Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
hotchocolat schreef:Alwiene schreef:Wát begonnen met 20mg Ritalin per inname keer?? Dat is absurd!
Het is toch 1 mg medicijn per kilo lichaamsgewicht?
Mijn zoon van nog geen 20 kg krijgt nu per dag 15 mg. Ik heb de vrijheid als het nodig is nog extra te geven.

Ik slik zelf 15mg per keer en soms 20mg per keer met een maximum van 60mg per dag. Maar dat is dus wel opgebouwd. Beginnen om te proberen doe je op 10mg per keer of mínder en opbouwen meestal met 5mg per keer, dus van 10 naar 15 en eventueel naar 20 per inname.
Beter is dus 15mg proberen als 10mg niet (voldoende) effect heeft
DDW1190 schreef:Hebben jullie ook dat je doordraaft in leuke dingen en geen stop weten te krijgen daarbij?

MootjeK schreef:Ik lees even mee. Heb onlangs de diagnose ADD gehad en ik geloof dat mijn coach me graag aan de medicatie zou hebben, maar ik twijfel zelf erg. Lees zoveel nare dingen over de bijwerkingen, oa. hoofdpijn, kans op depressie en een afgevlakt gevoel. En aangezien dat dingen zijn waar ik normaal ook al gauw last van heb ben ik er erg huiverig voor.
Ik merk dat ik al heel erg veel baat heb bij coaching alleen (nu vooral strategieën om mijn dagelijkse bezigheden beter te organiseren en structureren), dus hoop het ook zonder medicatie te kunnen...

moonfish13 schreef:Wat een negatief gedoe rond de Ritalin zeg.
Ik zie het heel simpel.. De een heeft insuline nodig de ander Ritalin.
We hebben het lang zonder geprobeerd maar dat wilde niet, dan probeer je iets.
) en toen een afsluitend gesprek). Daarna heb ik 5 weken aan een 'startgroep ADHD' meegedaan met allemaal andere volwassenen die ook net de diagnose AD(H)D hebben gehad. Was vooral bedoeld om inzicht te geven in wat het nou precies inhoudt, een kijkje te geven op de behandelmogelijkheden en vooral ook om met elkaar te kunnen praten over waar JIJ nou precies last van hebt. Aan de hand daarvan kon je in overleg met de mensen daar beslissen wat voor jou de beste behandelmethode zou zijn. Normaal is dat beginnen met medicatie > coaching (individueel of in groep) > evt cognitieve gedragstherapie. Omdat ik zelf erg anti-medicatie was en ze het idee hadden dat ik het misschien zonder ook wel red, mocht ik deel één voorlopig even overslaan, maar ik heb al wel een afspraak met een psych staan in mei om toch over de mogelijkheden te praten. Ik ben nu een paar weken bezig met die coach (individueel) en dat werkt heel fijn. Het is voornamelijk gericht op praktische vaardigheden aanleren, in mijn geval vooral mezelf tot actie aanzetten. Had altijd wel allerlei plannen, maar er kwam zo verdomd weinig uit mijn handen. Heb nu geleerd om meer structuur in mijn dagelijkse bezigheden te brengen en daarnaast houd ik (online) een to do lijst bij die er niet alleen voor zorgt dat ik weet wat er gedaan moet worden, maar ook dat mijn hoofd niet meer zo vol zit. Want dan heb ik niet meer het idee dat ik er de hele tijd aan moet denken om iets te doen omdat ik het anders vergeet. Moet zeggen dat ik me een stuk minder opgejaagd voel sinds ik met coaching begonnen ben en ik ook héél veel meer gedaan krijg.
moonfish13 schreef:Ik heb het gewoon via de psych gekregen, maar die dacht dat het niets zou doen.
Maar we mochten het wel proberen, en tot nu toe gaat het goed.
In het begin kreeg ik er bekant vleugeltjes van maar dat is al wat minder gelukkig.
Ik geef je gelijk Zilfstar, helemaal als een kind op die leeftijd het verschil al aan kan geven is het verbluffend.
Hier is het echt een aardschok het verschil wat het maakt.
extreem prikkelbaar, huilbuien, paranoide, totaal niet zoals ik zelf ben. Is ook niet zo leuk voor andere mensen...
zonder ben ik zo ontzettend verstrooid. Ik zou mijn eigen hoofd nog vergeten als dat mogelijk was