Wat een ontzettend verdrietig verhaal... Ik zit hier mijn tranen in te slikken. Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen! Een dikke knuffel voor jullie!
tranen stromen over mijn wangen bij het lezen van je verhaal. Maar heb diep respect voor jullie beslissing, moed en daadkracht in deze situatie. Ik wens jullie alle sterkte komende tijd.
Miracle_
Berichten: 11833
Geregistreerd: 11-06-08
Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 02-05-11 15:59
Tsjonge, wat een verhaal zeg..... Ik ben er helemaal stil van. Ik wil jullie erg veel kracht toewensen de komende tijd.
YankeeBoy
Berichten: 2150
Geregistreerd: 18-11-08
Geplaatst: 02-05-11 16:00
Wat afschuwelijk. Je hebt het heel mooi geschreven. Heel veel sterkte
onne
Berichten: 1656
Geregistreerd: 28-11-06
Woonplaats: Vianen/utr:
Geplaatst: 02-05-11 16:00
Heb met kippevel en tranen je verhaal gelezen, wil jullie heel veel sterkte wensen, ook jullie familie.
Anoniem
Geplaatst: 02-05-11 16:01
Hey Ka en Den, nogmaals heel veel sterkte met het verlies, vind het een heftig verhaal om te lezen.
Sjonge wat ontzettend heftig dit. Jullie relatie is in een stroomversnelling gekomen door dit alles, wat zullen jullie elkaar goed hebben leren kennen. Heel veel sterkte gewenst met het verwerken van dit enorme verlies...
JackenJill
Berichten: 343
Geregistreerd: 10-12-05
Geplaatst: 02-05-11 16:04
Wat een ontzettend verdrietig verhaal en wat heb je het prachtig geschreven! Ik vind het heel erg mooi om te zien hoe jullie alles hebben geregeld, hoe jullie werden opgevangen en hoe jullie er sámen mee om zijn gegaan en nog steeds mee om gaan. Heel erg veel sterkte gewenst komende maanden (en jaren). De geboorte van je eerste kind zal je altijd bij blijven, dat zal precies zo zijn als je kindje niet heeft kunnen overleven...
Ach meid wat een verschrikkelijk verhaal! Ik kan jullie alleen maar heel veel sterkte toewensen! Gelukkig...en ik weet dat dat nu niets betekend...ben je nog jong en ik duim met je mee dat je binnen kort weer een kindje mag dragen! Maakt natuurlijk het verlies van deze niet goed!
manfredie
Berichten: 1305
Geregistreerd: 17-05-07
Woonplaats: Hutje op de hei
Geplaatst: 02-05-11 16:09
zit met tranen in mijn ogen... kan me niet voorstellen hoe moeilijk het moet zijn om dit een plekje te kunnen geven. ik kan niets anders zeggen dan heel veel sterkte
linda_hans
Berichten: 318
Geregistreerd: 23-12-04
Woonplaats: Goeree-Overflakkee
Geplaatst: 02-05-11 16:11
heel veel sterkte met de verwerking!
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, ook met de 20-weken echo, alleen had ons kindje anencefalie (= open schedeltje, behoort bij dezelfde afwijkingen als een open ruggetje). Ik weet dus waar julie doorheen gaan....
nientje78
Berichten: 3432
Geregistreerd: 29-09-07
Woonplaats: Hanzestad
Geplaatst: 02-05-11 16:14
Heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen. Heel veel sterkte jullie beiden....
Anoniem
Geplaatst: 02-05-11 16:14
Jeetje. Wat een ontzettend heftig verhaal... Ik wil jou en Dennis heel veel sterkte wensen!
renate5
Berichten: 1417
Geregistreerd: 21-10-06
Woonplaats: Emmen
Geplaatst: 02-05-11 16:17
Jeej wat een pech! Heel veel sterkte de komende tijd. In mijn ogen hebben jullie de meest verstandige beslissing genomen.
Heel mooi omschreven, ik ben blij dat je toch nog hebt kunnen genieten van jullie kleine mooie vent. Heel veel sterkte de komende dagen, maanden en de tijd die erna komt.
Ik ben zelf een tweeling verloren en ik heb heel veel steun gehad bij lieve engeltjes. (www.lieve-engeltjes.nl) hier kun je je verhaal kwijt en een pagina maken voor je lieve man. Je kan daar mailen met ouders die hetzelfde hebben meegemaakt.
Ook hier tranen bij het lezen van je verhaal. Wat een verdriet! Maar wat fijn dat jullie Levey nog in leven hebben meegemaakt. Heel veel sterkte voor jou en je vriend met het verwerken van dit verschrikkelijke verdriet.
Carlijnx
Berichten: 1468
Geregistreerd: 10-11-09
Woonplaats: Thuis
Geplaatst: 02-05-11 16:35
Ik lees nooit zulke lange verhalen. Maar jou verhaal raakt me echt. Ik heb hem helemaal gelezen. Onwijs veel sterkte met dit verlies. Wat heftig om allemaal mee te maken, en dat nogwel van je eerste kindje
Wat zijn jullie sterk! Wat hebben jullie een achtbaan van emoties moeten doorstaan! Dan besef je maar weer hoe dicht verdriet en vreugde bij elkaar staan.
Met vele tranen over mijn wangen heb ik jullie verhaal gelezen, het ontroerde mij diep. Dat kleine mensje, wat jullie met zoveel liefde, trots en genegenheid hadden willen ontvangen is er nu niet meer. Ik geloof zelf in God en een hiernamaals, ik geloof dat jullie hem na dit leven weer zullen zien en hem in jullie armen zullen sluiten!
Heel veel sterkte met het verlies van jullie kleine man, maar houd vooral ook de vreugde vast die je gevoeld hebt toen hij nog eventjes bij jullie was!