Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-03-13 19:50

Geplaatst: 31-03-13 19:50

Als ik trouwens voor mezelf praat leveren die schema's verzet op omdat ik toen al zóveel moeite had de boel normaal op een rijtje te houden.
Dus gewoon eten, opstaan en de hele rambam zonder ook maar echt iets te hoeven.
Zoveel moeite om alle indrukken te verwerken dat ik er apathisch van werd, en dan is ''gezanik'' van ''Ga je nog eens wat doen?'' of iets heel frustrerend.
Puur omdat ik zó graag wilde, maar ik kon het gewoon niet toen.
En ik had al zo het idee dat ik het zo vreselijk druk had op die manier, zonder ook maar iets te hoeven.

Maargoed, dat is per persoon misschien verschillend, maar dat is mijn visie op die vraag.
Na een hoop aanpassingen heb ik dat niet meer zo heel erg.
Ik houd nu met periodes echt veel tijd over, maar dat heb ik nog niet stabiel genoeg.

Ik ben trouwens wel gezegend met inlevingsvermogen. Ik kan heel goed zien of iemand niet lekker in zijn vel zit ja of nee.
En dan zal ik misschien wel eens lomp uit de hoek komen, ik weet niet.
Maar dingen als totaal niet snappen dat jij eens geen zin hebt om te rijden, en dat je hem van je vriend dan maar moet verkopen zal bij mij zo niet zijn.
Ik denk wel vrij anders, je moet me niet over het randje duwen want dan heb je me in paniekmodus en dat is klote.
En dan willen mensen van alles van je wat ik op dat moment niet meer kan en dan heb je kortsluiting.
Goddank heb ik dat door allerlei maatregelen veeeel minder, ik heb periodes gehad dat ik dagelijks aan de Oxazepam zat om die reden.

Laatst bijgewerkt door moonfish13 op 31-03-13 19:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-13 19:52

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 19:52

Er is waar ik woon een eetlijst , die stamp ik in mijn hoofd en dat onthoud ik dan wel

. Maar mijn geheugen is verder niet denderd,moet er wel veel moeite voor doen

**Geplaatst**: 31-03-13 19:55

Geplaatst: 31-03-13 19:55

Urielle schreef:
Twist1991 schreef:
Ik heb altijd veel moeite gehad met zijn autisme te begrijpen. Wat is nou deel van zijn karakter en wat is zijn Asperger? Want het maakt wel degelijk een verschil: als hij altijd te laat zou komen omdat dat deel van zijn karakter is kan hij er wat aan doen. Als het een deel van zijn Asperger is is dat een heel ander verhaal.
Zo had ik voornamelijk last van het feit dat hij ontzettend egocentrisch is; egocentrisch, niet egoistisch. Hij dacht gewoon oprecht en zonder kwade bedoelingen vooral aan zichzelf. Hij had ontzettend weinig empatisch vermogen en kon heel koud overkomen.

Dat vind ik heel herkenbaar!

Het 'voordeel' met hem was dat hij zelf heel wat dingen heeft meegemaakt in zijn jeugd. Zo is zijn vader plotseling weggelopen en bleek dat hij al drie jaar werkeloos was en hij tonnen schulden had waar hij zijn gezin mee heeft opgezadeld. Dit is natuurlijk verschrikkelijk maar het maakte het voor hem wel makkelijker hevige emoties te begrijpen. Ik heb zelf ook een hele problematische relatie met mijn vader en dit kan hij dan wel tot op een bepaald level begrijpen. Hij heeft ooit aan mij uitgelegd dat hij geen empathisch vermogen heeft, maar dat hij mijn emoties wbt mijn vader wel kan begrijpen omdat hij zelf zoiets heeft meegemaakt. Hij rationaliseert het. Hij denkt letterlijk: ik voelde me zo toen mijn vader wegliep, dus moet zij zich wel zo voelen omdat haar vader dit of dat heeft gedaan.

**Geplaatst**: 31-03-13 19:57

Geplaatst: 31-03-13 19:57

Ik heb inderdaad het berichtje gezien over 'autisme is een ziekte', en maakte me er ook erg boos over. Ik ben niet zo'n actieve poster dus heb er toen niet op gereageerd, maar dat ga ik nu wel doen.

Ik vond jouw OP heel erg interessant en mooi om te lezen. Volgens mij ben jij een hartstikke mooi persoon.

Ik ben nu zelf bezig met de opleiding SPH en ik heb vorig jaar stage gelopen met jongeren met (een vorm van) autisme, vaak in combinatie met ADHD. Als je door de 'raarheid' heen prikt (en dit zet ik expres tussen aanhalingstekens want iedereen is raar, daar hoef je geen autisme voor te hebben!) dan kun je zien dat mensen met autisme juist heel puur en eerlijk zijn, eerlijker dan de meeste mensen. Ik vond het echt geweldig om met ze te werken, het waren stuk voor stuk topkerels en ik heb een hoop van ze geleerd en lol met ze gehad.

Ik ben eigenlijk de draad van mijn eigen verhaal kwijt haha, maargoed ik wilde even zeggen: petje af voor jou. Je doet het hartstikke goed, en je hoeft je echt niks aan te trekken van de mensen die er niks van begrijpen want er zijn genoeg mensen die dat wel doen.

**Geplaatst**: 31-03-13 19:57

Geplaatst: 31-03-13 19:57

Ja, ik woon in Belgie dus ik zou zoiets via een psychiater of een COS (centrum ontwikkelingsstoornissen) moeten doen. Die kosten en drempel vind ik te hoog voor 'zomaar benieuwd'.
De psych van mijn vriend zegt ook: bijna iedereen heeft veel autistische trekken maar pas als het belemmerd heb je effectief autisme. En ik merk geen belemmering

Bovendien hebben de stoornissen zoveel raakvlakken, stel dat ik borderliner ben dan heb ik ook weer raakvlakken met autisme, dus iemand zou dat moeten plaatsen.
Ik zal zo eens een testje doen op internet voor de score want dat weet ik niet meer!
(Het was DSM-IV maar ik geloof nu DSM-V omdat ze ook geen onderscheid meer maken voor klassiek autisme, Asperger, PPD-NOS,.. maar gewoon autisme licht-middel-zwaar)

**Geplaatst**: 31-03-13 19:58

Geplaatst: 31-03-13 19:58

ohh dat geobsedeerde/richten op een ding heb ik ook heel erg, tot flinke irritatie bij mezelf toe! met paarden vooral, daar blijf ik gewoon de hele dag over bezig maar schrijven doe ik ook en dan kan ik dus ook niet meer stoppen (en dan echt heel boos worden als ik naar bed moet ofzo :')

)

trouwens met asperger (volgens mij was die het vooral) wordt je omschreven als einzelgänger & wereldvreemde ik denk dat daar dat emotieloze ook in zit, of zo lijkt het in ieder geval ik heb dat iets té extreem vind ik zelf, het lijkt zelfs voor m'n ouders, die toch echt in hetzelfde huis wonen dat ik geen emoties heb, en niks me iets kan schelen terwijl dat echt het tegendeel is!

twist dat heb ik ook, pas als je dingen meemaakt (dat was in mijn geval zo) leer je emoties echt kennen en dan leer je het ook steeds een beetje meer zien bij andere, en ik heb ook een angststoornis dus daarvan ken ik dat ook steeds meer en meer en probeer om het bij andere ook te zien maar dat is nogal niet te doen zegmaar

**Geplaatst**: 31-03-13 19:59

Geplaatst: 31-03-13 19:59

Urielle schreef:
Ja, ik woon in Belgie dus ik zou zoiets via een psychiater of een COS (centrum ontwikkelingsstoornissen) moeten doen. Die kosten en drempel vind ik te hoog voor 'zomaar benieuwd'.
De psych van mijn vriend zegt ook: bijna iedereen heeft veel autistische trekken maar pas als het belemmerd heb je effectief autisme. En ik merk geen belemmering Bovendien hebben de stoornissen zoveel raakvlakken, stel dat ik borderliner ben dan heb ik ook weer raakvlakken met autisme, dus iemand zou dat moeten plaatsen.
Ik zal zo eens een testje doen op internet voor de score want dat weet ik niet meer!
(Het was DSM-IV maar ik geloof nu DSM-V omdat ze ook geen onderscheid meer maken voor klassiek autisme, Asperger, PPD-NOS,.. maar gewoon autisme licht-middel-zwaar)

Bij ons is het gewoon nog DSM-IV, maar volgens mij zit DSM-V er ook aan te komen inderdaad.

**Geplaatst**: 31-03-13 19:59

Geplaatst: 31-03-13 19:59

Ik heb op dingen die mij boeien een olifantengeheugen.
Alles wat ik zelf doe met supplementen, voeding en dergelijke maar zelf uit gezocht want een ander doet het niet voor je.
Ik heb me in 3 jaar verdiept in triggerpoint therapie, bachbloesem op de acupunctuurleer, voeding, homeopathie beperkt, fytotherapie en supplementen die oplossingen kunnen bieden.

Dingen moeten wel erg logisch zijn, want scheikunde duurt bijvoorbeeld eeuwen voor het erin zit.
Puur omdat als ik het niet 100% snap ik er dan niéts van snap.
En Wiskunde, geef me de som maar, en maak er niet allemaal poeha en handigheidjes omheen om het sneller te snappen.
Rekende alles zo uit mijn hoofd uit bij wijze van, en met suffe methodes snapte ik het niet meer.
Uit verhaaltjes ed haalde ik het er ook zo uit, maar Fobots ed?

**Geplaatst**: 31-03-13 20:00

Geplaatst: 31-03-13 20:00

Urielle schreef:
Ja, ik woon in Belgie dus ik zou zoiets via een psychiater of een COS (centrum ontwikkelingsstoornissen) moeten doen. Die kosten en drempel vind ik te hoog voor 'zomaar benieuwd'.
De psych van mijn vriend zegt ook: bijna iedereen heeft veel autistische trekken maar pas als het belemmerd heb je effectief autisme. En ik merk geen belemmering Bovendien hebben de stoornissen zoveel raakvlakken, stel dat ik borderliner ben dan heb ik ook weer raakvlakken met autisme, dus iemand zou dat moeten plaatsen.
Ik zal zo eens een testje doen op internet voor de score want dat weet ik niet meer!
(Het was DSM-IV maar ik geloof nu DSM-V omdat ze ook geen onderscheid meer maken voor klassiek autisme, Asperger, PPD-NOS,.. maar gewoon autisme licht-middel-zwaar)

dat is ook zo ja, iedereen heeft er volgens mij wel een stuk of 3-4, maar wij hebben ze vaak op een stuk of 2-3 allemaal.. (zoiets ong. weet ik niet precies!) ik zal die link eens zoeken die we hier gebruikte, die klopte volgens mij wel aardig

**Geplaatst**: 31-03-13 20:01

Geplaatst: 31-03-13 20:01

Het enige van pdd-nos wat ik herken is geen gevoelens kunnen herkennen en mee omgaan , verder voel ik me wel normaal heb alleen soms een geen zin bui en dan doe ik ook niks..

**Geplaatst**: 31-03-13 20:01

Geplaatst: 31-03-13 20:01

moonfish13 schreef:
Ik ben trouwens wel gezegend met inlevingsvermogen. Ik kan heel goed zien of iemand niet lekker in zijn vel zit ja of nee.
En dan zal ik misschien wel eens lomp uit de hoek komen, ik weet niet.
Maar dingen als totaal niet snappen dat jij eens geen zin hebt om te rijden, en dat je hem van je vriend dan maar moet verkopen zal bij mij zo niet zijn.
Ik denk wel vrij anders, je moet me niet over het randje duwen want dan heb je me in paniekmodus en dat is klote.
En dan willen mensen van alles van je wat ik op dat moment niet meer kan en dan heb je kortsluiting.
Goddank heb ik dat door allerlei maatregelen veeeel minder, ik heb periodes gehad dat ik dagelijks aan de Oxazepam zat om die reden.

Ik kan mij ook inleven in de ander (anders zou ik ook geen hulpverlener kunnen worden

).
Naast mijn asperger ben ik overoveroveroverovergevoelig. Wat ook het een en andere lastige punt met zich mee brengt.
Maar ook heel veel voordelen heeft, ik weet het direct als iemand binnen komt of er iets is, hoe het met iemand gaat etc.
Leren ben ik absoluut niet goed in (uit boeken, dat is echt een drama), maar in mijn coachopleiding bijvoorbeeld: ze hoeven het maar 1 keer voor te doen, en ik doe het. Dat schijnt weer een combinatie van alles bij elkaar te zijn, ag, ik ben er blij mee.

(Nadeel: hoop jaloerse mensen :')

)

Maar lachen wanneer iemand valt bijv. dat kan ik ook goed doen, terwijl ik weet dat het niet gepast is. Het is echt een impuls, en daar ben ik echt iets anders voor aan het leren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-13 20:03

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-13 20:03

Urielle schreef:
Ladybird heb jij dat ook als er voor de ander ook een lijstje/schema ligt? Want ik heb het zelf ook echt nodig hoor! Ik schrijf alles op, van mijn boodschappenlijst tot tijdschema's en van een huishoudschema tot een tuinkalender. Dus ik koppel het niet per definitie aan zijn stoornis (of ik moet ook Asperger hebben, wie weet ) en bedoel het ook niet betuttelend.

Ja, ook dan heb ik het. Ik kan het niet goed uitleggen waarom, maar ik ga het proberen.
Het heeft te maken met dat jij je lijstjes zelf kan maken en je er ook nog aan kan houden. het helpt je. maar ondanks mn lijstjes, die echt goed werken, moet ik ook nog er voor zorgen dat de lijstjes ook echt kloppen. kijk, met zon lijstje voor school is het nu goed, want dat doe ik 5 dagen in de week. die zit er wel in.

maar het lijstje van je vriend is een lijstje die niet vaak voor komt, alleen als jij op wedstrijd gaat. In mijn geval heb ik dus te maken met een lijstje dat niet vaak voor komt. het lijstje valt dus uit mijn structuur van het dagelijkse leven. Ondanks dat ik het lijstje heb, moet ik mezelf er ook nog tegen zetten om alles te doen. maar, stel dat er op het lijstje staat dat ik van 07.30-07.45 aankleed, maar ik ben al om 07.40 klaar heb ik dus 5 min over. Dat is vervelend... Want dat was niet de bedoeling. wat ik begin pas om 07.45 met naar beneden gaan en eten. maar stel dat ik bezig ben tot 07.50 om mij aan te kleden, ben ik 5 min te laat. hierdoor, start ik dus ook 5 min te laat met het volgende onderdeel. Dit leverd stress op, want nou klopt mijn lijstje ook niet meer.. ben 5 min te laat.. en nu? ik moet nog zoveel doen voordat ik weg ga.. eni k ben al 5 min te laat..

het klinkt misschien heel heftig, en ik heb even aankleden en eten gebruikt. maar in het geval van jou vriend, moet hij eerst de kinderen in bad doen. en dan eten geven. dat kan altijd uitlopen, want er zit vast wel eens wat tegen.. dat geeft stress omdat je lijstje dan niet meer klopt, dan heb ik liever dat ik wat aan moet lopen modderen, zoals jij dat noemt, want dan hoef ik me niet druk te maken over lijstjes, die wel of niet kloppen, terwijl het ook bekend is dat aanlopen modderen ook niet werkt..

Wat denk ik ook nog van belang is, is dat hij jou stress voelt. Hij merkt ook dat jij nerveus en gespannen is. Als ik zon persoon om mij heen heb, raak ik ook in de stress. dit zorgt ervoor dat mijn lijstje iets trager loopt, en ik dus te lang met alles bezig ben. hierdoor raak ik in de stress omdat mijn lijstje niet meer klopt.

Wat ik je ook adviseer is op dagen van wedstrijd, zoveel mogelijk dingen die na de wedstrijd kunnen, dan te doen. Ik las ergens dat jij je ding deed, en hij ondertussen de kinderen in bad moest doen en eten geven. Waarom doe je de kinderen niet na de wedstrijd in bad? voor hen is het lekker, want dan worden ze weer warm bijv, en voor je vriend is het een taak minder wat stress op leverd, omdat het voor de wedstrijd moet.

Het lijkt nu zo alsof jij je steeds aan moet passen! zo bedoel ik het echt niet! Ik probeer je alleen te beschrijven wat er bij mij, waarschijnlijk mis zal lopen, maar ondanks dat het mis loopt, moet ik het wel leren.

**Geplaatst**: 31-03-13 20:05

Geplaatst: 31-03-13 20:05

amandananana schreef:
dan kun je zien dat mensen met autisme juist heel puur en eerlijk zijn, eerlijker dan de meeste mensen.

Ik reageer even op dit deel van je verder positieve post waar ik het ook mee eens ben

Want dit deeltje ben ik het niet mee eens. Dat houten bord waar vijfhoekje mee loopt in het verhaal om een vierkantje te lijken, daar zijn de ASS-ers die ik ken supergoed in. Na de diagnose heeft mijn vriend een tijd zich als zichzelf gedragen. Helaas liet hij alles los wat hij geleerd had, ook sociale omgangsvormen. Dus ik heb een aantal weken echt een boertige hork als vriend gehad die niemand gedag zei, niemand bedankte en bij gesprekken met kennissen als een stommetje erbij stond of doodleuk wegliep.
Maar als NT-er gedraag je je ook naar wat er van je verwacht wordt.

Enfin, ben nu weer een eind aan het kletsen, maar ik bedoel: omdat ASSers zich zo kunnen aanpassen vind ik het juist superacteurs. Ik leef nog steeds in onzekerheid wie de echte persoon is die in mijn vriend leeft. Afgaande op die paar weken vind ik die echte persoon niet zo leuk

**Geplaatst**: 31-03-13 20:07

Geplaatst: 31-03-13 20:07

Urielle schreef:
amandananana schreef:
dan kun je zien dat mensen met autisme juist heel puur en eerlijk zijn, eerlijker dan de meeste mensen.

Ik reageer even op dit deel van je verder positieve post waar ik het ook mee eens ben
Want dit deeltje ben ik het niet mee eens. Dat houten bord waar vijfhoekje mee loopt in het verhaal om een vierkantje te lijken, daar zijn de ASS-ers die ik ken supergoed in. Na de diagnose heeft mijn vriend een tijd zich als zichzelf gedragen. Helaas liet hij alles los wat hij geleerd had, ook sociale omgangsvormen. Dus ik heb een aantal weken echt een boertige hork als vriend gehad die niemand gedag zei, niemand bedankte en bij gesprekken met kennissen als een stommetje erbij stond of doodleuk wegliep.
Maar als NT-er gedraag je je ook naar wat er van je verwacht wordt.

Enfin, ben nu weer een eind aan het kletsen, maar ik bedoel: omdat ASSers zich zo kunnen aanpassen vind ik het juist superacteurs. Ik leef nog steeds in onzekerheid wie de echte persoon is die in mijn vriend leeft. Afgaande op die paar weken vind ik die echte persoon niet zo leuk

dat is denk ik meer verbergen? verbergen en niet eerlijk zijn vind ik wat anders

maar dat is net zo goed een kenmerk en ook niet alle mensen met asperger zijn per definitie ook meteen eerlijk, zo ken ik iemand met asperger die ook een pathologische leugenaar is

dat is dus het ene met het andere uiterste zou je zeggen, maar het kan dus wel! (ik heb dat trouwens wel, zal nooit liegen maar dingen verbergen doe ik dan weer wel heel veel)

Laatst bijgewerkt door melody7 op 31-03-13 20:07, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-13 20:07

Geplaatst: 31-03-13 20:07

milou123 schreef:
moonfish13 schreef:
Ik ben trouwens wel gezegend met inlevingsvermogen. Ik kan heel goed zien of iemand niet lekker in zijn vel zit ja of nee.
En dan zal ik misschien wel eens lomp uit de hoek komen, ik weet niet.
Maar dingen als totaal niet snappen dat jij eens geen zin hebt om te rijden, en dat je hem van je vriend dan maar moet verkopen zal bij mij zo niet zijn.
Ik denk wel vrij anders, je moet me niet over het randje duwen want dan heb je me in paniekmodus en dat is klote.
En dan willen mensen van alles van je wat ik op dat moment niet meer kan en dan heb je kortsluiting.
Goddank heb ik dat door allerlei maatregelen veeeel minder, ik heb periodes gehad dat ik dagelijks aan de Oxazepam zat om die reden.

Ik kan mij ook inleven in de ander (anders zou ik ook geen hulpverlener kunnen worden ).
Naast mijn asperger ben ik overoveroveroverovergevoelig. Wat ook het een en andere lastige punt met zich mee brengt.
Maar ook heel veel voordelen heeft, ik weet het direct als iemand binnen komt of er iets is, hoe het met iemand gaat etc.
Leren ben ik absoluut niet goed in (uit boeken, dat is echt een drama), maar in mijn coachopleiding bijvoorbeeld: ze hoeven het maar 1 keer voor te doen, en ik doe het. Dat schijnt weer een combinatie van alles bij elkaar te zijn, ag, ik ben er blij mee. (Nadeel: hoop jaloerse mensen )

Maar lachen wanneer iemand valt bijv. dat kan ik ook goed doen, terwijl ik weet dat het niet gepast is. Het is echt een impuls, en daar ben ik echt iets anders voor aan het leren.

Ik ben ook overgevoelig. Tot irritant aan toe!
Mijn hele systeem is zo, geef mij geen reguliere medicijnen want dat gaat fout. -O-

Maarja mijn hele voeding is ook zo eigenlijk. :')

**Geplaatst**: 31-03-13 20:08

Geplaatst: 31-03-13 20:08

heb niet alles gelezen

maar dit stukje wil ik even op reageren

Ook val ik als autist zijnde, vaak buiten het vakje 'normale' personen. Ik, val onder de categorie 'anders'/'gek'/'raar'/'abnormaal'

je bent hoe je je gedraagt !

als jij gewoon probeert om ook normaal te denken (ik weet hoe moeilijk dat is) kun je prima normaal lijken ,
als jij iedere keer denkt en zegt ik ben niet normaal ik heb autisme ga je je op een gegeven moment zo gedragen en dan valt het mensen juist op !

voor de rest mooie en duidelijk OP

**Geplaatst**: 31-03-13 20:09

Geplaatst: 31-03-13 20:09

Urielle schreef:
amandananana schreef:
dan kun je zien dat mensen met autisme juist heel puur en eerlijk zijn, eerlijker dan de meeste mensen.

Ik reageer even op dit deel van je verder positieve post waar ik het ook mee eens ben
Want dit deeltje ben ik het niet mee eens. Dat houten bord waar vijfhoekje mee loopt in het verhaal om een vierkantje te lijken, daar zijn de ASS-ers die ik ken supergoed in. Na de diagnose heeft mijn vriend een tijd zich als zichzelf gedragen. Helaas liet hij alles los wat hij geleerd had, ook sociale omgangsvormen. Dus ik heb een aantal weken echt een boertige hork als vriend gehad die niemand gedag zei, niemand bedankte en bij gesprekken met kennissen als een stommetje erbij stond of doodleuk wegliep.
Maar als NT-er gedraag je je ook naar wat er van je verwacht wordt.

Enfin, ben nu weer een eind aan het kletsen, maar ik bedoel: omdat ASSers zich zo kunnen aanpassen vind ik het juist superacteurs. Ik leef nog steeds in onzekerheid wie de echte persoon is die in mijn vriend leeft. Afgaande op die paar weken vind ik die echte persoon niet zo leuk

Dit is zo ongelofelijk herkenbaar...

Mijn ex-vriend heeft een supermoeder die hem van jongs af aan geleerd heeft wat hij wel en niet moet doen. Daardoor komt hij nu ongelofelijk sociaal over, hij heeft geen probleem met vreemde mensen aanspreken, hij heeft heel veel vrienden en een heel rijk sociaal leven. Maar ik weet wel dat de mensen die hij zijn beste vrienden noemt, maar tien procent van zijn echte karakter kennen. Zo weet niemand van zijn omgeving, inclusief beste vriend, dat hij asperger heeft. Ik en zijn ouders zijn de enige die dit weten. Ik denk wel eens bij mezelf, goh, zijn beste vrienden hebben eigenlijk geen flauw idee wie hij is... Best heel vreemd!

**Geplaatst**: 31-03-13 20:10

Geplaatst: 31-03-13 20:10

melody7 schreef:
trouwens met asperger (volgens mij was die het vooral) wordt je omschreven als einzelgänger & wereldvreemde ik denk dat daar dat emotieloze ook in zit, of zo lijkt het in ieder geval ik heb dat iets té extreem vind ik zelf, het lijkt zelfs voor m'n ouders, die toch echt in hetzelfde huis wonen dat ik geen emoties heb, en niks me iets kan schelen terwijl dat echt het tegendeel is!

Dat is goed om te horen

Mijn vriend zei altijd: ik weet niet of ik van jou hou.
Ik vatte dat op als: ik weet niet of ik van JOU hou. Dus ik overstuur en onzeker.

Nu weet ik dat hij bedoelt: ik weet niet of ik van jou HOU, want ik weet niet wat liefde is. Daar kan ik meer mee, het ligt niet aan mij, het is zijn stoornis. Hij kent ook geen liefdesgevoel voor zijn moeder bijvoorbeeld.
In een boekje over relaties binnen ASS las ik iemand die zei: Als ik hoofdpijn heb en een bepaald wee gevoel in mijn maag, dan weet ik nu dat NT-ers dat 'verdriet' noemen. Zo heb ik alle fysieke gewaarwordingen leren klasseren als emoties.
Dat gaf mij de hoop dat het ooit nog goed komt met ons

**Geplaatst**: 31-03-13 20:12

Geplaatst: 31-03-13 20:12

Wat ben jij een diehard Urielle!!
Knap hoor, petje af! Petje af.. $_/-\o_$

**Geplaatst**: 31-03-13 20:14

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 20:14

Poeh, ja heel knap!

Ik weet niet of ik dat had getrokken. Dan moet je toch wel stevig in je schoenen staan!

**Geplaatst**: 31-03-13 20:15

Geplaatst: 31-03-13 20:15

Urielle schreef:
melody7 schreef:
trouwens met asperger (volgens mij was die het vooral) wordt je omschreven als einzelgänger & wereldvreemde ik denk dat daar dat emotieloze ook in zit, of zo lijkt het in ieder geval ik heb dat iets té extreem vind ik zelf, het lijkt zelfs voor m'n ouders, die toch echt in hetzelfde huis wonen dat ik geen emoties heb, en niks me iets kan schelen terwijl dat echt het tegendeel is!

Dat is goed om te horen

Mijn vriend zei altijd: ik weet niet of ik van jou hou.
Ik vatte dat op als: ik weet niet of ik van JOU hou. Dus ik overstuur en onzeker.
Nu weet ik dat hij bedoelt: ik weet niet of ik van jou HOU, want ik weet niet wat liefde is. Daar kan ik meer mee, het ligt niet aan mij, het is zijn stoornis. Hij kent ook geen liefdesgevoel voor zijn moeder bijvoorbeeld.
In een boekje over relaties binnen ASS las ik iemand die zei: Als ik hoofdpijn heb en een bepaald wee gevoel in mijn maag, dan weet ik nu dat NT-ers dat 'verdriet' noemen. Zo heb ik alle fysieke gewaarwordingen leren klasseren als emoties.
Dat gaf mij de hoop dat het ooit nog goed komt met ons

zo moet je dat zeker niet opvatten nee! en wat onwijs knap dat hij dat gewoon zegt (en dat jij er mee om kan gaan ook natuurlijk!!), ik kan dat niet er zijn ook maar 2 mensen die echt veel van mij weten omdat ik altijd 60% achterhoud omdat het te zwaar is om te omschrijven zegmaar, alleen al erbij nadenken voelt als een klap in je gezicht, en dat is ook met datsoort dingen nooit weten waar je aan toe bent is best klote

maar dat van niemand houden heb ik dus ook, ik hou nieteens van m'n ouders, dode familie mis ik niet (dan kan ik mezelf dus echt afslachten 'waarom?') gevoel van houden van heb ik alleen voor een vriendin en m'n verzorgpaard, die vriendin omdat dat iemand is die me wél begrijpt of daar haar best in ieder geval voor doet en verzorgpaard omdat die gewoon niet liegt en me neemt hoe ik ben

verdriet heb ik wel altijd gekend :')

die dan weer wel

**Geplaatst**: 31-03-13 20:20

Geplaatst: 31-03-13 20:20

melody7 schreef:
dat is denk ik meer verbergen? verbergen en niet eerlijk zijn vind ik wat anders

Die scheidslijn is heel dun denk ik.

Ik ken mijn vriend als aangepast persoon als een verantwoordelijk, zorgzaam, warmvoelend persoon. Dat is de persoon waar ik ooit verliefd op ben geworden. Hij kwam ook heel sterk over.

Nu weet ik ondertussen dat hij moeite heeft met verantwoordelijkheden, dat andermans belangen hem eigenlijk gestolen kunnen worden en dat ik de sterke ben van ons twee.

Het is verbergen wat hij heeft gedaan, maar voor mij voelt het ook als niet eerlijk.
Maar het is dubbel want ik heb aangeleerd dat het ideaal is dat je in een relatie eerlijk bent en elkaar door-en-door leert kennen.

Dank je wel allemaal voor de complimenten. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik ze niet helemaal verdien, want ik weet niet of we nog bij elkaar zouden zijn zonder onze drie kinderen (waar hij dus ook geen gevoelens voor (her)kent maar wat hij gelukkig niet aan ze laat zien)
Maar in die weken dat hij zijn masker heeft laten vallen, heb ik alleen maar heel hard gebeden dat hij zich weer als vroeger zou gedragen.
(dus ook niet eerlijk van mij, want deep down wil ik hem dus niet zoals hij echt is!)

**Geplaatst**: 31-03-13 20:21

Geplaatst: 31-03-13 20:21

Zo, dat is allemaal wat zeg. Wel interessant om te lezen en bedankt voor het delen van jullie verhalen.

Urielle, wat ik mij afvraag, kan je niet gewoon op jouw tijd wegrijden naar concours? Wat gebeurt er dan?

Verder wens ik iedereen veel succes met het leren omgaan met deze stoornis. Geen ziekte heb ik net geleerd. Bedankt daarvoor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-13 20:22

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-13 20:22

Urielle schreef:
Nu weet ik dat hij bedoelt: ik weet niet of ik van jou HOU, want ik weet niet wat liefde is. Daar kan ik meer mee, het ligt niet aan mij, het is zijn stoornis. Hij kent ook geen liefdesgevoel voor zijn moeder bijvoorbeeld.
In een boekje over relaties binnen ASS las ik iemand die zei: Als ik hoofdpijn heb en een bepaald wee gevoel in mijn maag, dan weet ik nu dat NT-ers dat 'verdriet' noemen. Zo heb ik alle fysieke gewaarwordingen leren klasseren als emoties.
Dat gaf mij de hoop dat het ooit nog goed komt met ons

Dat klopt, gelukkig kan ik emoties wel benoemen, en ik ben gezegend met het feit dat ik gelukkig in elk geval mn gevoel kan verwoorden op papier (uitspreken vind ik wel moeilijk)

Een neef van mij heeft ook Autisme. Als je aan hem vraagt hoe het met hem gaat, of hoe voel je je dan krijg je weet ik niet. Dit omdat hij niet kan aangeven hoe hij zich voelt.
maar dit is ook zo met liefde. hij kan niet omgaan met dat gevoel, hij weet niet bij welk gevoel liefde hoort. voor hem kan wat wij verdriet noemen, ook liefde zijn. het probleem zit hem in het feit dat hij dus niet weet, wel gevoel bij welke emotie hoort. (zeg ikdat zo goed?)

little_birdy schreef:
heb niet alles gelezen

maar dit stukje wil ik even op reageren

Ook val ik als autist zijnde, vaak buiten het vakje 'normale' personen. Ik, val onder de categorie 'anders'/'gek'/'raar'/'abnormaal'

je bent hoe je je gedraagt !

als jij gewoon probeert om ook normaal te denken (ik weet hoe moeilijk dat is) kun je prima normaal lijken ,
als jij iedere keer denkt en zegt ik ben niet normaal ik heb autisme ga je je op een gegeven moment zo gedragen en dan valt het mensen juist op !

voor de rest mooie en duidelijk OP

Ho, hier ga je de mist in. het meeste wat mij hier in stoort is het woordje normaal. Ik kan namelijk niet denken zoals jij wat jij normaal noemt. Ik doe me best, wil niets liever als in jou ogen normaal zijn. Ik probeer me te gedragen zoals wat jij normaal noemt.. Hoe graag ik het ook wil, maar mijn Autisme zal me altijd 'dwars' zitten. Ik probeer het, Ik zeg altijd, mijn autisme mag niet een oorzaak zijn van iets, daar heb ik een hekel aan. maar denken als iemand die jij normaal noemt kan ik niet. Ik ben een 5 hoekje, en ik kan niet denken en doen als een puntig 4kantje! Al zou ik niets liever willen!

amandananana schreef:
Ik heb inderdaad het berichtje gezien over 'autisme is een ziekte', en maakte me er ook erg boos over. Ik ben niet zo'n actieve poster dus heb er toen niet op gereageerd, maar dat ga ik nu wel doen.

Ik vond jouw OP heel erg interessant en mooi om te lezen. Volgens mij ben jij een hartstikke mooi persoon. Ik ben nu zelf bezig met de opleiding SPH en ik heb vorig jaar stage gelopen met jongeren met (een vorm van) autisme, vaak in combinatie met ADHD. Als je door de 'raarheid' heen prikt (en dit zet ik expres tussen aanhalingstekens want iedereen is raar, daar hoef je geen autisme voor te hebben!) dan kun je zien dat mensen met autisme juist heel puur en eerlijk zijn, eerlijker dan de meeste mensen. Ik vond het echt geweldig om met ze te werken, het waren stuk voor stuk topkerels en ik heb een hoop van ze geleerd en lol met ze gehad.

Ik ben eigenlijk de draad van mijn eigen verhaal kwijt haha, maargoed ik wilde even zeggen: petje af voor jou. Je doet het hartstikke goed, en je hoeft je echt niks aan te trekken van de mensen die er niks van begrijpen want er zijn genoeg mensen die dat wel doen.

Dankjewel voor je lieve berichtje!

Ik hoop dat je er wat mee kunt! ook met je opleiding!

Wat ik nu ga zeggen is, klinkt misschien heel banketstaaf, maar wat ik merk met mensen die SAW,SPW/SPH gedaan hebben, is dat ze doordat ze die opleiding doen denken dat ze nu mensen met Autisme snappen, want zij hebben er voor geleerd. uit eigen ervaring, merk ik dat ondanks ze de theorie gehad hebben, ze eigenlijk soms er niets van begrijpen. Daarom hoop ik oprecht dat je er wat mee kunt!

**Geplaatst**: 31-03-13 20:22

Geplaatst: 31-03-13 20:22

Mijn beste vriendin heeft ook PDD-NOS.. En voor mij is zij heel bijzonder en speciaal! i love her!