Shiloh schreef:Ik snap niet dat veel mensen zeggen dat je niet naar je mentor moet gaan.
Dat zij dat niet kan waarderen is haar probleem, als zij zichzelf snijdt, heeft ze hulp nodig! En die hulp kan jij haar echt niet bieden. Je bent zelf ook nog maar een kind.
Geef door dat je je zorgen maakt, maar vraag aan de mentor niet jou naam te noemen. De mentor weet echt wel welke stappen verder te zetten.
Mensen help je juist door ze te confronteren met wat ze doen. Alleen maar "ach chus wat ben je zielig, ik ben er voor je als je me nodig hebt" helpt echt niet. Klinkt misschien bot en hard, maar wel de waarheid.
Weetje wat nou het probleem is, een mentor 'moet' het aan de ouders vertellen, en daar doe je niet altijd goed mee...
En ten tweede, of de mentor weet welke stappen verder te zetten, dat hangt echt 100% van desbetreffende persoon af, heeft er weinig mee te maken of die persoon mentor is of niet.
TS: Ik zou me er verder niet mee bemoeien, maar als je er dan wat mee wilt, zou ik naar je mentor of een andere leraar die je vertrouwd gaan.
En dan gewoon het je verhaal doen, maar nog geen naam noemen, misschien weet die persoon zelf wel over wie je het hebt. En anders heb je altijd nog de keuze wel of geen naam te noemen, maar ben jij wel jouw verhaal kwijt iig.