Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-09-11 12:49

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 19-09-11 12:49

hahahaha

**Geplaatst**: 19-09-11 13:54

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 19-09-11 13:54

*steek handje op*

Wat een leuk clubje toch

Ik functioneer echter ook voor 75% "normaal", ik weiger af te geven ... De toekomst zal uitwijzen of dat slim is of niet. Ik heb 1,5 baan en een paard. Maar mijn sociaal leven boet wel erg in, slaap is belangrijk helemaal met mijn nieuwe medicatie. Maar daarmee is de pijn wel van de scherpe randjes afgegaan.

**Geplaatst**: 19-09-11 14:49

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 19-09-11 14:49

Werk vinden is zowiezo al moeilijk, ik heb dinsdag een sollicitatie en hoop aangenomen te worden en heel eerlijk ik zeg nooit iets over mn ibs omdat het in zo'n grijs gebied zit tis geen echte ziekte heeft ook geen vast ziektebeeld maar niet al te min kan je er goed aan onderdoor gaan :))

Ik duim voor me zelf en ga ook mn uiterste best doen voor deze vacature en hoop hier langer dan een jaar te mogen werken.

jeetje belsje jij pushd je zelf ook tot het uiterste knap :))

**Geplaatst**: 19-09-11 15:29

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 19-09-11 15:29

Als ik thuis ga zitten, krijg ik net meer last. Dan loop ik verloren, verveel me snel, ... Het enige waar ik echt graag een oplossing voor zou vinden is het feit dat mijn voltijdse baan ver van huis is. Hierdoor ben ik erg veel tijd (slaap of sociale tijd!!!!) kwijt aan verplaatsingen. Maar goed, daar heb ik weinig inbreng in.

Vertellen jullie het eigenlijk tegen je werkgevers?

**Geplaatst**: 19-09-11 15:31

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 19-09-11 15:31

ik werk voor mijn vader en zijn beste vriend, dus wat dat betreft geen problemen. Iedereen bij ons op kantoor (7 man) weten van mijn ziekte en bijbehorende beperkingen. Ik werk nu ook geen 8.5 uur op een dag meer, maar ik begin tegenwoordig om 10.00 uur. Zo kom ik beter aan mijn rust en heb ik minder last van mijn vermoeiheid na een dag werken.

**Geplaatst**: 19-09-11 15:50

Geplaatst: 19-09-11 15:50

hallo allemaal

als eerste als ik deze topiq leest geeft me meteen lucht

hellaas heb 5 chronisch ziekten onder mij leden

1e is al 35 jaar suiker

andere 4 weet niet de naam uit me hooft en niet meteen behoefte om dit allemaal op bokt te melden

buiten wereld is kei -hard, vooral als veel mensen jouw aan zien als sterk en gezond persoon

zelf ben ik altijd vrolijk,

ga altijd van goede uit,

en kan zo genieten van de kleine dingen om ons heen

werk zelf full time al jaren en heb altijd meteen gezegd wat ik onder de leden had

chronisch ziekt zijn is alleen nadeel voor je zelf, gelukkig wordt andere er nooit ziek van

Laatst bijgewerkt door sporten op 19-09-11 16:26, in het totaal 4 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-09-11 15:57

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 19-09-11 15:57

Mijn werkgever weet et. Ik heb het gelijk gezegd, of hij er blij mee is..geen idee maar dan had hij mij niet aan moeten nemen.
Jeetje sporten dat klinkt ook waardeloos. Gelukkig ben je lekker positief!

**Geplaatst**: 19-09-11 16:17

Geplaatst: 19-09-11 16:17

Mag ik mij ook melden?

Heb diagnose ME/CVS...in 2008 ziek geworden,2010 diagnose en nu verwikkeld in UWV bezwaar $:\$

.... "Niet kunnen werken,maar je bent nog zo jong"

Leuke reactie van een BA :roll:

vertel eens iets wat ik niet wist.

Ben nu erg moe dus houd mijn reactie even kort als jullie dat niet erg vinden.

**Geplaatst**: 19-09-11 19:22

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 19-09-11 19:22

Welkom aan alle nieuwe leden, best nog veel chronisch zieken op bokt :(:)

Misschien omdat het een goede tijdsinvulling is :))

Wat is een BA precies? Neemt niet weg dat het een belachelijke reactie is...

Ik heb het nooit aan mijn werkgevers gemeld omdat ik het niet wist, dus dat kon ook niet anders. Als ik er nu op terugkijk waren er toen al duidelijke signalen dat het de verkeerde kant opging maar die heb ik genegeerd. Onlangs had ik een sollicitatie, daar heb ik het niet gemeld. Waarom weet ik eigenlijk niet precies, ik denk omdat ik mezelf er nog steeds voor schaam en het uit wil bannen. Nu werd ik toch niet aangenomen dus het maakte weinig uit, maar ik denk dat ik het bij een volgende sollicitatie wel gelijk zou zeggen, als ik het durf. Maar het liefste zou ik iets voor mezelf beginnen, geen druk van een baas die dingen gedaan wil hebben, alleen mijn eigen hoofd en bijbehorende problemen. Maar ja, dat zijn grote stappen die ik niet in mijn eentje durf te zeggen en het UWV is amper bereikbaar voor dit soort dingen. Daar moet je maar net voor in aanmerking komen en dat ben ik schijnbaar nog niet.

Nu doe ik 1 keer per week vrijwilligerswerk, ik sta achter de bar in het buurthuis waar ik ook tekenles volg. Helaas gaat het per 1 januari dicht, dus dan stopt alles. Ik ben ook hard op zoek naar vervangende dingen om de dagen door te komen, maar veel leuke dingen kosten een hoop geld wat ik dus niet heb. Maar daar vinden we ook wel weer een oplossing voor

**Geplaatst**: 19-09-11 19:28

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 19-09-11 19:28

Het is niet echt een ziekte maar ik heb New Daily persistent headache. Is een hoofdpijn die ineens op komt zetten en niet meer over gaat.

Als er bokkers met migraine zijn: denk aan zoon aanval maar dan 10x erger

**Geplaatst**: 19-09-11 20:41

Geplaatst: 19-09-11 20:41

Ik meld me ook maar, heb al bijna 8 jaar ME/cvs en fibromyalgie (al is die laatste niet officieel door reumatoloog bevestigd omdat ik geen zin had in nog een wachtlijst en nog een ziekenhuis voor iets waar ik weer niks mee kan.. Revalidatiearts, huisarts en fysio gaan er wel allemaal vanuit, en het staat ook bij het UWV in mijn dossier)

Ben sinds 3 jaar (maar met terugwerkende kracht dus eigenlijk sinds 5 jaar

) volledig afgekeurd en zit thuis. Ik heb voor die tijd wel geprobeerd te werken maar dat was geen succes, vanwege alle dingen die ik niet kan doen en het aantal dagen dat ik het niet voor elkaar krijg om het huis uit te komen.

Ben toch best wel in shock eigenlijk dat er zoveel zieke mensen op bokt zitten, ik kom hier zelf niet zo vaak dus zal niet vaak reageren waarschijnlijk, maar blijf wel mee lezen!

@tinky12: volgens mij heb ik een paar jaar terug nog met jou gepbt omdat je op zoek was naar een bijrijdster voor je ijslanders maar ben ik afgehaakt omdat het met mijn vermoeidheid net te ver reizen was, kan dat?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-11 21:21

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-11 21:21

Ik zal mijn klachten niet vermelden, zijn er iets teveel door de ziekte van lyme.
Komt erop neer dat mijn afweer systeem nauwelijks werkt en daardoor er steeds bacterieen in mijn lichaam aan het feesten zijn.
Naast de bekende borrelia bacterie is nu ook aan het licht gekomen dat er andere co-infectie bacterieen bezig zijn.
het zijn om precies te zijn Bact. Erysipelothrix
Borrelia
Fusobakterie
En Rochalimacae.
Word je niet vrolijk van als je daarop googled.
Dan daarnaast de bipolaire stoornis en spastiche dikke darm, migraine en fibro is het plaatje nog niet compleet.
Want daarnaast dan nog de altijd aanwezige zenuwpijn in mijn gezicht doordat het ziekenhuis zich even in de diagnose vergist had.
Ook mijn geheugen en concentratie laat vaak en veel te wensen over.

Mee leren leven.....ach jawel, doe dat er ook nog maar bij!
Dus dagelijks stevig aan de tramadol en paracetamol en spierverslappers naast mijn andere medicatie voor de depressies en maag klachten.
Kan zo een eigen apotheekje gaan beginnen

Ben nu al weer 2 weken niet bij mijn paarden geweest want heb een griepje opgelopen en dat duurt weken voor ik daar weer eens een beetje van opknap, soms zelfs maanden.

Als ik dan eens wat betere dagen hebben is mijn valkuil dat ik daar alles in wil stoppen en daardoor teveel doe.
Dat kan ik maar niet afleren op de een of andere manier.
Binnenkort ga ik starten met mindfulness trainingen in het ziekenhuis, gaat via de psych.
Zo hoop ik beter om te leren gaan met mijn beperkingen en beter te leren doseren.
Heb er zelf al wel veel over gelezen, maar het in de praktijk brengen is dan een ander verhaal.

Uiteraard niet leuk te lezen dat er toch zoveel mensen hier ook chronisch ziek zijn maar wel weer fijn om lotgenoten te hebben, toch een klein beetje een gevoel van niet alleen erin zijn.
Ik wens iedereen dan ook heel veel kracht en energie toe om er toch zoveel mogelijk uit te kunnen halen.
Het leven is al zo kort.

**Geplaatst**: 19-09-11 21:23

Geplaatst: 19-09-11 21:23

Zal ik dan ook maar? Het begon met fibromyalgie (tot mijn 21ste hebben ze volgehouden dat het de groei was) daarna kwam reactieve artritis (dankzij de ra al in het bezit van een totale heupprothese, knie prothese en een vastgezette enkel en nu vind ik het ook wel eventjes genoeg ha ha) en tevens kwam daar de uveitis en secundaire glaucoom (met als resultaat dat ik nog maar voor 20% zie en dat laatste vind ik het ergste..kan/mag geen auto meer rijden en dat vind ik toch wel heftig)
Verder ben ik toch wel een gelukkig mensje met een lieve man en 2 mooie kinderen.

**Geplaatst**: 19-09-11 21:25

Geplaatst: 19-09-11 21:25

Veel mensen inderdaad die chronisch ziek zijn en van velen had ik dat er ook niet achter gezocht

welkom nieuwelingen

@rienne
wat vreselijk 10 x erger :oo

ik kan me er geen voorstelling van maken.

Toen ik als klein kind mn eerste darm/maag aanval kreeg werd me dood leuk verteld (door huisarts) dat weeën x 10 zo voelen en de pijn is enkel maar erger geworden ik kan dr nu mee omgaan maar weet zeker als een ander dit ineesn zou voelen zonder er aan gewent te zijn dat ze van hun stokje gaan

Heb het idee dat mensen met een ziekte en pijnen veel meer doorzetten dan andere mensen, jullie doen des ondanks zo veel vind dat wel een compliment waard

**Geplaatst**: 19-09-11 21:35

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 19-09-11 21:35

Vind ik een beetje een vage uitspraak, tien x erger dan migraine. De ene migraine is de andere niet, en de ene aanval is de andere niet. Ik denk sowieso niet dat je dingen met elkaar moet vergelijken, spelen zo ontzettend veel dingen mee, zoals je eigen pijngrens bijv

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-11 21:36

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-11 21:36

Aaai Meys, das ook heftig, lijkt me vreselijk om het zicht te verliezen :(:)

Van mij uiteraard ook welkom aan de nieuwkomers.
En hier mag je dus best eens even lekker "zeuren" want we weten allemaal dat het soms effe teveel kan worden.
Ik hou me meestal ook sterker dan dat ik me voel, ook om de mensen die me dierbaar zijn wat te sparen zodat ze zich niet teveel zorgen gaan maken.
Mijn man word dan wel eens boos op me, hij vindt dat ik eerlijk moet zijn maar dat vind ik zoooo moeilijk!
En dan gaat er dus een laag make-up op mijn smoel en vind iedereen dat ik er goed uitzie...ook al voel je je van binnen dan niet zo, het is ook wel eens fijn om te horen toch???

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-11 21:38

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-11 21:38

stef schreef:
Vind ik een beetje een vage uitspraak, tien x erger dan migraine. De ene migraine is de andere niet, en de ene aanval is de andere niet. Ik denk sowieso niet dat je dingen met elkaar moet vergelijken, spelen zo ontzettend veel dingen mee, zoals je eigen pijngrens bijv

Daar heb je een heel goed punt!
Ieders pijngrens is verschillend.
Zo kon en kan ik beter omgaan met die trap van dat paard op mijn oogkas dan bijv. een zware migraine aanval.
Moet er meestal bij spugen en ben vanaf kind af aan al als des doods voor overgeven.
Je kunt dingen niet vergelijken, alles voelt anders in iemands lijf.
Persoonlijk heb ik de meeste moeite wanneer ik van harte ziek ben.

**Geplaatst**: 19-09-11 21:50

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 19-09-11 21:50

Tja, met zulke uitspraken krijg ik altijd het gevoel van joh. stel je niet aan, wat ik heb is erger...

**Geplaatst**: 19-09-11 21:53

Geplaatst: 19-09-11 21:53

Heb je gelijk in stef,
ik kan een vreselijk buik aanval wel weg denken maar hoofdpijn hoe ligt ook is voor mij vreselijk raak ik paniek moet ook overgeven bah haat dat.

Ik denk dat zo'n uitpraak meer is om aan te geven in welke mate het erg is :))

als ik zeg ik heb buikpijn denken mensen ook niet aan de pijn die dit echt veroorzaakt :))

geeft je aan 10 x het gevoel van weeën weten de meeste mensen wel dat het menis is.

**Geplaatst**: 19-09-11 22:14

Geplaatst: 19-09-11 22:14

Ik zit nu bijna 5 jaar thuis, ben volledig afgekeurd, chronische vermoeidheid, ik ben veel kwijtgeraakt, familie, kennissen, financieel ook overigens want je gaat een klap terug in inkomen en heb geen paarden zelf meer, was niet meer vol te houden, al heb ik het lang geprobeert, iedereen was altijd gewend dat ik de sterke was in de familie en toen ik ziek thuis kwam te zitten werd dit niet geaccepteerd, ja ze zeiden van wel, maar na een jaar ongeveer had ik met niemand meer contact in mn familie, ze deden ook steeds alsof ze me voor mn bestwil buiten dingen moesten houden, maar omdat je moe bent ben je nog niet gek of zo, maar goed, inmiddels heb ik het achter me gelaten ik moet immers ook door. Zelfde voor de paarden, al de mensen waar ik jarenlang dagelijks mee omging nooit meer wat van gehoord toen ik geen paarden meer had en ik viel helemaal van mn stoel dat ik hoorde dat er allerlei rare geruchten en roddels de ronde gingen over mij en mn paarden, helemaal aangezien niemand mij ooit heeft gevraagd hoe het zat, dan had ik het ze wel samengevat verteld, ik vind dit vooral misselijk omdat die mensen me al jaren kenden en gewoon weten dat ik niet zo ben als in de roddels het verhaal ging, maar goed, kennelijk is dat leuk natrappen naar iemand die zich niet echt kan verdedigen en dan vraag je niet hoe je diegene kan helpen.
Het UWV zal je me nooit iets aardigs over horen zeggen want wat zijn dat vage figuren, voor de simpelste dingen ben je maanden met ze bezig en dan kan het best op het laatst toch ineens anders gaan.
Om mn dag te vullen ben ik blij dat ik mn huisdieren heb en een gezellige wijk, verder help ik op een manege 3 middagen een paar uurtjes en geef ik les aan wat ponyruitertjes op de ruitervereniging 2 uurtjes, ik rijd ook nog een paard bij op het moment en dat is erg leuk, verder doe ik niet veel op een dag, omdat ik merk dat ik maar 1 ding echt goed kan doen op een dag, dus de rest is vooral rustig aan, ik sta op, laat de honden uit, eten, maak wat schoon, smiddags naar een van de stallen en dan s avonds niets, dit houd ik pas sinds kort vol, op de dagen dat ik niet op stal smiddags help doe ik boodschappen.
Moeilijkst vind ik dat mensen vaak doen alsof ik niets heb, dan zeggen ze hoe kan jij nou 100% afgekeurd zijn, zo'n jonge frisse meid, ik ben 34, zij zien niet dat ik als ik van de honden uitlaten in t park terugkom een uur ga slapen zodat ik smiddags weer naar stal kan en dat ik dus na 4-en helemaal niets meer doe, omdat ik dan op ben, mensen nemen het niet serieus en dat is heel irritant.

**Geplaatst**: 19-09-11 22:45

Geplaatst: 19-09-11 22:45

Allereerst, jeetje, idd best veel mensen met zelfs hele waslijsten aan ziektes zeg...

Mag ik me hier ook melden?
Ik heb een hele waslijst aan meer of minder vage klachten; ben depressief, heb angstaanvallen, volgens een psychiater ADD, heb elke dag wel ergens pijn door een slechte rug, hoofdpijn, gewrichtspijn (waarschijnlijk, want zeker wisten ze het niet, artritis psoriatica - reuma met vlekken oftewel een kreupele appaloosa

reumatoloog vond het niet nodig verder te onderzoeken want zien kon hij niets en pijn was maar een relatief gegeven) of spierpijn en anders wel gewoon omdat ik weer eens ergens tegenaan geknalt ben, ik ben namelijk ook chronisch onhandig (die ene dag dat ik nergens last van heb krijg ik het wel voor elkaar om zowel mijn hoofd als tenen blauw te krijgen door bv tegen een deur aan te botsen :')

). Daarnaast loop ik regelmatig alsof ik teveel gedronken heb doordat ik door mijn knieën zak, daarnaast slaap ik chronisch slecht, mede door stuiptrekkingen die ik ook overdag wel heb, en heb ik een soort van eetstoornis, geen anorexia ofzo, maar gewoon totaal geen eetlust waardoor ik mezelf moet dwingen om te eten, simpelweg omdat dat nou eenmaal moet. En sowieso, maar vast ook door dat alles eigenlijk continu doodmoe.
Werken doe ik niet, al zit ik momenteel wel in een soort van reintegratieproject, maar dan speciaal voor 'moeilijke gevallen'. Hierdoor wel weer aan de studie, een cursus dierverzorging, misschien dat ik daar straks nog iets mee kan, al dan niet vrijwillig. Verder verzorg ik twee heerlijke paardjes, kan ik dat gewoon in mijn eigen tempo doen en heb ik zo iets van een dagritme. Daarnaast doe ik af en toe wat vrijwilligerswerk, maar net wat gaat. O ja, en op het moment ook weer in de ziekenhuiscarroussel, vandaag net een eeg gehad, donderdag een mri van mijn hoofd, om te zien waar die stuipen en spierzwaktes vandaan komen. En ben zo als de dood voor de uitslag... $:\$

Dat het vaak niet van buiten duidelijk te zien is en men daardoor een verkeerd beeld krijgt ken ik wel. Ben naar buiten toe altijd wel de vrolijkheid zelve, dus als je dan eens verteld dat je eigenlijk behoorlijk depressief bent, staan ze je aan te kijken of ze water zien branden. 'Gelukkig' loop ik vaak erg verrot, dat maakt het iets makkelijker te geloven dat er lichamelijk ook iets niet helemaal goed zit. Doordat ik destijds bijna letterlijk bij de HA over zijn bureau viel werd ik eindelijk eens doorverwezen. Ben daar al zo vaak weggestuurd met 'Neem maar een ibuprofennetje'... :roll:

stef schreef:
Vind ik een beetje een vage uitspraak, tien x erger dan migraine. De ene migraine is de andere niet, en de ene aanval is de andere niet. Ik denk sowieso niet dat je dingen met elkaar moet vergelijken, spelen zo ontzettend veel dingen mee, zoals je eigen pijngrens bijv

Mja, om aan te geven in welke categorie je moet denken werkt het denk ik wel, zo'n uitspraak, maar idd, vergelijken werkt in principe niet. Iedereen heeft zijn eigen beperkende factoren (moeheid, andere 'pijntjes' en je geestelijke toestand hebben ook invloed op pijn) zijn eigen pijngrens en zou je eigenlijk in iemands anders lijf moeten kunnen zitten om het te kunnen vergelijken met je eigen pijn. Weeën zijn ook zoiets relatiefs...de één blijft er bijna in, de ander ondergaat ze gewoon met een 'Moah, gezellig is het niet, nee'.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-11 23:30

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-11 23:30

Weeën ken ik weer niet omdat ik geen kinderen heb kunnen krijgen maar ben wel bij de bevalling van de jongste dochter van mijn vriendin geweest, heb haar bij mogen staan en dat vond ik een hele eer.
Het lijkt me zeker geen pretje maar als je dan ziet wat voor moois je ervoor terug krijgt....menn, das niet te beschrijven en dan weet ik niet eens hoe het moet voelen als dat wondertje dan op je buik wordt gelegd.

**Geplaatst**: 19-09-11 23:53

Geplaatst: 19-09-11 23:53

Met weeen ben ik ook niet bekend, maar ik denk dat ik zomaar 10 dingen kan opnoemen die prettiger voelen dan dat. Heb het wel mee mogen maken toen mijn broertje werd geboren, idd een hele bijzondere ervaring, zelfs voor een zesjarige.

Maar nou vind ik geboorte sowieso iets heel bijzonders, of dat nu bij mensen of dieren is. Het is toch een heel nieuw leven wezen wat 'zomaar eventjes' is ontstaan uit twee nietige celletjes...

**Geplaatst**: 20-09-11 06:54

Geplaatst: 20-09-11 06:54

TeSzZz schreef:
@tinky12: volgens mij heb ik een paar jaar terug nog met jou gepbt omdat je op zoek was naar een bijrijdster voor je ijslanders maar ben ik afgehaakt omdat het met mijn vermoeidheid net te ver reizen was, kan dat?

Gut...dat zou best eens kunnen

Heb bijrijders inmiddels opgegeven hoor,had een hele lieve maar zij heeft haar eigen gekocht.
Zij was eigenlijk een van de weinigen waar ik geen druk bij voelde.Bij de meeste mensen voel ik gewoon teveel druk en (vind ik) en dat breekt mij op.Nu frut ik zelf met ze en staan ze goed ingesteld op mijn kunnen...dat betekend dus dat ze netjes rustig aan doen.
Meer ontspanning dus en dat houd ik net even langer vol.

Komen inderdaad veel chronisch zieken voorbij $:\$ heb altijd zoiets : "Elk huisje heeft zijn kruisje" en niemand van ons heeft erop gevraagt,dat je aan de buitenkant niets ziet wil niet zeggen dat je dan ook niets mankeerd.

Laatst nog discussie gehad...stond netjes te wachten op mijn beurt,nu kan ik niet lang staan dus steun tegen een muur.Komt iemand aan en vraagt netjes op ik in de rij sta te wachten,ja dus.Dus hij komt naast mij staan en maakt babbeltje.
Vervolgens komt er iemand aanlopen en rent meteen naar de balie,dus wij roepen beide dat er een rij is en dat zij nog niet aan de beurt is.
Mevrouw zegt...moet je maar dichterbij gaan staan...zeg pissig dat ik die muur niet kan verslepen en dat ik zonder muur ondersteboven donder.
Had ze niets mee te maken

...had zo'n zin om haar de waarheid te vertellen maar had geen kracht voor...plofte zowat.

Degene achter de balie zij dat ik maar even moest gaan zitten en dat hij mij wel zou halen.Was wel blij mee maar wat was ik neidig op dat mens _-:(

Dat terwijl ik absoluut geen stress mag hebben...grom.

O...BA is Bedrijfs Arts

van zo iemand verwacht je niet zo'n kwetsende opmerken maar deze was er een ster in (zie mijn vorige post) heb haar ook verteld dat deze ziekte niet mijn persoonlijke keuze was :roll:

**Geplaatst**: 20-09-11 08:09

Re: Clubje van chronisch zieke bokkers.

Geplaatst: 20-09-11 08:09

Artsen zijn vaak kwetsend ... Vind het altijd erg teleurstellend dat ze de boodschap zo lekker droog kunnen brengen alsof het niets uitmaakt.
Gelukkig laatst een stagiaire bij de huisarts gehad die eigenlijk alles opnieuw in gang gezet had. Meisje was zo oud als ik en vond het niet kunnen dat ik nog steeds geen sluitende diagnose (na 10 jaar) had ... Dat was dus wel een fijne arts! Qua doorverwijzingen is toch ineens een hoop kunnen gebeuren