Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-03-11 12:59

Geplaatst: 01-03-11 12:59

Quellian schreef:
Suzanne F. schreef:

Tuurlijk maar niet ten koste van alles.

Inderdaad en tegen mishandeling wordt in NL nog steeds niets gedaan.

In welke context bedoel je dit nou?

**Geplaatst**: 01-03-11 13:11

Geplaatst: 01-03-11 13:11

blensink schreef:
Poeh een zeer moeilijk en gevoellig onderwerp voor mij.
Dit kan dan ook mijn reactie bepalen .
Een kind tot 16 jaar heeft in mijn ogen niets te willen.
Want als een kind niet naar school wil houden we hem dus ook maar thuis.
Hier komt dus wel de ouderlijke macht naar voren omdat het gewoon moet.
Kinderen horen van beide ouders te houden, te genieten en te leren en mogen hierin niet belemmerd worden.
Vaak is dat helaas wel het geval en dit komt niet ten goede van de kinderen.
Ik denk dat moeders (en heel zelden vaders) zich gewoon teveel zorgen maken om hun kinderen (ze willen beschermen) en ze eigenlijk niet naar hun ex willen laten gaan of soms inderdaad de kinderen gebruiken in een strijd.
Dit voelen kinderen automatisch aan.
Ik heb het gezien en zie het nog dagelijks om me heen, helaas.
De kinderen van mijn vriend willen mijn vriend ook niet zien zeggen ze, maar het is duidelijk dat moeder heel goed meewerkt in dit proces helaas.
Maar tenslotte zijn het de kinderen die er maar mee moeten leven en geloof me dit heeft een hele grote inpact op een kind.
Ik ben zelf kind van gescheiden ouders en ook als speelbal gebruikt.
Met mijn zoon heb ik het contact met zijn vader gestimuleert (ook al waren hier echt redenen om het tegen te gaan).
Maar juist voor mijn zoon en mijn eigen ervaring was het zo belangrijk.
En ben blij dat ik toendertijd deze (moeilijke) beslissing heb gemaakt.
Mijn zoon is uitgegroeid tot een zelfstandige en zekere jongeman.
En ik ben blij dat ik hem al dit leed heb bespaart.
Het leed waarmee ik tot op de dag van vandaag nog steeds mee rondloop.
Ts ik wens je veel sterkte en hoop dat mijn verhaal niet voor jou geldt.
Denk aan je kind, wees je ervan bewust wat het in de toekomst kan doen met hem.
Laat hem rustig groot worden en sta op je strepen.

Helemaal mee eens, diep triest hoe veel kinderen de dupe worden van een loyaliteitsconflict tijdens een 'vechtscheiding'...
Ik hoop dat dit niet geldt voor TS en andere lotgenoten hier. Sterkte voor iedereen die in een dergelijke situatie zit, lijkt me erg moeilijk om de juiste beslissingen te nemen.

**Geplaatst**: 01-03-11 13:20

Geplaatst: 01-03-11 13:20

Ik denk dat elke situatie, elke scheiding, elke band met vader en moeder, anders is. Ik denk niet dat wij hierover kunnen oordelen. We kennen de mensen niet, we kennen de geschiedenis niet. Ik ben ook gescheiden, ben ook voor contact met beide ouders, maar ik heb in mijn naaste omgeving situaties waarbij ik ook snap waarom de vader uit beeld is. En ik ken ook situaties waarbij ik niet begrijp waarom de vader uit beeld is. Met andere woorden, wat ik net als zei; elke situatie is anders.

Verder ben ik niet van het soort 'een kind heeft niets te willen'. Mijn kind heeft ook zeggenschap. Absoluut. Er vanuit gaande dat ze niet beinvloed is, natuurlijk.

Dan ligt het wat anders, als een kind zijn/haar mening geeft, of niet?

Hoe dan ook, ik veroordeel hier niet, ik weet het niet. Ik kan alleen maar zeggen dat als mijn kind niet meer naar haar vader wil, ik zeker zal uitzoeken wat de diepere redenen hiervan zijn, zonder meteen over dwang te praten. Gelukkig is het niet aan de orde, kan me er in mijn geval ook niets bij voorstellen. Maar mijn kind is mijn alles, we zijn heel close en ze mag me alles vertellen en laten weten. En dan zien we daarna wel weer hoe we zo'n situatie aanpakken.

TS, ik wens je heeeeel veel sterkte toe. Lijkt me echt verschrikkelijk, zo'n situatie. Je kind weg brengen, is altijd al lastig (het gemis), maar in het geval wat jij beschrijft moet het echt hel zijn. Sterkte!!! :(:)

**Geplaatst**: 01-03-11 13:27

Geplaatst: 01-03-11 13:27

Vealosz schreef:
Brainless:
Daar heb je wel gelijk in.. Maar als een kind het echt zo naar zijn zin heeft bij haar/zijn vader, zou hij/zij niet thuis blijven omdat moeders onbewust laat merken dat ze niet wilt dat hij/zij naar vaders gaat. Der moet gewoon een reden achter zitten, waardoor een kind niet naar haar/zijn vader wilt, en dat ligt niet altijd aan de moeder...

Vergeet niet dat het hier gaat om een 7 jarige, die zit nog in een leeftijd dat ze erg makkelijk te beinvloeden zijn op die manier.
Een kind van 11/12 jaar zou ook wel gaan als mama het minder leuk zou vinden maar wel alleen als hij al een goede relatie heeft met de vader.
Dit kind is jonger dus kan nog niet zo onafhankelijk beslissen, bovendien woont hij bij zijn moeder dus wanneer mama ertegen zou zijn hoort hij dat vaak, misschien wel dagelijks door gesprekken die de moeder heeft met vrienden en familie. Daarbij is mama gewoon vertrouwd en wij weten niet hoe de band met de vader is, als hij al langere tijd bij zijn moeder woont is hij al vervreemd van zijn vader dus wordt het toch wat eng, als moeder dan ook nog een bepaald signaal afgeeft...
Op deze leeftijd moet je echt wel heel erg opletten hoe je jezelf opstelt.

**Geplaatst**: 01-03-11 13:38

Re: kind van 7 jaar wil niet met zijn vader mee

Geplaatst: 01-03-11 13:38

Een kind van 7 heeft al een behoorlijke eigen mening, de mijne in ieder geval wel. En zij is zo boos op haar vader dat ze ook liever niet wil. Ik probeer het te stimuleren, maar niet ten koste van alles. Ze moet wel weten dat ze tenminste nog 1 ouder heeft waar ze op kan rekenen en die haar begrijpt. En als ik zeg dat papa haar een dagje wil halen en ze trekt zich helemaal terug en kan niet meer slapen, moet ik dat dan kost wat kost doordrukken omdat ze een vader heeft?

**Geplaatst**: 01-03-11 13:52

Geplaatst: 01-03-11 13:52

Pucknew schreef:
Een kind van 7 heeft al een behoorlijke eigen mening, de mijne in ieder geval wel. En zij is zo boos op haar vader dat ze ook liever niet wil. Ik probeer het te stimuleren, maar niet ten koste van alles. Ze moet wel weten dat ze tenminste nog 1 ouder heeft waar ze op kan rekenen en die haar begrijpt. En als ik zeg dat papa haar een dagje wil halen en ze trekt zich helemaal terug en kan niet meer slapen, moet ik dat dan kost wat kost doordrukken omdat ze een vader heeft?

De mijne van bijna 6 heeft idd ook al een behoorlijk eigen mening.

En wat jij beschrijft, in zo'n geval zou ik ook moeilijk gaan doen als moeder

. Ik vind het welzijn van het kind belangrijker en ik vind de door jou omschreven signalen ronduit zorgwekkend. Ik ben blij dit bij ons niet speelt, want je zal er maar mee geconfronteerd worden!

**Geplaatst**: 01-03-11 14:02

Re: kind van 7 jaar wil niet met zijn vader mee

Geplaatst: 01-03-11 14:02

Ik zou er dan eerst eens achter willen komen waarom dat zo is. Ik denk namelijk dat de moeder, onbedoeld, een heel grote uitwerking heeft op het kind.

**Geplaatst**: 01-03-11 14:04

Geplaatst: 01-03-11 14:04

Tuurlijk moet een moeder goed nadenken over haar beinvloeding van het kind. Ben ik het zeker mee eens. Maar er zijn dubieuze gevallen en wat moet je dan? Ik ben in elk geval blij dat ik er niet in zit, want het lijkt me heel, heel zwaar. Zou ik in alle redelijkheid, he, een ex hebben, die zijn verantwoording niet neemt, niet goed is voor mijn kind en mijn kind wil er niet naar toe. Dan kan ik je vertellen, dat ze ook echt niet gaat.

**Geplaatst**: 01-03-11 14:08

Re: kind van 7 jaar wil niet met zijn vader mee

Geplaatst: 01-03-11 14:08

Wat is geen verantwoording nemen? Dat een ouder bepaalde zaken anders doet of op een andere manier is nog geen reden om de vader in deze dan iets te weigeren. Althans, zo denk ik erover.

Het is ook heel zwaar om in zo'n situatie te zitten maar ik kan iedere dag in de spiegel kijken, gelukkig.

**Geplaatst**: 01-03-11 14:11

Geplaatst: 01-03-11 14:11

TS persoonlijk vind ik dat je zo ontzettend negatief overkomt in je reacties, dat ik het moeilijk vind om me voor te stellen dat je tegenover je kind wel positief bent over zijn vader...

Zelf heb ik (nog) geen kinderen, helaas vind je gelijk dat iemand er dan geen verstand van heeft en z'n mond moet houden. Echter niets is minder waar. Hoe een scheiding werkt met kinderen in het spel weet ik helaas al te goed, ik was zo'n kind.
Destijds was ik 12/13 jaar jong en daardoor heb ik veel dingen (helaas) veel te goed meegekregen, de strijd e.d.
Toen mijn ouders gingen scheiden heeft mijn moeder mijn vader zo zwart gemaakt dat ik hem niet meer wilde zien. Door mijn moeders narcistische persoonlijkheid, haar extreme negativiteit, boosheid, leugens, jaloezie en wraakzucht heb ik mijn vader 10 jaar lang moeten missen. (Zoiets noemen ze geloof ik het pass-syndroom).
Ze heeft zo veel kapot gemaakt dat de rollen nu zijn omgedraaid en ik geen contact meer met haar heb. Mede door die keuze kan ik eindelijk zonder schuldgevoel een goede relatie met mijn vader hebben, zonder bang te zijn voor de reactie van m'n moeder. De band met mij en mijn vader is nu heel hecht maar door mijn moeder heb ik die liefde jaren lang moeten missen. En ja dat neem ik haar kwalijk, ze dacht niet aan mij maar aan haar eigen gevoel en wanneer ik vroeger niet naar mijn vader wilde heeft ze dat maar al te goed misbruikt. Ik wou dat mijn moeder me had gestimuleerd in het contact met mijn vader maar helaas. En ik heb er nog steeds last van.

Als ouder zijnde moet je je kind stimuleren en nimmer negetief opstellen/uitlaten over de andere ouder naar je kind toe. (Hierdoor zou het pass-syndroom kunnen ontwikkelen).
Wanneer een kind niet wilt wordt dat maar al te vaak misbruikt, TS dit is niet naar jou toe bedoeld maar zo als ik het zelf heb meegemaakt en ook bij andere scheidingen heb gezien.

Ik vind het vreselijk wanneer mensen niet op een normale manier kunnen scheiden en dat er altijd 1 of beide ouders het zo verpesten voor hun kind. De schade die het aanricht komt pas op latere leeftijd naar boven.
TS dit is niet een aanval op jou maar ik proef zo veel bitterheid in je reacties dat ik me afvraag of je zoontje daar toch niet iets van meekrijgt?
Waarom je zoontje niet meer naar z'n vader wilt dat maak je niet echt duidelijk, je noemt alleen de slechte eigenschappen van de vader, zoals uitkering, drugs etc... maar dat vind ik geen goede redenen om hem zijn kind te onthouden, alleen omdat je zoontje het niet wilt.
Het wordt anders wanneer hij onder invloed van drugs op je zoontje past, wanneer er misbruik in het spel is of mishandeling maar dat maak ik niet uit je schrijven op. (Of ik heb niet goed gelezen).
Zolang die dingen niet in het spel zijn dan vind ik dat hij recht heeft op zijn vader, of ie nou wilt of niet.

Laatst bijgewerkt door fl0wer op 01-03-11 14:24, in het totaal 4 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-03-11 14:13

Geplaatst: 01-03-11 14:13

Nee, ik heb het niet over bepaalde zaken anders doen.... Mijn ex doet ook bepaalde zaken anders. Moet hij weten. Ik doe het op mijn manier, hij op de zijne. Al zijn we het gelukkig in grote lijnen wel eens wat betreft de opvoeding e.d.

Nee, het gaat om grotere zaken. Ik ken iemand waarvan de ex geen werk heeft, geen vaste woning, hij heeft nooit geld, eet ongezond, noem maar op...... Hij kwam meestal niet op de afgesproken tijden zijn kindje ophalen, waardoor zij haar dochter elke keer weer kon uitleggen waarom papa niet kwam. Bij zulke types kan ik me voorstellen dat het een keer ophoudt. Dan ga je op een gegeven moment je kind beschermen. Daar kan ik helemaal inkomen. Zou ik ook doen. Zo bedoel ik het. Als voorbeeld.

**Geplaatst**: 01-03-11 14:14

Geplaatst: 01-03-11 14:14

flOwer, dat vind ik echt triest om te horen!

Jij bent echt een voorbeeld van hoe het niet moet en dat de moeders eens ballen moeten hebben en niet zo moeten piepen en de kinderen erin moeten mee slepen! Ik ken er ook een aantal van en weet je wat ik het meest erge vindt, dat het kind altijd de dupe is...

**Geplaatst**: 01-03-11 14:15

Geplaatst: 01-03-11 14:15

MB ik weet precies hoe het komt. Hij zegt tegen haar dat haar moeder een poedersuiker is, dat hij een nieuw gezin heeft en dat zijn vriendin zo ontzettend geweldig is en of ze gezellig mee gaan daar naartoe. Vervolgens belt hij eens in de week, anderhalve week en heeft het dus over dit soort zaken. Kind voelt zich verraden. Hij liegt tegen haar. Wat moet ik zeggen? Papa heeft gelijk en is zo lief? Ik leer mijn kinderen dat eerlijkheid heel belangrijk is, dus ik ga zeker niet tegen ze liegen. Ik begrijp hoe ze zich voelt en ik kan de situatie niet veranderen. Dat vertel ik haar ook. Ik zeg niets negatiefs over vader en toch zie je dat kinderen zelf heel snel doorhebben hoe het werkelijk zit. Mijn jongste begint te huilen als ik zeg dat papa haar graag wil zien. Roept gelijk dat ze er niet wil slapen en ook geen hele dag wil. Ik ga dat echt niet dwingen. Hij heeft een eigen verantwoordelijkheid en ik ben niet zijn moeder. En zolang hij alleen maar kan bulderen tegen mij aan de telefoon en de boel bedonderd is er ook geen sprake van een situatie waarin je dit samen kan bespreken. Ik kies dan voor mijn kind, daar ben ik hun moeder voor. Hulpverlening wil hij ook niet en ik kan mijn kind zonder zijn toestemming niet eens laten helpen door een psycholoog. In mijn ogen is hij een hele slechte vader en gelukkig voor hem en de kinderen kan ik goed toneelspelen tegen mijn kinderen zonder te hoeven liegen.

**Geplaatst**: 01-03-11 14:16

Geplaatst: 01-03-11 14:16

Twiggy2008 schreef:
Nee, ik heb het niet over bepaalde zaken anders doen.... Mijn ex doet ook bepaalde zaken anders. Moet hij weten. Ik doe het op mijn manier, hij op de zijne. Al zijn we het gelukkig in grote lijnen wel eens wat betreft de opvoeding e.d.

Nee, het gaat om grotere zaken. Ik ken iemand waarvan de ex geen werk heeft, geen vaste woning, hij heeft nooit geld, eet ongezond, noem maar op...... Hij kwam meestal niet op de afgesproken tijden zijn kindje ophalen, waardoor zij haar dochter elke keer weer kon uitleggen waarom papa niet kwam. Bij zulke types kan ik me voorstellen dat het een keer ophoudt. Dan ga je op een gegeven moment je kind beschermen. Daar kan ik helemaal inkomen. Zou ik ook doen. Zo bedoel ik het. Als voorbeeld.

Daar kan ik ook helemaal inkomen hoor!

Ik zou alleen dan proberen of de vader niet bij mij thuis zou willen komen zodat er toch nog enigszins contact is...

**Geplaatst**: 01-03-11 14:18

Geplaatst: 01-03-11 14:18

Pucknew schreef:
MB ik weet precies hoe het komt. Hij zegt tegen haar dat haar moeder een poedersuiker is, dat hij een nieuw gezin heeft en dat zijn vriendin zo ontzettend geweldig is en of ze gezellig mee gaan daar naartoe. Vervolgens belt hij eens in de week, anderhalve week en heeft het dus over dit soort zaken. Kind voelt zich verraden. Hij liegt tegen haar. Wat moet ik zeggen? Papa heeft gelijk en is zo lief? Ik leer mijn kinderen dat eerlijkheid heel belangrijk is, dus ik ga zeker niet tegen ze liegen. Ik begrijp hoe ze zich voelt en ik kan de situatie niet veranderen. Dat vertel ik haar ook. Ik zeg niets negatiefs over vader en toch zie je dat kinderen zelf heel snel doorhebben hoe het werkelijk zit. Mijn jongste begint te huilen als ik zeg dat papa haar graag wil zien. Roept gelijk dat ze er niet wil slapen en ook geen hele dag wil. Ik ga dat echt niet dwingen. Hij heeft een eigen verantwoordelijkheid en ik ben niet zijn moeder. En zolang hij alleen maar kan bulderen tegen mij aan de telefoon en de boel bedonderd is er ook geen sprake van een situatie waarin je dit samen kan bespreken. Ik kies dan voor mijn kind, daar ben ik hun moeder voor. Hulpverlening wil hij ook niet en ik kan mijn kind zonder zijn toestemming niet eens laten helpen door een psycholoog. In mijn ogen is hij een hele slechte vader en gelukkig voor hem en de kinderen kan ik goed toneelspelen tegen mijn kinderen zonder te hoeven liegen.

Dat is ook heel vervelend ja!

Ben ik met je eens!

**Geplaatst**: 01-03-11 14:19

Geplaatst: 01-03-11 14:19

MamboBeach schreef:
Daar kan ik ook helemaal inkomen hoor! Ik zou alleen dan proberen of de vader niet bij mij thuis zou willen komen zodat er toch nog enigszins contact is...

Joh, geloof me, ze heeft alles geprobeerd met die ex. Ze vindt het vreselijk dat het zo heeft moeten gaan. Maar als een ex niet wil en niet doet, kan ik me voorstellen dat het ergens ophoudt. Hij doet in elk geval geen moeite meer, voor zo ver hij dat ooit al gedaan had. Ik vind haar een topmoeder, naast dat ze ook een schat van een meid is. Haar dochter heeft natuurlijk haar verdriet, daar ontkom je niet aan, en het is zo'n lieve meid. Maar ik geef daar de moeder de schuld niet van. Nee, die ex die mag zelf met zijn geweten verder leven! Zulke losers bestaan ook..... Dat wilde ik even zeggen.....

**Geplaatst**: 01-03-11 14:22

Geplaatst: 01-03-11 14:22

MamboBeach schreef:
flOwer, dat vind ik echt triest om te horen! Jij bent echt een voorbeeld van hoe het niet moet en dat de moeders eens ballen moeten hebben en niet zo moeten piepen en de kinderen erin moeten mee slepen! Ik ken er ook een aantal van en weet je wat ik het meest erge vindt, dat het kind altijd de dupe is...

Jep het kind is altijd de dupe en in mijn geval ook mijn vader want dat is een beste man, echter door mijn moeder haar uitlatingen kon ik zijn goede kanten niet zien.
Mijn vader heeft hierdoor ook veel moeten verwerken, hij kon immers zijn kind (ik) niet benaderen

Vaders zijn hier ook vaker de dupe van dan de moeders.

**Geplaatst**: 01-03-11 14:22

Geplaatst: 01-03-11 14:22

Twiggy2008 schreef:
MamboBeach schreef:
Daar kan ik ook helemaal inkomen hoor! Ik zou alleen dan proberen of de vader niet bij mij thuis zou willen komen zodat er toch nog enigszins contact is...

Joh, geloof me, ze heeft alles geprobeerd met die ex. Ze vindt het vreselijk dat het zo heeft moeten gaan. Maar als een ex niet wil en niet doet, kan ik me voorstellen dat het ergens ophoudt. Hij doet in elk geval geen moeite meer, voor zo ver hij dat ooit al gedaan had. Ik vind haar een topmoeder, naast dat ze ook een schat van een meid is. Haar dochter heeft natuurlijk haar verdriet, daar ontkom je niet aan, en het is zo'n lieve meid. Maar ik geef daar de moeder de schuld niet van. Nee, die ex die mag zelf met zijn geweten verder leven! Zulke losers bestaan ook..... Dat wilde ik even zeggen.....

Als hij zelf verder ook geen moeite doet heeft ze haar best toch gedaan? In het geval van jouw vriendin bedoel ik! Meer dan dat kun je ook niet doen, het moet van 2 kanten komen! Maar er zijn ook veel vaders die echt wel willen maar die op allerlei manieren worden tegen gewerkt! Zulke moeders zouden zich dood moeten schamen!

**Geplaatst**: 01-03-11 14:23

Geplaatst: 01-03-11 14:23

Ja, ik vind ook dat je je kinderen hun vader in principe niet mag ontnemen. Op extreme uitzonderingen na.

**Geplaatst**: 01-03-11 14:25

Geplaatst: 01-03-11 14:25

Ik heb ook een vriendin, waarbij palief in hun tienertijd vreemd was gegaan met een andere vrouw, waarop zij en haar zussen hem niet meer wilde zien en zo de kant van hun moeder kozen. Dat is ook nooit meer goed gekomen, ze zien hun vader nooit meer. Ze zijn nu allemaal in de 40. Kun je nagaan, dat kan ook gebeuren...... (en er zal wel meer meegespeeld hebben, denk ik zomaar....).

**Geplaatst**: 01-03-11 14:26

Geplaatst: 01-03-11 14:26

fl0wer schreef:
MamboBeach schreef:
flOwer, dat vind ik echt triest om te horen! Jij bent echt een voorbeeld van hoe het niet moet en dat de moeders eens ballen moeten hebben en niet zo moeten piepen en de kinderen erin moeten mee slepen! Ik ken er ook een aantal van en weet je wat ik het meest erge vindt, dat het kind altijd de dupe is...

Jep het kind is altijd de dupe en in mijn geval ook mijn vader want dat is een beste man, echter door mijn moeder haar uitlatingen kon ik zijn goede kanten niet zien.
Mijn vader heeft hierdoor ook veel moeten verwerken, hij kon immers zijn kind (ik) niet benaderen
Vaders zijn hier ook vaker de dupe van dan de moeders.

Ik zie een mooie foto van jou en je vader in je profiel? Geniet ervan! Wat er is gebeurd is triest maar terugdraaien doe je het niet, helaas...

**Geplaatst**: 01-03-11 14:27

Geplaatst: 01-03-11 14:27

fl0wer, ik vind het ook een heel heftig verhaal van jou en je ouders. Fijn dat je nu wel contact met je vader hebt. Nee, je kunt die jaren niet meer terug draaien, maar gelukkig weet je nu beter......... Dat zijn trieste verhalen en dat mag natuurlijk nooit gebeuren op zo'n manier.

**Geplaatst**: 01-03-11 14:28

Geplaatst: 01-03-11 14:28

Twiggy2008 schreef:
Ja, ik vind ook dat je je kinderen hun vader in principe niet mag ontnemen. Op extreme uitzonderingen na.

Dat ben ik met je eens!

**Geplaatst**: 01-03-11 14:29

Geplaatst: 01-03-11 14:29

MamboBeach schreef:
Ik zie een mooie foto van jou en je vader in je profiel? Geniet ervan! Wat er is gebeurd is triest maar terugdraaien doe je het niet, helaas...

Tnx MamboBeach, genieten doe ik zeker van de relatie met mijn vader en ben erg blij met die foto

En er komen steeds meer van die foto's bij

**Geplaatst**: 01-03-11 14:30

Geplaatst: 01-03-11 14:30

fl0wer schreef:
MamboBeach schreef:
Ik zie een mooie foto van jou en je vader in je profiel? Geniet ervan! Wat er is gebeurd is triest maar terugdraaien doe je het niet, helaas...

Tnx MamboBeach, genieten doe ik zeker van de relatie met mijn vader en ben erg blij met die foto En er komen steeds meer van die foto's bij

Heerlijk toch!!! Toevallig aan de Lek gemaakt die foto?