvalkje op 10-04-15 00:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-04-15 00:22

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 00:22

Luxorvalkje, absoluut... gelukkig heb ik een aantal mensen om me heen verzameld (zomaar een paar) die dat gelukkig ook hebben... soort van thuiskomen.
Vriendlief zit me nog wel af en toe met grote vraagtekens aan te kijke hihi

**Geplaatst**: 10-04-15 00:24

Geplaatst: 10-04-15 00:24

Sonja_vR schreef:
Vriendlief zit me nog wel af en toe met grote vraagtekens aan te kijke hihi

Ja echt he, dan heb ik altijd zo iets van: oeps, nou doe ik het weer.

**Geplaatst**: 10-04-15 00:25

Geplaatst: 10-04-15 00:25

Ik heb het vaak ook pas door als ie me aan zit te kijken van "que" of als ik 7 onderwerpen verder opeens weer terug ben bij dat ene onderwerp waar we begonnen waren
De ja vu much?

**Geplaatst**: 10-04-15 00:29

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 00:29

Moet wel zeggen dat dit topic en de reacties wel even flink triggeren, even baalmomentje opeens vanwege het feit dat ik nu met bijna 35 jaar nog steeds doelloos ronddobber zoveel dingen wil en mezelf maar vast onderuit haal voor ik ergens aan begin...
Toch maar eens op zoek gaan naar hulp om richting te vinden

**Geplaatst**: 10-04-15 00:38

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 00:38

Beste Sonja_vR, (en anderen)

Ik begrijp de struggle helemaal.
Heeft er iemand goede ervaringen met richting vinden?

Heb namelijk ooit een coach gehad en had echt het idee en gevoel van: wat zit je nou toch allemaal te wauwelen man.
Weet dat die lui er zijn om je te helpen maar bij filosofische vragen geef ik toch nooit het antwoord waar ze naar op zoek zijn.
Alsof zij de boel ook niet snappen.

Raak daar eerder gefrustreerd van.

Zo'n groepsgesprek is ook niets voor mij. Bij veel mensen komt dan van alles naar boven en dan raak ik in de knoop zeg maar

**Geplaatst**: 10-04-15 00:41

Geplaatst: 10-04-15 00:41

Hoi!
Hier ook een kloof.
Maar dan de p/v kloof ipv v/p.
Opzich gek want ik was in groep 4 al uit leesniveau en verveelde mij en kan banketstaaf als de beste, toch scoor ik performaal nog hoger dan verbaal.
Tegenwoordig zeggen mensen om mij heen, en mijn name mijn in de ICT-werkende vriendlief, dat ik gewoon een turbo processor in m'n hoofd heb en dat ik soms wat rustiger aan moet doen met vertellen/uitleggen. Soms lukt dat soms niet, ik kan mij ongeduldig/gefrustreerd voelen als het kwartje niet lijkt te vallen aan de andere kant. En ik heb een neus voor gedragingen, mechanismen, oorzaken, redenen en de verhoudingen etc bij personen, relaties, organisaties. Dat denk ik veel beeldend en geef ik graag aan door middel van analogieën en vergelijkend beeldspraak. En dan hoor ik vaak weer dat ik iets vertel/aangeef waar desbetreffende dan nog een tijd voor nodig heeft voor het "besef". "Hey hannanas dat vertelde je al een tijd geleden.."

Dingen boeien mij kort, en zodra iets langer duurt komt de verveling. Eigenlijk heb ik het liefst vaak en veel nieuwe dingen en afwisselingen en korte diepgaande uitdagingen.
Anders sijpel ik alweer weg..

Net als vroeger: pff nog een uur tot half 4.. Ging ik maar dagdromen. Sommen maken vertikte ik, het was echt uren uitzitten elke dag, en op de middelbaar schreef ik m'n huiswerk op in m'n schriften wanneer het tijd was je huiswerk na te kijken. Ik deed dus geen huiswerk. Blabla.

Idem dito op het hbo. 6 weken niksen en dan twee weken toetsen/projecten. Uren uitzitten. Alles doen op algemene kennis en hoorcollege's/lessen. Project in een nacht op het allerlaatste moment de computer in rammen. Op m'n sloffen met twee vingers in de neus. Gelukkig maar, want energie had ik (lichamelijk) niet voor leren.

TS: thnx voor het delen.
Wat is dat voor iets waar je nu werkt?

Ik ben zelf (ook) zoekende waar ik écht warm voor ga blijven lopen zonder verveling en ongeduld. Helaas kan ik door lichamelijke factoren niet (fulltime) werken en is dat nog een veel groter dilemma. Daardoor zijn veel ambitieuze plannen en ingewikkelde studies en functies niet voor mij weggelegd.

**Geplaatst**: 10-04-15 00:59

Geplaatst: 10-04-15 00:59

Luxorvalkje schreef:
Klinkt allemaal zo herkenbaar.

Ik heb geen klassen overgeslagen ivm vechtscheiding van ouders, maar achteraf gezien had dat gewoon gemoeten. De aansluiting was er gewoon niet.

Hebben meer mensen dat 'je hoofd nooit stil staat'?
En dat je met denken vreemde sprongetjes maakt.
Dat je bijvoorbeeld over onderwerp A aan het praten bent en dat je antwoord met onderwerp G van drie maanden geleden?

Dus een beetje: schaapjes tellen, één schaapje, twee schaapjes, koe, paard, hond, eend, alle eendjes zwemmen in het water, ik heb een toeter op mijn waterscooter etc.

Oh en ik verveel me serieus dood op mijn werk (na wo-studie). Meer mensen die dat hebben?

Ja!!
Heel herkenbaar.
Vooral ook dus die bizarre sprongen op standje speed-snelheid.

Touwtjes hebben altijd twee kanten..
Daar ben ik mee bezig. 50/50. Hoe kan ik mijzelf daar in verbeteren? Hoe raak ik begrijpbaar?

**Geplaatst**: 10-04-15 01:07

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 01:07

Wat goed en stoer van je dat je dit topic hebt geopend ts! En wat heerlijk dat je nu op je plek zit!

Ik ben HSP en zal hier rustig aan meelezen want vind t wel interessant

**Geplaatst**: 10-04-15 03:20

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 03:20

Herkenbaar, het afgeleid worden en via een heleboel onderwerpen weer ergens uitkomen.soms is het wel grappig maar ook wel confronterend soms.

**Geplaatst**: 10-04-15 06:59

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 06:59

Wat een interessant topic!
Ik ben niet hoogbegaafd of nog niet op getest. Maar ik herken mij heel erg sommige dingen.

Ik heb al heel lang het gevoel dat ik anders ben, door mijn gedachtegang en voor mijn logica.
Ik herken mij vooral in het leren, ik kan soms zo vaak iets doorlezen maar wanneer ik het niet interessant vind, lijkt het gewoon niet binnen te komen.
En ook in een paar posts terug. Mijn hoofd blijft altijd bezig en ik heb zoooo vaak dat ik iets heel graag wil vertellen, en dus per ongeluk van onderwerp verander en veel later er pas achterkom dat ik nog steeds niet heb vertelt wat ik wou.

Ik herken mij in nog wel meer punten . Ik ga mij er eens goed over inlezen en dan misschien wel testen, ik loop momenteel ook vast met mn studie.
Ik vind mn studie ernorm leuk maar ondanks ik best goed kan leren, lijk ik totaal niets op te nemen. Praktijk lukt mij dan wel weer, en als er dan theorie wordt uitgelegd gelinkt aan het praktijk onthoud ik het wel.

**Geplaatst**: 10-04-15 07:19

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 07:19

Ik reageer vanmiddag even uitgebreid, ik herken mij heel erg in jouw geval.
Aansluiting met andere mensen, buitenschoolse activiteiten? Huh neen, zet mij maar de hele dag op een rustige stal.. Vermaak ik mij prima !

**Geplaatst**: 10-04-15 07:39

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 07:39

Eigenlijk had ik geen zin om dit topic te openen....
Ik ben er zo moe van ondertussen.
Ik ben zelf hb en hsp, onze kinderen en nu ook mijn kleinkind. Iets met erfelijkheid enzo

Toch overwon de nieuwsgierigheid en ben ik gaan lezen, hahaha
Veel herkenbare dingen.
Knap wat je bent gaan doen TS.
Zelf heb ik geen school afgemaakt. Onze oudste heeft havo gedaan en was daarna nergens meer toe te pushen.
Onze jongste heeft alleen basisschool gedaan, heeft een paar uur per week ( ongeveer een half jaar lang) middelbare school gedaan en is uiteindelijk vrijgesteld van de leerplicht.
Wat kun je ziek worden van school....het systeem en de prikkels....alles!
Toch vinden we allemaal ons plekje.
Vooral de rust, de paarden en de dingen op je eigen manier kunnen doen doet goed.
Maar ik begrijp dat de meesten toch een plekje binnen de maatschappij moeten vinden en zich moeten aanpassen en mee laveren.
Mooi dat er dan mensen zijn die daarin kunnen en willen coachen.

**Geplaatst**: 10-04-15 07:54

Geplaatst: 10-04-15 07:54

Luxorvalkje schreef:
Klinkt allemaal zo herkenbaar.

Ik heb geen klassen overgeslagen ivm vechtscheiding van ouders, maar achteraf gezien had dat gewoon gemoeten. De aansluiting was er gewoon niet.

Hebben meer mensen dat 'je hoofd nooit stil staat'?
En dat je met denken vreemde sprongetjes maakt.
Dat je bijvoorbeeld over onderwerp A aan het praten bent en dat je antwoord met onderwerp G van drie maanden geleden?

Dus een beetje: schaapjes tellen, één schaapje, twee schaapjes, koe, paard, hond, eend, alle eendjes zwemmen in het water, ik heb een toeter op mijn waterscooter etc.

Oh en ik verveel me serieus dood op mijn werk (na wo-studie). Meer mensen die dat hebben?

Oh zo herkenbaar :')

Dan heb ik het over een onderwerp, ik praat en praat, en dan begin ik ineens over andere dingen.
Nadeel is dat ik dit ook in een ruzie doe ( die heb ik gelukkig bijna nooit ) en dan maak je mensen nog bozer

**Geplaatst**: 10-04-15 08:06

Geplaatst: 10-04-15 08:06

Ik meld me ook.

In mijn tijd deden ze niet aan testen en kreeg je gewoon de stempel. Ik heb ook een fotografisch geheugen, dus als ik iets zie of hoor, dan weet ik het wel. Basisschool was geen uitdaging, middelbare ook niet. Ik kreeg vwo advies, maar dit wilde ik niet doen. Ik wilde koken en leuke dingen doen. Wat doe je dan, juist express verkeerde antwoorden op de toetsen geven en precies weten hoeveel je fout moet hebben. Resultaat, ik mocht vbo gaan doen en koken. Uiteindelijk wel een mavo diploma gehaald, maar nooit geleerd of huiswerk gemaakt. Mbo hadden we zelfstudie uren, daar liep ik dus tegenaan. Hoe moet je in hemels naam leren. Ik weet het nog niet, ik ben gestopt met de opleiding en ben gaan werken.
Cijfers waren mijn ding, dus de computers ingegaan. Jaren lang met plezier gedaan, tot ik stopte met werken voor de kinderen. Nog steeds kan ik niet stil zitten, ik moet met dingen bezig zijn, om het in mijn hoofd rustig te houden. Anders draai ik overuren van binnen en ben ik vreselijk onrustig. Ik doe nu veel creatieve dingen, ik ben nagelstyliste, ik fotografeer, ik haak, brei en teken af en toe.

Mijn oudste heeft een normaal iq, maar die kan ik niet echt helpen met haar huiswerk. Ik kan haar niet helpen met het leren, maar rekenen dan weer wel. Uitleggen vind ik heel lastig, omdat ik het al in mijn hoofd weet. Ik vind getalsterkte om dan uit te leggen hoe ik daar gekomen ben.

Mijn middelste is ook HB, maar die wil graag leren en heeft dus geen problemen.

De jongste is ook HB, maar die ziet het nut er niet van in. We zijn met school bezig, met speciale behandel plannen en hij loopt bij een psycholoog die hem helpen met zijn frustraties. Dit vind hij ook erg leuk om te doen en nu gaat het op school ook al iets beter. Hij presteerd echt verschikkelijk onder, maar kan het wel. Het is de interesse en het niet geprikkeld worden om het op te nemen. Het boeit hem allemaal niet.

**Geplaatst**: 10-04-15 08:12

Geplaatst: 10-04-15 08:12

Er zijn bij mij nooit diagnoses gesteld dus ik kan mezelf wat dat betreft niet in een hokje plaatsen, maar ik herken wel eea uit je verhaal. Weliswaar in minder extreme mate, maar ik heb altijd als ik dit soort verhalen lees het idee dat ze in mijn jeugd wat dat betreft ook wat steken hebben laten vallen.

Dat doorzettingsvermogen herken ik ook. Ik ga door tot ik er doorheen ben. Hoewel ik me soms wel eens afvraag of het misschien geen kop in het zand is ipv doorzetten. Of praat dan weer de eeuwige pessimist?

Van de ene kant ben ik gelukkig met waar ik uit ben gekomen, ik heb een leuke baan, leuke collega's en ik heb leren leven met mezelf. Maar soms zou ik willen dat er meer aandacht voor mij was geweest in mijn kindertijd. Misschien dat dat veel dingen waar ik nu tegenaan loop had voorkomen.

Ik was wat dat betreft echt de middelste. Met een oudere broer met diverse ontwikkelingsproblemen en een jonger zusje die met een lichamelijke afwijking is geboren bleef er niet veel aandacht over voor mij die zich wel vermaakte als er een stapel boeken naast lag.

upendo schreef:
Mag ik de kanttekening maken dat bij HB vaak een autisme spectrum stoornis of ADHD ook wordt misgediagnosticeerd?
(...)
Helpt het als je soms even iets kan doen waar je rustig van wordt? Muziek luisteren of bij de paarden klooien?

Wauw, dankjewel voor deze opmerking. Dat is het enige stickertje wat ik wel heb gekregen, maar daar heb ik me nooit zo mee kunnen identificeren.
En met dat tweede benoem je ook het vermoeden van de reden van m'n onrust van de laatste tijd. Ik heb noodgedwongen m'n paard op moeten zeggen. Iets waar ik al langer tegenaan zat te hikken, maar waar ik ook heel erg tegenop zag. Ik heb weinig rust momenteel.
Food for thought.

Ik kom nu waarschijnlijk ergens halverwege binnen vallen. D'r staat veel te veel tekst, ben pas halverwege de eerste pagina

Ik ga straks verder lezen

Thuis, want dit is tissuedoos materiaal en dat hebben ze op het werk de laatste maanden al teveel gezien.

**Geplaatst**: 10-04-15 08:18

Geplaatst: 10-04-15 08:18

Luxorvalkje schreef:
Klinkt allemaal zo herkenbaar.

Ik heb geen klassen overgeslagen ivm vechtscheiding van ouders, maar achteraf gezien had dat gewoon gemoeten. De aansluiting was er gewoon niet.

Hebben meer mensen dat 'je hoofd nooit stil staat'?
En dat je met denken vreemde sprongetjes maakt.
Dat je bijvoorbeeld over onderwerp A aan het praten bent en dat je antwoord met onderwerp G van drie maanden geleden?

Dus een beetje: schaapjes tellen, één schaapje, twee schaapjes, koe, paard, hond, eend, alle eendjes zwemmen in het water, ik heb een toeter op mijn waterscooter etc.

Oh en ik verveel me serieus dood op mijn werk (na wo-studie). Meer mensen die dat hebben?

Daarom ben ik een PhD gaan doen; geen minuut om je te vervelen want je doet nooit genoeg (en anders heb ik wel 2 stagiaires en een scriptie student om me bezig te houden en over te klagen "Je doet toch een universitaire studie!?"

).
Ik kon me niet zo goed voorstellen wat ik voor 'normale' baan zou moeten doen.

Heen en weer springen van onderwerp ben ik ook een expert in haha :')

**Geplaatst**: 10-04-15 08:39

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 08:39

Herkenning! Hoera

Ik ben al m'n hele leven een onderpresteerder. Heel slim, maar zo bang om te falen en zo weinig uitgedaagd dat ik het niet eens probeerde. Tot en met m'n WO-master nooit een boek open gehad, alles gedaan op hoorcolleges en algemene kennis en nu keurig een universitaire titel op zak.

Ik heb sinds een jaar een baan (daarvoor ook, maar dat paste niet bij me, verveelde me dood) waarbij m'n leidinggevende heel goed inziet dat ik heel veel uitdaging nodig heb. We hebben maandelijkse deadlines, dus met uitstelgedrag kom ik uiteindelijk mezelf tegen. Ideaal! Ik vertaal wet- en regelgeving voor mensen in het werkveld naar begrijpelijke tekst. Mag dus gebruikmaken van mijn schrijftalent en tegelijkertijd snap ik waarom het nodig is dat dit gebeurt: omdat niet iedereen dezelfde intellectuele capaciteiten heeft als ik.

Overigens ben ik goed geholpen door een loopbaancoach die me na tien minuten vertelde 'dat ik een zondagskind was, met eindeloze mogelijkheden en ideeën, dat zich nooit begrepen gevoeld heeft en eigenlijk ontzettend eenzaam is'. Auw, die was raak...

Overigens: Ook ik ben gepest op zowel de basis- als de middelbare school, snapte mijn leeftijdsgenoten niet en zij mij niet en kon vaker beter opschieten met de moeders van vriendinnetjes dat met de vriendinnetjes zelf. Dat heb ik inmiddels losgelaten. Ik neem niemand iets kwalijk, mensen wisten gewoon niet beter.

Nu heb ik toffe vrienden, een redelijke band met mijn familie en het allerliefste vriendje van de wereld.

**Geplaatst**: 10-04-15 09:04

Geplaatst: 10-04-15 09:04

Ook ik herken mezelf ! Alleen is IQ nooit gemeten bij mij zover ik weet. En dyslexie heb ik ook. Tenminste, dat kwam er pas uit toen ik in de vierde van de havo zat. Want daarvoor, neeee, Laura heeft geen dyslexie

Ik had inmiddels als 3 broertjes waarbij het wel geconstateerd was, incl. mn vader, tante, oom en oma (van dezelfde kant).
Pas iets gaan lezen over HSP toevallig en daar voor ik mezelf erg in terug. Graag alleen zijn, of met mensen samen van niet dezelfde leeftijd, met jezelf in de knoop. Huilen wat oplucht!
Ik ga het topic even doorlezen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-04-15 10:26

Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-15 10:26

Zo, goedemorgen! Wat een enthousiasme!
Wat superfijn om al die reacties te lezen en om te zien dat er herkenning is in mijn verhaal. Daar doe ik het voor!

Ylvy schreef:
Oh, dit klinkt allemaal zo bekend.
Vooral in het eerste gedeelte lijken we net "zusjes".

Ikzelf ben hoogbegaafd en simpelgezegd: ik heb een leerprobleem, maar ondertussen ook te lui om iets te doen omdat de opleiding mij totaal niet aanstaat.

ik kom van de basisschool af met een theoretisch/havo advies. Op de middelbare wilden ze mij naar lwoo basis sturen omdat ik dom en lui was. En na meerdere IQ testen bleek dit toch niet. Van school gewisseld en toch theoretisch vmbo kunnen behalen. Op het moment niveau 4 aan het doen maar dit haal ik niet.

daarom heb ik het roer omgegooid, ik heb eindelijk iets wat me echt bevalt en daar begin ik volgend jaar mee.

( hele verhaal kan ik pben )

maar ik vind het zeer inspirerend dat je zo ontzettend ver bent gekomen en ookal lijkt dat soms niet, een enorm uithoudingsvermogen toont!

Haha, wat grappig dat dat eerste gedeelte zo op elkaar lijkt!
Wat fijn dat je iets gevonden hebt wat je echt wil gaan doen, dat maakt al het voorgaande de moeite weer waard.

Als je je verhaal kwijt wil staat mijn inbox open!

Het verbaast me zelf soms ook hoor, maar al dat vechten is niet voor niets geweest. Ik heb er een hoop (noodgedwongen) voor op moeten geven, maar ik zou mijn leven voor niets in de wereld met dat van een ander willen ruilen.. Nouja, misschien.. Hooguit een dagje.. Met dat van een miljonair, dan kan ik big money spenden.

Jezzi, wat grappig. Ik ben ook echt een getallenkneus daarin ja.

Vooral al ik te snel op een digitale klok kijk!
En die test van de Mensa kost 40 euro als je toegelaten wil worden.
Ik heb alleen bewust gekozen om niet bij de Mensa te willen, gezien je daar dus eigenlijk ook moet presteren om binnen te komen en ik was juist zo gelukkig dat ik dat even niet meer hoefde en dat ik 'geland' ben..

Kimara_00 schreef:
Ik ben zelf ook hoogbegaafd en hoogsensitief. Dat was vroeger toen ik klein was al duidelijk maar daar had ik zelf nooit last van. Ik zit nu in 3 VWO. In de zomervakantie na de 1e klas, barstte mijn bom en moest ik ontzettend huilen. Ik weet niet wat het was maar vanaf toen had ik er echt "last" van. We hebben ook onderzoeken laten doen, waarbij het ook nog een keer uit kwam op asperger. Maar mijn ouders en ik weten dat het dat niet was. Dat ik hsp ben wisten we al snel, maar later kwam ik er ook achter dat ik hb ben. Ik heb nog steeds last hiervan in het dagelijks leven, op het sociale-aspect en ook op school.

Upendo wist je trouwens al dat er nog een topic over hsp is en ook een hk-topic, waar dus ook allemaal andere hsp'ers zijn. (Ik heb niet het hele topic gelezen, dus sorry als het al is gezegd)

Ik vind het knap dat jullie niet geloven in de diagnose.

Vaak is het een soort van self-fulfilling prophecy. 'Ik heb Asperger, dit zijn de kenmerken, volgens mij heb ik dat wel..' en vervolgens ga je jezelf die kenmerken aanmeten.

Ik had erop gezocht ja, ik zag alleen dat het laatste antwoord daar uit begin maart stamde!

laraxXxemma schreef:
Ik had een cito score van 548, maar kreeg van zowel ouders als leraar het advies havo/vwo te gaan doen omdat ik gewoon niet de instelling had voor gymnasium ook al had ik het vast en zeker gekund. Niet dat ik het erg vond, dat was het hoogste niveau dat ik kon doen op de school waar ik naartoe wou. Mn ouders hebben het misschien wel doorgehad dat het door hoogbegaafdheid zou kunnen komen, leraar daarentegen verwacht ik van niet.
Nu zit ik in mn eindexamen jaar van havo, zou heel graag nog vwo hierna willen doen maar het kan niet omdat ik geen tweede taal heb, helaas.

Ik merk trouwens wel zodra het teveel uitdaging is ik ook het luie krijg en het niet meer wil doen. Bio vind ik leuk bijvoorbeeld, en samenvatten ervan geen probleem, maar nu voor het examen ineens alle hoofdstukken zou moeten samenvatten laat mn motivatie me toch in de steek. Misschien dat tijd druk nog gaat helpen.

Ga bij jezelf eens na waar jouw talenten liggen, waar je kansen liggen en wat je heeeeel graag zou willen.

En wat heb je ervoor nodig om dat te bereiken? Misschien hoef je dat VWO wel niet eens te hebben om de droom te bereiken die stiekem ergens in je achterhoofd zit. Ik ben heel benieuwd of je het (voor jezelf) op papier kan krijgen!

Djaikha schreef:
Ik herken hier ook veel. Ik ben nooit gediagnosticeerd als HB'er, maar er zijn wel verschillende mensen in mijn omgeving die zeggen dat ik HB'er ben (waaronder een lerares die zichzelf heeft toegelegd op HB). Zelf ben ik door school heen gerold, totdat ik op de universiteit kwam. Ik moest ineens léren..! Lang verhaal kort, ik heb na 7 jaar ploeteren mijn WO-studie gelaten voor wat het was en ik ben een heel gespecialiseerde HBO-studie gaan doen. Hier heb ik ook de ervaring die meerderen hier al hebben genoemd: thuiskomen. Het HBO vind ik duidelijk fijner dan het WO. Het was wel heel moeilijk om de stap te maken naar een lager niveau. Wat zal men wel niet van mij denken..

Sinds, of eigenlijk net voor die overstap naar het HBO, gaat het veel beter. Dat heeft ook te maken met de start van mijn relatie met mijn lieve man! Hij kan me heel goed ondersteunen en dat heb ik echt nodig. Wanneer ik bijvoorbeeld weer eens vastloop omdat ik te veel in een keer wil doen, remt hij mij af. Echt heel fijn

Het lager leggen van mijn lat is nog steeds een leerpunt voor mij. Ik wil het liefst alles meteen op het hoogste niveau kennen, omdat ik het idee heb dat dat van mij wordt verwacht. Ondertussen weet ik beter, maar het blijft moeilijk om mezelf toestemming te geven iets te vragen of toe te geven dat ik het niet weet.

upendo schreef:
Faalangst is ook een ding hoor. Waar andere mensen met heel veel vallen en opstaan goed worden in iets, hebben wij een hogere verwachting van onszelf, maar daarnaast zijn we ook strenger en is de frustratietolerantie lager. Als er iets niet lukt word je dan een stuk sneller boos op jezelf.
En de manier om dat te voorkomen.... Is om er gewoon maar niet meer aan te beginnen...
Óf.... Juist wel. Maar dat stapje is doooooodeng!
Net als juist dat gevoel opzoeken.
Opdrachtje voor jou; wat maakt je ongemakkelijk? Fileparkeren in een drukke straat?
Ga dat maar eens doen. En dan niet halfbakken, maar met vijf keer steken waardoor je auto perfect staat! En niet voor het parkeren. Puur voor je eigen koppie. 'Wat denken anderen nu van me? Zouden ze zich ergeren omdat ik niet kan fileparkeren en omdat ze moeten wachten?'
Want dat gevoel, als je je daaraan bloot blijft stellen, wordt het daadwerkelijk makkelijker!

Dit is ook zeeer herkenbaar. Ik moet dat opdrachtje ook maar eens gaan uitvoeren.

Haha, je hoort het vaker inderdaad, dat het HBO een warm bad is omdat daar niet alle kennis 'vaststaat' en je ook de praktijk in wordt geschopt om op die manier eens te kijken wat je daadwerkelijk ligt.

En ik hoop dat ik ook zo'n relatie ga krijgen..

Lijkt me echt ideaal.

Ik kan zo nog een paar opdrachten verzinnen voor je hoor, dus mocht je deze gehad hebben, kom maar door!

Sonja_vR schreef:
Oeh... herkenning...
Ooit getest op 139 en 122(v en p)
Ben er alleen nog steeds in aan het zwemmen
Ik ben op de basisschool bestempeld als lui en een dromer, slordig, ga zo maar door. Ook jarenlang flink gepest en maar weinig aansluiting bij mijn leeftijdsgenootjes gevonden.

Uiteindelijk via het vbo , naar het aoc en daar gedeeltelijk mavo gedaan(ander deel vbo) waarbij ik voor mijn boekenlijst mijn broers vwo boeken heb gelezen.
Daarna nog mbo veehouderij op 1 vak na afgerond.. 1ste jaar mbo verpleegkunde, kwartaal pabo; kwartaal journalistiek*beise toelatingsexamen voor gedaan en daar kwam bovengemiddeld vwo resultaat uit qua niveau) , en we dwalen vrolijk verder.
Op mijn 25ste completely burned out thuis komen te zitten waarna ik via de neuroloog getest ben op adhd en ook de iq testen heb gedaan

Moet zeggen dat ik nog steeds weinig aansluiting vind , ik snap heel veel mensen niet en veel mensen snappen mij niet
En ben nog steeds zoekende naar wat ik wil gaan doen/wil worden als ik later groot ben , wil ook heel graag weer gaan leren, maar dan moet ik wel leren leren.. heb nooit hoeven leren want met half opletten en uiteindelijk veel spijbelen redde ik het ook... dus waarom leren? En hetgeen dat niet bij me aansloot, dat kwam niet binnen

Geloof me, op het moment dat je iets vindt dat daadwerkelijk bij je past zuig je alles op als een spons. Ik denk dat ik paarden als algemeen voorbeeld kan noemen. Ga bij jezelf maar eens na hoeveel je hiervan weet en hoeveel je elke dag nog bijleert (door doen, lezen op bokt, praten met anderen).. Dus laat je door dat 'leren leren' niet al teveel tegenhouden!

Luxorvalkje schreef:
Klinkt allemaal zo herkenbaar.

Ik heb geen klassen overgeslagen ivm vechtscheiding van ouders, maar achteraf gezien had dat gewoon gemoeten. De aansluiting was er gewoon niet.

Hebben meer mensen dat 'je hoofd nooit stil staat'?
En dat je met denken vreemde sprongetjes maakt.
Dat je bijvoorbeeld over onderwerp A aan het praten bent en dat je antwoord met onderwerp G van drie maanden geleden?

Dus een beetje: schaapjes tellen, één schaapje, twee schaapjes, koe, paard, hond, eend, alle eendjes zwemmen in het water, ik heb een toeter op mijn waterscooter etc.

Oh en ik verveel me serieus dood op mijn werk (na wo-studie). Meer mensen die dat hebben?

Soms kan klassen overslaan ook tegen je werken (zoals bij mij). Nog steeds geen aansluiting kunnen vinden en alleen in de klas zitten om je werk te doen..

Mijn hoofd staat nooit stil.. Als iemand vraagt naar mijn gevoel "moet ik daar even overna denken". Zie je het voor je?

En oh man, overspringen van het ene naar het andere onderwerp. Feest. Nou zit dat thuis ook wel lekker, mijn ouders hebben daar ook een handje van dus als een buitenstaander over de vloer komt is het soms voor diegene niet meer te volgen..

Wat zou je moeten hebben om de uitdaging in je werk terug te krijgen?

Sonja_vR schreef:
Moet wel zeggen dat dit topic en de reacties wel even flink triggeren, even baalmomentje opeens vanwege het feit dat ik nu met bijna 35 jaar nog steeds doelloos ronddobber zoveel dingen wil en mezelf maar vast onderuit haal voor ik ergens aan begin...
Toch maar eens op zoek gaan naar hulp om richting te vinden

Ik ga toch even de site linken van mijn stagebegeleider via PB naar je. Zij kwam er ook pas in de dertig achter wat ze echt wilde en ik denk dat je wel iets aan haar verhaal kan hebben!

Luxorvalkje, je moet denk ik ook de goede coach hebben.

k heb echt heel veel gehad aan alle gesprekken die ik gevoerd heb afgelopen half jaar. Ik weet niet in welke omgeving je woont? Ik weet nog wel iemand die je mogelijk verder kan helpen! (En ervaring met HB coaching heeft!)

Hannanas, is er een optie dat je kijkt naar waar kansen liggen met je lichamelijke beperking?
Waar word je extreem blij van en is iets wat je (voornamelijk) met je koppie kan doen?
Ik loop stage bij een dagopvang voor hoogbegaafde jongeren die niet in het huidige onderwijssysteem passen. Een aantal van hen heeft ontheffing van de leerplicht gekregen en probeert hier nu hun plezier en doel in het leven terug te vinden.

laughterline schreef:
Wat goed en stoer van je dat je dit topic hebt geopend ts! En wat heerlijk dat je nu op je plek zit!

Ik ben HSP en zal hier rustig aan meelezen want vind t wel interessant

Dankjewel! En wees welkom! :))

Weissjee schreef:
Wat een interessant topic!
Ik ben niet hoogbegaafd of nog niet op getest. Maar ik herken mij heel erg sommige dingen.

Ik heb al heel lang het gevoel dat ik anders ben, door mijn gedachtegang en voor mijn logica.
Ik herken mij vooral in het leren, ik kan soms zo vaak iets doorlezen maar wanneer ik het niet interessant vind, lijkt het gewoon niet binnen te komen.
En ook in een paar posts terug. Mijn hoofd blijft altijd bezig en ik heb zoooo vaak dat ik iets heel graag wil vertellen, en dus per ongeluk van onderwerp verander en veel later er pas achterkom dat ik nog steeds niet heb vertelt wat ik wou.

Ik herken mij in nog wel meer punten . Ik ga mij er eens goed over inlezen en dan misschien wel testen, ik loop momenteel ook vast met mn studie.
Ik vind mn studie ernorm leuk maar ondanks ik best goed kan leren, lijk ik totaal niets op te nemen. Praktijk lukt mij dan wel weer, en als er dan theorie wordt uitgelegd gelinkt aan het praktijk onthoud ik het wel.

Dat zijn wel een aantal kenmerkjes hoor.

Als je een manier kan vinden om er eens naar te kijken of je mogelijk te laten testen, doen! Want het is geen oplossing op zich, maar op die manier kun je wel houvast vinden en gaan zoeken naar mogelijke oplossingen!

bobje26 schreef:
Ik reageer vanmiddag even uitgebreid, ik herken mij heel erg in jouw geval.
Aansluiting met andere mensen, buitenschoolse activiteiten? Huh neen, zet mij maar de hele dag op een rustige stal.. Vermaak ik mij prima !

Ik ben heel benieuwd!
En ja, laat mij maar ergens rondhobbelen waar ik niet hoef te presteren.

Heerlijk! Al vind ik een drukke omgeving soms ook wel lekker hoor!

mirim schreef:
Eigenlijk had ik geen zin om dit topic te openen....
Ik ben er zo moe van ondertussen.
Ik ben zelf hb en hsp, onze kinderen en nu ook mijn kleinkind. Iets met erfelijkheid enzo
Toch overwon de nieuwsgierigheid en ben ik gaan lezen, hahaha
Veel herkenbare dingen.
Knap wat je bent gaan doen TS.
Zelf heb ik geen school afgemaakt. Onze oudste heeft havo gedaan en was daarna nergens meer toe te pushen.
Onze jongste heeft alleen basisschool gedaan, heeft een paar uur per week ( ongeveer een half jaar lang) middelbare school gedaan en is uiteindelijk vrijgesteld van de leerplicht.
Wat kun je ziek worden van school....het systeem en de prikkels....alles!
Toch vinden we allemaal ons plekje.
Vooral de rust, de paarden en de dingen op je eigen manier kunnen doen doet goed.
Maar ik begrijp dat de meesten toch een plekje binnen de maatschappij moeten vinden en zich moeten aanpassen en mee laveren.
Mooi dat er dan mensen zijn die daarin kunnen en willen coachen.

Ik vind het goed om te lezen dat je ons allemaal een hart onder de riem steekt op deze manier!

Uiteindelijk komt alles wel op zijn pootjes terecht!
En inderdaad.. Er mist heel veel en er schort nogal wat aan het huidige schoolsysteem zoals het nu is.

marion82 schreef:
Ik meld me ook.

In mijn tijd deden ze niet aan testen en kreeg je gewoon de stempel. Ik heb ook een fotografisch geheugen, dus als ik iets zie of hoor, dan weet ik het wel. Basisschool was geen uitdaging, middelbare ook niet. Ik kreeg vwo advies, maar dit wilde ik niet doen. Ik wilde koken en leuke dingen doen. Wat doe je dan, juist express verkeerde antwoorden op de toetsen geven en precies weten hoeveel je fout moet hebben. Resultaat, ik mocht vbo gaan doen en koken. Uiteindelijk wel een mavo diploma gehaald, maar nooit geleerd of huiswerk gemaakt. Mbo hadden we zelfstudie uren, daar liep ik dus tegenaan. Hoe moet je in hemels naam leren. Ik weet het nog niet, ik ben gestopt met de opleiding en ben gaan werken.
Cijfers waren mijn ding, dus de computers ingegaan. Jaren lang met plezier gedaan, tot ik stopte met werken voor de kinderen. Nog steeds kan ik niet stil zitten, ik moet met dingen bezig zijn, om het in mijn hoofd rustig te houden. Anders draai ik overuren van binnen en ben ik vreselijk onrustig. Ik doe nu veel creatieve dingen, ik ben nagelstyliste, ik fotografeer, ik haak, brei en teken af en toe.

Mijn oudste heeft een normaal iq, maar die kan ik niet echt helpen met haar huiswerk. Ik kan haar niet helpen met het leren, maar rekenen dan weer wel. Uitleggen vind ik heel lastig, omdat ik het al in mijn hoofd weet. Ik vind getalsterkte om dan uit te leggen hoe ik daar gekomen ben.

Mijn middelste is ook HB, maar die wil graag leren en heeft dus geen problemen.

De jongste is ook HB, maar die ziet het nut er niet van in. We zijn met school bezig, met speciale behandel plannen en hij loopt bij een psycholoog die hem helpen met zijn frustraties. Dit vind hij ook erg leuk om te doen en nu gaat het op school ook al iets beter. Hij presteerd echt verschikkelijk onder, maar kan het wel. Het is de interesse en het niet geprikkeld worden om het op te nemen. Het boeit hem allemaal niet.

Mooi om te lezen dat je je draai hebt gevonden in je leven!

En dat creatieve herken ik wel. Het geeft me ook rust in mijn hoofd om even lekker achter de naaimachine te kruipen of iets dergelijks!

Het lijkt me soms wel lastig als ouder om te zien dat je jongste zoveel moeite heeft met leren en het niet geprikkeld kunnen worden..

Dorus, ik denk niet dat je het moet zien als steken laten vallen hebben. Het heeft je gemaakt tot wie je nu bent en het enige wat je ermee kan doen is lering trekken uit wat er gebeurd is. Als je er nog mee zit zou ik het gesprek aangaan met diegenen die er in die tijd bij betrokken waren!
En tissuedoosmateriaal.. Ik ben jaloers op je.

Dat je zo makkelijk je gevoel laat zien, dat vind ik ontzettend knap!

Tink89 schreef:
Herkenning! Hoera

Ik ben al m'n hele leven een onderpresteerder. Heel slim, maar zo bang om te falen en zo weinig uitgedaagd dat ik het niet eens probeerde. Tot en met m'n WO-master nooit een boek open gehad, alles gedaan op hoorcolleges en algemene kennis en nu keurig een universitaire titel op zak.

Ik heb sinds een jaar een baan (daarvoor ook, maar dat paste niet bij me, verveelde me dood) waarbij m'n leidinggevende heel goed inziet dat ik heel veel uitdaging nodig heb. We hebben maandelijkse deadlines, dus met uitstelgedrag kom ik uiteindelijk mezelf tegen. Ideaal! Ik vertaal wet- en regelgeving voor mensen in het werkveld naar begrijpelijke tekst. Mag dus gebruikmaken van mijn schrijftalent en tegelijkertijd snap ik waarom het nodig is dat dit gebeurt: omdat niet iedereen dezelfde intellectuele capaciteiten heeft als ik.

Overigens ben ik goed geholpen door een loopbaancoach die me na tien minuten vertelde 'dat ik een zondagskind was, met eindeloze mogelijkheden en ideeën, dat zich nooit begrepen gevoeld heeft en eigenlijk ontzettend eenzaam is'. Auw, die was raak...

Overigens: Ook ik ben gepest op zowel de basis- als de middelbare school, snapte mijn leeftijdsgenoten niet en zij mij niet en kon vaker beter opschieten met de moeders van vriendinnetjes dat met de vriendinnetjes zelf. Dat heb ik inmiddels losgelaten. Ik neem niemand iets kwalijk, mensen wisten gewoon niet beter.

Nu heb ik toffe vrienden, een redelijke band met mijn familie en het allerliefste vriendje van de wereld.

Haha, dat had kunnen klinken als mij ja. Ik haalde ook alles op hoorcolleges, tot ik besloot dat ik het het niet waard vond om te gaan. Toen begonnen de onvoldoendes en de demotivatie te komen.

En een goede coach is echt goud waard. Elke keer als ik gesprek heb gehad met mijn stagebegeleider stuur ik ongeveer dezelfde strekking naar mijn beste vriendinnetje.. 'Jemig.. Ze had gewoon weer gelijk. Mijn stagebegeleider, echt. Wauw.'
:')

En uiteindelijk, ook op sociaal-emotioneel vlak komt het wel op zijn pootjes terecht!

LdJ, mooi dat je dingen herkent!
Ben je nog meer tegengekomen tijdens je leeswerk?

Zo, ik ben weer bij.
Tijd voor de PB's! :))

(Heuy, dagtaak! Gelukkig is dit ook een leerdoel, het delen van mijn verhaal en inspiratie zijn voor mensen!)

**Geplaatst**: 10-04-15 12:19

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 12:19

Wat leuk dat je op iedereen zo uitgebreid reageert

.

Maar zo'n test dan moet je zeker via huisarts verwijzing vragen naar een psycholoog ofzo?

**Geplaatst**: 10-04-15 12:24

Re: Hoogbegaafd (en HSP)

Geplaatst: 10-04-15 12:24

Het is idd best lastig, als je kind de motivatie niet kan vinden.
Het is ook frustrerend, niet naar het kind, maar wel naar de leraren, door me er telkens op te wijzen.
Ik weet ook geen oplossing helaas. Gelukkig zijn ze de laatste weken op de goede weg en gaat het steeds beter. hij heeft nu ook een timer en mag korte pauzes tussendoor, ook heeft hij een stickerkaart. als die vol is, mag hij iets leuks gaan doen met een vriendje. Voor complimentjes is hij heel gevoelig, dus dat moeten ze gaan gebruiken. Niet zeggen wat fout gaat, maar juist wat goed gaat.
Gelukkig helpt hem dit wel enorm.