Geplaatst: 17-02-11 10:39 
Voor de toekomstige bange patiënten zal ik de procedure nog eens volledig uitleggen. De afspraak was: om 7u in het dagziekenhuis en nuchter sinds middernacht (geen eten en geen drinken). Daar heb ik een kwartiertje moeten wachten in de wachtkamer. Vervolgens riep een verpleegster mijn naam en werd ik naar mijn kamer gebracht. Daar stelde ze me enkele vragen zoals: 'Hoe groot ben je? Neem je medicatie?' Ze moest een lijst invullen. Ze geeft je ook wat informatie zoals welk kastje van jou is en ze geeft je je jurkje.
Rond 8:30 kwamen ze me halen, terwijl ik in het bed mocht blijven liggen. In een bepaalde kamer kreeg ik een mutsje op om m'n haren bij elkaar te houden. Daar zag ik ook dat ik mijn sokjes per ongeluk nog aanhad.
Je mag niets aan behalve het jurkje (en een speciaal broekje omdat ik uiteraard nét die ochtend ongesteld werd). En ik mocht overstappen op het operatiebed. Dan werd ik naar de ontwaakkamer gerold waar de verpleegster het infuus probeerde in brengen, na 2 x prikken had ze mijn ader nog steeds niet gevonden. Ik heb hele fijne aders, gelukkig maar ben ik niet bang voor prikken. Ze riep de anesthesist er bij en hij heeft ook moeite gehad, maar uiteindelijk is hij er in geslaagd om dat ding in m'n rechterarm te krijgen. Verder werden er nog hartmonitorplakkertjes op mijn borst geplakt.
Dan rolden ze mij naar de operatiekamer waar het erg koud was. Ik zat te rillen op dat bedje. Ze maten daar eerst mijn bloeddruk en mijn hartslag. Er bleek een probleem te zijn met dat bloeddrukding rond mijn arm dus die werd vervangen door een andere. Dan moest ik in- en uitademen in een zuurstofmaskertje terwijl de verpleegster 'Slaapwel' zei. Na 5 slaapwels was ik weg.
Ik ontwaakte in de ontwaakkamer met duidelijk het gevoel dat ik een tandenoperatie had ondergaan, maar het deed niet echt pijn. Het was gewoon zwellende druk. Mijn keel daarentegen deed wel pijn, want ik geloof dat ze daar een buisje in hadden gestoken tijdens de operatie(?). Ze kwamen me drie keer vragen of ik pijn had en ik zei telkens dat het wel ging. Toen ze ondervonden dat ik al redelijk wakker was en op vragen kon antwoorden, mocht ik terug naar de kamer worden gerold. Daar zeiden ze dat ik rustig nog een paar uur mocht slapen, omdat je na zo'n narcose gewoonlijk nog suf bent. Ik was klaarwakker.
Mijn neus zat wel wat verstopt met droog bloed, maar dat kreeg ik weer schoon met zakdoekjes. Ik vroeg drinken voor mijn keel, maar dat mocht niet. Ik moest 2 uur wachten om iets te drinken of te eten, zodat het bloed dat naar je maag was gelopen, niet ineens boven zou komen. Toen had ik wel stiekem een beetje water gedronken, want mijn keel was echt pijnlijk.
Samen met het drinken mocht ik ook een puddinkje en een yoghurtje eten. Ik moest nog wachten tot 18u voor de secretaresse van de stomatoloog en de anesthesist langskwamen. De secretaresse gaf me nog standaardinformatie en medicatie voor de komende dagen mee. De anesthesist moest komen controleren of ik daadwerkelijk goed wakker en capabel was om uit het ziekenhuis te wandelen. Ja hallo, dat was ik om 11u al.
Vooral op weg naar de operatiekamer had ik het moeilijk. Ik was niet zo bang voor de prik, maar ik had niet veel vertrouwen in heel de situatie en was bang dat ik veel pech zou hebben en complicaties...
Nu is het dag 2. De pijn werd erger vannacht, dus ik heb maar wat pijnstillers genomen. Al bij al is de pijn achteraf in mijn geval zeer vervelend, maar het is niet zo erg om gek van te worden. Ik nies ook nog af en toe.
