Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-05-10 21:08

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 17-05-10 21:08

Dat is het soort vriend waar je wat aan hebt.

Veel plezier met hem!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-05-10 11:32

Geplaatst door de TopicStarter : 18-05-10 11:32

Dankje nemurin.

Helaas heb ik niet uit kunnen huilen, want dat 'mag' ik niet van mezelf (niet dat ik dat in de hand heb

)
ook een van de dingen waar aan gewerkt moet worden..

Maar voel me ietsje beter, met de nadruk op ietsje.. ik vind het zo'n onwerkelijk iets om mee om te gaan..
en het zal vást wel weer goed komen (of iniedergeval een heel stuk beter worden) daar heb ik alle vertrouwen in...

Maar dan nog heb ik t er gewoon moeilijk mee. Ik zou vandaag ook gaan werken, maar blijf lekker thuis.. heb hoofdpijn
en de hele rampetamp en zit niet lekker in mn vel. Pff.

**Geplaatst**: 18-05-10 11:36

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 18-05-10 11:36

Je moet het wel mogen van jezelf anders verwerk je het nooit.

Dus probeer het wel te doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-05-10 11:37

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 18-05-10 11:37

Zoals er al staat, heb ik dat zelf niet in de hand. Ik kan/mag niet huilen om iets van mezelf of medelijden hebben met mezelf. Zit daar compleet vast op. (Dat zijn de woorden van mn psychologe ;-)

) ik wíl wel, maar ik kán niet. Wat vervelend en frustrerend is.

**Geplaatst**: 18-05-10 11:39

Geplaatst: 18-05-10 11:39

Oh zo... dat is inderdaad wel vervelend ja. Ik kon het ook nooit hoor, maar op een gegeven moment leer je het los te laten. Kost echt verschrikkelijk veel tijd en moeite alleen. :(:)

**Geplaatst**: 27-05-10 11:02

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 27-05-10 11:02

Ik heb je verhaal gelezen en wow, wat heb jij veel meegemaakt voor jou leeftijd. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik vind het echt super knap dat je het hier van je af hebt geschreven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-10 13:41

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-10 13:41

Nou, weer eens wat updates.

Het gaat beter, en het gaat slechter.

Het gaat beter omdat ik eindelijk een brief met een uitnodiging heb gehad van het UWV, en omdat ik op vakantie ben geweest.

Het gaat slechter omdat ik heb moeten stoppen met paardrijden. Ik kon nog maar 1 a 2keer in de twee weken langs komen, dat werkte gewoon niet... en omdat het paard slecht reageerde op alle spanningen in mijn lijf (wat niet zo gek is).

Ik heb over twee en een halve week m'n gesprek (10augustus) en dan zullen we wel zien wat eruit komt.. Heb op het moment niet super veel last van mijn klachten omdat ik ook vrij weinig doe en mezelf ook niet over m'n 'grens' heen duw. mja $:\$

vind het vooral moeilijk dat het paardrijden me nu zelfs ontnomen word door deze 'ziekte/aandoening' en vind het ook moeilijk te accepteren.

dus dat was mijn update. Ik hoop dat na het gesprek bij het UWV dingen een beetje gaan rollen want ik voel me vrij 'nutteloos' op het moment. Ik studeer niet, werk net (met moeite) 4uurtjes in de week en voor de rest doe ik eerlijk gezegd helemaal niks. -O-

**Geplaatst**: 25-07-10 14:23

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 25-07-10 14:23

Er bestaat trouwens wel therapie met paarden voor mensen die depressief zijn, die paarden zijn mensen met spanningen in het lijf gewend, maar volgens mij moet je dan helemaal naar Spanje, lijkt me ook niks op het moment.

Waar ben je heen geweest op vakantie, wat heb je gedaan, wie had je bij je?

Hopelijk kun je je door het UWV weer nuttig voelen inderdaad. Zou je weer willen gaan studeren uiteindelijk?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-10 15:26

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-10 15:26

Jup ik wil een thuisstudie doen, maar ik ga nog helemaal niks beginnen, ik wil eerst alles netjes overleggen met het UWV...

Ik ben op vakantie geweest naar Schotland, voor twee weken, samen met m'n vriend.

mja therapie met paarden... Het is niet dat ik niet meer kan rijden, alleen de gevoeligere type's die spanning snel oppikken kan ik voorlopig niet rijden.. Heb op vakantie twee keer gereden op manege paarden en die zijn heel wat gewend en daar ging het wel weer super op. Alleen op een manege gaan rijden is ook weer zo moeilijk omdat je eigenlijk altijd meteen weer vastzit aan een lessenkaart die in zoveel weken weer gebruikt moet worden, met een vaste les, en ik kan niet garanderen dat ik me iedere woensdagavond (bijvoorbeeld) goed genoeg voel om te kunnen rijden....

lastig allemaal $:\$

**Geplaatst**: 25-07-10 15:43

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 25-07-10 15:43

Toen ik bang was om in galop te gaan zat ik me ook al de hele les op te winden, de types die daar gevoelig voor zijn gaan dan echt over de zeik inderdaad.

Dat kost gewoon tijd. Manegelessen doe ik inderdaad, maar als je geen garantie hebt dat je elke keer weer kan gaan is het lastig. Er zijn bij ons ook mensen die per les betalen maar ik weet niet of dat bij jou in de buurt kan.
Maar ja je moet ook maar net willen, en als je geen zin hebt is er weinig aan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-10 20:41

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-10 20:41

Kheb alleen de angst om in galop te gaan op dat dier, werkt ook niet mee

het liefste wil ik gewoon af en toe (bijv. onder betaling) op een eigen paard van iemand rijden, mja of dat haalbaar is 8)7

denk het niet.

lastig lastig lastig... pff.

**Geplaatst**: 25-07-10 20:52

Geplaatst: 25-07-10 20:52

meid ik lees dat je moeite hebt om jezelf tijd te gunnen om dingen te verwerken , dat zou kunnen omdat je zolang jezelf hebt weggecijferd dat het moeilijk om je nu weer open te stellen naar jezelf. wees tevreden met de kleine stukjes die lukken, en probeer het zo positief mogelijk te bekijken. heb je eigenlijk medicijnen? ik herken het wel een beetje. maar je kunt ook voor jezelf zorgen door jezelf een goed gevoel te geven. al is het maar een kop koffie een bad en dat soort dingen. en als je op een bepaald paard niet in galop durft waarom zou je het dan doen? je hoeft niks wees niet te streng voor jezelf ook niet met werken. succes.

**Geplaatst**: 25-07-10 20:54

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 25-07-10 20:54

Inderdaad. Neem de stappen waar je op dat moment klaar voor bent. En als je maar graag genoeg wil, biedt vast wel een vriend of kennis zich aan dat je af en toe op hun paard mag komen rijden.

Of je kunt zelfs een advertentie hier op Bokt zetten en je situatie en wensen uitleggen. Niet geschoten is altijd mis.

Het kan wel degelijk ontspannen werken om af en toe nog te mogen rijden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-10 21:10

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-10 21:10

Dankje voor de reactie's.

En het is niet de letterlijke angst voor de galop, alleen in het begin istie er een paar keer in galop vandoor gevlogen, en ben ik ervanaf gevallen. Daarnaast is het dier ook zéér voorwaarts dus al enorm snel in de draf, waardoor hij bijna in galop valt (bij je houden is... lastig) en hij gaat weer sneller omdat ik onbewust zenuwachtig word van het sneller gaan met (weer onbewust) de angstreactie, waar het paard weer sneller van wil gaan 8)7

vicieuze cirkel dus, op ieder ander dier heb ik de angstreactie ook niet.

@ franka
ik slik geen medicijnen

Heb over een paar weken een gesprek met de psychiater bij altrecht en dan krijg ik ook een onderzoek en dan komt daar weer meer uit, als hij het beter vind dat ik aan de medicijnen ga, dan doe ik dat, anders niet.

en nemurin, dat lijkt me nog wel een goed idee

ik ben alleen ook van plan om te verhuizen (mn aanmelding is rond en sta op de wachtlijst $*\o/*$ ) ook om wat meer rust te krijgen, word knettergek in het studentenhuis waar ik nu zit. dus tsjah.. Dan plaats ik wel een oproep als ik verhuisd ben (kan nog rustig 6 tot tot 12 maanden duren) maar dat zien we dan wel weer. Voordeel van verhuizen is ook dat ik dichter bij altrecht zit, minder reistijd, stress enzovoorts. Wel heel stom, mn reiskosten naar altrecht ( €4,60 per week) kunnen niet vergoed worden $:\$

**Geplaatst**: 25-07-10 21:11

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 25-07-10 21:11

Oh ja dan kun je beter eventjes wachten tot je verhuisd bent. Weet je al waar je heen gaat/wilt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-10 21:14

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-10 21:14

jazeker

Torenflat in Zeist.

Hoop echt dat ik over een tijdje al uitgenodigd word om te komen kijken

word financieel dan wel weer wat krapper (behoorlijk krap zelfs) maar ik zit liever krap met rust aan mn hoofd en geen vreemde snuiters binnen, met alleen mn eigen troep in plaats van de troep van nog 5 mensen erbij, dan met iets meer geld en dat ik gek word, zoals nu. 8)7

**Geplaatst**: 25-07-10 21:15

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 25-07-10 21:15

Oooh dat ding is gaaf, Zeist is erg mooi.

En volgens mij ook veel paarden in de buurt van wat ik er af en toe van een afstand van zie. Rijke plaats namelijk, ook al heeft het dan ook een achterbuurt, die achterbuurt is zelfs sjieker dan de meeste achterbuurten in andere steden.

En precies. Geluk koop je niet met geld, dus of je wat krapper zit... tja.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-10 21:19

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-10 21:19

Ja inderdaad.

Naja kom wel eens beneden en dat zit mn huisgenote te blowen en stinkt het hele huis... en ik heb zulke nare herinneringen aan die geur, dus ik word er boos/sjago/verdrietig van en allemaal van datsoort dingentjes.. of dan zijn ze zwaar dronken beneden aan het lallen, en naja met een alcoholistische moeder als verleden word ik daar ook niet erg happy van... dus euhm, ja.

**Geplaatst**: 25-07-10 21:20

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 25-07-10 21:20

Ik vind lallende mensen ook niet echt comfortabel nee. En die blow-geur is niet alles inderdaad.

Ik hoop voor je dat het snel kan dan!

**Geplaatst**: 25-07-10 21:55

Geplaatst: 25-07-10 21:55

Ik lees je verhaal nu pas voor het eerst. En wat mij opvalt aan jouw verhaal is dat je alles heel goed en verhelderend kan vertellen. Je hebt alles ontzettend goed op een rijtje volgens mij. Je lijkt me een enorm sterke persoonlijkheid zoals je alles heel nuchter neerzet hier. Dat vind ik echt enorm bewonderenswaardig, zeker gezien jouw nog jeugdige leeftijd.
Jij laat het er niet bij zitten, je gaat toch, ondanks dat je erg moe bent, wel overal achteraan. Dat paardrijden komt op den duur ook wel weer goed en ik hoop voor je dat je snel nieuwe woonruimte toegewezen krijgt zodat je je rust weer kunt pakken.
Ik vind jou echt een kanjer!

**Geplaatst**: 26-07-10 00:26

Geplaatst: 26-07-10 00:26

ik moet zeggen dat ik er zeker baat bij heb ik slik citalopram

FireScorpion schreef:
Dankje voor de reactie's.

En het is niet de letterlijke angst voor de galop, alleen in het begin istie er een paar keer in galop vandoor gevlogen, en ben ik ervanaf gevallen. Daarnaast is het dier ook zéér voorwaarts dus al enorm snel in de draf, waardoor hij bijna in galop valt (bij je houden is... lastig) en hij gaat weer sneller omdat ik onbewust zenuwachtig word van het sneller gaan met (weer onbewust) de angstreactie, waar het paard weer sneller van wil gaan vicieuze cirkel dus, op ieder ander dier heb ik de angstreactie ook niet.

@ franka
ik slik geen medicijnen Heb over een paar weken een gesprek met de psychiater bij altrecht en dan krijg ik ook een onderzoek en dan komt daar weer meer uit, als hij het beter vind dat ik aan de medicijnen ga, dan doe ik dat, anders niet.

en nemurin, dat lijkt me nog wel een goed idee ik ben alleen ook van plan om te verhuizen (mn aanmelding is rond en sta op de wachtlijst $*\o/*$ ) ook om wat meer rust te krijgen, word knettergek in het studentenhuis waar ik nu zit. dus tsjah.. Dan plaats ik wel een oproep als ik verhuisd ben (kan nog rustig 6 tot tot 12 maanden duren) maar dat zien we dan wel weer. Voordeel van verhuizen is ook dat ik dichter bij altrecht zit, minder reistijd, stress enzovoorts. Wel heel stom, mn reiskosten naar altrecht ( €4,60 per week) kunnen niet vergoed worden $:\$

**Geplaatst**: 26-07-10 00:47

Geplaatst: 26-07-10 00:47

Nemurin schreef:
Er bestaat trouwens wel therapie met paarden voor mensen die depressief zijn, die paarden zijn mensen met spanningen in het lijf gewend, maar volgens mij moet je dan helemaal naar Spanje, lijkt me ook niks op het moment.

Waar ben je heen geweest op vakantie, wat heb je gedaan, wie had je bij je?

Hopelijk kun je je door het UWV weer nuttig voelen inderdaad. Zou je weer willen gaan studeren uiteindelijk?

Die therapie in Spanje is trouwens echt super! Heb het zelf ook gedaan met m'n dagbehandeling (groepstherapie). Echt een aanrader, en het is tegelijkertijd weer een beetje vakantie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-10 10:42

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-10 10:42

maikeltje schreef:
Ik lees je verhaal nu pas voor het eerst. En wat mij opvalt aan jouw verhaal is dat je alles heel goed en verhelderend kan vertellen. Je hebt alles ontzettend goed op een rijtje volgens mij. Je lijkt me een enorm sterke persoonlijkheid zoals je alles heel nuchter neerzet hier. Dat vind ik echt enorm bewonderenswaardig, zeker gezien jouw nog jeugdige leeftijd.
Jij laat het er niet bij zitten, je gaat toch, ondanks dat je erg moe bent, wel overal achteraan. Dat paardrijden komt op den duur ook wel weer goed en ik hoop voor je dat je snel nieuwe woonruimte toegewezen krijgt zodat je je rust weer kunt pakken.
Ik vind jou echt een kanjer!

Hoe stom ook, het doet me altijd zo goed als iemand zoiets zegt

idioot eigenlijk

Dankjewel.

Alhoewel, het nuchtere neerzetten is eigenlijk heel slecht. Ik kan alles prachtig vertellen, maar ik vóel er niks bij. als jullie mijn verhaal lezen zijn jullie waarschijnlijk ondersteboven, en voel je waarschijnlijk een stukje pijn van wat ik zou moeten voelen. Maar dat is het grote punt : Ik voel nauwelijks iets bij het verhaal en de gebeurtenissen. Dat is zo afgesloten, en ik kan daar zelf (zonder hulp) ook niet bij. Ik kan en mag geen medelijden met mijzelf heben, en het word nog een hele strijd met mijzelf om dat wel te mogen.
Daarin zit ook mijn hele probleem en vanuit daar komen ook mijn klachten. alles zit weg gestopt achter een enorm dikke muur, en dr komt steeds meer bij, maar er gaat niks meer uit... en omdat het daar overvol zit krijg ik mijn klachten

En zoals jullie kunnen lezen, geeft mn psychologe veel opheldering en inzicht in mijzelf

**Geplaatst**: 26-07-10 11:40

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst: 26-07-10 11:40

Ik merk wel dat jij niets voelt, hoor. Dat is voor een groot deel angst voor de gevoelens omdat ze "slecht" zijn. En ons wordt dan geleerd ze weg te stoppen en door te bikkelen. Maar juist daardoor wordt een mens depressief, als ze veel van die dingen hebben, en jij hebt erg veel meegemaakt.

Ik ken wel een meer onconventionele manier om je te helpen (mijn leven heeft sinds ik het doe ook een stuk meer zin) maar ik denk dat je dat misschien wat zweverig vindt ook al is het dat niet, dus ik raad je aan toch eerst de normale weg te proberen als je dat liever doet.

Al is dat eerlijk gezegd niet de manier om die gevoelens en problemen er echt uit te laten, het is wel makkelijker.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-10 12:49

Re: 18 Jaar, en Depressief.

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-10 12:49

Hmn ik ben helemaal niet tegen 'zweverige' behandelingen, alleen ik ben al onder behandeling van mn psychologe wat ik al best zwaar vind, nog meer erbij ga ik niet trekken denk ik