SuperSvala schreef:oke dus heel wat ideeën en mensen die er verschillend mee om gaan,
maar hoe zit het dan met het schuldgevoel?
een paard kost immers veel tijd en die steek je dan dus niet in je kindje.
en als ze dadelijk hele dagen naar school gaan "mis"je ook genoeg,
dus is het niet juist nu belangrijk om er de eerste jaren voor je kinderen te zijn? als ze ouder zijn vinden ze het immers ook makkelijker om bij papa te zijn, maar die zorgende jaren zijn meer voor de moeders weggelegd nietwaar?
In mijn opinie komt het schuldgevoel tegelijk met het moederschap. Hoe je het ook doet, je vraagt je altijd af of je geen betere moeder zou zijn als je het zus of zo zou doen.
Persoonlijk voor mezelf: ik ben echt een heks van een wijf als ik niet ga rijden, ik ben dan ontzettend neurotisch, opvliegend, snel geraakt en gefrustreerd. Geloof me maar dat mijn gezin me niet leuk vindt zo
Je bent niet alleen moeder, je bent ook nog iemands partner, dochter, vriendin, collega, buurvrouw en jezelf met je eigen persoonlijke wensen en noden. Die facetten moet je leren combineren in een leven en dat is soms een hele uitdaging. En ja, soms doe je iemand daarmee tekort. Niet alleen je kind(eren), maar soms ben je ook even niet de ideale vrouw, collega, vriendin, ... Je kunt nou eenmaal niet overal tegelijk zijn.

Ik móét gewoon mijn hoofd kunnen leegmaken en me even niet moeder/vrouw/werknemer of wat dan ook voelen, maar gewoon ik en mijn paard
maar soms zou het wel makkelijk zijn geweest als er 30 uur in een dag had gezeten