dwaallicht schreef:Ik lees je topic nu voor de 2e keer, maar wat me de eerste keer al opviel aan je openingspost is dat je bij elk onderzoek dat ongemak of pijn kan veroorzaken afhaakt en op de arts gaat afgeven. Arts niet goed, dit en dit, arts denkt volgens jou dat jij niet goed bij je hoofd bent. Ik vind dat opvallend.
De eerste keer heb ik dit geweigerd omdat er echt geen enkele reden was waarom ik een gastroskopie zou doen. Ik klaag over duizeligheid, hoofdpijn, vermoeidheid en weet ik wat nog allemaal en die vent zegt 'ik merk dat het gecentreerd is in je buik'. Wtf... Er waren overigens nog meer redenen dat ik bij die huisarts ben weggegaan (en er waren meerdere keren dat hij duidelijk aangaf dat hij geen bal meer geloofde van mijn klachten) maar die heb ik hier gewoon niet allemaal neergezet. Alleen was die uitspraak de druppel, want nee, als je bij élk onderzoek dat je doet hoort 'er is niks', dan ga ik inderdaad niet ZOMAAR een onderzoek ondergaan wat heel vervelend is om vervolgens te horen 'er is niks aan 't handje'. Trouwens, toen we van dokter veranderden en nog steeds niets vonden heb ik getwijfeld om toch geen gastroskopie te ondergaan, alleen dan wel onder volledige verdoving want 'er moest toch íets zijn'. Alleen vond mijn huidige arts niet dat er een reden zou zijn om zo'n onderzoek te doen dus hebben we dit niet gedaan.
De EMG heb ik geweigerd omdat dat inderdaad een ontzéttend pijnlijk onderzoek is (ken verschillende mensen die dit ondergaan hebben en die zijn niet kleinzerig) dus nee, dat ga ik niet 'effe voor de fun doen'. Als er een zeer grote kans is dat daar wat uit komt, ja, dan zal ik dat doen als ik pakweg 75% zeker ben dat het mij helpt. Als ik 90% kans heb dat ze me weer doodleuk zeggen 'er is helemaal niks aan 't handje', nee sorry, dan ga ik dat niet ondergaan.
@ mick75: Ik had hoegenaamd géén depressie toen ik mijn eerste klachten kreeg, integendeel (en nu nog steeds niet trouwens). Dus dat kan ook niet. Dus nee, het is geen placebo of 'het toeschrijven aan straling omdat ik het probleem niet onder ogen wil komen'. Ja, er zijn veel symptomen die met veel ziekten of andere problemen overeen komen, maar dat zal je altijd houden. Daarom ben ik nu nog niet depressief. Daarbij heb ik jaren terug (een hele tijd voor mijn klachten) bij een psycholoog gelopen dus ik erken wel degelijk wanneer ik zo iemand nodig heb en loop niet met kleppen op...
Daarnaast vind ik het wel heel erg dat volgens jou iedereen die last heeft van straling een depressie heeft. Dat slaat gewoon nergens op. En ik heb meegemaakt wat voor effect draadloos heeft gehad op mij. Ik zal dus zelf toch wel weten in welke omstandigheden deze invloed het ergste was? Dus nee, in openbare gebouwen, waar je overigens ook nooit zo lang zit als thuis, merk ik dit niet actief. En nee, nogmaals, je mérkt de effecten van straling ook niet GELIJK. Tis niet zoals iemand die op je teen gaat staan en waarbij je gelijk pijn voelt. Dat heb ik ook al weet ik veel hoe vaak opgemerkt hier. Dààrom dat het zoiets venijnig is. Je wordt langzaamaan alsmaar vermoeider en slapper maar je merkt dit niet BOEM BAF! En nog maar eens, bij mij deed het er vooral heel veel toe dat hij snachts uitstond. Waarom, I don't know, maar 't was wel zo.
Edit: Waar je wel correct in bent is dat straling invloedt heeft op je psychische ingesteldheid, zoals ik ook omschreef en de persoon waarvan ik de blog hier neerzette ook. Alleen is dat niet het enige wat beïnvloed wordt door straling + heeft niet iedereen een depressie voor hij draadloos koopt.
En wat betreft de depressie op zichzelf, als ik werkelijk depressief geweest was dan had mijn dokter dit ook wel opgemerkt mag ik hopen en hij heeft zelfs nooit of te nimmer aan deze mogelijkheid gedacht.